e-bike verdringt fiets

[Fedor]

Amazing Discovery

[Senior2]

@Fedor,

Situatie heel herkenbaar. Bij ons niet anders. In de polder lijkt er altijd meer wind en lijkt die altijd van voren te komen. Hoeft niet zo te zijn natuurlijk, maar is voor sommige mensen wel het gevoel. Kennelijk vergroot voor jouw vrouw het gebruik van de e-bike haar fietsplezier, of komt dat fietsplezier weer terug. Wat wil je in alle redelijkheid nog meer. En als jullie stukjes van 40 km of zo iets blijven rijden, zij op standje eco en jij je eigen tempo, ben je in mijn ogen heel goed bezig. Zeker op langere termijn zie ik dit als een goede oplossing. En dit soort afstanden met standje eco blijft echt wel fietsen, het is iets relaxter, absoluut waar, maar nog steeds een goede lichaamsbeweging, en daar gaat het om.

[Fedor]

Situatie heel herkenbaar. Bij ons niet anders. In de polder lijkt er altijd meer wind en lijkt die altijd van voren te komen. Hoeft niet zo te zijn natuurlijk, maar is voor sommige mensen wel het gevoel. Kennelijk vergroot voor jouw vrouw het gebruik van de e-bike haar fietsplezier, of komt dat fietsplezier weer terug.

Ze heeft nu nog geen e-bike (en heeft er zelfs nog nooit op gefietst), dus die 40 km is zonder ondersteuning, maar ze heeft het "idee" dat ze het nodig heeft. En in de heuvels zal dat best het geval kunnen zijn, kom nu soms al ruzieënde wielren-stellen tegen op de Limburgse hellingen omdat één van de twee het niet trekt

Kortom ik zou graag willen dat ze géén e-bike koopt omdat ik nu denk dat ze het wel zou kunnen zonder ondersteuning (maar we hebben nog geen heuvels gefietst). Maar haar fietsplezier staat natuurlijk wel voorop (en anders bestaat de kans dat een fiets zonder ondersteuning uiteindelijk staat te verstoffen in de schuur).

[derdekeer]

Kortom ik zou graag willen dat ze géén e-bike koopt omdat ik nu denk dat ze het wel zou kunnen zonder ondersteuning (maar we hebben nog geen heuvels gefietst).

Volhouden, Fedor.
Toen mijn vrouw ongeveer 40 was heb ik haar - zonder haar goedkeuring te vragen - een snelle damesfiets gekocht. Geen racefiets, maar relatief licht. En met MTB-versnellingen.
In het begin hield ik de tochten kort en gemakkelijk, maar geleidelijk deden we ook hellingen.
Schaamteloos loog ik dan. "Een vlakke tocht vandaag." "Maar, wat is dat? Da's een forse helling!" "Ah? Ach ja, die was ik vergeten."
Om een lang verhaal kort te maken: uiteindelijk was zij het die op een mooie voorjaarsdag aankondigde dat ze de Route des Grandes Alpes wilde rijden (met bepakking!). Meer dan 14 000 hoogtemeters, als ik me niet vergis. Een col per dag. En aan het einde twéé cols per dag.
Bonette vindt ze de mooiste.
Intussen ook al Ventoux, Glandon, Madeleine, Alpe d'Huez, Cayolle, Couillole etc. gedaan met haar.
"Plus est en vous"!

[gios]

Kortom ik zou graag willen dat ze géén e-bike koopt omdat ik nu denk dat ze het wel zou kunnen zonder ondersteuning (maar we hebben nog geen heuvels gefietst).

Volhouden, Fedor.
Toen mijn vrouw ongeveer 40 was heb ik haar - zonder haar goedkeuring te vragen - een snelle damesfiets gekocht. Geen racefiets, maar relatief licht. En met MTB-versnellingen.
In het begin hield ik de tochten kort en gemakkelijk, maar geleidelijk deden we ook hellingen.
Schaamteloos loog ik dan. "Een vlakke tocht vandaag." "Maar, wat is dat? Da's een forse helling!" "Ah? Ach ja, die was ik vergeten."
Om een lang verhaal kort te maken: uiteindelijk was zij het die op een mooie voorjaarsdag aankondigde dat ze de Route des Grandes Alpes wilde rijden (met bepakking!). Meer dan 14 000 hoogtemeters, als ik me niet vergis. Een col per dag. En aan het einde twéé cols per dag.
Bonette vindt ze de mooiste.
Intussen ook al Ventoux, Glandon, Madeleine, Alpe d'Huez, Cayolle, Couillole etc. gedaan met haar.
"Plus est en vous"!

