vr 29 jul, 2005 12:57
Beste Wereldfietsers,
De afgelopen tijd hebben we gefietst door India waar we onder andere de route van Leh naar Srinagar hebben gefietst.
De reden was eigenlijk eenvoudig: dat was voor ons op dat moment de enige manier om Leh uit te komen.
Het probleem van Leh is het feit dat de weg van Manali naar Leh (van het zuiden naar het noorden) vlak na de winter erg instabiel is. Toen wij er fietsten waren grote delen van de weg weggespoeld. Gewone landslides kun je met een beetje klimmen en klauteren nog wel overbruggen maar wanneer hele bergwanden zijn weggeslagen en de boel nog steeds aan het glijden is heb je een probleem.
De heenweg was een worsteling om in Leh aan te komen (wel een hele mooie worsteling overigens!) maar eenmaal in Leh moet je natuurlijk ook weer terug en dat bleek een probleem te zijn. De weg naar het zuiden was afgesloten, het vliegveldje in Leh was dicht en alle vluchten geannuleerd. Dat is een situatie die alle Leh-reizigers herkenbaar voorkomt.
De meeste mensen fietsen naar Leh en proberen een vliegtuig terug naar Delhi te nemen.
Omdat het vliegveld op 3500 meter ligt kunnen er minder mensen mee terug dan er de heenweg zijn gekomen. Kortom: het is altijd dringen om een plaatsje te krijgen.
Er is nog één andere weg, de weg naar het westen naar Srinagar in Kashmir. Deze weg loopt langs de Line of Control met de grens met Pakistan. In verschillende reisboeken wordt verteld dat de weg vergeven is van militairen. Vanuit de bus zal dat wellicht best zo lijken maar vanaf de fiets valt dat reuze mee. De natuur/cultuur is er schitterend en erg afwisselend. Je begint in een woestijnachtig gebied met boedistische kloosters. De passen liggen op ongeveer 4500 meter en zijn dus ietsjes lager dan de passen tussen Manali en Leh. Maar dat wil niet zeggen dat ze makkelijk zijn.
Hoe verder je komt hoe groener het wordt. Halverwege is de overgang tussen boedistisch gebied en islamitisch gebied. De mensen hebben totaal andere gelaatsuitdrukkingen en de sfeer is intenser. Hier begint ook het gebied waar er bordjes langs de route staan als bijvoorbeeld "beware, the enemy is watching you!". Je fietst dan vlak langs Pakistaans gebied en regelmatig staat er afweergeschut langs de weg. Maar wanneer je daar doorheen kijkt zie je groene bergen, gletsjers, watervallen.....zoiets als de Alpen.
100 kilometer voor Srinagar kun je één van de belangrijkste hindoeïstische pelgrimplaatsen vinden. Kortom: wéér een cultuur erbij.....!
Kortom: het is één van het mooiste en meest afwisselend gebied ter wereld wat in de reisboeken vaak erg negatief wordt afgeschilderd.....het is tenslotte Kashmir! De vraag is dan natuurlijk of alle wereldfietsers daar nu moeten gaan fietsen. En die vraag ga ik voor jullie niet beantwoorden. Dat heeft met plaats, moment, met jezelf, enz te maken en met hoe de omgeving op je reageert. Veiligheid heeft tenslotte vooral te maken om niet op het verkeerde moment in het verkeerde gebied te zijn. De veiligheid in dit gebied veranderd erg vaak. Maar mocht het rustig zijn en je hebt voldoende wereldfiets-ervaring/kennis dan zou ik er absoluut een keertje een kijkje gaan nemen.
Groet,
Marco Meijerink
De afgelopen tijd hebben we gefietst door India waar we onder andere de route van Leh naar Srinagar hebben gefietst.
De reden was eigenlijk eenvoudig: dat was voor ons op dat moment de enige manier om Leh uit te komen.
Het probleem van Leh is het feit dat de weg van Manali naar Leh (van het zuiden naar het noorden) vlak na de winter erg instabiel is. Toen wij er fietsten waren grote delen van de weg weggespoeld. Gewone landslides kun je met een beetje klimmen en klauteren nog wel overbruggen maar wanneer hele bergwanden zijn weggeslagen en de boel nog steeds aan het glijden is heb je een probleem.
De heenweg was een worsteling om in Leh aan te komen (wel een hele mooie worsteling overigens!) maar eenmaal in Leh moet je natuurlijk ook weer terug en dat bleek een probleem te zijn. De weg naar het zuiden was afgesloten, het vliegveldje in Leh was dicht en alle vluchten geannuleerd. Dat is een situatie die alle Leh-reizigers herkenbaar voorkomt.
De meeste mensen fietsen naar Leh en proberen een vliegtuig terug naar Delhi te nemen.
Omdat het vliegveld op 3500 meter ligt kunnen er minder mensen mee terug dan er de heenweg zijn gekomen. Kortom: het is altijd dringen om een plaatsje te krijgen.
Er is nog één andere weg, de weg naar het westen naar Srinagar in Kashmir. Deze weg loopt langs de Line of Control met de grens met Pakistan. In verschillende reisboeken wordt verteld dat de weg vergeven is van militairen. Vanuit de bus zal dat wellicht best zo lijken maar vanaf de fiets valt dat reuze mee. De natuur/cultuur is er schitterend en erg afwisselend. Je begint in een woestijnachtig gebied met boedistische kloosters. De passen liggen op ongeveer 4500 meter en zijn dus ietsjes lager dan de passen tussen Manali en Leh. Maar dat wil niet zeggen dat ze makkelijk zijn.
Hoe verder je komt hoe groener het wordt. Halverwege is de overgang tussen boedistisch gebied en islamitisch gebied. De mensen hebben totaal andere gelaatsuitdrukkingen en de sfeer is intenser. Hier begint ook het gebied waar er bordjes langs de route staan als bijvoorbeeld "beware, the enemy is watching you!". Je fietst dan vlak langs Pakistaans gebied en regelmatig staat er afweergeschut langs de weg. Maar wanneer je daar doorheen kijkt zie je groene bergen, gletsjers, watervallen.....zoiets als de Alpen.
100 kilometer voor Srinagar kun je één van de belangrijkste hindoeïstische pelgrimplaatsen vinden. Kortom: wéér een cultuur erbij.....!
Kortom: het is één van het mooiste en meest afwisselend gebied ter wereld wat in de reisboeken vaak erg negatief wordt afgeschilderd.....het is tenslotte Kashmir! De vraag is dan natuurlijk of alle wereldfietsers daar nu moeten gaan fietsen. En die vraag ga ik voor jullie niet beantwoorden. Dat heeft met plaats, moment, met jezelf, enz te maken en met hoe de omgeving op je reageert. Veiligheid heeft tenslotte vooral te maken om niet op het verkeerde moment in het verkeerde gebied te zijn. De veiligheid in dit gebied veranderd erg vaak. Maar mocht het rustig zijn en je hebt voldoende wereldfiets-ervaring/kennis dan zou ik er absoluut een keertje een kijkje gaan nemen.
Groet,
Marco Meijerink
