Op dieet

[bdr]

Het was zeker niet alleen ellende of een survivaltocht, maar easy doubletrack is het ook niet.

MIjn problemen met de European Divide zijn tweeërlei:

Ten eerste vind ik dat de trail te gemakkelijk wordt voorgesteld. Als je in de route hike-and-bike stukken van meer dan een kilometer steekt, zeg dat dan gewoon, dan weet ik waaraan ik me kan verwachten. Ik ben in Poboleda met de ED gestopt, niet omdat ik in de problemen zat, maar wel omdat ik er geen vertrouwen meer in had dat de trail me niet in problemen zou brengen.

En ja, 5º à 6ºC en mist in december is een andere situatie dan in de zomer, zeker als je weet dat je nog hoger moet.

Ten tweede vind ik dat de route bepaald niet af is. Er was dat gedoe met die dam, er zijn verschillende plaatsen waar de route even een zijweg of splitsing inslaat om dan direct terug te keren (even fout gereden dus), en dan zijn er die shortcuts die naar mijn mening de boel nodeloos verzwaren. Ik zal proberen te illustreren, dit is het begin van dag 23, rood is de European Divide, blauw heb ik gefietst:

Op kaart ziet het er heel logisch uit om de rode weg te volgen maar in de praktijk reed ik op een perfecte gravelweg en waren die rode stukken een nauwelijks gebruikt karrespoor vol putten, bulten en stenen. Het is alsof je op de volgende foto rechtdoor zou moeten in plaats van de weg naar rechts te volgen.

(Deze foto is in die omgeving gemaakt maar ik weet niet meer vanwaar ik kwam en waar ik naartoe ging).

Is dat erg? Nee, ik kan mijn plan wel trekken, maar het heeft er wel toe geleid dat ik op elke splitsing mijn telefoon boven haalde om te kijken of ik niet gewoon de logische weg kon blijven volgen. (Telefoon boven halen is sneller dan in- en uitzoomen met de Edge 530.) Bij routes die ik zelf maak vliegen zo'n dingen er na de eerste verkenning uit, maar ik heb niet het gevoel dat die terugkoppeling ooit gebeurd is bij de ED.

Tenslotte, en dat wil ik benadrukken, het is een prachtige omgeving en de route is 95% daar, dat is het frustrerende. Het probleem zit niet in de easy doubletrack maar de onmogelijke stukken singletrack.

[Flix]

Ik zie wel de de GPX tracks van de EDT van juni (?) 2021 die ik heb, op aardig wat plekken anders zijn dan de GPX van december 2021. De eerste heb ik van Komoot, de laatste van de eigen site van de EDT.
Iets om rekening mee te houden. Maar zo te zien had jij de meest recente route.

[Leon]

Ten tweede vind ik dat de route bepaald niet af is. Er was dat gedoe met die dam, er zijn verschillende plaatsen waar de route even een zijweg of splitsing inslaat om dan direct terug te keren (even fout gereden dus),

Hij heeft dus de track niet even schoongemaakt. Dat doet me denken aan het verhaal over de Franse boer die zich afvroeg waarom iedere fietser die langskwam zonodig achter zijn schuurtje moest gaan kijken. Daar had de route-uitzetter dus even staan plassen.

[bdr]

Dag 25: Riumar— Alcalà de Xivert

Na een slechte nacht snel de tent opgebroken voor ik problemen krijg. 's Morgens blijkt dat ik net over de zogenaamde tweede camping van Riumar heb geslapen. Het hele terrein ziet er sjofel en al een heel aantal jaren gesloten uit.

Ik fiets door Riumar naar het vogelreservaat. In het dorp zijn werklieden bezig met bladblazers het strandzand dat de straffe bries vannacht op straat heeft geblazen terug te blazen. Wat een job!

Op het uiteinde van de strandboulevard is er een grote parking waar een uit de kluiten gewassen 4x4 mobilhome staat te kamperen. Voor de rest van de dag zie ik zowat op elke parking een mobilhome staan die daar duidelijk de nacht heeft doorgebracht. Misschien moet er eens iemand een tent in de vorm van een mobilhome maken.... Enfin, ik kan me er kwaad in maken dat zij dat wel mogen en ik niet maar ik kan geen enkel argument bedenken dat de positie van de tentwildkampeerder verbetert dus laat maar.