Jaaaa lekker offtopic...nu doe ik even mee Mijn vrouw draaide op onze eerste fietsvakantie op haar eerste heuvel(achterland van Barcelona) om. Dit verdom ik, was haar commentaar. Na een weekje langs de kust richting het noorden te zijn gereden, nog een poging gewaagd haar mee de bergen in de krijgen. Zonder 1 woord te klagen reed ze zo een pas op boven de 1000 meter. Een verslaving was geboren...

[BertKremer]

In de Limburgse Heuvels kun je beter uit de voeten met een derailleur versnelling. Zeker als er één neemt met 30 versnellingen.
Toen ik vanuit Groningen naar Limburg verhuisde en voor het eerst in mijn leven, ik was toen 37, vaker heuvels op fietste heb ik moeten leren hoe je dat het beste doet. Acht jaat later kwam het goed uit dat wij ervaring hadden toen we met bepakking in Zuid-Engeland gingen fietsen. Ik kwam er achter dat de 24 versnellingen die ik toen had toch niet voldoende waren om de Gairncorms in Schotland te beklimmen. Met één tandje meer en kleiner op de cassette lukte dat wel weer. Ook de tussenstapjes die je kunt kiezen vind ik erg prettig. Ik kan daardoor beter in de voor mij goede cadans blijven fietsen. Het gewicht van de fiets speelt ook een grote rol. Mijn E-Bike is veel te zwaar om daarmee zonder ondersteuning in de heuvels te fietsen, maar met de Terra Liner van 14.5kg gaat dat al veel gemakkelijker en helamaal met de Carrera van slechts 9.5kg. Bergen rijden moet je leren, en als je gezond bent is dat een kwestie van tijd.

[Leon]

En in de heuvels zal dat best het geval kunnen zijn, kom nu soms al ruzieënde wielren-stellen tegen op de Limburgse hellingen omdat één van de twee het niet trekt

Dat is dan vaak dat de snellere het niet lukt om iets kangzamer te fietsen. Niets zo frustrerend als om steeds 'ik wacht boven wel' te horen, gevolgd door ''het maakt toch niet uit als ik mijn eigen tempo fiets en even wacht?'.

Ik heb best een aantal mensen uit het vlakke land voor het eerst tegen een berg op laten fietsen. De kunst is het dan om je gemak te houden (zowel als nieuweling als als meefietser), heel veel terug te schakelen en af te wachten. Als er na een kwartiertje rustig buffelen een uitzichtpunt is, is het ijs vaak gebroken. Sneller fietsen komt later wel.
Maar je hebt ook mensen die gewend zijn om in het vlakke land tegen elk viaduct gewoon met 20 km/u door te fietsen en die het geestelijk niet aankunnen dat dat zelfs al in de simpele heuveltjes bij Gulpen echt niet gaat lukken. Van die mensen die denken dat je een berg met een hoogteverschil van 100 meter beter opkomt als je een aanloopje neemt....*
Daar kun je dan over praten als Brugman, maar het is soms moeilijk te veranderen.

* Het is uiteraard wel nuttig, als je door een dalletje gaat, om de opgedane snelheid om te zetten in gratis hoogte.

[Hans Keesom]

Ik zit in m'n vrije tijd ook op mijn e-bike. Liefst en meestal met de motor uit,

Dan ben je toch wel bijzonder denk ik. Vraag me niet waarop ik dat baseer maar ergens vermoed ik dat er maar heel weinig e-bikers rondrijden met de ondersteuning uit.

Dit.

Het is leuk dat Hans de e-bike op een andere manier benadert maar vrijwel alle andere mensen kopen gewoon zo'n ding (ze zouden voor een normale fiets nooit 3k euro neertellen) omdat ze niet (te) moe willen worden.

