Natte landen bestaan niet

[keesswart]

Citaat uit een ander topic over leren zadels:

Bij "natte" landen denk ik aan Scandinavie en UK/Ierland.

Op dit forum wordt nogal eens gerept over 'natte' landen. Niet helemaal toevallig heb ik veel in zulke landen gefietst (Ierland (4x), Schotland (4x), Engeland en Wales (niet meer te tellen), Noorwegen (2x), IJsland (2x), omdat ik als fietser een grotere hekel heb aan schaduwtemperaturen boven de 25 graden (in de zon is het dan al gauw 35-40 graden) dan aan af en toe wat regen. De zonaanbidders onder ons denken vaak ten onrechte dat het in Schotland vaker wel dan niet regent. Niets is minder waar. Zelfs in de Schotse hooglanden is het veel vaker droog dan dat het er regent. In de zomer krijgt Glasgow - bepaald niet de droogste plek van Schotland - gemiddeld zo'n 5 uur zon per dag (zie hier). Het is er dan perfect fietsweer omdat het niet heet wordt. De rest van de tijd is het er meestal bewolkt, met slechts af en toe wat regen. Op circa de helft van de dagen valt er in Schotse zomers minder dan 0.1 mm regen. De andere helft is natter, maar dat betekent niet dat het dan langdurig regent, integendeel. Meestal valt de regen er in korte buien, vaak gevolgd door opklaringen met prachtige vergezichten. Natuurlijk heb ik er ook wel echt natte dagen meegemaakt, dat het langdurig bleef regenen, maar die werden ruimschoots gecompenseerd door veel meer dagen met een hoge genietfactor.



Als ik in de zomer naar een warm gebied ga, zullen die echt natte dagen wellicht ontbreken, maar krijg ik al rond 11 uur 's ochtends het gevoel dat alle energie uit mijn lijf stroomt vanwege de snel stijgende temperatuur. I.p.v. gemiddeld 5 uur zon met aangenaam fietsweer zijn er dan gemiddeld 5 uren per dag dat ik de zon vervloek. Ook word ik niet blij van de heiïge luchten en fletse kleuren die bij dat weertype horen. Het enige tijdstip dat ik op zulke dagen kan genieten, is dan 's avonds voor de tent met een koud biertje in mijn hand. Als de camping dan tenminste niet geëvacueerd moet worden voor de zoveelste bosbrand...
Fietsen in bijvoorbeeld Spanje doe ik liever in april, mei, september en oktober vanwege de aangenamere temperaturen. In Santiago de Compostela valt er dan gemiddeld op 14 dagen (in april en mei), 9 dagen (september) en 13 dagen (oktober) enige neerslag van betekenis (zie hier). In Edinburgh regent het in die maanden overigens nog minder vaak: gemiddeld 7, 9, 10 en 11 dagen (zie hier)!

[Leon]

Als ik in de zomer naar een warm gebied ga, zullen die echt natte dagen wellicht ontbreken

Daar is geen garantie op, kan ik je uit meervoudige ervaring vertellen. Ik denk dat je best veel geluk gehad hebt. Je zit toch wel een beetje te shoppen in de statistieken vind ik.

[Yvon J-R]

Geen natte landen, alleen natte fietsers
Doe mij maar wat warmte en zon, zeker nu.
Zittend binnen achter de pc met een loodgrijze lucht achter de ramen en zwiepende takken van de kalende bomen in de tuin
Ik ben nog net niet aan het somberen!

[Bert van Sprang]

Nog geen skiplannen dan?

[Georg]

Als ik even met een geleende uitspraak mag komen; "hoe zachter het teer, hoe beter het weer".

Hoewel de herfst ook fantastisch is om te fiets(reizen), zo heb ik nog net ervaren van Maastricht naar Graubünden in Zwitserland. Bij lage (<12 C) temperaturen is het wel aanzienlijk moeilijker om je te kleden, net als met regen.

