gezamelijke aktiviteiten

[Peter_m]

Ik wil het volgend toch even kwijt, zonder namen, vingertje of beschuldigingen maar voor iedereen wel herkenbaar.

Het sociale principe "samen uit samen thuis" tijdens de gezamelijke aktiviteiten van de WF soms ver te zoeken is.

In een groep vertrekken maar in een groep blijven is soms moeilijk en dan krijg je achterblijvers ( kan door allerlei omstandigheden gebeuren) dan is er niets prettigers voor deze fietsers als er dan gaten vallen in de groep dat het aan de voorste fietser(s) gemeld word.
Dan kan deze even inhouden of stoppen.

Je kan natuurlijk ook zorgen dat je voorin blijf fietsen, komt je dit niet tegen, maar zo zitten we niet in elkaar.

Blijf allert tijdens het fietsen en houd het "gezamelijke fietsen" hoog in het WF vaandel tijdens dit soort aktiviteiten.

groeten
Peter

[Wit]

Ik ben het met je eens. Ik denk dat je voortaan moet afspreken dat je altijd degene direct achter je in de gaten moet houden. Dat gebeurt nu heel vaak niet. Ik heb dat meerdere malen meegemaakt. Afgelopen weekend reed ik vaak voorop omdat ik vaak navigeerde. Een enkele keer heb je dan door dat er iemand (zo'n 10/20mensen verder!) achterop raakte. Maar voor de naviagator is het erg moeilijk om ook nog eens 10/20 mensen achter je in de gaten te houden. En stressie. Overigings vind ik het niet nodig dat we altijd maar in groepen van 10/20 man hoeven te rijden. Als de snelheid afwijkt dan is er niets mis mee om een subgroepje te vormen en wel zo overzichtelijk. Maar dat wordt dan vaak niet gedaan (misschien omdat niet iedereen de beschikbare route geprint/ op de gps heeft?)

[nicolasfirst]

Tsja, gaten vallen er altijd in groepen. Daar doe je inderdaad niks tegen. Het groepsproces en de deelnemers in een groep spelen een belangrijke rol. Vaak fascinerend wanneer je daar oog dan wel interesse voor hebt

In de tijd dat ik tochten leidde in de Alpen zorgde ik er altijd voor dat er iemand, die op flinke afstand herkenbaar was (jas, rugzak, muts oid) als laatste van de groep liep (als ik voorop liep) of voorop (in de situatie dat ik achteraan liep). Bij elke bocht keek ik dan even om en als ik die persoon zag wist ik zeker dat iedereen nog aanwezig was en kon eventueel het tempo aan laten passen.

Dit principe zou je met de WF tochten ook kunnen uitvoeren. Het voorkomt dat er al te grote afstanden ontstaan tussen de voorste en de laatste. Wanneer de afstand niet al te groot is kun je elkaar ook beroepen en waarschuwen voor bijvoorbeeld paaltjes in het fietspad of tegenliggers of bij pech.

Helaas ben ik (wij) nog niet in staat geweest om mee te gaan met een WF tocht. Ik houd de agenda wel angstvallig in de gaten.

Nico

[m-gineering]

Ik wil het volgend toch even kwijt, zonder namen, vingertje of beschuldigingen maar voor iedereen wel herkenbaar.

Het sociale principe "samen uit samen thuis" tijdens de gezamelijke aktiviteiten van de WF soms ver te zoeken is.

In een groep vertrekken maar in een groep blijven is soms moeilijk en dan krijg je achterblijvers ( kan door allerlei omstandigheden gebeuren) dan is er niets prettigers voor deze fietsers als er dan gaten vallen in de groep dat het aan de voorste fietser(s) gemeld word.
Dan kan deze even inhouden of stoppen.

Je kan natuurlijk ook zorgen dat je voorin blijf fietsen, komt je dit niet tegen, maar zo zitten we niet in elkaar.

Blijf allert tijdens het fietsen en houd het "gezamelijke fietsen" hoog in het WF vaandel tijdens dit soort aktiviteiten.

groeten
Peter

Dit is altijd een probleem bij fietsgroepen, en zeker als de fietskunsten zover uit elkaar lopen als bij een willekeurig groepje wereldfietsers. De achtersten trappen zich te barsten omdat ze het niet bij kunnen benen, de voorsten vriezen letterlijk van de fiets af omdat ze niet hard genoeg kunnen fietsen om warm te bljven en steeds weer moeten wachten.

