Ja, het is zwaar. Maar.... Je kunt inderdaad trainen. Vooral het blijven ronddraaien met die kleine versnellingen (vertragingen is een beter woord) is van belang. Als je specifiek zou willen trainen, kun je denken aan een afwisseling van krachttraining (voorzichtig opbouwen, evt. met de fysio) en een hoge rpm. Dat kan ook in 1 training.
Je hoeft natuurlijk niet te trainen, maar met een zwakke knie is het denk ik wel handig om die te versterken.
Verder gaat een lage hartslag bergop niet lukken. Als ik boven kom (áls heeft de nadruk
) gieren m'n longen door m'n lijf. Gekkenwerk! Maar... een heerlijk gevoel ook. Ik heb dan weer wat rust verdiend. Boven heb je uitzichten waar je op weg naar boven over hebt zitten mijmeren. Het is eigenlijk een soort Zen-ervaring, dat bergop fietsen.
Probeer als je het leuk vindt ook voor jezelf te bepalen wat je leuk vindt eraan: omhoog onverhard of verhard, steiler of juist minder steil. Bij mij hoeft het niet te vlak: dat schiet niet op! Verhard hoeft ook niet bergop: te veel auto's. Voor mij is het dus: bergop wat steiler en onverhard. Keien zijn ook wel leuk, maar niet te vaak. Bergaf zoef ik heerlijk naar beneden als het asfalt is zonder gaten enz. Hoewel een weg met gaten toch wat authentieker overkomt. De Pico Veleta bij Granada staat me nog bij als een berg die erg bij me past. Net als het Nationaal Park Pasto Ruri in Peru: onverhard lekker hoog, naar beneden zoeven over asfalt. Maar de onverharde afdaling daar van Ocros naar Baranca sprak me ook erg aan.