[peter de rijk]

Zo te lezen kun je onder fietsers onderscheid maken tussen het warmbloedige, mediterrane type en het koudbloedige, met een voorkeur voor meer Scandinavische omstandigheden. Zelf fiets ik het liefst ten zuiden van de wijnbouwgrens en ik ben nog nooit noordelijker geweest dan het Oostzee-eiland Rügen (54,6 graden NB).
Overigens is het weer in het meer mediterrane deel van Europa in het voorjaar vaak helemaal niet zo droog en zonnig als je zou verwachten. Als ik op mijn eigen ervaringen afga, kenmerkt vooral het weer in Noord- en Midden-Italië zich in het voorjaar door kou en heel veel regen, met name eind mei (een conclusie die je vast niet zo stellig uit de klimaatstatistieken kunt trekken). Voor Midden-Frankrijk geldt in wezen hetzelfde: de afgelopen jaren diverse kille, verregende weken meegemaakt eind mei/begin juni.

[Ypuh]

Nou, ik ben afgelopen zomer in Schotland geweest en vrijwel elke dag (iets van 13 van de 17 dagen) een plens water op m'n kop gehad. De hoeveelheid regen viel nog enigzins mee, maar het was bijna non-stop miezerig met af en toe 2-3 uurtjes mooi weer. Op de fiets regen boeit me niet zoveel, maar 8u lang door de regen fietsen en dan ook nog je tent opzetten, eten koken en de was drogen in de regen begint wel te vervelen na 5 dagen op rij.

All met al een prachtige vakantie gehad, mede dankzij de mooie opklaringen na de regen, maar het had best wat droger mogen zijn. Volgend jaar weer .

[Velodeville]

Nou, ik ben afgelopen zomer in Schotland geweest en vrijwel elke dag (iets van 13 van de 17 dagen) een plens water op m'n kop gehad. De hoeveelheid regen viel nog enigzins mee, maar het was bijna non-stop miezerig met af en toe 2-3 uurtjes mooi weer. Op de fiets regen boeit me niet zoveel, maar 8u lang door de regen fietsen en dan ook nog je tent opzetten, eten koken en de was drogen in de regen begint wel te vervelen na 5 dagen op rij.

All met al een prachtige vakantie gehad, mede dankzij de mooie opklaringen na de regen, maar het had best wat droger mogen zijn. Volgend jaar weer .

Diehard

[derdekeer]

Iedereen zijn ding, maar ik denk dat je die goed-weer-garantie ten zuiden van Maastricht overdrijft. Met name in Frankrijk moet je begin juli al flink diep in het zuiden zijn om enige garantie te hebben op regenvrije dagen. Waar is wel dat het er erg warm kan worden als het er warm is. Maar is heb (stukken van) de Groene Weg nu drie keer gedaan, en iedere keer waren de weersomstandigheden anders. De eerste keer was het zuidelijke deel wel zonnig maar ook regelrecht koud door de Mistral. Niet dat we klaagden: we werden moeiteloos naar Pont-Saint-Esprit geblazen. De tweede keer hebben we vijf dagen regen gehad, die evenwel zo vriendelijk was om voornamelijk 's nachts te vallen. En de derde keer was het heet.

Zoals iemand hier al suggereerde, zijn statistieken misleidend. "Gemiddeld" over de voorbije 100 jaar valt er in Pitlochry in Schotland misschien maar X mm neerslag in een bepaalde maand, maar in die honderd jaar zitten vanzelfsprekend maanden met 20 X mm neerslag en andere me 0,1 X mm neerslag. Je zult maar pech hebben. Een collega klaagde na een Schotland-reis eens over de hitte, een kennis zwoer dan weer in mijn aanwezigheid dat hij nooit nog een fietswiel zou zetten in dat verdomde doorweekte land.

Zelf vind ik fietsen in de regen niet zo erg - toch niet zolang je fietst. Je accepteert dat je nat wordt, is het niet van de regen dan van de transpiratie. Maar de dag daarna wakker worden in de tent, en staren naar die kletsnatte fietsbroek en vooral naar die kletsnatte sokken ...Achteraf zijn het geweldige verhalen voor de vrienden - "valt best mee joh, na een half uur bergop rijden ben je weer warm, en die prachtige stormluchten maken alles goed!" - maar op het moment zelf bestaan er leukere dingen.

