di 12 dec, 2017 17:39
Afgelopen maand zijn we in Oman geweest en het begon heet! Dit is een korte impressie van deze reis, deel 1
De eerste dag geeft de meter al 44 graden aan, in de zon weliswaar, maar laten we daar nou net ook vooral in fietsen. Als we de airconditioning achter ons laten, zoeken we onze weg over de snelwegen rondom Muscat. Omdat we niet het hele stuk langs de kust over de snelweg willen karren, gaan we richting de bergen. Met die hitte en omdat we er totaal niet aan gewend zijn, is het een zegen dat we op de snelweg fietsen en we regelmatig een benzinestation tegenkomen: koude drankjes en schaduw om de ergste hitte te ontvluchten. Mijn hoofd is zo rood als een tomaat en staat op punt van ontploffen!
Een rustige, gestage klim brengt ons langs Bidbid en even verder verlaten we de snelweg en ruilen deze in voor een wat rustigere weg. In een klein dorpje tappen we gekoeld water bij de moskee en na 63 kilometer vinden we het wel welletjes en vinden een paar honderd meter van de weg een geschikte plek om onze tent op te zetten.
De volgende morgen gaan we richting Wadi Khabbah en tot onze verbazing ligt er een splinternieuwe asfaltweg met om de zoveel kilometer gekoelde waterpunten. Het is een kort moment van extase als we onze hete hoofden kunnen afkoelen en we onze bidons kunnen vullen met koel water. Dat smaakt toch beter dan die loeihete zooi!
Op één punt moeten we nog door de Wadi ploeteren en dat is dan ook meteen de enige plek in Oman waar we een stroompje doorkruisen.
Het doel is om van hieruit het Oostelijke Hajar gebergte te doorkruisen en we zijn dan ook al onderweg, we staan zelfs om 4.30 uur op om de ergste hitte voor te zijn. Maar helaas, we zijn allebei strontverkouden en hoesten de longen uit ons lijf... we voelen ons niet goed genoeg om de onverharde klim richting Wadi Shab nu te doen en besluiten de route om te gooien en eerst naar de Sharqiya Sands te gaan en die pas via de andere kant over te fietsen. Het betekent dat we de 45km naar Ibra nog een keer zullen moeten fietsen, maar afgezien van een korte, steile klim is het vooral valsplat afdalen en we zijn dan ook in nog geen twee uur in een hotel in de buurt van Ibra, waar we het zweet en stof van de afgelopen dagen van ons af kunnen wassen.
Van hieruit bezoeken we de zandduinen en overnachten in een tent bij een Desert Camp, op twee andere toeristen na zijn we de enigen hier. De zonsondergang is prachtig en het zand kleurt dieprood. De volgende ochtend gaan we als echte toeristen een ritje op een kameel maken... dat hebben we echter na 5 minuten al gezien! Dat kan van de bucketlist af. Het is hoog, oncomfortabel en je wordt er zeeziek van.
Bovendien is het op- en afstappen niet echt heel erg charmant...
De lichamen hebben wat rust gehad en we zijn klaar voor de volgende etappe!
Meer foto's bij dit eerste deel vind je op onze website.
De eerste dag geeft de meter al 44 graden aan, in de zon weliswaar, maar laten we daar nou net ook vooral in fietsen. Als we de airconditioning achter ons laten, zoeken we onze weg over de snelwegen rondom Muscat. Omdat we niet het hele stuk langs de kust over de snelweg willen karren, gaan we richting de bergen. Met die hitte en omdat we er totaal niet aan gewend zijn, is het een zegen dat we op de snelweg fietsen en we regelmatig een benzinestation tegenkomen: koude drankjes en schaduw om de ergste hitte te ontvluchten. Mijn hoofd is zo rood als een tomaat en staat op punt van ontploffen!
Een rustige, gestage klim brengt ons langs Bidbid en even verder verlaten we de snelweg en ruilen deze in voor een wat rustigere weg. In een klein dorpje tappen we gekoeld water bij de moskee en na 63 kilometer vinden we het wel welletjes en vinden een paar honderd meter van de weg een geschikte plek om onze tent op te zetten.
Op één punt moeten we nog door de Wadi ploeteren en dat is dan ook meteen de enige plek in Oman waar we een stroompje doorkruisen.
Van hieruit bezoeken we de zandduinen en overnachten in een tent bij een Desert Camp, op twee andere toeristen na zijn we de enigen hier. De zonsondergang is prachtig en het zand kleurt dieprood. De volgende ochtend gaan we als echte toeristen een ritje op een kameel maken... dat hebben we echter na 5 minuten al gezien! Dat kan van de bucketlist af. Het is hoog, oncomfortabel en je wordt er zeeziek van.
Bovendien is het op- en afstappen niet echt heel erg charmant... De lichamen hebben wat rust gehad en we zijn klaar voor de volgende etappe!
. 