En bij dat laatste heb je waarschijnlijk nog wel een soort onderscheid:
- nooit moe willen worden
- alleen bij (zware) tegenwind en in de heuvels/bergen ondersteuning
- grotere afstanden willen afleggen (pas ondersteuning bij vermoeidheid)
etc.

"Vraag me niet waarop ik dat baseer maar ergens vermoed ik" "maar vrijwel alle andere mensen kopen gewoon"

Zou best kunnen, maar het maakt ook niet uit.

Op dit forum en met name de sectie voor reizen met electrische fietsen komen we flink wat mensen tegen die vooral in de ECO mode aan het fietsen zijn en vaak in de UIT-stand. Dat doen ze vanwege gezondheid en af te leggen afstand.

Die mensen tezamen hebben unieke kennis en ervaring en maken duidelijk dat het in ieder geval mogelijk is om de e-bike op een heel gezonde manier in te zetten.

Anderen kunnen daar van profiteren. Willen ze dat niet, prima, we leven in een vrij land.

[derdekeer]

Jaaaa lekker offtopic...

Off-topic? Is iemand off-topic gegaan in dit draadje? Je maakt een grapje.

[Adieu]

Onze jongste zoon gaat na het aankomend schooljaar naar het voortgezet onderwijs. Nu zit een goede school op 13 km fietsen en een minder goede school in onze woonplaats op 2 km fietsen.
Hij gaat (uiteraard) naar de goede school op 13 km fietsafstand (net als zijn oudere zussen en broer gedaan hebben).

Dan vragen sommigen aan ons: zo ver weg, gaat-ie dan op de elektrische fiets of met de trein?

Als ik dan zeg dat hij vorig jaar met ons van Basel langs de Rijn naar huis gefietst is en dit jaar 1.500 km gefietst heeft in zijn vakantie (eentje met ons naar DK en eentje met zijn broer in NL), dan zeggen ze soms: oh, dan heeft-ie dus al een elektrische fiets...

Ze vallen dan vervolgens helemaal van hun stoel als ik hun vertel dat dit allemaal gewoon op de fiets, nee, niet elektrische fiets, is gefietst.

Wat mij verbaast is de verbazing van velen dat dit kennelijk allemaal op de gewone fiets kan

Soms heb ik dan het gevoel alsof ik van een andere planeet kom.

Ik moet er wel bij zeggen dat dit vaak ouders zijn wiens kinderen na de voetbal(wedstrijd) met een beker cola en een zak chips in de voetbalkantine rondlopen. En dat zie je toch wel 60 tot 70% van de kinderen doen...
Een grote potentiële markt voor de elektrische fiets, zou ik zeggen.

[Leon]

Dat ik ook 12 km heen en 12 km terug naar school fietste was in de jaren 80 heel gewoon. In ons dorp van 10000 inwoners deden 400 middelbare scholieren dat ook. Het was maar een kleine groep die met de bus ging want normaliter was er maar één bus. 's morgens was het een lange stoet fietsers, inhalen was nauwelijks mogelijk op het fietspad, dus dat deed je niet. In de winter ging ik wel met de bus als het regende maar in de bovenbouw niet mee want de bus was trager.
Die kilometers hebben de basis gelegd voor de fietsconditie waar ik nog altijd van geniet.
Zou verplicht moeten zijn of zo...

[BertKremer]

Na aanleiding van deze discussie ben ik vanmorgen op mijn racefiets gesprongen en naar het hoogste punt in Limburg gefietst. Voor het eerst sinds drie jaar zonder ondersteuning! Ik kan het nog! Daarna nog even een tweede beklimming via het Vijlerbos terug naar huis; 31 km, 506 hoogte meters met een gemiddelde snelheid van 18,5 km/u. Dit geeft veel meer voldoening dan al die ritjes met de E-Bike.

[Robbert Rutgrink]

Ik lees weer mee (was even op vakantie).

[Koala]

Ik lees óók mee!

Wat een lang draadje trouwens.

[Hans Keesom]

Ik lees weer mee (was even op vakantie).

Hallo Robert,

Suggestie van mijn kant was om eens naar de motor te kijken die Sparta in het achterwiel doet tezamen met 5 versnellingen. Valt dat te combineren met een pignon versnelling voor en misschien een belt drive?

