Fietsen naar Rome in vergelijking tot fietsen naar Parijs

[Roomijsje]

Dag allemaal,

3 weken geleden ben ik bij wijze van een "budget-vakantie" en enigszins ad hoc in 6 dagen vanaf Den Haag naar Parijs gefietst. Via Breda heb ik in Leuven de route van Paul Benjaminse opgepakt om vervolgens na een kleine week fietsen Parijs te mogen bereiken.

De trip is me erg goed bevallen! De mooie plekjes die ik ben tegengekomen, het hele dagen buiten zijn en het eenvoudige kamperen hebben een echt gevoel van vrijheid geleverd wat ik zocht in een dergelijke reis. De route van Benjaminse is overigens top beschreven!

Wat enigszins tegenviel waren de continue tegenwind en een aantal van de beklimmingen op de route. Ik was op weg met een trek fx7.2 met 24 versnellingen waarvan ik tijdens de trip ontdekte dat mijn voorderailleur mijn laagste verzet niet wist te bereiken. Dit heeft ertoe geleid dat ik de allersteilste delen van de route te voet heb overwonnen (de klim bij/in Laon heb ik wel fietsend voltooid). De laatste dag heb ik mijn derailleur misleid en de ketting handmatig op het kleinste tandwiel gelegd. Het klonk niet echt fraai maar maakte de laatste beklimmingen wel verdraagzamer (althans voor mij).

Nu is het concept van reizen op de fiets me zo goed bevallen dat ik eventueel overweeg om in mei richting rome te gaan fietsen. De Alpen en ook de blijkbaar venijnige Apennijnen lijken me echter een stuk pittiger dan de heuveltjes van Noord Frankrijk? Hiertoe heb ik een aantal vragen:

1. Is er hier toevallig iemand die de beklimmingen uit de trip naar Rome en de trip naar Parijs met elkaar kan vergelijken?

2. En is er wellicht iemand die weet welke route naar Rome beter geschikt is voor een onervaren klimmer? Die van Benjaminse of die van Reitsma?

3. Op wat voor manier zou ik mezelf kunnen trainen in het klimmen? Ervaring leert onderhand dat de Noord- en Zuid Hollandse duinen en de veluwe in schil contrast staan tot de heuveltjes op de route van Benjaminse naar Parijs...

4. Wat voor wijzigingen zou ik nog kunnen maken aan mijn fiets (behalve het juist afstellen van mijn derailleurs natuurlijk)? Biedt een tandwiel met minder tanden garantie tot het voltooien van beklimmingen?

Alle reacties worden erg gewaardeerd! Alvast bedankt!

Gr

[gpsguido]

In 2004ben ik van florence naar rome gefietst.
Vond toen vooral het "glooiende" toscaanse landschap wel erg op en neer gaan.
(Paul benjaminse heeft aangegeven dat een aantal van deze klimmen niet meer in de nieuwe route zitten)

De terug weg ben ik via Umbrië gegaan, de klimmen zijn daar wel langer maar een stuk minder explosief.
Ik reed toen met een Koga met 24 versnellingen. Wel moet je zorgen dat je alle versnellingen goed kan gebruiken.
Er zijn op deze site mooie tabellen te vinden met versnellings mogelijkheden.

Ik weet dat op de route naar rome toe je bij grote passen vaak ook een bus/ trein kan nemen.

Wil je oefenen met klimmen dan bied de ardennen mogelijkheden genoeg.

[Wim]

Dat is een mooi plan. Klimmen is leuk vanwege de mooie landschappen waar je door komt, maar vraagt om vier dingen:
1 kracht
2 lichte bagage
3 een voldoende laag verzet
4 techniek/ervaring om je krachten goed te verdelen

Kracht kun je trainen maar bouw je ook tijdens de reis op. Wat dat betreft is Reitsma in het voordeel want die begint tamelijk vlak terwijl Benjaminse gelijk de Ardennen in gaat. Ik kan beide routes vergelijken tot noord Italië en denk dat Reitsma alles bijeen over dat gedeelte wat zwaarder is. Zie ook mijn recente verslag hier ("Terug met Reitsma").
Klimmen is een gevecht met de zwaartekracht, en dat wordt een stuk makkelijker met minder bagagegewicht.
Een licht verzet is noodzakelijk. Dus kies achter een groot tandwiel (34 tandjes is geen gek idee) en voor een klein tandwiel (24 tandjes voor je kleinste voortandwiel is heel normaal).
Zorg dat je jezelf niet opblaast, maar rij met steeds dezelfde niet extreme krachtsinspanning en schakel terug als het zwaarder wordt.