Het vogelreservaat is zwaar de moeite, het hele gebied is een delta met eilanden die nog altijd aangroeit door vers sediment dat de Ebro aanvoert.

Vele vogelhutten en een grote uitkijktoren aan de Ebro. Het vogelleven is nu niet vet wegens winter, wel alle soorten witte reigers (koe-, kleine en grote zilverreiger). De blauwe reiger is in de minderheid.

In de verte misschien zeehond, kan ik niet goed zien want de wind is te fel maar wel duidelijk 6 bruine kiekendieven die tezamen aan het jagen zijn in de wind. Het lijkt wel Zeeland op die paar verdwaalde palmbomen na.

Gejaagd wordt er hier ook, een infobord leert dat er op het schiereiland alleen al 11 jachtclubs zijn. Ik heb zo’n vermoeden hoe het komt dat de Guardia Civil er gisteren zo snel bij was, zou niet de eerste keer zijn dat een jager me verklikt ipv zelf iets te komen zeggen.

Langs de oever van de Ebro staan fuiken met sloten aan de bomen vastgemaakt. Ik had gisteren al allerlei lichtjes aan de waterkant gezien. Blijkbaar hangen ze ‘s nachts die fuiken in het water met een licht erbij zodat de nietsvermoedende vis erin zwemt.

[bdr]

Dag 25: Riumar— Alcalà de Xivert - vervolg

Na de winkel in Deltebre fiets ik verder tot ik eindelijk terug op de brouter-route naar Valencia zit. Het is nu twaalf uur, dit omweggetje voor een camping heeft me veel tijd gekost.

Dinner on the river Ebro

Brouter stuurt me terug verder het binnenland in. Ik ben juist aan het mijmeren hoe fijn het is om op een fietsbare weg te zitten en je niet bij elke afslag te moeten afvragen of je wel juist zit en of dit wel haalbaar is wanneer brouter me pardoes in een droogstaande kreek dropt.

Één of andere onverlaat heeft op OpenStreetMap een weg in de bedding van deze kreek getekend. Doet me denken aan die keer dat we door het stuwmeer van Riaño gestuurd werden omdat iemand de oude historische wegen op de bodem van het stuwmeer op OpenStreetMap had gezet.

De manier hoe Spanjaarden met hun waters omgaan is trouwens fascinerend. Her en der vind je diep uitgesleten droogstaande kreken die vol riet, rommel, struiken en bomen staan. Blijkbaar gaan ze ervan uit dat die boel allemaal wel wegspoelt als het nodig is. De meeste wegen hebben hier ook geen bruggen maar doorwaadbare plaatsen, moest het water stijgen.

Met wat moeite geraak ik uit de kreek en met wat creatief routeren vind ik asfalt parallel met de kreek. De Garmin wordt er niet gelukkig van en tuut mijn oren er haast af. Ik heb twee dagen geleden het biepgeluid opgezet omdat ik tijdens de stevige afdalingen van de ED teveel verkeerd reed. Tegen het einde van vandaag staat het geluid terug uit, ik word er onnozel van.

Brouter heeft vandaag wel een hele mooie weg gevonden in een dal tussen de eerste heuvels langs de kust en de echt hoge bergen in het binnenland. Waar het gisteren vooral olijfboomgaarden waren zijn het nu vele sinaasappelboomgaarden. Een verse olijf is overigens niet te eten (bitter), een net afgevallen sinaasappel is lekker maar smaakt eigenlijk hetzelfde als bij ons. Ik zie ook kale granaatappelstruiken maar de granaatappels zijn allemaal aangevreten door de spreeuwen die hier in grote getallen aanwezig zijn.

[bdr]

Dag 25: Riumar— Alcalà de Xivert - vervolg

Ik herinner me vooral een kilometerslange gravelweg door eerst de appelsienboomgaarden en later olijfboomgaarden, toch wel speciaal dit. Het is natuurlijk moeilijk om te beschrijven hoe het er hier uitziet maar ik kan je wel laten ervaren hoe het hier ruikt: je neemt de trein naar Ieper, stapt buiten het station en haalt diep adem.

Wel, die vorte geur van varkensmest, die is hier alom tegenwoordig. Overal staan varkenskwekerijen met de typische voedselsilos ernaast. Varkens zelf heb ik nog niet gezien.