Ik vraag me ook af of de wereldfietser niet op zoek naar een e-bike met een veel lichtere motor, qua gewicht maar ook qua vermogen, aangezien ze het meeste trapwerk toch zelf willen doen.

Ik zou inplaats van de huidige standen die maximaal 0,50,100,250 watt geven, ook wel wat voelen voor eentje die 0,25, 50, 75 watt geeft. Zeker als de motor dan een stuk lichter wordt

Eventueel met een mogelijkheid om een paar seconden de turbo erop te zetten, bijvoorbeeld 150 watt waarna je weer een paar minuten moet wachten voordat je weer kunt drukken.

Het zijn maar ideeën, gratis en voor niets.

[keesswart]

Meestal volg ik de e-bike topics niet omdat ik nog jarenlang op eigen kracht hoop te kunnen fietsen. Maar ook mij is dit draadje niet ontgaan.

Moet dat nu echt? Ik blijf het niet vinden passen bij deze vereniging. Op de grote fiets en wandelbeurs is het ook al vergeven van de ebikes.

Wim stelt hier een legitieme vraag. Later ontaardt het topic in een moddergevecht. Daarom plaats ik mijn bijdrage liever hier. (Als er vroeger op het schoolplein gevochten werd, bleef ik ook altijd op veilige afstand en als er bij voetbal/volleybal/hockey/basketbal teams gekozen moesten worden, bleef ik als laatste over omdat ik de zin van het spel niet zo inzag )
Ook ik vraag me af of ik de Wereldfietser nog wel een leuke club zou vinden wanneer pakweg de helft van de leden op e-bikes zou rijden, als ze nog fit genoeg zijn om zonder ondersteuning een behoorlijk stuk te fietsen. Voor alle duidelijkheid: ik ben niet principieel tegen fietsen met ondersteuning, maar wel voorstander van een bepaalde fietscultuur. Ik zou ook afhaken wanneer een groot deel van de leden op racefietsen zou gaan rijden om elke dag 150 km op brede asfaltwegen af te leggen.

Veranderingen kunnen sluipenderwijs het karakter van een club ingrijpend veranderen. Zoals er ook iets is veranderd sinds een groot aantal fietsers gebruik maakt van gps-tracks. De eerste keer dat ik meefietste met een tocht die de Wereldfietser georganiseerd had (Pasen 2007), gebruikte nog bijna niemand een gps of smartphone. De route die we toen reden, was grotendeels gebaseerd op fietsknooppunten. Waar die knooppunten ontbraken, was voorzien in een duidelijke routebeschrijving met een kaartje erbij. Onderweg ontbrandde er soms een fikse discussie over de vraag hoe de routebeschrijving geïnterpreteerd moest worden, maar in principe kon iedereen op eigen houtje met een paar A4-tjes de hele route volgen.
Vandaag de dag worden fietsers die niet met gps-tracks kunnen werken, verzocht om met iemand mee te fietsen die dat wel kan.

Een familielid van mij ging jarenlang mee met weekends van een wandelclub, waar wandelen vooral beschouwd werd als een manier om van de omgeving te genieten. Dat veranderde toen enkele dominante leden van het clubje met de tijd mee waren gegaan en een gps hadden aangeschaft. Voortaan werd het een ongeschreven regel om aan het eind van de dag een bepaalde gemiddelde snelheid te hebben gehaald. Mijn familielid haakte toen af.

Dat bedoel ik dus eigenlijk. De " klassieke " fietser spreekt een andere taal dan de electrische fietser. Wij begrijpen elkaar niet. Mijn vrouw wordt moe van de vraag " waarom zij Nog niet op een electrische fiets rijdt " Men wil blijkbaar niet begrijpen dat je, als je gezond bent, het leuk vindt om op eigen kracht te fietsen. Ook al fiets je dan maar 80 km per dag. Gewoon fietsen geeft meer voldoening.

