Roald schreef:Nu ja, dat krijg je dan waarschijnlijk met "losse" uitzendkrachten, betrokkenheid bij de klant is dan ver te zoeken blijkbaar.
Maar laten we daar verder niet over speculeren
Speculeren hoeft niet: het is immers bekend hoe met bagagepersoneel op luchthavens wordt omgesprongen. Zelf heb ik jaren geleden een paar maanden gewerkt bij Aero Ground Service op Schiphol, waar de bagage van alle niet-KLM vluchten afgehandeld werd. Elke dag moest ik opnieuw naar het uitzendbureau bellen om te vragen of ik er de volgende dag weer mocht komen werken. Zo kweek je natuurlijk geen gemotiveerde werkers. In de vakantietijd werkten er veel studenten die net als ik weer vertrokken zodra ze ergens anders een beter baantje hadden gevonden. Op de werkvloer heerste een rauwe en autoritaire sfeer. Gooien en smijten met bagage was heel gewoon. Collega's met een vast contract hadden vaak op booreilanden gewerkt of hadden al 12 ambachten en 13 ongelukken achter de rug. Op een prikbord in de kantine hingen krantenartikelen over (ex)collega's die betrapt waren bij diefstal, smokkel en fraude.
Vorig jaar heeft de broer van mijn vriendin op een van de vrachtafdelingen van Schiphol gewerkt. Hij was gemotiveerd, beslist niet crimineel, en had er graag willen blijven, want het werk beviel hem beter dan wat hij daarvoor op een sociale werkplaats had gedaan. Toen hij er lang genoeg op uitzendbasis had gewerkt om voor een vast contract in aanmerking te komen, werd hem meegedeeld dat er niet genoeg werk meer was en kon hij weer vertrekken. Maanden later werd hem weer aangeboden om opnieuw als uitzendkracht te komen werken. Zo worden goedwillende maar sociaal zwakke werknemers aan het lijntje gehouden. Het soort mensen aan wie jij je kostbare fiets zou willen toevertrouwen, staat daarom echt niet te springen om in de kelders en laadruimen op Schiphol te gaan werken. Op buitenlandse vliegvelden is het vast niet veel beter.
In een ratrace om klanten die goedkoop willen vliegen, beknibbelt de luchtvaartmaffia op alles waar maar op te beknibbelen valt. Het lijkt weinig uit te maken met welke maatschappij je vliegt, duurdere tickets geven geen enkele garantie voor beter omgaan met bagage en een socialer personeelsbeleid. Ook niet voor veiligheid: een budgetvlieger als Onur Air is dan wel bekend om z'n vliegende rammelkasten, bij andere prijsvechters als Easyjet en Ryan Air schijnen de boutjes en moeren juist weer wèl extra goed aangedraaid te worden, omdat ze beseffen dat veiligheid erg belangrijk is voor de reputatie van hun bedrijf. Een kapotte fiets is echter niet zo mediageniek als een vliegramp, dus daar liggen ze in de vliegwereld niet wakker van.
Zolang er geen Max Havelaar keurmerk voor het luchtverkeer bestaat kun je misschien maar het beste zo min mogelijk vliegen en wat dichter bij huis gaan fietsen, of dagenlang onderweg zijn met treinen en boten. Op verjaardagsfeestjes kun je dan in ieder geval met recht verkondigen dat jouw fietsvakantie ècht milieuvriendelijk geweest is.
Kees Swart