Wat mij wel opvalt: de langzaamste fietsers zijn niet alleen langzaam, maar ze hebben ook een groot talent om op alle andere punten tijd te verspillen. Dus altijd het laatst op de fiets, dan weer stoppen om een jasje uit te doen of een tas recht te hangen, altijd zover achter de groep hangen zodat ze zelf toch weer met de snuit vol in de wind zitten, een bocht levert weer 10m achterstand op en uiteraard 'profiteren' ze altijd optimaal van de harmonica in de staart van het peloton.

Dus ben je niet zo snel, zorg dat je altijd voorin ( uiteraard niet op kop) het groepje zit. Dat rijdt het makkelijkst, je hoeft dan het minst te remmen en te versnellen, en anders dan bij wielrenners hoeft je bij wereldfietsers niet te meppen om je plaatsje te verdedigen

[Leon]

Zo eenvoudig als Marten denk ik er toch niet over.

Ik was er deze keer niet bij dus ik kijk terug op vorige keren. Ik zie dan vaak dat op het einde van het WF-weekend de stal geroken wordt en het sociale aspect ondersneeuwt.
Misschien is het nu "erger" omdat het het einde van het seizoen is.
Dat routes aan de hand van knooppunten van tevoren bekend zijn maakt het er niet gemakkelijker op om de snelle bavianen wat af te remmen

Ik denk dat het belangrijk is dat steeds afgesproken wordt wat de bedoeling is en dat de tochtleider daar ook naar handelt, en dat is iets anders dan 10 minuten voor de tocht roepen "We blijven wel zo'n beetje bij elkaar, hè?".

Ik vind dat al bij aanvang van een weekend duidelijk moet zijn wat voor type tocht het wordt en hoe er ongeveer bij elkaar wordt gebleven. Als je een meer sociale tocht organiseert, en er is geen aparte snelle groep gevormd, dan is het niet voldoende om alleen af en toe op elkaar te wachten. Dan zullen de snellen moeten dimmen.

Natuurlijk moeten de trageren ook bedenken dat ze niet de enigen zijn en hun spullen van tevoren een beetje op orde hebben zodat ze onderweg niet te veel stil staan. Ook minder is het om de hele groep laten wachten omdat je nog 20 euro moet pinnen voor de koffie of thuis "net niet genoeg tijd hebt gehad" en nog "even" een brood moet kopen.

De activiteitencommissie heeft m.i. hier de edele taak om een weekendleider te instrueren. (en om er een te kiezen die niet voor het eerst meegaat)
De weekendleider instrueert dan weer de hulppiet euh, ... hulpleiders. hulpleiders zijn nodig als er meer dan 15 à 20 fietsers zijn, want dan is het verstandig om de groep op te gaan splitsen.

Als je goed afspreekt ontstaat er geen verwarring.

Leon

[DriesBa]

[een bocht levert weer 10m achterstand op en uiteraard 'profiteren' ze altijd optimaal van de harmonica in de staart van het peloton.

Dus ben je niet zo snel, zorg dat je altijd voorin ( uiteraard niet op kop) het groepje zit. Dat rijdt het makkelijkst, je hoeft dan het minst te remmen en te versnellen, en anders dan bij wielrenners hoeft je bij wereldfietsers niet te meppen om je plaatsje te verdedigen

In één bocht al TIEN meter achterstand boeken? Welk minder sociaal gedrag in de groep ligt daaraan dan ten grondslag bij de "kop"fietsers?
Is het gezamelijk fietsen niet een sociaal gebeuren in zo'n wereldfietsersgroep? Of gaat het om de kopposities en probeer je elkaar af te troeven?
Je zou kunnen overwegen in zo'n groep het carrousel-principe toe te passen. 2 minuten aan kop en daarna de rechtsrijdende fietser 1 plaats afzakken en dat kloksgewijs door de linksfietsenden weer aan te vullen door naar voren op te schuiven. De linksvoorrijdende fietser gaat dan rechts rijden. Ten eerste krijg je daardoor afwisseling van degene die op kop rijdt en ten tweede kom je dan steeds naast een ander te fietsen waardoor er meer sociaal contact(wisselende medefietser) ontstaat. Het is het overwegen waard, of niet dan?

