ma 15 jan, 2018 10:55
Laatste blog van ons avontuur in Oman, de twee eerdere berichten vind je hier terug. Ik zal ook nog een simpel filmpje in elkaar zetten. Niet zo mooi als mijn collega alma 
Maar hopelijk wel vermakelijk... als dat af is, deel ik dat ook hier voor de liefhebbers.
Oman: Jebel Shams en Wadi Bani Awf
Na de pittige doorsteek door de Westerse Hajar bergen, fietsen we in twee eenvoudige dagen naar Nizwa. Onderweg kamperen we een paar honderd meter van de doorgaande weg. In Nizwa aangekomen, checken we in bij Hotel Al Diyar, wat niet ver van de Souq en het Nizwa fort ligt; onze twee doelen voor de rustdag in deze uitgestrekte stad.
Voor de Souq is het al een drukte van belang als we in de vroege ochtend aankomen. Auto’s volgeladen met geiten en kamelen vullen het straatbeeld. We lopen meteen door naar de Goat Souq, want hier gebeurt het allemaal in Nizwa. Van heinde en ver komen de Omani’s hier om hun vee te verkopen. Koeien en geiten lopen voortgetrokken door hun eigenaar als mannequins rondjes door de Souq, terwijl er flink geld wordt geboden. Zo wisselt er van alles van eigenaar. Wij zijn slechts toeschouwer in het geheel en de Omani’s slaan totaal geen acht op ons. We struinen nog een tijdje door de Vis Souq, de Dadel Souq en de Groenten Souq en brengen dan nog een bezoek aan het Nizwa Fort. Klokslag één uur sluit alles in Oman en de rest van de middag brengen we lui door op het terras van ons hotel, met een verse lemon-mint sap.
Jebel Shams
De bestemming waar we al een tijdje naar uitkijken, de klim naar Jebel Shams; Oman’s hoogste berg. Niet ver van Nizwa, maar wel een pittige klim, waarvan de laatste 9 kilometer onverhard. Nog 24 kilometer te gaan en wat een makkie lijkt, daar doen we uiteindelijk de hele dag over. De eerste 5-6 kilometer gaan tergend langzaam, omdat we meer met de fiets aan de hand lopen dan dat we daadwerkelijk fietsen. Het is gruwelijk steil, wie verzint dit! En dat met die hitte, het is afzien, maar het landschap om ons heen wordt steeds mooier en ruiger. De aarde splitst zich hier en we kijken in de weergaloze diepte van de canyon, terwijl de zon langzaam achter de bergen zakt.
Wadi Bani Awf
We hebben een keus; of om de bergen heen en dan naar de kust of dwars door de bergen en Wadi Bani Awf stuiteren; volgens de reisgidsen ‘de mooiste track in Oman’. Ondanks dat we weten dat het zwaar zal zijn, twijfelen we geen seconde. De weg omhoog is voorzien van prachtig asfalt en er is nauwelijks verkeer. Wat er wel is, is de wind. Keiharde wind, tegen uiteraard. De immer steile klim is blijkbaar niet zwaar genoeg, we krijgen er een extra obstakel bij. Eenmaal aangekomen op de top op ongeveer 2000 meter hoogte, houdt het asfalt abrupt op en duiken we de canyon in. Slingerend door de bergen passeren we kleine dorpjes en eeuwenoude irrigatiesystemen. De weg is bedekt met poeder stof, wat me doet denken aan de wegen in Bolivia. Het is soms zo steil, dat we ook naar beneden moeten wandelen, tenminste bij 26% stap ik toch liever af, dan dat ik op m’n snufferd ga!
We passeren een gifgroen voetbalveld, in the middle of nowhere… een vreemde plek als je het mij vraagt!
Als we de bodem van een canyon bereiken, kunnen we weer flink klimmen door de Snake Canyon, maar dan is het bijna (!!) alleen maar afdalen. Stuiterend over de onverharde weg; wat zijn we blij met de 27.5 inch velgen en 62mm banden!
Tijd voor toekomstdromen
Via Rustaq fietsen we in een keer door naar de kust. De vakantie zit er bijna op en dat vieren we met een dag in een resort. We zwemmen in de zee, drinken een alcoholvrije Mojito aan het zwembad en eten onze buiken rond in het restaurant. In relaxed tempo fietsen we de volgende dag terug naar Muscat. We bezoeken de Souq en de vismarkt daar nog en pakken de fietsen weer in in de fietsdozen die het hotel voor ons bewaard heeft. Aan alles komt een eind, zo ook aan onze fietsvakantie in Oman. Oman was heet, droog en dor met vriendelijke mensen en aparte landschappen. De steile klimmen zullen we niet snel vergeten! Gisteren bij het zwembad hebben we natuurlijk alweer zitten fantaseren over nieuwe bestemmingen; Georgië, Mongolië of terug naar de Verenigde Staten of misschien wel Zuid-Amerika? We zijn er nog niet over uit…
Wil je meer foto's zien van Oman (en in wat betere kwaliteit...)? Klikkerdeklik!