Kijk verder nog eens hier: http://wiki.wereldfietser.nl/images/c/c ... kantie.pdf

Wim

[evert86]

1. Is er hier toevallig iemand die de beklimmingen uit de trip naar Rome en de trip naar Parijs met elkaar kan vergelijken? Heb ze alletwee een jaar geleden gereden, met 7 maanden tussen. Ik kan dus wel vergelijken en eigenlijk kan je ze niet vergelijken. De hellingen zijn talrijker,langer, steiler en vragen dus meer inspanning. Het is de opeenvolging ervan die het zwaar maken. Eerst heb je de ardennen, die ik samen met de apennijntjes best pittig vind, echter, deze heb je ook doorkruist naar Parijs. Zou dus moeten lukken. In Lotharingen heb je heuveltjes die niet steil zijn, met een rustige stijgingsgraad. Daarna heb je de Elzas, die je oversteekt en toch wat langer is, zonder echt steil te worden. De alpen passeer je met de splugenpas. Een mooie klim, met haarspeldbochten. Niet de moeilijkste klim, maar wel 24 km lang, met hier en daar een plateau tussen. Het moeilijkste vond ik echter na de po-vlakte, de apennijnen. Langere beklimmingen dan de ardennen en best pittig. Ook het bloedhete le crete (na Siena) is mooi, maar pittig. Hierna volgen nog 200-300? km stijgend en dalend. Wanneer ik de pittigheid een cijfer op 10 zou moeten geven geef ik Parijs een 3, en Rome een 7,5, mede door de hogere temperaturen maakt het soms best puffen en zwaar. Ik ben trouwens ook naar Praag gereden en Middellandse zee en Rome was veruit de zwaarste. Echter, wanneer je een beetje op voorhand fietst, juiste versnellingen hebt steken en vooral kan doorbijten en ook genieten, dan lukt dit je wel. Maar zonder echt ervaring en enkel wat Nederlandse ritjes in de benen, ga je af en toe toch wat opkijken.

2. En is er wellicht iemand die weet welke route naar Rome beter geschikt is voor een onervaren klimmer? Die van Benjaminse of die van Reitsma?Nope

3. Op wat voor manier zou ik mezelf kunnen trainen in het klimmen? Ervaring leert onderhand dat de Noord- en Zuid Hollandse duinen en de veluwe in schil contrast staan tot de heuveltjes op de route van Benjaminse naar Parijs...afstanden wat vergroten, en een paar keer in de Ardennen gaan fietsen gaat je al veel helpen.Je moet gewoon een goede conditie hebben om de eerste heuvels, de Ardennen probleemloos te nemen. Daarna bouw je je conditie steeds verder op.

4. Wat voor wijzigingen zou ik nog kunnen maken aan mijn fiets (behalve het juist afstellen van mijn derailleurs natuurlijk)? Biedt een tandwiel met minder tanden garantie tot het voltooien van beklimmingen?zeker, wanneer je de hellingen naar Parijs niet altijd op kon, dan moet je hier toch wat beginnen over nadenken. Ik vermoed dat je ook meer bagage gaat meenemen naar Rome, dan naar Parijs.

Alle reacties worden erg gewaardeerd! Alvast bedankt!

[Wim]

O ja, en geef je op voor de fietsreparatiecursus van de wereldfietser. Deze Trek is niet een heel degelijke fiets (sorry, maar je kunt het beter nu horen dan onderweg).
Wim

[OmeGerrit]

Een lang weekendje of mid-weekje Valkenburg is ook heel geschikt om te trainen en om te kijken of je materiaal er klaar voor is. Op de fiets naartoe, pak je dat ook even mee. Als je het leuk vindt, rond Valkenburg zijn alle lussen van de Amstel Gold uitgepijld, hoogtemeters te over, maar je bent niet de enige.....

