ma 15 apr, 2019 20:49
Eindelijk weer een kleine fototip.....veel plezier ermee....
FotoTip 37, Gedeeltelijke werkelijkheid
Wat je ziet is niet altijd wat er op de foto komt.
Je ogen bedriegen je. Of misschien beter gezegd, ze geven een deel van de werkelijkheid aan. Zo zijn je ogen prima in staan om donker van licht te onderscheiden, hebben ze een ingebouwde verrekijker en hebben we geen probleem met beweging. Allemaal zaken waar een camera niet zonder problemen mee overweg kan. Laat staan de fotograaf die het om moet zetten naar een platte foto. En in die foto moet ook nog eens gevoel bevatten. Want een plaatje zonder emotie blijft niet hangen bij de kijker.
Ga er maar aan staan. Licht, beweging, inzoomen, emotie….en dat allemaal terwijl je als fietsende fotograaf zwetend je plaatjes staat te maken.
Toch valt het wel mee. Laten we een voorbeeld nemen.
Een goede foto is over het algemeen een foto waarbij de fotograaf niet bang is om hele stevige keuzes te maken. Ondanks dat het complete landschap adembenemend is kan je dat nooit op een foto zetten. Zou je dat doen dan zou je een film maken. Je wordt bij het maken van een goede foto gedwongen om heel scherp te kijken welk element nu zo kenmerkend is voor het landschap waar je doorheen fietst en het gevoel wat je daarbij als fietser hebt.
Voor deze foto zijn de lange rechte wegen door een golvend landschap voor ons het doel van de foto. En daar hebben we ons op gericht.
Doel 1, hoe krijg je golvende wegen goed op de foto? Daar is eigenlijk maar een goede methode voor. Gebruik de zoomlens van je camera. Sterk inzoomen dus. Hoe meer hoe beter. Het resultaat is dat elke golfbeweging van de weg keurig op je foto terecht komt. Zou je niet inzoomen dan zou je de eerste paar honderd meter asfalt prima zien maar de hele golf missen.
Doel 2 was het het gevoel van de eenzame fietser op een mooie asfaltweg. De focus op de fietser. En dat is ook vrij eenvoudig te regelen. Met een diafragma van 4.0 is de fietser heerlijk scherp en de achtergrond onscherp. En daarmee is het doel gehaald om de eenzame fietser in beeld te krijgen.
Zijn we er dan? Nee, toch niet helemaal. Je ziet dat ik ervoor heb gekozen om geen lucht te laten zien. Bovenaan alleen een achtergrond van rotsen. Dat is heel bewust gedaan. Daarmee komt de focus nog meer te leggen op de weg en de fietser. Zoals ik al schreef, een goede foto laat vooral veel weg om een klein verhaaltje te vertellen.
Meer fototips op https://www.marcomeijerink.com/blog
Wat je ziet is niet altijd wat er op de foto komt.
Je ogen bedriegen je. Of misschien beter gezegd, ze geven een deel van de werkelijkheid aan. Zo zijn je ogen prima in staan om donker van licht te onderscheiden, hebben ze een ingebouwde verrekijker en hebben we geen probleem met beweging. Allemaal zaken waar een camera niet zonder problemen mee overweg kan. Laat staan de fotograaf die het om moet zetten naar een platte foto. En in die foto moet ook nog eens gevoel bevatten. Want een plaatje zonder emotie blijft niet hangen bij de kijker.
Ga er maar aan staan. Licht, beweging, inzoomen, emotie….en dat allemaal terwijl je als fietsende fotograaf zwetend je plaatjes staat te maken.
Toch valt het wel mee. Laten we een voorbeeld nemen.
Een goede foto is over het algemeen een foto waarbij de fotograaf niet bang is om hele stevige keuzes te maken. Ondanks dat het complete landschap adembenemend is kan je dat nooit op een foto zetten. Zou je dat doen dan zou je een film maken. Je wordt bij het maken van een goede foto gedwongen om heel scherp te kijken welk element nu zo kenmerkend is voor het landschap waar je doorheen fietst en het gevoel wat je daarbij als fietser hebt.
Voor deze foto zijn de lange rechte wegen door een golvend landschap voor ons het doel van de foto. En daar hebben we ons op gericht.
Doel 1, hoe krijg je golvende wegen goed op de foto? Daar is eigenlijk maar een goede methode voor. Gebruik de zoomlens van je camera. Sterk inzoomen dus. Hoe meer hoe beter. Het resultaat is dat elke golfbeweging van de weg keurig op je foto terecht komt. Zou je niet inzoomen dan zou je de eerste paar honderd meter asfalt prima zien maar de hele golf missen.
Doel 2 was het het gevoel van de eenzame fietser op een mooie asfaltweg. De focus op de fietser. En dat is ook vrij eenvoudig te regelen. Met een diafragma van 4.0 is de fietser heerlijk scherp en de achtergrond onscherp. En daarmee is het doel gehaald om de eenzame fietser in beeld te krijgen.
Zijn we er dan? Nee, toch niet helemaal. Je ziet dat ik ervoor heb gekozen om geen lucht te laten zien. Bovenaan alleen een achtergrond van rotsen. Dat is heel bewust gedaan. Daarmee komt de focus nog meer te leggen op de weg en de fietser. Zoals ik al schreef, een goede foto laat vooral veel weg om een klein verhaaltje te vertellen.
Meer fototips op https://www.marcomeijerink.com/blog