[paul1987]

Dus ben je niet zo snel, zorg dat je altijd voorin ( uiteraard niet op kop) het groepje zit.

Ik ben voor dit idee, met 20 man vechten om de koppositie anders fiets je namelijk achteraan

[Leon]

In één bocht al TIEN meter achterstand boeken? Welk minder sociaal gedrag in de groep ligt daaraan dan ten grondslag bij de "kop"fietsers?

Als je met een groep van 20 over een pad van 2 meter breed met aan beide kanten stoepranden over een kruising moet en aan de andere kant van de weg is een bocht van 90 graden met een binnenste bochtstraal van quasi 0 dan is Marten's schatting erg bescheiden.
Als de achterste het groen niet meer haalt wordt het anders.
Leon

[Marjan]

Dat er deze een keer een achterblijver (IK )was had te maken met een bordje ' Waterlinieroute' wat naar rechts wees terwijl onze route rechtdoor ging.
Waarom dat verschil er was is me nu nog niet duidelijk.

Het bleek dat de groep stond te wachten (tot ze ons wogen) terwijl ik dus naar rechts ben gegaan en 2 met me mee heb 'gelokt'. Het sociale aspect was wel degelijk aanwezig.

Maar ik herken wel wat Peter bedoeld en de manier hoe Leon het beschrijft wil ik graag onderstrepen.

Ik zou voorstellen om vooral de start wat ordelijker te laten verlopen, iets duidelijker stellen:langzaam, snel, middel,appeltaartgroep, foto-maakgroep: ( de paastocht 2009 was in mijn beleving supergeorganiseerd.)

[DriesBa]

In één bocht al TIEN meter achterstand boeken? Welk minder sociaal gedrag in de groep ligt daaraan dan ten grondslag bij de "kop"fietsers?

Als je met een groep van 20 over een pad van 2 meter breed met aan beide kanten stoepranden over een kruising moet en aan de andere kant van de weg is een bocht van 90 graden met een binnenste bochtstraal van quasi 0 dan is Marten's schatting erg bescheiden.
Als de achterste het groen niet meer haalt wordt het anders.
Leon

In mijn ogen is dit een technocratische benadering. Een berekening die veronderstelt dat een fietsgroep een formule draait en niet bezig is met een sociaal gebeuren. Ik kies altijd voor het laatste, hoe kruipend de langzaamste ook over de weg cirkelt.........
Trouwens misrijden van de achtersten in een colonne fietsers en niet opgemerkt door de voorste rijders, zegt iets over de voorste rijders.... Ze zijn kennelijk bezig met het afraffelen van een route. Een kennis van me deed dat eens tijdens een fietstocht. Hij "knalde" over de boomstronken op een onverhard fietspad en na een half uur stroomde het zweet van z'n voorhoofd. Zij vrouw en mijn eega reden ongeveer een km achter hem en ik reed ertussen in. Het was een "gezellige" middag, maar toch niet heus.....

[DeFietsreiziger]

Vroeger in de 6e klas van de basisschool hadden we hier nooit geen problemen mee. Iemand die de weg wist en die een normaal tempo reed, reed voorop, en de meester reed achteraan om alles in de gaten te houden.

[vincent schol]

In mijn ogen is dit een technocratische benadering. Een berekening die veronderstelt dat een fietsgroep een formule draait en niet bezig is met een sociaal gebeuren. Ik kies altijd voor het laatste, hoe kruipend de langzaamste ook over de weg cirkelt.........
Trouwens misrijden van de achtersten in een colonne fietsers en niet opgemerkt door de voorste rijders, zegt iets over de voorste rijders.... Ze zijn kennelijk bezig met het afraffelen van een route. Een kennis van me deed dat eens tijdens een fietstocht. Hij "knalde" over de boomstronken op een onverhard fietspad en na een half uur stroomde het zweet van z'n voorhoofd. Zij vrouw en mijn eega reden ongeveer een km achter hem en ik reed ertussen in. Het was een "gezellige" middag, maar toch niet heus.....