[arnob]

In 2000 waren onze kinderen de deur uit en besloten we na 15 jaar en 55+ weer te gaan fietsen. Op de Fietsbeurs zagen we een kaart hangen: Fietsen naar Rome van Benjamins. We vonden de kaart, de route en de eindbestemming zo mooi dat we onmiddelijk besloten dit te gaan doen. We deden er drie jaar over (1e jaar Basel, 2e jaar Florence en 3e jaar Rome). Het eerst jaar had ik een fiets met drie versnellingen en pakten we alles in fietstassen van de Hema, mijn partner een Batavus met 7 versnellingen en trommelremmen. Daarna een Koga Roadrunner en langzamerhand ander materiaal. En we kwamen gewoon in Rome (al deden we de Thusis - St Moritz met de trein). En omdat we zoveel tijd namen waren dit onvergetelijke vakanties, met klimmen en al.

[Erik v S]

Ben nog nooit naar Parijs gefietst (ik ken wel enkele klimmetjes in de provincie Namen, maar ik weet niet of die in de route zijn opgenomen).
Die vergelijking kan ik dus niet maken en ik vraag me af of vergelijken wel zin heeft. Er zijn mensen die een lange, geleidelijke Alpenklim beter aan kunnen dan die korte venijnige klimmetjes in de Ardennen (en Noord-Frankrijk?).

Ik ben wel eens naar Rome gefietst, via Benjaminse. En ik ken de alpenpassen op de route van Reitsma.

Voor mij was de route naar Rome mijn eerste kennismaking met echt klimmen. Behalve wat heuvels in Ierland en Zuid-limburg had ik toen nog nooit tegen een berg op gefietst. En ik maakte me daar grote zorgen over. Maar wat Wim al zegt: je conditie wordt tijdens de reis ook beter. Voordat je bij de Alpen bent, heb je er al ruim 1000 km opzitten.
Het bereiken van het letterlijke hoogtepunt Splügen-pas viel me daarom eigenlijk best mee. De trots was er niet minder om.

Klimmen leer je door je niet gek te laten maken. Schakelen tot je een enigszins prettig beentempo hebt en dat dan blijven volhouden. Niet op laten jutten door reisgenoten, of door wielrenners die een wedstrijdje willen.
Zuid-Limburg en de Ardennen zijn prima plekken om te oefenen.
En dan vind ik de bewegwijzerde Amstel Gold Race eigenlijk geen goed idee. Daar zitten een aantal hele venijnige klimmetjes bij (Keutenberg en Eyserbosweg) die niet erg representatief zijn voor de Benjaminse en Reitsma-routes. Camerig (tussen Epen en Vaals) en de hellingen naar het Drielandenpunt lijken meer op wat je onderweg naar Rome kan tegenkomen, wat lengte en gematigde hellingspercentage betreft.

Volgens mij is Reitsma makkelijker. De eerste weken van Reitsma gaan door Duitsland en grotendeels door rivierdalen, terwijl de hoofdroute van Benjaminse langs de Ardennen (tegenwoordig over de gemakkelijke Vennbahn?), over de Col du Donon (hier is een lichtere variant mogelijk) en door de Elzas gaat.
De Arlbergpas en de Reschenpas (Reitsma) zijn in ieder geval geleidelijker en lager dan de Splügen (Benjaminse).

De routes van Reitsma en Benjaminse raken elkaar bij de Bodensee. Het is mogelijk om daar te wisselen.

Toch zou je denk ik (bij twijfel) beter voor de Splügen kunnen kiezen. Mocht het niet lukken, dan is er daar nog de optie om de grootste klim met de trein te omzeilen.
Bij de Arlbergpas kan dat ook, maar volgens mij is er op de Reschenpas geen vorm van openbaar vervoer waar je fiets makkelijk mee kan.

[Petervd]

Je kunt de Reschenpas ook met de bus doen.
Peter

[LHTJoost]

Dat is een mooi plan. Klimmen is leuk vanwege de mooie landschappen waar je door komt, maar vraagt om vier dingen:
1 kracht
2 lichte bagage
3 een voldoende laag verzet
4 techniek/ervaring om je krachten goed te verdelen

Mee eens
+
5 mentale instelling
(En dan kan je wat betreft punt 2 nog aardig wat meenemen)

[Anders]

Heb zelf alleen ervaring met Benjaminse. Zijn route begint vrij pittig in de Ardennen, vervolgens valt het erg mee tot aan de Splügenpas. In Zwitserland volg je grotendeels de Rijn, dus het fietst veel vlakker dan je zou denken. Wat anderen zeggen, Toscane is echt behoorlijk pittig. Je hebt mentaal het idee dat je de Alpen over bent dus het ergste hebt gehad, je hebt een paar dagen vlak achter de rug en dan is het nog een week fors klimmen. Ik kan me vinden in de cijfers die evert86 geeft.

