Ik zou me niet al te druk maken om kwetsbaarheid van 1x10,11 of 12 groepen. Een potentieel kwetsbare voorderailleur heb je al niet meer, da's winst.
Met de huidige ontwikkelingen worden de bereiksverschillen tussen lichtste verzet en zwaarste verzet kleiner. Het verschil ontstaat vooral in de stapjes die groter worden tussen de versnellingen. Dus als het gaat om het lichtste verzet, is er al bijna geen reden meer om een 1x -setup links te laten liggen. Kwetsbaar? Mwah. Als het een seizoen op een MTB overleeft, zal het hoogstwaarschijnlijk een stevige fietsvakantie van een doorsnee vakantiefietser ook wel overleven.
Verkrijgbaarheid van narrow-wide tandwielen, clutchderailleurs en 42 (of nu zelfs 50)-tands cassettes in afgelegen gebieden... ja, dát is een ander verhaal.
Op mijn woonwerkfiets, een omgebouwde Trek Superfly 7 uit 2015, heb ik onlangs een 1x10 set-up gerealiseerd. Van de 2x10 crank heb ik het kleinste blad gehaald en het grootste (36T) vervangen door een 38T NW-blad. En het loopt me een partij "smooth"... Als ik daarmee op vakantie zou willen, zou de enige aanpassing een kleiner (30? 28?) voorblad hoeven te zijn. Dan haal ik ook een heel licht verzet, gecombineerd met een tegenwoordig vrij normale 11-36 cassette.
Een 1x-setup is denk ik wel de limieten opzoeken - maar een 2x-setup kan in mijn optiek zéker voldoende zijn.
