Zeker, er zijn nog stille campings. Maar die liggen in mijn ervaring ver verwijderd van oorden van menselijke activiteit.
Of het komt door het klimmen der jaren (niet al te verwijderd van 50, niet piep, maar ook niet echt jong) of niet, ik ervaar zelf meer gevoeligheid voor verstorende geluiden in de nacht. Een zelfdiagnose richting
hyperacusis gaat me te ver. Zo ernstig is het nu ook weer niet.
Desondanks ervaar ik vooral mechanische geluiden als tamelijk vervelend. Zeker in de avond en nacht, als de mens minder lawaai veroorzaakt, lijkt elk door apparaten voortgebracht geluid luider en penetranter. Een radio, ook al staat deze niet echt luid, maar is wel objectief duidelijk waarneembaar, kan mijn avonduren tamelijk onaangenaam maken. Zeker als het station waarop is afgestemd niet mijn muziek is. Op vriendelijk verzoek wordt meestal het volume wel aangepast of wordt het toestel uitgeschakeld als je uitlegt dat het geluid ver draagt. Een enkele keer ontmoet je een hork die er geen boodschap aan heeft. Dan laat ik de situatie niet verder escaleren, keer terug naar mijn stek, en hoop het beste ervan (met een kwartiertje wachten is het meestentijds gedaan). Van guitaar spelende en/of zingende mensen bij een kampvuur - als het geen lallen of brallen is - heb ik minder last (is dat een natuurlijker geluid?). Ook dat duurt meestal geen uren.
Het geruis van snelwegen, dat in de avond en nacht duidelijker waarneembaar wordt doordat de overige menselijke activiteit en daarmee geluidsbronnen afnemen, vind ik steeds vervelender worden. Het is jammer, dat daar geen uitknop op zit.
Zowel in 2007 (Continental Divide) als 2011 was ik in Canada en de USA. In de backcountry durfde ik, uit angst voor groot wild (beren) mijn oren niet te bedekken. Ondanks de afgelegenheid van sommige oorden waar ik overnachtte, was geregeld een treinfluit te horen. Veel spoorwegovergangen zijn daar enkel beveiligd met een
AKI en vaak staan er alleen maar
Andreaskruizen en is de machinist
verplicht veelvuldig aan de
fluit (geluidsfragmenten) te hangen. Omdat spoorbeddingen (en fijne fietswegen) in moeilijk terrein (
Rockies bijv.) vrijwel altijd de rivierdalen volgen werd mijn nachtrust geregeld aangetast. Nadat ik in de
Columbia River Gorge een paar nachten om die reden minder goed sliep ben ik
gehoorbescherming gaan gebruiken. Ik kreeg van een medekampeerder, die er ook last van had, maar beter was voorbereid, oordopjes van de wegwerpvariant. Waarschijnlijk ken je ze wel: van die gele kunststof rolletjes, die je wat moet verkleinen door ze tussen je vingers te rollen en dan in de gehoorgang plaatst.
Met oordopjes in is voor mij de rust teruggekeerd. Bij warm weer kan het ietwat oncomfortabel zijn en ook de eerste paar nachten was het wennen, maar ik heb ze sindsdien wel standaard in mijn reisbagage. Mijn voorraad van toen is nog niet uitgeput, zodra ze op zijn, stap ik over op de afwasbare en daardoor milieuvriendelijker variant. Kan iemand mij uit eigen ervaring een bepaald model, type of merk aan- of afraden?
De voor mij ultieme test wordt het slapen in het verlengde van een start- of landingsbaan voor vliegtuigen. Ooit kwam ik laat aan op de luchthaven
Gardermoen en was te moe en onbekend met de omgeving om alvast een stukje te fietsen. Ik plaatste mijn tent in het groen. Plotsklaps in de hele vroege ochtend werd ik gewekt. Horen en zien verging me. Mijn tent was hel verlicht. Ik had geen idee wat me overkwam. Toen ik in pure paniek in minder dan 5 seconden mijn slaapzak was uitgewurmd en in mijn ondergoed blootvoets naast mijn tent stond, werd mij duidelijk wat er aan de hand was.
Er was een andere landingsbaan in gebruik genomen en op minder dan 30 meter boven mij kwamen de vliegtuigen met korte tussenpozen en donderend geraas over. De landingslichten maakten mijn nacht tot dag. De piloten die mij die ochtend zagen hebben vast en zeker hartelijk gelachen om die verwilderd uitziende, schaarsgekleedde en enigszins domme kampeerder. Als oordoppen tegen dat lawaai helpen ...
)