Ik had het geluk dat ik in oktober fietste dus de temperatuur was me met 15-22 graden gunstig gezind. Met zinderende hitte is het een ander verhaal. Ik heb in Lucignano (net na le Crete) anderhalve dag uit moeten zieken dus ik weet niet of

De duinen zijn als testgebied niet echt representatief. Dan zou ik je toch adviseren om een weekendje Ardennen te boeken en daar te gaan fietsen. Zelf ben als voorbereiding wat langere tochten gaan doen (zonder bagage) en heb ik 100 km in de heuvels van Zuid-Limburg gefietst. Met 38 jaar, matige conditie en (toen nog) 20kg overgewicht heb ik vervolgens de tocht volbracht. 15kg bagage: 2 achtertassen en tentje er bovenop. Lichtste verzet was 30-30, maar ik zal elke serieuze heuvel al snel op dat lichtste verzet te roeien (op de laatste dagen na).

Heb zelf helaas de Splügenpas niet kunnen doen omdat het weer net een dag te vroeg omsloeg. IJs, sneeuw, -10 bovenop. Misschien ga ik 'm nog een keer doen want ik hoor van alle kanten dat ik een geweldige ervaring heb gemist.

[Roomijsje]

Jeetje wat een hartelijkheid hier zeg! Dank voor alle reacties!

De verschillende beklimmingen vallen dus moeilijk met elkaar te vergelijken en om het klimmen te oefenen kan ik het komende jaar dus het best een aantal tochtjes door de Ardennen maken. Ben ook routes tegengekomen als de Mergelland route, Veenendaal-Veendaal en eventueel de Amstel Gold race (hoewel wellicht niet helemaal representatief). Verder is het verstandig om in kleinere tandwieltjes te voorzien en heeft de route van Reitsma als voordeel dat de route vlak begint en de alpenpassen per bus of trein kunnen worden omzeild (wat uiteraard niet het uitgangspunt is )

Voor wat betreft bagage heb ik naar Parijs gebruik gemaakt van twee backrollers, een stuurtas en een tent (3,5 kg, misschien wel zwaar maar meer comfortabel dan de polyester doodskist van 1 kilo waarin ik proef heb gekampeerd ) Ik kan me voorstellen dat ik op een trip naar Rome nog twee frontrollers toevoegen. Met de backrollers kwam ik nu telkens precies uit.

De tip van de fietsreparatiecursus is een goede. Ben erg gelukkig dat eventuele ellende me bespaard is gebleven tijdens mijn trip naar Parijs. De opmerking dat mijn trek een niet heel erg degelijke fiets is baart wel een beetje zorgen @Wim, zou je misschien kunnen aangeven welke onderdelen van de fiets voornamelijk kwetsbaar zijn?

Mentale instelling. Ik denk dat als het daar niet goed mee is gesteld dat je al niet aan zo'n trip begint... Parijs was 750 kM in 6 dagen + 80 kM door parijs zelf op dag 7. Het meerdere dagen achtereenvolgens lange afstanden fietsen is niet tegengevallen. Met name het noemeloos op een neer fietsen kroop tussen mijn oren. Het enkel omhoog fietsen om vervolgens weer omlaag te gaan, keer na keer. De lange geleidelijke beklimmingen over oude spoorwegbeddingen gingen me prima af.

Als ik al met al de ervaringen lees lijkt een fietstocht naar Rome me geen onhaalbare onderneming en is het een hele ervaring! Ben nog jong (tzt 28), bij gelegenheid sportief en fit, de maand mei lijkt het nog niet te warm te zijn en met voldoende tijd (4 wkn) zou Rome te bereiken moeten zijn!

Nogmaals dank voor alle reacties en gr!

[Erik v S]

750 km in 6 dagen... Het enkel omhoog fietsen om vervolgens weer omlaag te gaan, keer na keer...De lange geleidelijke beklimmingen over oude spoorwegbeddingen gingen me prima af.

De hellingen onderweg naar Rome zullen een stukkie steiler zijn, maar dit klinkt wel als de juiste mentale instelling. Jij zou zo iemand kunnen zijn die een alpenklim beter aan kan dan een ardennenrit

... en om het klimmen te oefenen kan ik het komende jaar dus het best een aantal tochtjes door de Ardennen maken. Ben ook routes tegengekomen als de Mergelland route?...

