Dat is lastig. De westkust van Maleisie is gigantisch druk met veel autoverkeer. Ik schat dat je daar geen rustige weg meer kunt vinden.
Ik zou kiezen voor de oostkant van het land, maar ik vind Thailand veel leuker.
Het leukste van Maleisie vond ik het verlaten van het land met de boot naar Thailand. Op de kade van Kuala Perlis zijn tientallen airco-boekingskantoren voor de diverse boten: voornamelijk naar het eiland Lankawi. Op de ramen stonden keurig de tarieven en de vertrektijden. Ik vroeg naar het kantoor van de boten naar Thailand. "Er is geen kantoor voor die boten. Je gaat gewoon naar de kade. Daar liggen de Thaise boten en ze vertrekken als ze vol zijn." Het kon niet missen: een rijkelijk opgesierde Thaise langstaartboot lag klaar. In plaats van het schijnheilige, gemaakt kruiperige: "Yes Sir, No Sir." "He, farang, you, you!"
ik voelde mij tussen de Thaise bemanning op de Maleisische kade al helemaal in de Thaise sfeer: lekker ongedwongen, lachen en gelijkwaardigheid tussen man en vrouw. Prachtige hoe die Thaise vrouw die de leiding had over de belading onderhandelde met die Maleisiers over de prijs van de vracht. Zij was ze echt de baas.
In november mag ik weer naar Thailand: eerst met een groep fietsen van Chiang Mai naar Nong Khai en daarna alleen op verkenning langs de Mekong naar Phnom Penh: de hoofdstad van Cambodja en het Parijs van Zuidoost-Azie. De enige metropool in dit deel van de wereld op menselijke maat en waar het zelfs goed fietsen is.
voor meer info over de groepstocht: b.sitters@pz.nl