do 10 nov, 2016 21:03
Fototip 31, pak de zon
http://www.marcomeijerink.nl/index.php/ ... pak-de-zon
Iedereen herinnert zich natuurlijk nog wel de eerste week van november dit jaar. Iedereen die fiets en die fotografeert is er waarschijnlijk op uit getrokken. Het warmste weekend van november sinds jaren. Rond de 18 graden en de ochtend een heerlijk laag hangende zon die haar goudgele stralen over het landschap strooit. Fietsen en plaatjes knippen.
In elke fotocursus komt het aan de orde: een zon die laag hangt zorgt voor warm gekleurd licht en lange schaduwen. En die combinatie is heel aantrekkelijk voor mensen. De reden zit natuurlijk in de warme kleur maar ook in de lange schaduwen. Doordat de zon laag hangt schijnt het tegen de zijkant van voorwerpen en mensen en dat geeft lange schaduwen. En lange schaduwen geven het beeld de schijn van diepte. Een fietser in een landschap wordt van een gewoon plaatje plotsklaps een spannende plaat zonder dat je veel aan de composite hebt veranderd. En als je het ook nog aandurft om tegen de zon in te fotograferen dan kan het helemaal spannend worden.
Op de foto zijn we met al die elementen aan de slag gegaan. laag hangende zon, flinke schaduwen en tegen de zin in gefotografeerd. Lijkt simpel maar helaas is het dat toch niet. Wie kent niet de foto’s waarbij de fietser totaal zwart op de foto staat. Dat willen we niet dus hebben we het volgende gedaan.
Het is echt een kwestie van spelen met licht. Lisette, de fietsster, heeft haar fiets en haar lichaam precies goed ten opzichte van de zon gezet. De zon hangt schuin voor haar. De kans is heel groot dat haar fiets en haar lichaam volledig zwart (onderbelicht) op de foto komt. Maar doordat ze haar fiets en haar lichaam stapje voor stapje draait komt er net voldoende licht op haar lichaam, haar gezicht en een beetje op haar fiets. Ik als fotograaf lig op de grond en verschuif net zolang totdat ik de belichting helemaal goed heb. Pas dan pak ik mijn camera. De achtergrond (horizon) is iets te licht maar dat maakt mij niet uit. Ik meet het licht op Lisette’s lichaam en maak een paar foto’s. Pas na een paar metingen heb ik het goed. Het is balanceren tussen twee uiterste: de felle horizon en de schaduwen. Compromissen sluiten. Paar foto’s maken met verschillende belichten en dan plotsklaps is het goed. Zonnestralen op het lichaam, fietstas die toch nog redelijk zichtbaar is, tandwiel met voldoende belichting.En natuurlijk helpen de kleurrijke tassen en kleding.
Camera in de tassen en op naar de volgende foto.
http://www.marcomeijerink.nl/index.php/ ... pak-de-zon
Iedereen herinnert zich natuurlijk nog wel de eerste week van november dit jaar. Iedereen die fiets en die fotografeert is er waarschijnlijk op uit getrokken. Het warmste weekend van november sinds jaren. Rond de 18 graden en de ochtend een heerlijk laag hangende zon die haar goudgele stralen over het landschap strooit. Fietsen en plaatjes knippen.
In elke fotocursus komt het aan de orde: een zon die laag hangt zorgt voor warm gekleurd licht en lange schaduwen. En die combinatie is heel aantrekkelijk voor mensen. De reden zit natuurlijk in de warme kleur maar ook in de lange schaduwen. Doordat de zon laag hangt schijnt het tegen de zijkant van voorwerpen en mensen en dat geeft lange schaduwen. En lange schaduwen geven het beeld de schijn van diepte. Een fietser in een landschap wordt van een gewoon plaatje plotsklaps een spannende plaat zonder dat je veel aan de composite hebt veranderd. En als je het ook nog aandurft om tegen de zon in te fotograferen dan kan het helemaal spannend worden.
Op de foto zijn we met al die elementen aan de slag gegaan. laag hangende zon, flinke schaduwen en tegen de zin in gefotografeerd. Lijkt simpel maar helaas is het dat toch niet. Wie kent niet de foto’s waarbij de fietser totaal zwart op de foto staat. Dat willen we niet dus hebben we het volgende gedaan.
Het is echt een kwestie van spelen met licht. Lisette, de fietsster, heeft haar fiets en haar lichaam precies goed ten opzichte van de zon gezet. De zon hangt schuin voor haar. De kans is heel groot dat haar fiets en haar lichaam volledig zwart (onderbelicht) op de foto komt. Maar doordat ze haar fiets en haar lichaam stapje voor stapje draait komt er net voldoende licht op haar lichaam, haar gezicht en een beetje op haar fiets. Ik als fotograaf lig op de grond en verschuif net zolang totdat ik de belichting helemaal goed heb. Pas dan pak ik mijn camera. De achtergrond (horizon) is iets te licht maar dat maakt mij niet uit. Ik meet het licht op Lisette’s lichaam en maak een paar foto’s. Pas na een paar metingen heb ik het goed. Het is balanceren tussen twee uiterste: de felle horizon en de schaduwen. Compromissen sluiten. Paar foto’s maken met verschillende belichten en dan plotsklaps is het goed. Zonnestralen op het lichaam, fietstas die toch nog redelijk zichtbaar is, tandwiel met voldoende belichting.En natuurlijk helpen de kleurrijke tassen en kleding.
Camera in de tassen en op naar de volgende foto.
