vr 21 aug, 2015 12:52
Beste fietsvrienden, op 20 augustus 2015 is mijn beste vriendin en fietsmaatje Baukje de Vries overleden.
Nog jong, leuke baan, vol met levenslust, met energie, plannen voor de toekomst, tango dansen, uitgaan, plezier maken met vrienden, terrasjes pikken, fietsen en kamperen. Zo was het leven van Baukje toen ze in 2007 geconfronteerd werd met de kanker die haar toekomst en haar leven een onverwachte wending zou geven. Baukje was ook optimistisch en nuchter. Vol vertrouwen ging ze het traject in van de zware operatie en chemokuren.
Na deze forse ingreep ging ze aan haar herstel werken. Na een tijdje kon ze weer aan het werk en pakte haar grote passie fietsen en kamperen weer op. Ze bezocht weer de weekenden van de Wereldfietser. Ging met Cycletours een trip door Frankrijk maken en maakte in 2010 met Jeanette Sera een mooie trip door Kroatië.
Het zag er allemaal heel goed uit tot eind 2010 het slechte nieuws kwam dat er weer een groei van de tumoren was geconstateerd. Baukje was er nog lang niet klaar mee en ging weer voor de chemokuren en herstelde opnieuw. Een herstel dat van veel kortere duur was want eind 2012 was het weer raak. De oncoloog besloot tot een ander soort chemo die helaas heel vervelende bijverschijnselen had. Eind 2012 toen zij klaar was met deze serie was haar gehoor beschadigd en kon ze vanwege de neuropathie bijna niet meer lopen. Het hersteltraject was heel zwaar. Door haar enorme doorzettingsvermogen en de hulp van vele vrienden slaagde ze erin weer te wandelen en daarna weer te fietsen.
De beloning voor al haar inspanningen kwam in april 2013 toen ik ze kon meenemen met het beginnersweekend van de Wereldfietsers. Ze was heel trots en meer weekenden volgden waarbij we er altijd een paar dagen aan vastknoopten om er een soort mini-vakanties van te maken. Baukje genoot van deze tripjes en van de gesprekken die ze dan kon hebben met haar collega fietsers. Daar was zij met haar gulle lach en goede humeur een graag geziene medekampeerster. Baukje klaagde nooit en als men aan haar vroeg, hoe gaat het met je, was haar antwoord steevast “naar omstandigheden gaat het goed, maar helaas zijn de omstandigheden niet zo gunstig” Verleden jaar bezochten we voor de laatste keer een Wereldfietser activiteit. Een heerlijk weekend waar ze veel van haar oude fietsmaatjes nog even kon spreken. We knoopten er nog wat dagen aan vast en reden via Duitsland weer terug naar Amersfoort. Toen al waren de bloeduitslagen weer ongunstig en wisten we beiden dat dit waarschijnlijk ons laatste tripje zou zijn.
De maanden daarna ging het steeds slechter met haar. Baukje greep nogmaals met beiden handen de mogelijkheid aan voor weer een chemokuur. Deze kuur had helaas dramatische bijwerkingen. Ze moest met spoed opgenomen worden en er volgde een operatie met aansluitend een aantal chemokuren die haar lichaam zo verzwakte dat ze tussendoor nauwelijks nog kon herstellen.
Baukje hield van het leven, klampte zich aan iedere strohalm vast maar vergat ondanks haar ziekte en pijn nooit de interesse in al haar vrienden. Als ik haar belde zei ze in de loop van het gesprek altijd “Ronald vertel eens, wat heb jij vandaag gedaan, want ik heb niets te vertellen al mijn dagen zijn hetzelfde” en als ik dan vertelde wat voor leuke fiets of wandeltocht ik had gemaakt voelde ik mij altijd heel verdrietig en vervloekte ik die ziekte die haar opvrat.
Begin augustus zei Baukje, Ronald ik denk dat het niet meer gaat lukken, mijn lichaam is op en ik kan niet meer verder met deze vermoeidheid en pijn.
Op 20 augustus is Baukje in aanwezigheid van familie en vrienden vredig ingeslapen.
Lieve Baukje heel erg bedankt voor al de gezelligheid en de fijne reizen die we samen deden. Deze laatste reis zal je alleen moeten maken. Rust zacht,
Ronald van der Perk
De crematie van Baukje zal in besloten kring plaatsvinden.
