Om van München Hbf naar het concentratiekamp van Dachau te fietsen (25 km), was de weg 304 (Dachauer Straße, vlak langs het Olympische Stadion van 1972) op bepaalde plaatsen niet gemakkelijk. Het was zaterdag 25 juni 2016. Hier en daar hield het fietspad op en de 304 werd een vierbaansweg en zo meer. Ik heb wel een keer of vijf de weg gevraagd naar Dachau, die over onverharde paden of langs korenvelden ging, omdat er haast geen wegwijzers naar Dachau stonden. Nogal tijdrovend.
Daarom besloot ik na afloop van mijn bezoek aan kamp Dachau per trein terug naar München te gaan. Dachau heeft zelfs twee stations: Dachau Stadt en Dachau. Eerstgenoemde lag dichterbij. De lijn behoorde tot de S-Bahn van München. Het onbemande stationnetje met slechts één perron had wel een kaartjesautomaat. Het touch-screen schermpje eerst goed bestuderen. Ziel angeben. Het vergde nog enige oefeningen en na enkele mislukte pogingen kreeg ik twee kaartjes uitgeprint. Betalen kon met je normale bankpas, muntinworp of het insteken van bankbiljetten. De automaat kon ook wisselgeld uitkeren. De eindbestemming stond niet op het kaartje: alleen twee zones. Prijs € 5,40 en voor de fiets € 5,–.
De trein was een Sprinter-achtig geval met brede openingen in de harmonica's en zonder toiletten. Bij aankomst op Hauptbahnhof München herkende ik het station niet meer zoals bij mijn aankomst met de CNL uit Utrecht nog eerder vroeg in de ochtend. Ik ging op onderzoek uit en na het vaststellen bleek ik me een paar verdiepingen lager te bevinden dan de begane grond, die blijkbaar alleen voor ‘Fernzüge’ bestemd is! De eerste verdieping onder deze perrons omvatte winkels en horeca, nog twee verdiepingen daaronder zijn voor de regionale banen en metro’s bestemd, welke allemaal onder het station doorlopen, zoiets als in Antwerpen! En helemaal nieuw, want op internet heb ik alleen de plattegrond van de begane grond aangetroffen.
http://www.countries.ru/img/germania/mu ... scheme.pdf

Daarom besloot ik na afloop van mijn bezoek aan kamp Dachau per trein terug naar München te gaan. Dachau heeft zelfs twee stations: Dachau Stadt en Dachau. Eerstgenoemde lag dichterbij. De lijn behoorde tot de S-Bahn van München. Het onbemande stationnetje met slechts één perron had wel een kaartjesautomaat. Het touch-screen schermpje eerst goed bestuderen. Ziel angeben. Het vergde nog enige oefeningen en na enkele mislukte pogingen kreeg ik twee kaartjes uitgeprint. Betalen kon met je normale bankpas, muntinworp of het insteken van bankbiljetten. De automaat kon ook wisselgeld uitkeren. De eindbestemming stond niet op het kaartje: alleen twee zones. Prijs € 5,40 en voor de fiets € 5,–.
De trein was een Sprinter-achtig geval met brede openingen in de harmonica's en zonder toiletten. Bij aankomst op Hauptbahnhof München herkende ik het station niet meer zoals bij mijn aankomst met de CNL uit Utrecht nog eerder vroeg in de ochtend. Ik ging op onderzoek uit en na het vaststellen bleek ik me een paar verdiepingen lager te bevinden dan de begane grond, die blijkbaar alleen voor ‘Fernzüge’ bestemd is! De eerste verdieping onder deze perrons omvatte winkels en horeca, nog twee verdiepingen daaronder zijn voor de regionale banen en metro’s bestemd, welke allemaal onder het station doorlopen, zoiets als in Antwerpen! En helemaal nieuw, want op internet heb ik alleen de plattegrond van de begane grond aangetroffen.
http://www.countries.ru/img/germania/mu ... scheme.pdf




