De Terugkomst

[LHTJoost]

Bianca en Dirk schrijven in het tijdschrift van "De Wereldfietser" met erg veel minachting over het dagelijkse (vlaamse) leven. Ik vind dat persoonlijk wel lekker makkelijk vanaf je vakantiefiets en herken me niet in hun observatie dat "velen dezelfde doelen nastreven en dezelfde slaapverwekkende keuzes maken". En de citaten van Raymond vh Groenewoud zijn leuk maar versterken hier het beeld van weinig gevoel voor de keuzevrijheid van mensen die niet alleen maar rondjes over de wereld fietsen. Ik zie mensen die hun best doen om iets mooi van het leven te maken waarbij verschillende rollen om voorrang vragen. Dat dit enig plannen vergt en is wellicht niet ideaal maar daardoor is het wel mogelijk ouder, collega en vakantiefietser te zijn. Natuurlijk zijn er momenten dat je vaker, langer of verder zou willen fietsen maar dat zit er dan gewoon niet in. Misschien is het goed je te realiseren hoe bevoorrecht je bent om te kunnen doen wat je wil met je leven. Of dat nou de hele dag fietsen is, zorg voor kinderen of anderen, een uitdagende baan of een combinatie maakt dan niet uit.

[HansvanderVeeke]

Like!

[urje]

Ik begrijp je reactie, maar ik denk dat 'Dirk en Bianca' het niet zo bedoelen. Ze sluiten hun verhaal af met de volgende zin: "Het wereldje waarin iedereen in dezelfde kleine, groene tentjes op dezelfde matjes slaapt, bagagetassen van hetzelfde merk heeft, en 's avonds in dezelfde kampeerstoeltjes zit en z'n potje op dezelfde brandertjes stookt."

Ik lees daar zoiets in als dat ze ook wel inzien dat je iets vergelijkbaars kan zeggen over de kneuterigheid of 'eenheidsworst' van fietsreizigers, maar dat ze door dat vele reizen nu eenmaal meer aansluiting vinden bij mensen die hùn keuzes maken dan bij de rest van de Vlamingen.

Dat ze om dat punt te maken vooral negatieve aspecten van verschillende praktijken belichten, maakt het stuk inderdaad minder sympathiek dan wanneer ze bijvoorbeeld de euforie van een geboorte (ipv het benepen zaaltje) zouden verbinden aan de euforie die ze zelf voelen tijdens het fietsen, of iets dergelijks. Maargoed, schrijven is keuzes maken, en ik ga er bij het lezen dan maar vanuit dat het zo letterlijk niet bedoeld is...

[SjirkM]

Het is jammer dat het Bianca en Dirk niet is gelukt om het gevoel dat ze hadden bij terugkomst over te brengen richting Joost en Hans. Ik herken het gevoel, want dat had ik ook toen ik terug in Nederland kwam. Het was geen fijne periode. Ik begon heel negatief te denken over hoe het hier in Nederland toegaat. De drukte, het materialisme, het gezever over niets en de afstandelijkheid. Ik kon er maar moeilijk aan wennen. Nu ben ik weer een tijd terug en ik doe in ieder geval weer mee met het gezever over niets.

Wat ik lastig vond waren de reacties als ik verteld had wat ik had gedaan. Naar mijn gevoel te vaak kreeg ik dan de opmerking: "Wauw, wat leuk, dat zou ik ook willen, maar ...... " en dan kwam er reeks van praktische bezwaren waarom het niet zou kunnen, die eigenlijk neer kwamen op of "ik wil niet" of "ik durf geen keuze te maken". Ook daarin ben ik nu weer wat milder geworden.

@Bianca en Dirk: bedankt voor het beschrijven van het gevoel bij terugkomst. Medestand is altijd lekker.

[Yopie]

Nu heb ik het artikel niet gelezen maar wil even inhaken op Sjirk want ik voel me altijd akelig in NL en precies om dezelfde redenen. De drukte, de stress, het geklaag .. daar kan ik geen adem halen, voel me verstikt en ben elke keer o zo blij als ik weer weg mag.

Heb nu rust, ruimte en vrijheid in Zweden gevonden maar om dit aan een kleindenkende Nederlander uit te leggen is nog een hele klus. Zoveel stomzinnige reacties: "Wow, stoer hoor maar ik zou het niet kunnen want blablabla ...
En de meeste zijn er nog nooit geweest maar ze weten wel te vertellen dat het daar altijd donker is, stervenskoud en dat een biertje tien euro kost.
Jammer hoor, tis een deur gesloten houden terwijl je niet weet wat daar achter ligt.

Wat ik lastig vond waren de reacties als ik verteld had wat ik had gedaan. Naar mijn gevoel te vaak kreeg ik dan de opmerking: "Wauw, wat leuk, dat zou ik ook willen, maar ...... " en dan kwam er reeks van praktische bezwaren waarom het niet zou kunnen, die eigenlijk neer kwamen op of "ik wil niet" of "ik durf geen keuze te maken". Ook daarin ben ik nu weer wat milder geworden.

Erg herkenbaar.
Ik ben zelf alleen niet milder geworden, als men geen keuze durft te maken dan maakt men die toch gewoon niet, als ze dan maar wel tegen iemand anders gaan klagen.

En de tijd heeft geen pauzes, die tikt gewoon door.

[gyorpb]

Er is nogal een verschil tussen een omgeving als onprettig ervaren en daar wat aan doen, en daar alleen maar over klagen.

Jij voelt je opgesloten in klein, dichtbevolkt Nederland? Dan doe je daar wat aan. In jouw geval: naar Zweden verhuizen. Prima. Zoals men zegt: ieder het zijne.

Maar dat is nogal wat anders dan alleen maar klagen over de keuzes van een ander, en dat is wat ik uit de startpost lees: denigrerende uitingen over de keuzes van een ander.

[Loes vdB]

Wat bijzonder dat een artikel zo verschillend gelezen of geïnterpreteerd wordt.
Ik vind het niet denigrerend. Hoeveel mensen die niet reizen hebben ook weerzin tegen babyborrels enz. voelen zich niet goed passen in de samenleving.
Ik kan me vinden in het gevoel van Bianca en Dirk. Verder vind ik dat zinnen als 'Het is moeilijk onze draai weer te vinden ...." en "...., ontsnappen we niet aan de blues' juist aangeven dat het ze uiteindelijk wel lukt om weer mee te doen in de maatschappij. Zij het met opgedane ervaring van hoe het ook anders kan en dat het leven niet meer hetzelfde is. Dat is naast, hoe geweldig het ook is om lang in andere culturen te reizen, ook hun pech, mijn pech en die van vele anderen. Wat mij weerhoudt om weer heel lang te reizen is de thuiskomst. Ik voel me sowieso minder flexibel worden t.o.v. alles en iedereen en ben bang voor gevolgen wanneer ik na een meer dan gelukkige tijd buiten NL weer mee moet doen. Heb geen medelij. Ieder z'n kruisje.
Affijn, 'n onderwerp waar veel gevoel bij komt kijken en daarom wellicht velen raakt. Loes