Die vind ik beter dan de Amstel Gold Race, maar ook daarin zit de Keutenberg verwerkt. Korte kleine klimmetjes van 16 a 22% kom je niet tegen op de beschreven routes naar Rome.
Probeer die routes maar gewoon. Als je op zo'n helling ineens naast je bepakte fiets loopt, hoef je je nergens voor te schamen, en het zegt helemaal niets over je prestaties in de Alpen. En als het wel lukt... dan is er niets meer om je zorgen over te maken. Ik heb potentiële reisgenoten met bepakking op de Keutenberg wandelende wielrenners voorbij zien trappen. Ego-boost.
Er zullen in de Ardennen, Eiffel, zuid Limburg vast wel routes beschikbaar zijn zonder zulke kuitenbijters.
Misschien moet je eens kijken op sites als klimtijd.nl en climbbybike.com. De typische bezoeker van die sites zijn wielrenners die graag lopen te zwetsen over hoogtemeters, verzet en hoeveel tandjes er op de bladen zitten, maar waar je naar op zoek moet, zijn hellingen van gemiddeld 6 en maximaal 10% en een behoorlijke lengte. Als je op bijv. Camerig op je fiets kunt blijven zitten en redelijk fit boven komt, dan komt het op weg naar Rome wel goed.

en heeft de route van Reitsma als voordeel dat ... de alpenpassen per bus of trein kunnen worden omzeild.

dat blijkt dus op beide routes te kunnen.

Ben erg gelukkig dat eventuele ellende me bespaard is gebleven tijdens mijn trip naar Parijs

Nou, als ik het goed begrijp, reed je daar dus zonder binnenblad. Die ga je toch wel nodig hebben.

De opmerking dat mijn trek een niet heel erg degelijke fiets is baart wel een beetje zorgen

tsja...
Ik deed het op een Gazelle Medeo Trekking, die hier ook niet zo'n beste reputatie heeft. En terecht, ik raad die fiets ook af voor tochten in Noorwegen, IJsland of Kirgizië, maar een nieuwe tocht naar Rome zou ik zo weer op zo'n Gazelle doen. 't Is allemaal asfalt, er zijn voldoende fietsenmakers onderweg en er zijn mogelijkheden om terug naar huis te reizen als de boel niet meer op te knappen zou zijn.
Ik heb eens gegoogled op die trek en ik zie zo op het eerste oog niet waarom zo'n fiets Rome niet zou halen. Ik ben ook benieuwd.

[Isaba]

Hallo!
Met een vergelijking kan ik je niet helpen maar we hebben wel reitsma naar tonen gefietst als start van onze lange trip. Ik fiets nog maar kort met bepakking. Heb een weekend Ardennen gefietst, een weekend Eiffel, 3 weken Pyreneeën tot 2400 meter en toen naar rome.

Je hoeft niet direct een geoefende fietser te zijn met veel kracht en een lichte bepakking. Ik heb zo'n 22 kilo op mijn fiets, ben echt niet sterk maar kom bijna altijd goed boven. Het zit er bij mij in om rust te nemen tijdens de klim, een goed rustig basis tempo en te blijven draaien. Die mentale instelling is in mijn ogen dus verreweg het belangrijkst.

De Apenijnen vond ik wel zwaar omdat het daar ontzettend op en neer gaat. Alpen vond ik wel goed te doen. Wij waren er alleen in februari wat weer dingen met zich mee bracht als sneeuw en zo...

Veel plezier alvast en gewoon fietsen

[Wim]