Ik neem toch wat aanstoot aan de opmerkingen dat skepsis over ebikes ongepaste intolerantie zou zijn. Dat is het niet en dat hebben ik en anderen vaak genoeg benadrukt. [...] Ik en anderen hebben vaak genoeg gezegd dat als je zoals Bert een gezondheidsissue hebt het heel fijn is dat er ebikes zijn. Misschien komt ooit dat moment ook voor mij. Bert maakt ook heel helder dat hij liever geen ebike nodig had.
Waar het wat mij betreft om gaat is dat het iets anders is dan zelf fietsen en wat mij betreft wezensvreemd is aan waar deze vereniging voor staat. Prima dat er in de marge informatie wordt uitgewisseld voor mensen die nu wel een ebike nodig hebben maar daar moet het wat mij betreft bij blijven. Straks gaan mensen hier ook topics openen over autovakanties met de caravan ipv een tent. Het staat iedereen vrij om met de caravan op vakantie te gaan maar dat is een andere culturele keuze. Cultuurkritiek daarop is niet hetzelfde als intolerantie.

Ook ik kan me vinden in de citaten hierboven. Wanneer een toonaangevende groep wereldfietsers voortaan op e-bikes zou gaan rijden, heeft dat natuurlijk gevolgen voor het karakter van de vereniging, en veel meer dan de komst van gps heeft gehad. Het wordt dan de norm om grotere afstanden af te leggen, over tegenwind mag niet meer gezeurd worden en er kan alleen nog op campings gebivakkeerd worden waar tientallen accu's gelijktijdig opgeladen kunnen worden. Als er dan überhaupt nog gekampeerd wordt.

Misschien een idee om, pakweg in 2025, eens terug te kijken naar dit draadje. Ik denk dat de meeste mensen zich krom lachen om deze discussie van voor en/of tegenstanders van fietsen met elektrische ondersteuning.

Zolang het ondersteuning is, en gen brommer, blijft het toch echt fietsen.

Dat laatste is nu net de mening die ter discussie staat. Jij vindt dat het fietsen is, Wim niet. Dat zijn meningen, geen feiten. Daar kun je elkaar van proberen te overtuigen of elkaar over in de haren vliegen, maar op dit moment kun je het er vooral over eens zijn dat jullie verschillende meningen hebben.

Zo is het ook met kamperen gegaan. Ooit was kamperen synoniem aan overnachten in een tent. Toen kwam de caravan. Tegenwoordig staan de meeste campings vol met campers en verschijnen er steeds meer plekken voor campers waar je geen tent op kunt zetten.

Wat mij wel een zinvolle discussie lijkt, zijn de grenzen van wat binnen deze vereniging en/of dit forum past.

Die discussie is er geweest, en heeft geleid tot deze rubriek, Reizen per elektrische fiets.

Als je die discussie verder wil voeren, kan dat in de rubriek Bestuur en Beleid, niet in deze rubriek. Als je daadwerkelijk een verandering wil doorvoeren, kun je een beargumenteerd voorstel doen aan de algemene ledenvergadering.

De discussie komt vast wel weer opnieuw, ook zonder Wim of mij.
Dat de discussie niet klaar is - wat hij ook nooit zal zijn omdat de wereld verandert - volgt alleen al uit het onderschrift bij de subforumnaam:
Alles over (reizen met) de elekrische fiets
Wat is DE electrische fiets?

De ANWB is een afschrikwekkend voorbeeld van een club voor fietsers die blijkbaar zonder veel tegengas van kritische leden met de tijd is meegegaan. Met als resultaat dat deze club een prominent onderdeel van de autolobby is geworden.
Daarentegen is de NTKC een mooi voorbeeld van een club waar men altijd heeft nagedacht of een bepaalde ontwikkeling wel bij die club paste. Campers zijn er niet welkom en het aantal caravans wordt beperkt gehouden: 'leden kunnen alleen met een caravan kamperen als zij daarvoor toestemming (caravanrechten) hebben ontvangen van het hoofdbestuur. Deze rechten worden in de regel altijd toegekend als de aanvrager ouder is dan 50 jaar en langer dan 7 jaar lid.
Wat mij betreft blijft de Wereldfietser meer op de NTKC lijken dan op de ANWB.

[Bridgestone SM]

Als er vroeger op het schoolplein gevochten werd, bleef ik ook altijd op veilige afstand en als er bij voetbal/volleybal/hockey/basketbal teams gekozen moesten worden, bleef ik als laatste over omdat ik de zin van het spel niet zo inzag

Ahh daar zie ik een en al herkenning.