Rond drieën wordt ik wat onrustig, na twee mislukte pogingen wil ik vanavond echt wel een camping. En geen last minute gedoe, vandaag wil ik zeker zijn waar ik terechtkom voor het donker is. Ik laat Archies voor wat het is — onbetrouwbaar in Spanje — en gebruik Google Maps, zoek op "Campings" en kies "Nu geopend". Er is er één op 7,5km, dat is wat vroeg en één op 30km, klinkt beter. De camping op 30km heeft een website, laat me reserveren en stuurt een bevestiging. Nice.

Op de fiets zit ik nog na te denken over de Archies situatie. Ik ben echt pro open source en ge-crowdsource-te oplossingen maar hier in Spanje heb ik met Archies een succesrate van slechts 75%. Niet alleen nu in de winter maar ook in de zomer 3 jaar geleden in de Cordillera Cantabrica. Dat wil zeggen dat 1 op 4 (of misschien zelfs 1 op 3) van de campings waar we naartoe reden gewoon niet meer bleken te bestaan, en dikwijls al jaren niet meer. Een databank met een foutenmarge van 25% percent is toch wel redelijk waardeloos te noemen. Ik denk dat het systeem van Archies niet schaalt, uiteindelijk moet hij het van hoofdzakelijk Nederlandstalige toeristen hebben om de databank up to date te houden en daar zijn er niet genoeg van of in ieder geval niet genoeg die feedback sturen.

Edit: speeling

[bdr]

Dag 25: Riumar— Alcalà de Xivert - vervolg

Ik vervolg mijn weg en beland op de Via Augusta, een oude romeinse weg doorheen de olijfboomgaarden. Rond half vijf staat er een pijl naar de Pou de Mas, een openluchtmuseum van millennium olijfbomen. Blijkbaar staan hier in de streek van La Jana zeer veel olijfbomen die al eeuwen oud zijn. Ik wandel wat rond in de boomgaarden, of de bomen nu echt 1000 jaar oud zijn weet ik niet maar toch bijzonder indrukwekkend.

[bdr]

Dag 25: Riumar— Alcalà de Xivert - vervolg

Terug bij de fiets check ik de afstand tot de camping, nog 30km tot mijn afslag van de brouter-route en dan nog 15km en 2 keer 150 hoogtemeters klimmen richting kust. Valt tegen, Google rekent zeker in vogelvlucht.

Ik fiets stevig door. Nu de zon ondergaat wordt het snel kouder maar ik blijf gaan. Voor La Salzadella blokkeert plots mijn rechtershifter en heb ik ineens geen achterversnellingen meer. Ik probeer nog even maar met een 26x11T kan ik hier niet uit de voeten.

Bij een bar stop ik en verwijder mijn tassen. Zoals ik al dacht is mijn derailleurkabel gebroken in de shifter. Ik monteer een nieuwe, die gaat er hoera hoera in één keer door. Lang leve de full length cabling; ik heb de kabelstops van mijn frame doorgeboord zodat ik één lange buitenkabel van shifter tot derailleur kan gebruiken. En dus kan ik een binnenkabel in mijn shifter steken en gaat die onder het stuurlint, door het frame, langs de achterbrug en komt ie er bij de derailleur uit.

Allemaal goed en wel maar hij schakelt nog niet. De shifter zit intern geblokkeerd door de afgebroken kop van de oude versnellingskabel.

Dit gaat nog lang duren dus ik ga de bar in. Met de hulp van google translate krijg ik de barvrouw zover dat ze de camping belt. Daar blijkt men Engels te spreken, ze zullen voor mij een Key card onder de mat van de receptie klaar leggen. Top.

Terug buiten krijg ik met veel gepruts een afdekkapje van de shifter onder het rubber van de handgreep uit. De kop van de kabel en een rafelig eindje kabel vallen eruit en de shifter komt vrij. Oef, ik had al visioenen dat ik de hydraulische achterrem moest loskoppelen.

Ik krijg de kabel gemonteerd, alleen blijkt de tang van mijn multitool van de Aldi niet in staat een versnellingskabel in te korten. De jeugd op het terras komt me te hulp, één van hen haalt een schaar vanachter de toog en snijdt daarmee de kabel over. Sorry voor de schaar mevrouw de barvrouw.