Maar hopelijk wel vermakelijk... als dat af is, deel ik dat ook hier voor de liefhebbers.Oman: Jebel Shams en Wadi Bani Awf
Na de pittige doorsteek door de Westerse Hajar bergen, fietsen we in twee eenvoudige dagen naar Nizwa. Onderweg kamperen we een paar honderd meter van de doorgaande weg. In Nizwa aangekomen, checken we in bij Hotel Al Diyar, wat niet ver van de Souq en het Nizwa fort ligt; onze twee doelen voor de rustdag in deze uitgestrekte stad.
Voor de Souq is het al een drukte van belang als we in de vroege ochtend aankomen. Auto’s volgeladen met geiten en kamelen vullen het straatbeeld. We lopen meteen door naar de Goat Souq, want hier gebeurt het allemaal in Nizwa. Van heinde en ver komen de Omani’s hier om hun vee te verkopen. Koeien en geiten lopen voortgetrokken door hun eigenaar als mannequins rondjes door de Souq, terwijl er flink geld wordt geboden. Zo wisselt er van alles van eigenaar. Wij zijn slechts toeschouwer in het geheel en de Omani’s slaan totaal geen acht op ons. We struinen nog een tijdje door de Vis Souq, de Dadel Souq en de Groenten Souq en brengen dan nog een bezoek aan het Nizwa Fort. Klokslag één uur sluit alles in Oman en de rest van de middag brengen we lui door op het terras van ons hotel, met een verse lemon-mint sap.
Jebel Shams
De bestemming waar we al een tijdje naar uitkijken, de klim naar Jebel Shams; Oman’s hoogste berg. Niet ver van Nizwa, maar wel een pittige klim, waarvan de laatste 9 kilometer onverhard. Nog 24 kilometer te gaan en wat een makkie lijkt, daar doen we uiteindelijk de hele dag over. De eerste 5-6 kilometer gaan tergend langzaam, omdat we meer met de fiets aan de hand lopen dan dat we daadwerkelijk fietsen. Het is gruwelijk steil, wie verzint dit! En dat met die hitte, het is afzien, maar het landschap om ons heen wordt steeds mooier en ruiger. De aarde splitst zich hier en we kijken in de weergaloze diepte van de canyon, terwijl de zon langzaam achter de bergen zakt.
We hebben een keus; of om de bergen heen en dan naar de kust of dwars door de bergen en Wadi Bani Awf stuiteren; volgens de reisgidsen ‘de mooiste track in Oman’. Ondanks dat we weten dat het zwaar zal zijn, twijfelen we geen seconde. De weg omhoog is voorzien van prachtig asfalt en er is nauwelijks verkeer. Wat er wel is, is de wind. Keiharde wind, tegen uiteraard. De immer steile klim is blijkbaar niet zwaar genoeg, we krijgen er een extra obstakel bij. Eenmaal aangekomen op de top op ongeveer 2000 meter hoogte, houdt het asfalt abrupt op en duiken we de canyon in. Slingerend door de bergen passeren we kleine dorpjes en eeuwenoude irrigatiesystemen. De weg is bedekt met poeder stof, wat me doet denken aan de wegen in Bolivia. Het is soms zo steil, dat we ook naar beneden moeten wandelen, tenminste bij 26% stap ik toch liever af, dan dat ik op m’n snufferd ga!
We passeren een gifgroen voetbalveld, in the middle of nowhere… een vreemde plek als je het mij vraagt!
Als we de bodem van een canyon bereiken, kunnen we weer flink klimmen door de Snake Canyon, maar dan is het bijna (!!) alleen maar afdalen. Stuiterend over de onverharde weg; wat zijn we blij met de 27.5 inch velgen en 62mm banden!
Via Rustaq fietsen we in een keer door naar de kust. De vakantie zit er bijna op en dat vieren we met een dag in een resort. We zwemmen in de zee, drinken een alcoholvrije Mojito aan het zwembad en eten onze buiken rond in het restaurant. In relaxed tempo fietsen we de volgende dag terug naar Muscat. We bezoeken de Souq en de vismarkt daar nog en pakken de fietsen weer in in de fietsdozen die het hotel voor ons bewaard heeft. Aan alles komt een eind, zo ook aan onze fietsvakantie in Oman. Oman was heet, droog en dor met vriendelijke mensen en aparte landschappen. De steile klimmen zullen we niet snel vergeten! Gisteren bij het zwembad hebben we natuurlijk alweer zitten fantaseren over nieuwe bestemmingen; Georgië, Mongolië of terug naar de Verenigde Staten of misschien wel Zuid-Amerika? We zijn er nog niet over uit…