Eenmaal heb ik de grootste treiterkop op het schoolplein een lesje geleerd (nadat mijn vader me een truukje had geleerd), het was maar één goed gemikte tik, op precies die ene plek waarmee je zelfs een een kop grotere tegenstander moeiteloos uitschakelt -- het gaf me enorm veel "autoriteit" waar ik daarna niks mee deed.

Bij gymnastiek werd ik ongeveer per definitie als laatste gekozen, ik kon wel hard lopen, dus bij slagbal-achtige veldsporten was mijn plaats in het verre veld geheel op zijn plaats.
Soms werd ik als eerste gekozen, als de gymleraar eens een keertje de twee aanvoerders de opdracht gaf de leden van het andere team te kiezen (dat gaf mij in ieder geval een gevoel van "erkenning" ... ik was echt de slechtste).
En uiteindelijk, door een mysterieus toeval kreeg ik het truukje van de serveren bij volleybal onder de knie ... ik serveerde onderhandse, dus van bijna onder de knie, en het lukte mij om zo 5-6-7 keer achtereen het meest lullige dwarrelballetje bij de tegenpartij te laten neerploffen. Het was een beetje flauw, het gaf weinig volleybal-spel, maar "mijn" team kreeg er dan wel punten van. Ik moest dan wel verder het hele rondje van de bal afblijven, want ik kon echt niks goed doen in het wezenlijke van het volleybalspel.


Maar goed, zoals ik in het wat uit de hand gelopen draadje al zei:
Als ik 80 ben ga ik e-biken, alleen ben ik nog geen 80 (en als ik 90 ben ga ik golfen, ik hoop geen 90 te worden)
 

Even een anekdote als intermezzo:
Een paar jaar geleden fietsten we een stukje langs de Rijn-Rhône verbinding (langs het kanaal is tegenwoordig een mooi fietspad ingericht - ik ken het ook nog zonder dat fietspad) en omdat het langzaamaan tijd werd voor een kampeerplekje was ik bij een brug gestopt om even aan de overkant te kijken.
Er stopt een wat ouder echtpaar, het blijken Zwitsers die een dagtochtje maken, en na wat diverse ins&outs kwam ook de e-bike langs. De Zwitserse vrouw zei "Als we 80 zijn kopen we een e-bike ... en als we 90 zijn gaan we golfen". Of te wel: probeer gewoon te tappen zolang het gaat, en kijk naar een goed alternatief als het anders niet kan.
Een jong echtpaar een paar jaar eerder (overigens ook Zwitsers) waarvan de vrouw een e-bike heeft omdat ze een karretje met kinderen trekt idem .... zij trapte minstens even veel energie weg als haar man, want ze moesten genoeg accu-power overhouden voor de laatste helling.

Dus, zolang het gaat om het wereldwijde fietsen stoor ik me niet aan de e-uitstapjes. Ik lees ze graag, en ik hoop dat we nog lang op onze oude Bridgestones voort kunnen trappen.
Ik ben allang geen 20 meer, mijn wederhelft nog minder ... dus komt er vast en zeker een keertje een "nu ben ik 80" moment (90 hoef ik niet te worden, ik heb niks met golfen).

BSM

[rooss]

Op een trekkersveldje kwam eens een gigantische camper op 1,5 meter naast mij staan. De bestuurder keek vanaf de treeplank naar mijn tentje en zei neerbuigend: "kijk, zo zijn wij ook begonnen!"

Proberen duidelijk te maken waar je mee bezig bent is onmogelijk. Er zijn niet te overbruggen cultuurverschillen.

Onlangs stond ik in een kringloopwinkel met een benzinebrander in m'n handen. Kwam er een man op me af die me zonodig moest vertellen dat dat niks was, er moest benzine in, je had ontploffingsgevaar en het stonk. Ik moest iets elektrisch nemen. Volgens hem waren er tegenwoordig geen campings meer zonder elektriciteit. Hij vond mij maar dom, denk ik.