Ondertussen heeft een oudere man me aangesproken omdat hij vind dat het niet kan dat ik in het donker nog de baan op ga. Het is inderdaad een drukke baan met vele vrachtwagens. Ik toon fier mijn felle B+M achterlicht, dat natuurlijk weer niet werkt. Dit is toch wel het slechtste onderdeel van mijn fiets. Volgens de fabrikant zou de lamp 15u licht moeten geven maar in de praktijk zijn dat er maar drie, in casu dus gisterenavond. En de lamp geeft niet aan hoeveel lading ze heeft, ze geeft geen alarm of begint te knipperen, nee ze valt domweg uit.

Uiteindelijk vertrek ik om 19u met een knipperend Decathlon lichtje, luid aangemoedigd door de jeugd op het terras. Het eerste deel van de route gaat op stille weg door de boomgaarden, gelukkig niet omhoog en op asfalt deze keer. Maar na een aantal kilometer beland ik terug op de hoofdweg waarop ik nog zo’n 10km moet fietsen. Ik ben er niet gerust op maar de vrachtwagens houden ruim afstand.

Toch ben ik blij als ik aan de twee klimmen kan beginnen. Ik ben ondertussen doodop en heb kou maar zet er toch flink de pas in. Het is wel memorabel: het is open hemel met bijna volle maan en vele sterren. De paar auto’s die me tegemoet komen zie ik van kilometers afkomen. De afdalingen zijn wel ijskoud. Totaal verkleumd bereik ik de camping die megachique blijkt te zijn. Er ligt inderdaad een Key card, niet dat ik die nodig heb want de slagboom kan ik zo wel voor bij.

In de enorme verlaten bar wil de barman me nog een laatste pint tappen. Hij zoekt zelfs voor mij uit waar ik zou kunnen staan want er zijn drie prijsklassen. Ik zet de tent op achter wat coniferen, zo ver mogelijk weg van de vele lampen.

Na een fantastische hete douche duik ik doodmoe mijn kletsnatte tent en mijn klamme slaapzak in. Avondeten is er voor de tweede dag op rij over geschoten.

125km - 49,3km onverhard - 1128hm

[Flix]

Avondeten is er voor de tweede dag op rij over geschoten.

Het gaat goed met het dieet, bikkel!

[Leon]

Het zal omstreeks 1983 zijn geweest dat ik met mijn ouders in de auto (dwz pa reed) door de Ebrodelta kwam. Wij vonden toen de polders grappig, de zee mooi maar de "opkomende" toeristenvoorzieningen en de urbanizacions wel erg desolaat en geen reden om Spanje te bezoeken. Ik heb het idee dat dat niet heel erg veranderd is, behalve dat er wel ietwat betere natuurbescherming is want die was er denk ik toen helemaal niet.

[Poppink]

Op het uiteinde van de strandboulevard is er een grote parking waar een uit de kluiten gewassen 4x4 mobilhome staat te kamperen. Voor de rest van de dag zie ik zowat op elke parking een mobilhome staan die daar duidelijk de nacht heeft doorgebracht. Misschien moet er eens iemand een tent in de vorm van een mobilhome maken.... Enfin, ik kan me er kwaad in maken dat zij dat wel mogen en ik niet maar ik kan geen enkel argument bedenken dat de positie van de tentwildkampeerder verbetert dus laat maar.

Afgelopen zomer was er geen camping te vinden maar wel een camperplaats mét douchehok.
Tent op het gras geparkeerd -> weggestuurd.
Mijn voorstel om de tent op de stenen te zetten tussen de campers -> ook afgewezen, zelfs nadat ik vertelde dat de naam van mijn tent camping-car is.
Soms begrijp ik regels niet en dan ook de mensen niet die vinden dat regels naar de letter opgevolgd moeten worden.
Mevrouw was désolé. Ik heb haar in mijn beste Frans uitgelegd dat niet zij désolé hoefde te pochen, want de enige daar die echt désolé was, was ik.
Maar ik was op tijd en vond een eind verder toch nog een plekje.