Ik ben nog een antwoord schuldig op de vraag waarom dit niet een heel degelijke fiets is. Het is een echt instapmodel met onderdelen uit de laagste prijsklasse. Dat geeft niet altijd, maar dit is wel de echte onderkant. Wij hadden tot voor kort voor de kinderen een kleine maat Trek mtb uit dezelfde klasse, en toen ik hem uiteindelijk aan een nichtje gaf had ik wel erg veel vervangen (meer nog dani n onderstaand lijstje aan bod komt).
Dit zijn fietsen die van jaar op jaar dezelfde model naam houden maar waarvan de specificaties wel veranderen, maar op basis van wat ik heb kunnen vinden heb ik de volgende punten waarop ik zou letten als ik jou was:
1 De trappers waren bij ons na hoogstens 2000 km versleten. Dat is een mooie kans om Shimano spd klikpedalen te monteren als dat je wat lijkt. Ik vind ze ideaal.
2 De banden waren prut, want zwaar en langzaam. De Schwalbe Marathon Racer 40 mm is een goede keus voor deze fiets (of de snellere maar wat kwetsbaarder Panaracer Pasela 37 mm). Monteer goed velglint en vervang eventueel ook de goedkope binnenbanden.
3 Bij deze fiets lijkt een Shimano M 131 crankset gemonteerd te zijn. Daar is niets mis mee, maar de bladen ervan zijn niet verwisselbaar. Dus als je kleinere voortandwielen wilt hebben voor eenlichter verzet of als de voortandwielen versleten zijn (gaat soms best snel bij goedkope bladen - bij de SR cranks van onze Trek al na iets van 1500 km ) dan moet je de hele crankset vervangen. Als er een Shimano UN 26 trapas gebruikt is, is dat degelijk genoeg. Als er zoals bij ons van buiten onzichtbaar een paar euro bezuinigd zijn met een naamloze Chinese trapas van minder dan een dollar, dan kan die ook al zoals bij ons na 1500 km zijn beste tijd gehad hebben. Ben je toe aan een nieuwe crankset, kies dan een goedkope Shimano voor zgn. vierkante as en met verwiselbare bladen en een echte Shimano trapas (de UN 26 of voor slechts een paar euro meer de UN55). Zelf (de)monteren is een stuk goedkoper dan door de fietsenmaker laten doen.
4 Bij zulke fietsen zijn de achterwielen vaak het zwakste onderdeel, met wat te weinig spaken, en slecht machinaal gespaakt. Gebroken spaken maken zo'n wiel al snel niet meer repareerbaar, en kunnen je vakantie aardig bederven. Goede handgebouwde wielen zijn in mijn ervaring veel degelijker. Een prima nieuw handgebouwd achterwiel met een degelijke velg kost iets van 100 euro en geeft je gemoedsrust. Voorwielen gaan zelden stuk.

Die Trek van ons reed overigens best lekker, en zag er heel leuk uit.
Succes,
Wim

[Aart Veldhuizen]

Eerder reed ik veel in Noordfrankrijk waaronder Frontlinieroute. Deze zomer via Benjaminse naar Assisi gefietst, een zeer uitgebreid verslag vind je op mijn site.

Benjaminse is ook voor een zware jongen als ik (100 kg) met volle bepakking (25-30 kg) goed te doen. De Splugenpass en de aanloop er naar toe is schitterend, grote kans dat je door de sneeuw rijdt in het najaar.
Het Ardennentraject is pittig, maar tegenwoordig totaal te omzeilen door vanaf Aken de Vennbahn naar Sint Vith te fietsen. Die is helemaal klaar en nergens steil, maar wel wat saai, tenzij je van groen houdt. De passen in de Elzas (Oa de Col Donon) zijn niet moeilijk en tegen de tijd dat je in de Alpen zit, heb je conditie zat voor de Splugenpass die ik ook fietsend halen kon. De Benjaminseroute is schitterend en zeer afwisselend. Je moet wel goed opletten en kunnen kaartlezen, neem anders navigatie mee.

Zorg dat je fiets in orde is, vooral een sterk achterwiel met het oog op slechte wegdek in vooral Frankrijk en Italie. En zorg dat je zelf je derailleur kunt stellen. Ik had reserve spaken, een reserve binnen en buitenband bij me, maar heb dat allemaal niet nodig gehad.

[M&A]

Over de zorgen over de kwaliteit van je fiets: Ik denk dat het wel goed komt.
Zelf ga ik al jaren op pad met een wat goedkopere fiets fiets die 'slechts' Alivio is afgemonteerd (één van de goedkopere groepen van Shimano). Dat gaat prima. Wel kijk voor een grote tocht ketting, tandwieltjes en remblokjes na en neem ik wat reserveonderdelen mee (juiste spaakmaat), maar dat lijkt me voor iedere fiets zinnig.

Mocht er toch wat stuk gaan en je kan het niet repareren, echt ver van een fietsenmaker, fietsverhuur of andere plek waar ze iets met fietsen kunnen zal je niet vaak komen (alleen voor Lotharingen zie ik het somber in). En op de routes van Reitsema en Benjaminse zijn er collega-fietsers die eventueel kunnen helpen.