[crofter]

Nou, ik ben afgelopen zomer in Schotland geweest en vrijwel elke dag (iets van 13 van de 17 dagen) een plens water op m'n kop gehad. De hoeveelheid regen viel nog enigzins mee, maar het was bijna non-stop miezerig met af en toe 2-3 uurtjes mooi weer. Op de fiets regen boeit me niet zoveel, maar 8u lang door de regen fietsen en dan ook nog je tent opzetten, eten koken en de was drogen in de regen begint wel te vervelen na 5 dagen op rij.

All met al een prachtige vakantie gehad, mede dankzij de mooie opklaringen na de regen, maar het had best wat droger mogen zijn. Volgend jaar weer .

Deze zomer ook in Schotland geweest en op 9dagen 1uur gefietst in de regen en 1x tent opgeslagen in de regen. Voor de rest niks. Wel veel wind maar dat kan me niet schelen.

[Aart Veldhuizen]

Voor wat betreft statistieken: ik ben nog nooit in Schotland geweest en er nog nooit natgeregend. Telt dat ook?

Maar zonder gekheid: het valt me altijd weer op hoeveel uren het vaak toch droog is op en ‘regen’dag.

[123456]

Mijn duit in het zakje van deze opendeurdraad:

Regen wordt pas ruk als je niks van de omgeving ziet. Zoals bij Laki op IJsland: 5,5 dag gefietst, halve dag zicht. Het is er inderdaag erg groen.

[Leon]

Door een bril ziet het er al snel minder leuk uit allemaal.

[keesswart]

Laat me dit plaatje raden: een zomerse plensbui in een warm land. Of een medicane, zo een als nu op Griekenland afkoerst. Al kan dit ook aan het eind van de zomer in Noorwegen voorkomen, wanneer vochtige lucht boven het dan relatief warme zeewater tegen een bergwand opgestuwd wordt.

Zo te lezen kun je onder fietsers onderscheid maken tussen het warmbloedige, mediterrane type en het koudbloedige, met een voorkeur voor meer Scandinavische omstandigheden. Zelf fiets ik het liefst ten zuiden van de wijnbouwgrens en ik ben nog nooit noordelijker geweest dan het Oostzee-eiland Rügen (54,6 graden NB).

De mediterrane types weten niet wat ze missen als ze nooit boven de wijngrens komen. De bekendste vertegenwoordiger van dit type fietser is misschien wel Frank van Rijn. Er zijn er maar weinig zo hittebestendig en regenschuw als hij. Op de Fiets- en Wandelbeurs bleef Frank een keer bij mijn infotafeltje staan, waar wat kaarten en gidsen van de Britse Eilanden lagen. "Wij gaan elkaar niet tegenkomen", was zijn conclusie. Hij wist vast niet dat er in Londen aanzienlijk minder regen valt dan in Amsterdam (gemiddeld 557 mm versus 838 mm per jaar (zie hier).

Overigens is het weer in het meer mediterrane deel van Europa in het voorjaar vaak helemaal niet zo droog en zonnig als je zou verwachten. Als ik op mijn eigen ervaringen afga, kenmerkt vooral het weer in Noord- en Midden-Italië zich in het voorjaar door kou en heel veel regen, met name eind mei (een conclusie die je vast niet zo stellig uit de klimaatstatistieken kunt trekken). Voor Midden-Frankrijk geldt in wezen hetzelfde: de afgelopen jaren diverse kille, verregende weken meegemaakt eind mei/begin juni.