@bdr,
Ik bewonder je doorzettingsvermogen heel erg, maar vind toch dat je het jezelf regelmatig onnodig moeilijk maakt door nét een brug te ver te gaan.
Ik mag graag de camping dichterbij kiezen en daar rustig van het vallen van de avond genieten.
Niemand die me achteraf vraagt of ik wel afgezien heb. Ze vragen altijd of ik een leuke vakantie heb gehad.
@bdr, laat je vooral niet weerhouden om door te gaan op de ingeslagen weg.
Je verhalen zijn om te smullen!

[PhilipBe]

Chapeau....
Met veel interesse volg ik je reis
Bedankt voor het delen

[bdr]

Dag 26: Alcalà de Xivert — la Pobla Tornesa

Na een koude nacht met opnieuw een volledig gecondenseerde binnentent sta ik om 7u30 met mijn was bij de wasmachine. Net op tijd want na mij komt nog een ouder Duits koppel binnen dat de andere wasmachine in gebruik neemt.

De camping blijkt over een even gigantische ontspanningsruimte te beschikken als de bar aan de overkant. Het beloofde winkeltje is er niet maar ik heb nog genoeg om te ontbijten. Met een tafel en stoelen in relatieve warmte, wat een luxe. Om tien uur ga ik betalen in de receptie en verzet mijn tent uit de schaduw van de coniferen. Mijn slaapzak en mijn matje leg ik buiten in de zon, ik ga terug naar de ontspanningsruimte om de was op te plooien. Uiteindelijk met scheren, winkelen, tent 2 keer keren — het duurt tot na enen voor ze droog is — en een praatje met de buren is het 14u voor ik weg ben.

Zo’n lege camping heeft wel iets droevig, ik word er niet gelukkig van. Hier staat dan nog relatief veel volk, allemaal campers, 2 keer Duitsers, Engelsen en vlak bij mij stonden 2 Franse koppels. Zij overwinteren normaal 3 maanden in Agadir maar met de situatie in Marokko gaat dat nu niet. Vriendelijke mensen maar om nu iedere winter wat kruiswoordraadsels te zitten oplossen in de zon, daar pas ik toch voor.

Terug op weg duurt het tot 15u45 voor ik terug op de route zit. Ik ben de schaal van dit landschap duidelijk nog niet gewoon, op de kaart lijkt het of ik op een strookje land tussen zee en bergen zit maar in werkelijkheid is die strook 40 à 50km breed, half Vlaanderen dus.

[bdr]

Dag 26: Alcalà de Xivert — la Pobla Tornesa - vervolg

Romantische Straße

Ik kom terug op de Via Augusta. Bij een bijzonder moeilijk stuk vol ronde stenen stop ik. Niet omdat het te moeilijk is maar wat een prachtig uitzicht! Het is nog wat vroeg om de tent op te zetten maar een keer eten maken in zonlicht kan ook geen kwaad.

Terwijl ik druk zit te typen aan mijn verslagen valt een vriend mij lastig in verband met achterstallige dieetfoto’s op Facebook. Tja het leven van een influencer gaat niet over rozen.

41,1km - 4,7km onverhard - 495hm

[bdr]

Naschrift bij dag 26

Ik heb het niet in het verslag gezet maar die avond heb ik schrik gehad van de jagers. Mijn tent stond eigenlijk iets te vroeg op. Een half uur voor zonsondergang begon van 3 kanten het knallen, één jager klonk wel heel dichtbij, ik schat een 100 meter. En het was echt een schietkraam, de jager die zo dicht stond heeft zeker 50 kogels verschoten. Ik heb er nog over getwijfeld om op te breken en verder te gaan maar dat leek me nog gevaarlijker. Ik stond wel aan de rechterkant van de via augusta waar geen jachtbordjes hingen, links wel. Verder naar beneden waren ze aan het motorcrossen, nog verder was er een weg en industrieterrein dus niet middle of nowhere maar desalniettemin niet geruststellend.

[bdr]

Dag 27: La Pobla Tornesa — Valencia

Na een slechte nacht - de derde op rij al - wakker geworden met een grijze hemel. De lichtjes aan de horizon bij de prachtige zonsondergang van gisterenavond bleken van een fabriek te zijn, één of andere chemische installatie die ‘s nachts veel meer lawaai maakte dan overdag, of zo leek het toch. Ook weer koud gehad, ik zou eigenlijk de wekker moeten zetten om midden in de nacht kleren bij aan te trekken want met zo’n temperatuurverschil van 15° is het moeilijk je juist te kleden.