Als ik thuis wat wil trainen voor langer klimmen dan ga ik wat fietsen op een hometrainer met een hogere weestand terwijl ik 90 omwentelingen per minuut vasthoud. Zo'n 30-40 minuten per keer. Of met een grotere versnelling tegen de wind in maar dat is moeilijker te reguleren. Was ooit een advies van een oud wielrenner. Of het een degelijke wetenschappelijke basis heeft weet ik niet maar voor mij werkt het.

Veel plezier in elk geval met je tocht!

[Wim]

Voor de duidelijkheid: niet alle goedkope Shimano onderdelen zijn slecht. Sterker nog, de meeste zijn verrassend goed. De problemen ontstaan vaak pas als er op minder zichtbare plaatsen nog goedkopere rommel van andere merken wordt gemonteerd. Het grootste en potentieel vervelendste risico is echter de kwaliteit van de bouw van het achterwiel. Als dat kapot gaat kun je niet verder. Onderweg een nieuw wiel kopen kost al gauw twee keer zoveel als een handgebouwd wiel van een goed Nederlandse bouwer. Ik heb dat zelf jaren terug aan de hand gehad in Engeland met een machinaal gespaakt wiel van Giant, en bij de Noorwegen trektocht van een paar jaar geleden waren de (vijf? ja heus) wielen die daar toen sneuvelden eveneens vervelend duur om te vervangen (en vaak niet eens echt geschikt). De fietswinkels die we een aantal jaren geleden in Noord Oost Frankrijk zochten om een nieuwe buitenband te kopen hadden slechts mtb noppenbanden of smalle racefiets banden en wielen (en vooral veel bromfietsen).
Wim

[saagstree]

Ik ben in 2009 naar Santigo d C. gefietst de westelijke route na dat ik een nieuwe knie had gekregen in 2007 ik heb wel altijd gefietst tour club en in de winter geschaatst op de kunst ijsbaan had wel wat fiets ervaring maar klimmen was nooit mijn passie.
Ik ben via Parijs gefietst en vond het niet erg bergachtig als je door de Ardennen gaat word het een ander verhaal.
In 2012 ben ik naar Rome gefietst de Reitsma route in Italie heb ik de wat Reitsma schrijft het lichtere alternatief genomen via Umbrie en Assisi Ik vond ook dit vrij pittig.
De hele trip naar Rome vond ik middelmatig zwaar er komen bij de Alpen flinke klimmen voorbij maar dan heb je al 1000 km. op de fiets gezeten als je van huis uit vertrekt en heb je al best wat getraind .
Ik zorgde meestal dat ik ongeveer twintig km. voor een grote klim overnachten kon ik s,morgens wat warm draaien en begin op je gemak aan de klim stop regelmatig ff ik had het idee dat mijn nieuwe knie af en toe te weinig smering kreeg ging dan ff 100 meter lopen en dan ging het weer .
Al doe je 6 uur over een klim heb je nog genoeg tijd om of een camping of hotel te vinden in de afdaling want dat is je beloning van het klimmen.
De Arlberg en Resschen pas kan je natuurlijk per bus of trein doen maar daar krijg je later altijd spijt van.
Vroeger met de tour club vond ik de Amerongseberg of Grebbenberg al verschrikkelijk nu maak je trips over de Alpen en Pyreneen zonder er moeilijk over te doen je weet wat je te wachten staat.
Gewoon gaan.
Klaas de Pelgrim

[Roomijsje]

Nogmaals dank voor alle reacties! Het is ontzettend leuk om ieders ervaringen en standpunten te lezen. Ook goed om te weten dat de tocht naar Rome door een breed spectrum aan verschillende mensen gereden wordt (mensen met een nieuwe knie, geen topfitte mensen e.d.) en dat eea met de juiste mindset dus mogelijk zou moeten zijn. "Gewoon gaan" zoals Klaas de Pelgrim stelt spreekt erg aan! Ik kijk nu al uit naar het geleidelijk voorbereiden op de tocht! Boekjes kopen, fiets weer in technische goede (en vooral betere) staat brengen, oefentochtjes maken en de mooie verhalen van anderen lezen om het doel niet uit het oog te verliezen! Nogmaals dank voor alle adviezen en hopelijk heb ik over een klein jaar de tocht weten te voltooien!