In Noord-Italië en de Apennijnen heerst, net als in een groot deel van Noord-Spanje, geen mediterraan klimaat (zie hier).
Aan klimaatgegevens heb je overigens niet zo veel als je wilt weten wat voor weer het tijdens jouw fietsvakantie zal zijn, al kan het nooit kwaad om er voor je vertrek even naar te kijken. Ik ken iemand die dat niet had gedaan voordat ze een jaar in Zuid-Afrika ging werken. "Afrika is warm", dacht ze, terwijl ze alleen maar zomerkleding inpakte. Het was wel even schrikken toen het bij de landing in Johannesburg slechts 5 graden bleek te zijn. Niemand had haar verteld dat de temperaturen daar, op 1700 m hoogte, in de winter schommelen tussen -5 en + 20 graden.
In Europa verbloemen klimaatgegevens hoe wisselvallig het weer hier in de praktijk is. De gemiddelde afwijking van het gemiddelde zegt dan meer dan het gemiddelde zelf.

Buiten de hete zomermaanden fiets ik graag onder de wijngrens (die trouwens steeds dichterbij huis komt te liggen, zie hier). Noord- en Midden-Italië is in het voorjaar inderdaad wisselvallig. Dat hebben we ervaren in april/mei 2013 en leverde mooie sfeerfoto's op (zie hier).



Zes jaar eerder maakten we echter mee dat het er in mei al tropisch warm werd. De foto's van die tocht zijn daarom saaier, met onbewolkte heiïge luchten, zoals je midden in de zomer vaak ziet. Gelukkig was het mei, dus veel warmer dan 30 graden werd het nog niet en veel langer dan een week duurde die hittegolf ook niet. Hoe zo'n hete periode in de zomermaanden uit kan pakken, was dit jaar goed te zien. In Italië was het wekenlang kurkdroog en bloedheet: overdag rond 40 graden in de schaduw en 's nachts nog ver boven de 20 graden; en een nijpend tekort aan water omdat stuwmeren droog kwamen te liggen.
Toch worden de fietsgidsen met routes naar Rome veel meer verkocht dan de gidsen van het Rondje Schotland en gaan de meeste fietsers bij voorkeur in de zomermaanden op pad. Frank van Rijn kan er wel tegen, maar ik niet.
Dan ga ik liever ergens heen waar het zelden heet wordt en zeker niet langdurig. Zoals Wales, waar we in juni 2012 fietsten (zie hier). Dat bleek daar de natste maand in 100 jaar te zijn (zie hier). We zijn geen masochisten, dus hebben we op de natste dagen een B&B opgezocht. Sommige campings waren ook gesloten omdat het gras te drassig was. Waar we nog wel mochten kamperen, kon je aan de moddersporen in het gras zien waar we gelopen hadden. En het fietsen op de Sustrans routes had soms veel weg van wadlopen.



We zijn toen maar wat vaker gaan wandelen i.p.v. fietsen. Zeker wanneer het zo hard waaide, dat de regen meer horizontaal dan verticaal viel. Langs kliffen en bij watervallen was het best wel kicken.
Uiteindelijk zijn we wel enkele dagen eerder dan gepland teruggereisd, nadat we op de weerapp hadden gezien dat er op de Ierse Zee een nieuw regenfront naderde, terwijl het in Nederland prima fietsweer was. Zodra plan B aantrekkelijk lijkt dan plan A, verzetten we gewoon de bakens.

Dat deden we ook toen we in 2010 in de Jura fietsten. Het was al half oktober en een week lang schitterend nazomerweer. Tot er een serieus regenfront onze kant op kwam, gevolgd door een temperatuurdaling van 10 graden en het soort weer dat in oktober definitief een punt achter de nazomer zet, zeker in de Jura. Ook toen was plan B snel gemaakt: met de trein onder de Alpen door naar Domodossola en fietsend naar de grote Italiaanse meren waar het nog een week lang bleef nazomeren.
Het Lago Maggiore hebben we vorig jaar ook op een bloedhete zomerdag gezien en toen zijn we er gelijk ingesprongen (zie dit topic). Dat doe je niet zo gauw in oktober, maar dan vind ik het er wel mooier en rustiger dan 's zomers (zie hier).

[Leon]

Ach, elke fietsreis is uiteindelijk toch een ontsnappingspoging, al is thuisblijven ook een optie.