Ik krijg de indruk dat er tussen de e-bikers en fietsers soortgelijke cultuurverschillen bestaan als het om het fietsreizen gaat. E-biken is tenslotte een compleet andere ervaring dan fietsen. Je maakt je bijvoorbeeld meer zorgen om je accucapaciteit dan om tegenwind of een hellingkje.

Nog een aardige ervaring had ik tijdens het rapen van walnoten dit najaar. Nadat iemand mij vroeg wat ik aan het doen was, merkte hij op dat je walnoten ook gewoon kon kopen. Hij vond het waarschijnlijk nogal armoedig wat ik aan het doen was, terwijl ik dacht dat ik een prachtige buitenlucht-beleving had. Cultuurverschillen.

[Bridgestone SM]

.... Cultuurverschillen.

Wees maar blij met de "Cultuurverschillen".
Stel je voor dat we allemaal hetzelfde dachten en deden (dan waren de walnoten allang geraapt).

Het enige waar ik niet blij mee zou zijn: Die gigantische camper op anderhalve meter (hoewel je dan wellicht ook mee televisie kan kijken).
Mijn remedie is:   Campings vermijden ... maar gelukkig doet slechts een enkeling dat want anders .... was het rustiger op de camping als daarbuiten.

BSM

[eindgebruiker]

Kees, dankjewel voor je genuanceerde en doordachte bijdrage. Wat een verademing.

Met weemoed denk ik nog wel eens terug aan het pre-GPS-tijdperk, toen we nog gezellig in groepjes achter iemand die de weg wist aanfietsten, en er met z'n allen voor zorgden dat de groep bij elkaar bleef. De GPS heeft wat dat betreft gezorgd voor een meer los-vast verband. Missen we iemand? Och, jammer dan, die kan zelf de weg naar de camping wel vinden.

Toch denk ik dat de analogie tussen GPS en e-bike niet opgaat. De GPS is een toevoeging aan het fietsen, die langzamerhand door steeds meer wereldfietsers wordt gebruikt. Een e-bike is van een andere orde, dat is geen toevoeging maar een vervanging van het fietsen zelf.

Wanneer een toonaangevende groep wereldfietsers voortaan op e-bikes zou gaan rijden, heeft dat natuurlijk gevolgen voor het karakter van de vereniging, en veel meer dan de komst van gps heeft gehad. Het wordt dan de norm om grotere afstanden af te leggen, over tegenwind mag niet meer gezeurd worden en er kan alleen nog op campings gebivakkeerd worden waar tientallen accu's gelijktijdig opgeladen kunnen worden. Als er dan überhaupt nog gekampeerd wordt.

Volgens mij is dit de kern van je betoog. Er zitten een aantal veronderstellingen in.

Om met het laatste te beginnen: als ik kijk naar hoeveel mensen er gaan kamperen tijdens een hutten(!)tocht, of als ik kijk naar hoeveel geïnteresseerden er afhaken als blijkt dat er tijdens een buitenlandtocht niet gekampeerd wordt (Sicilië 2015), dan ben ik voorlopig nog niet bang dat het kamperen gaat verdwijnen.

Voorts zeg je te vrezen dat de norm zal veranderen. Maar dat veronderstelt dat er een (één) norm is. Er zijn nu tijdens tochten echter ook al flinke verschillen. Denk aan appeltaartgroepen en berggeiten, ieder met een eigen tempo. Daarnaast worden er geregeld routes met verschillende afstanden uitgezet. E-bikers zullen er ook in soorten en maten zijn. Als ze bij een van de bestaande groepen kunnen aanhaken lijkt me dat geen invloed op die "norm" hebben. Mochten er e-bikers zijn die langere of zwaardere ritten willen rijden, of alleen maar met tegenwind willen rijden , dan zullen ze ongetwijfeld eigen tochten gaan uitzetten, net als de off-roadgroep nu.

Maar misschien bedoel je met de norm dat je moe hoort te worden van een dag fietsen, en ben je bang dat er mensen met een tocht meegaan die voor een e-bike kiezen omdat ze niet moe willen worden. Misschien is die angst terecht, dat durf ik niet te zeggen, maar je kunt je ook afvragen of die mensen zich überhaupt tot de Wereldfietser aangetrokken zullen voelen.