door
robin » wo 14 dec, 2005 14:51
Hoi Seneca/Maarten,
Gevaar? Tja, je kan natuurlijk pech hebben en onderweg beroofd worden, bekogeld met stenen, aangereden worden door een vrachtwagen, lelijk vallen en je pols breken, een agressieve hond tegenkomen die je bijt...alles kan.
Maar zo ook in je "veilige" leven in Nederland, dat hebben mijn voorgangers ook al duidelijk gemaakt.
Het belangrijkste is om jezelf in een "state of mind" te brengen waarin je alert bent, vooruitziend, diplomatiek reageert, anticipeert, en boven dit al: vertrouwen hebt en ontspant en geniet!
Als je een beetje invoelingsvermogen hebt en je voelsprieten aanzet "voel" je vaak al waar iemand iets van je wil wat JIJ niet wil. En met een beetje verstand snap je dat een helm en een spiegeltje wel eens je reddende engelen kunnen zijn op drukke wegen met gestoorde automobilisten.
En als je je een beetje bewust bent van politiek en religie weet je wel dat je op moet passen met uitspraken die al te bot zijn over dit soort onderwerpen, en wacht je eerst eens af wat de bewoners van de streek zoal zeggen.
In alle reizen die ik alleen of met mijn man maakte, door Oost Europa, Midden Oosten, Pakistan, India en Z.O.Azie is er eigenlijk bijna niets gebeurd.
Nou ja, natuurlijk zijn we 1 keer beroofd.Dat wil zeggen iemand stal het paspoort van mijn man uit zijn buidel. Hij vindt zelf (en ik ben het met hem eens...) dat het ook aan hemzelf lag dat dit kon gebeuren. We stonden met zware rugzakken in een lokale bus in Roemenie (bij Brasov) en hij hield zich met beide handen vast aan van die handgrepen die je in de bus vaak hebt. Op zijn buik hing een buikbuidel met alle papieren en paspoort erin. ALTIJD houdt hij 1 hand op die buidel als hij in een drukke bus stapt. Deze keer niet. Daar maakte een medepassagier die kleiner was en in het gedrang vlak voor mijn man stond handig gebruik van.
We baalden als een stekker, maar gelukkig regelde de NL ambassade in Boekarest een nieuw paspoort en konden we ook in Boekarest de visa voor Pakistan en India krijgen die in het oude paspoort stonden...
De hand van mijn man is niet meer van zijn buidel afgeweest...
Verder is er 1 keer geld van ons gestolen uit de (veel te dure sjieke)hotelkamer die we in Hanoi (Vietnam) hadden. Ook dit was eenn kwestie van "eigen schuld, dikke bult". We hadden een geldriem, en ALTIJD droeg mijn man die, en als hij een keer de riem niet omhad haalde hij het geld eruit. Deze keer waren we "afgeleid" c.q. "ongeconcentreerd" omdat we bezoek kregen van mijn vader, en lieten we de riem achteloos achter. Degene die de kamer kwam schoonmaken sloeg zijn slag en haalde er 50 euro uit...
Nooit maar dan ook nooit meer laten we geld achter in de kamer, ook niet zogenaamd "heel goed verstopt"...
Afgezien van deze twee stommiteiten, waren er af en toe situaties in het verkeer waarin al onze alertheid gewenst was en snelle reacties om niet ergens onder te komen, maar eigenlijk ging dat altijd heel goed, mede dankzij spiegeltjes en op elkaar letten.
Maar meer dan dit alles moet ik je eerlijk bekennen dat ik me vaak op reis "gedragen" en beschermd voel. Ik realiseer me steeds wat er ZOU kunnen gebeuren, en dat gebeurt niet. En sterker nog , we worden steeds heel lief geholpen overal, mensen zijn gastvrij en de ene na de andere uitnodiging om mee te eten stroomt binnen, mensen bieden spontaan water en een lift aan als je middenin de woestijn staat, en ga zo maar door.
Eigenlijk gaat alles vaak zo wonderbaarlijk "op rolletjes" en ik voel me vaak erg erg veilig en zoals ik al zei "gedragen". Ik ben niet erg godsdienstig, maar soms lijkt het alsof een engeltje, God of weet ik wat op ons past en we rustig kunnen dobberen op de het ritme van de dag, de fietstocht.
Ontspan, geniet, en wees niet dom! Dat is alles wat je nodig hebt.
Heleen
