Hier een foto van het verwisselen van het achterlicht voor mijn NL-bordje, waaraan ik zo gehecht ben.
Sinds de invoering van de verplichte rode achterreflector door de toenmalige minister Westerterp van Verkeer en Waterstaat in 1980-'81 werden de bagagedragers uitgerust met een metalen stripje, waarin twee boorgaten zitten voor het monteren van de reflectoren. Hier en daar werd er een los stripje in een T-vorm bovenop de bagagedrager gemonteerd. Toen was er nog altijd een apart achterlicht, dat op het achterspatbord zat en gevoed door een dynamo. Nadat de fietswereld met de batterij-periode in aanraking is gekomen, bestaan er nu gecombineerde achterlicht-reflectoren.
Het NL-bordje heb ik in 1973 tijdens een oldtimer-show in Laren (NH) gekocht. De boorgaten zijn overeenkomstig met die van het stripje op de bagagedrager.
Wanneer ik in het buitenland ga fietsen, gaat het bordje altijd mee. Geen meter over de grens of hij gaat erop. Alleen bij duisternis komt het achterlicht terug op zijn plaats. Daar heb ik wel een 8 mm-steeksleutel voor nodig, terwijl het NL-bordje vleugelmoeren heeft.
Er was in het verleden een strookje van het bordje afgebroken, omdat mijn fiets omgevallen was. Gerepareerd met een stukje roerlat van de verfwinkel en sterke lijm.
Mijn NL-bordje heeft wel zes fietsen versleten....
Hier een aantal voorbeelden van hoe mijn NL-bordje stille getuige is geweest van mijn talrijke fietstochten!