[Martin E. van Doornik]

Ik heb heel wat verregende fietsvakanties gehad. Vooral mijn tocht door Tsjechië en Polen spant de kroon. In Praha (Praag) regende het drie dagen onafgebroken door (er viel 200 mm): de Vltava (Moldau) was sterk gestegen tot de onderkant van de bogen van de beroemde Karlúv Most (Karelsbrug), terwijl het water door de ramen van de omliggende huizen stroomde! Rondom Ostrava heeft het geonweerd. De langste afstand in de stromende regen op één dag was 140 km van Kraków naar Zagnańsk (bij Kielçe) in Polen. Ik heb daar gedurende 1100 kilometer maar een paar dagen zon gezien.



In Miami (Florida) – daar was ik ook op mijn fiets – kwam de rand van een orkaan langs, en ik moest me schuilen, tussen veel mensen in een klein winkelcentrum. Wat een dreigende wolkenlucht....

Dacht ik dat de maand augustus in Frankrijk lekker zomerweer was, maar het viel in de Loirestreek erg tegen: op de eerste drie zonnige dagen na, was de rest van mijn fietsvakantie kletsnat. Reis afgebroken en eerder naar huis teruggevlogen, bah!

In 2014 heb ik in Ierland gefietst: maar één dag regen en het was ook nog zachtjes, geen kletterende druppels.


Een groepje wielrenners in Laragh bij Glendalough in Ierland.

[keesswart]

Die straat in Radom doet me denken aan een winkelstraat in het Poolse Torun, waar ik in 1984 deze foto maakte.



Op dezelfde dag legde ik deze regenplas vast. Slecht weer kan fotogeniek zijn.



Vroeger heb ik vaak in juli en augustus in Midden-Europa gefietst. Het was er dan meestal erg warm of erg nat. 'Gemiddeld' weer zou daar voor mij prima fietsweer zijn geweest, maar dat kwam niet zo vaak voor. Sindsdien zijn de zomermaanden er nog warmer en natter geworden, zodat ik er nu liever in mei of september ga fietsen. Vorig jaar in de Alpen hebben we geluk gehad met het weer. In de dalen werd het er eind juni/begin juli overdag vaak erg warm, maar meestal fietsten we 's middags op meer dan 1500 m hoogte, waar het een stuk koeler was. Op enkele onweersbuien na heeft het toen weinig geregend. Hadden we die tocht enkele weken eerder of later gemaakt, dan hadden we te maken gekregen met noodweer en mogelijk overstromingen.
Dat laatste hebben we in Zuid-Afrika meegemaakt. Nota bene in de Kleine Karoo, dat bekend staat als een droog gebied. Daar hebben we een paar dagen vast gezeten in het stadje Montagu, omdat alle uitvalswegen onder water stonden of vol lagen met puin en rotsblokken.



In het noorden van Noorwegen hebben we ooit overwogen om naar het zuiden te vluchten. Het was toen al 10 dagen matig tot slecht weer. In Bodø stonden we voor de keus: met de nachttrein terug naar Trondheim of met de boot naar de Lofoten. De regen viel met windkracht 8 horizontaal, terwijl het niet warmer werd dan elf graden. Uiteindelijk zijn we toch naar de Lofoten gevaren, omdat we op de weerkaarten zagen dat een hogedrukgebied, dat in Zuid-Noorwegen al voor zomerweer zorgde, langzaam maar zeker onze kant op kwam. Op de Lofoten hebben we nog een hele dag met een goed boek in de verwarmde keuken van een camping doorgebracht. Na nog een grauwe maar droge dag, waarop we met wanten aan en mutsen op verder konden fietsen, brak de zon door om meer dan 200 uur lang onafgebroken te blijven schijnen. Bij 15 graden zagen we de Noren al met zwemkleding in hun tuinen zitten. Wij genoten nog tien dagen lang van temperaturen tussen de 15 ('s nachts) en 25 graden ('s middags). Bewoners van de Lofoten vonden dit soms al te heet.