Correspondentieadres
H. de Vries
Aafke van der Heideloane 28
9218RR Opeinde
Nog jong, leuke baan, vol met levenslust, met energie, plannen voor de toekomst, tango dansen, uitgaan, plezier maken met vrienden, terrasjes pikken, fietsen en kamperen. Zo was het leven van Baukje toen ze in 2007 geconfronteerd werd met de kanker die haar toekomst en haar leven een onverwachte wending zou geven. Baukje was ook optimistisch en nuchter. Vol vertrouwen ging ze het traject in van de zware operatie en chemokuren.
Na deze forse ingreep ging ze aan haar herstel werken. Na een tijdje kon ze weer aan het werk en pakte haar grote passie fietsen en kamperen weer op. Ze bezocht weer de weekenden van de Wereldfietser. Ging met Cycletours een trip door Frankrijk maken en maakte in 2010 met Jeanette Sera een mooie trip door Kroatië.
Het zag er allemaal heel goed uit tot eind 2010 het slechte nieuws kwam dat er weer een groei van de tumoren was geconstateerd. Baukje was er nog lang niet klaar mee en ging weer voor de chemokuren en herstelde opnieuw. Een herstel dat van veel kortere duur was want eind 2012 was het weer raak. De oncoloog besloot tot een ander soort chemo die helaas heel vervelende bijverschijnselen had. Eind 2012 toen zij klaar was met deze serie was haar gehoor beschadigd en kon ze vanwege de neuropathie bijna niet meer lopen. Het hersteltraject was heel zwaar. Door haar enorme doorzettingsvermogen en de hulp van vele vrienden slaagde ze erin weer te wandelen en daarna weer te fietsen.
De beloning voor al haar inspanningen kwam in april 2013 toen ik ze kon meenemen met het beginnersweekend van de Wereldfietsers. Ze was heel trots en meer weekenden volgden waarbij we er altijd een paar dagen aan vastknoopten om er een soort mini-vakanties van te maken. Baukje genoot van deze tripjes en van de gesprekken die ze dan kon hebben met haar collega fietsers. Daar was zij met haar gulle lach en goede humeur een graag geziene medekampeerster. Baukje klaagde nooit en als men aan haar vroeg, hoe gaat het met je, was haar antwoord steevast “naar omstandigheden gaat het goed, maar helaas zijn de omstandigheden niet zo gunstig” Verleden jaar bezochten we voor de laatste keer een Wereldfietser activiteit. Een heerlijk weekend waar ze veel van haar oude fietsmaatjes nog even kon spreken. We knoopten er nog wat dagen aan vast en reden via Duitsland weer terug naar Amersfoort. Toen al waren de bloeduitslagen weer ongunstig en wisten we beiden dat dit waarschijnlijk ons laatste tripje zou zijn.
De maanden daarna ging het steeds slechter met haar. Baukje greep nogmaals met beiden handen de mogelijkheid aan voor weer een chemokuur. Deze kuur had helaas dramatische bijwerkingen. Ze moest met spoed opgenomen worden en er volgde een operatie met aansluitend een aantal chemokuren die haar lichaam zo verzwakte dat ze tussendoor nauwelijks nog kon herstellen.
Baukje hield van het leven, klampte zich aan iedere strohalm vast maar vergat ondanks haar ziekte en pijn nooit de interesse in al haar vrienden. Als ik haar belde zei ze in de loop van het gesprek altijd “Ronald vertel eens, wat heb jij vandaag gedaan, want ik heb niets te vertellen al mijn dagen zijn hetzelfde” en als ik dan vertelde wat voor leuke fiets of wandeltocht ik had gemaakt voelde ik mij altijd heel verdrietig en vervloekte ik die ziekte die haar opvrat.
Begin augustus zei Baukje, Ronald ik denk dat het niet meer gaat lukken, mijn lichaam is op en ik kan niet meer verder met deze vermoeidheid en pijn.
Op 20 augustus is Baukje in aanwezigheid van familie en vrienden vredig ingeslapen.
Lieve Baukje heel erg bedankt voor al de gezelligheid en de fijne reizen die we samen deden. Deze laatste reis zal je alleen moeten maken. Rust zacht,
Ronald van der Perk
De crematie van Baukje zal in besloten kring plaatsvinden.
Correspondentieadres
H. de Vries
Aafke van der Heideloane 28
9218RR Opeinde