Maar ik was wel snel opgewarmd: de trail begon met voetbalstenen (daarom was ik gisteren hier ook gestopt, dat en het uitzicht) en ging dan over in mul zand en zavel. De eerste keer mul zand hier in Spanje, met een onbekende rode kleur. En heel veel konijnenholen. Trouwens ook vreemde omgeving met stervende cactussen.

In La Pobla Tornesa brood gevonden en op een fietspad gestuit. Een echt fietspad, niet langs een weg maar een pad alleen voor fietsers. En wat verder in Borriol is er zowaar een fietsenmaker die passende remblokken heeft, en twee nieuwe schakelkabels. Alleen de prijs laat wat te wensen over, 45€ is toch wat overdreven. Ik moet mij in ieder geval geen zorgen meer maken over mijn reserveonderdelen.

Over de rest van de dag kan ik kort zijn: appelsienen en autosnelwegen. Veel plantages dus, en omdat we naar een grote stad gaan veel autowegen. Gelukkig is er een uitgebreid netwerk van fietspaden met goede signalisatie maar omdat die fietspaden langs de autosnelweg liggen (en van dezelfde bruggen gebruik maken) is het effect dat ik bijna de hele dag naast de autoweg rij. Als je die ervaring wil repliceren moet je zo’n stuk of vijf keer het ringfietspad in Antwerpen op en af fietsen...,

[bdr]

Dag 27: La Pobla Tornesa — Valencia - vervolg

Dichterbij Valencia is het de gebruikelijke voorstadsrommel: industriezones, winkelzones en slaapsteden door elkaar maar nog wel met een goed fietspad dat alles verbindt.

Spaanse kreken

Vlak voor Valencia is er een heel surrealistisch stuk genaamd La Horta. Hier liggen vele kleine velden met een soort witte boerderijen, allemaal heel dicht bijeen. Het lijkt wel soort “stad der boeren”, een soort anti-stad. Heel raar, vooral omdat aan de andere kant van de straat gewoon appartementen van 8 hoog staan. Om de één of andere reden doet het mij denken aan de villawijk uit “Mon Oncle” hoewel dit iets totaal anders is.

[bdr]

Dag 27: La Pobla Tornesa — Valencia - vervolg

Echt een vreemde omgeving, La Horta. De tuinbouw loopt tot tegen de flatgebouwen.

Horta es futur

Wegens de goede weg ben ik al om 15u in Valencia. Valencia zelf is druk en dens. Ik ga op zoek naar een plein om even te rustig te zitten maar vind er geen. Alles speelt zich hier op de trottoirs en straathoeken af, er is heel weinig open ruimte.

Ik vind via Booking.com een kamer bij particulieren voor 19€ per nacht, dat is maar 2€ duurder dan de camping van eergisteren!

En met het nodige geluk stuit ik op een goed vegetarisch restaurant, het eerste eigenlijk in Spanje. Vlees zit blijkbaar toch diep in de Spaanse ziel, tot diep in de nacht kan je hesp van de bil laten snijden.

For the late night jambon-fix

96,9km - 6,6km onverhard - 469hm

[Leon]

... bleken van een fabriek te zijn, één of andere chemische installatie die ‘s nachts veel meer lawaai maakte dan overdag, of zo leek het toch. Ook weer koud gehad,

Die koude nacht heeft alles te maken met het fabriekslawaai. Koud bij de grond en warmer op hoogte heet een inversie. Het geluid van op afstand buigt dan terug naar de aarde, als een wateroppervlak gezien door een duiker. Geluid draagt dan veel verder, want het raakt opgesloten in de koude laag. Overdag is het andersom. Geluid vanop afstand dooft dan snel uit omdat het naar boven wordt afgebogen.

[Flix]

Twee jaar geleden heb ik (eind oktober, dat wel) hetzelfde stuk afgelegd als jij op dag 25, 26 en 27 (van Sagunto naar L'Ampolla), dus in NO richting), en ben op dat stuk zoveel mogelijk langs de kust gegaan. Dat zou ik je in dit geval zeker hebben aangeraden; was erg mooi. O.a. ook door het (korte) stukje V.V. del Mar.

Impressie: