@ LHTJoost; misschien heb je gelijk, maar ik vind het gewoon een interessant onderwerp en hoe meer ik erover lees hoe meer ik ook mijn eigen aanpak van de laatste jaren in twijfel trek.
Een samenvatting van wat ik over drinken lees op websites van wielrenclubs, sportclubs of algemene sportrichtlijnen: ;
- duurt een inspanning langer dan 1 uur dan wordt sportdrank (met daarin electrolyten en koolhydraten) belangrijker
- je kunt bij sporten wel 1 liter tot in extreme omstandigheden 2 liter per uur aan vocht verliezen.
- bij bergtrekking/ hiken wordt 350 ml/ uur drinken aangeraden. Bij wielrennen 2- 3 ml/ kg lichaamsgewicht (dit komt neer op ca 400 ml - 1000 ml per uur). Voor aanvang van de tocht/ wedstrijd drink je dan nog 6 - 8 ml/ kg lichaamsgewicht liefst sportdrank (dit kan gemiddeld op 400 - 700 ml neerkomen).
- bij lange duur van de inspanning/ hoge temperatuur kun je niet tegen het vochtverlies opdrinken tijdens de inspanning en moet je dus ervoor, en erna ook nog (erg) veel drinken.
Voeding:
- blijven eten, al in het eerste uur. Elk uur kan je lijf maximaal zo'n 60 gram koolhydraten opnemen. Je kunt bij wielrennen wedstrijd per uur denken aan combinaties van 1 banaan met daarnaast sportdrank, 2 repen, 2 witbrood met jam, 1 of 2 gelletjes (30 - 60 gram koolhydraat/ uur).
- richt je vooral op (vloeibare) suikers.
- eiwit bij het ontbijt, maar ook net na de inspanning (bv. een glas chocolademelk of eiwitshake)
- als ik lees dat gemiddeld fietsen 308 kcal per uur vergt en wielrennen 924 kcal (bron: Libelle), heb je bij 8 u fietsen per dag zo 10 broodjes hamburgers (a 228 kcal) verbrand. Bij wielrennen zelfs 32 (..).
Nu is het zo dat (trekking-/ toer-) fietsen over het algemeen in de lagere hartslagzones plaatsvindt dan bijvoorbeeld wielrennen. Daardoor zul je meer op vet(reserves) fietsen en minder op glycogeen/ koolhydraten. Toch heb ik zelf omstandigheden meegemaakt waarbij het warm is in combinatie met hoge luchtvochtigheid, waarbij je steile bergen moet bedwingen of gewoon, als je lange dagen van 8 uur in het zadel zit met bepakking in de hitte. Deze omstandigheden zorgen ervoor dat toerfietsen in aard veel meer gaat lijken op ultralopen, wielrennen, adventure racen, mountainbiken of wat dies meer zij. Ik denk dat je vocht/ voedselinname er dan ook anders (meer zoals bovenstaand) uit zou moeten zien en je ook aan het verlies van zouten moet gaan denken (ORS in je drinken?).
Meer info roept ook meer vragen op:
- hoe kom je in verre landen aan de juiste hoeveelheden eiwitten, sportdrank etc?
- hoe doen anderen dit?
Misschien zijn er wielrenners of sportdietisten onder ons die hier iets zinnigs over kunnen zeggen? Of zelfs een voedingsadvies voor wereldfietsers kunnen schrijven?