Hoe sociaal is het om cirkelend over de weg te kruipen en daarmee de groep op te houden? Geef dat dan duidelijk van te voren aan als je mee wilt met een groepstocht en vrijwel zeker weet dat je achterin komt te hangen. Dan kan daar iets voor bedacht worden maar het ook betekenen dat je niet mee kunt. Als je dat niet meldt wordt de groep tijdens het rijden voor het blok gezet. Maar de overdreven karikatuur die hierboven wordt geschetst was volgens mij niet wat ter sprake werd gebracht. Mijn ervaring met WF-tochten is dat groepjes van hooguit 8 man het beste werken. Dan is het koppen tellen na de koffie/thee-met-gebakpauze ook makkelijker en treft degene die nog op de WC zit geen verlaten terras aan als hij/zij terug komt. Wat ook helpt is alle deelnemers op het hart te drukken tenminste een routebeschrijving en een kaart bij zich te hebben. Het komt meer dan eens voor dat mensen mee gaan zonder een kaart van de omgeving bij zich te hebben en eigenlijk geen idee hebben van waar we heen gaan. Dat is prima als je zorgt dat je voorin blijft maar erg lastig als je even de aansluiting mist.

PS: het is overigens gezamenlijke met een tussen-n

[Rutger]

Ik heb vooral in de eerste jaren van mijn lidmaatschap (sinds 1994) veel tochten gemaakt met de Wereldfietser. Soms een trektocht, soms een dagtocht tijdens een wereldfietsweekend. Ik vind dat de groepen soms wel te groot zijn. En dan gebeurt er altijd wel wat. Er is altijd wel iemand die pech heeft. Dat is mezelf ook wel eens overgekomen en dan wordt ik wel wat nerveus als 19 paar ogen me aankijken. Nee beter vind ik toch wel de kleine groepjes. Ook heb ik wel eens wat groepen begeleid en als groepsleider is het makkelijker om te kijken of iedereen er wel is en kan volgen. Willen mensen toch even wat harder rijden dan geef ik het teken dat iedereen op een rechte weg even los mag tot aan een plaatsnaambord, knooppunt of cafe en dan wacht op de rest. Uiteraard voeg ik me dan bij de laatste en fiets dan samen ontspannen door. Vergeet niet dat wereldfietsen om genieten draait en niet om de snelheid. Goed advies om indicatie van snelheid, pauzes e.d. van tevoren te melden. Bij terrasbezoek kunnen deelnemers ook heel traag zijn. Ik geef dan op een gegeven moment als de taart op is en de drank bijna op aan dat we over 5 minuten gaan vertrekken en wie dan nog naar de wc moet of even pinnen.

Rutger

[123456]

Ik neem het op voor de sportievelingen!

Ik heb slechts 2x aan een gezamenlijke activiteit meegedaan, en ben inmiddels geen lid meer (maar wel geïnteresseerd bezoeker van dit forum). Ik heb dus eigenlijk geen recht van spreken, maar doe toch een duit in het zakje.

Mijn eerste WF tocht was een gezamenlijke tocht bij onze zuiderburen. Daar was een langzame' en een 'snelle groep'. Ik ging mee met de snelle groep. Dat bleek uiteindelijk de langzame groep. Wat was het geval? Er was voortdurend geharrewar over de route. Er was iemand bij die per se op de gps moest rijden, ook al gingen letterlijk over minipaadjes dwars door het bos. Suggesties om even op de kaart te kijken werden in de wind geslagen.
Verder was er iemand die het tempo, dus als we weer even reden, duidelijk niet kon bijhouden. Dus steeds heel lang wachten boven op de heuvels. Voortdurend werd er gehint en op een gegeven moment direct gevraagd: zou je niet overwegen om bij de andere groep aan te sluiten? Maar nee, dat toch niet (stel je voor). De verder qua snelheid best homogene groep had te lijden door zelfoverschatting van een medereiziger. Op deze tocht kijk ik niet met een goed gevoel terug.

De tweede keer dat ik met een WF tocht meedeed was een offroad tocht op de Veluwe (een paar jaar geleden). Ik was zeker niet de snelste, maar kon met wat inspanning prima bijblijven. De groep hoefde niet op mij te wachten. Ik kijk met een heel goed gevoel op die tocht terug.

Mijn conclusie: als je een theekransjestocht wilt fietsen, blijf dan vooral bij elkaar. Als je de groep opsplitst cq als echt duidelijk is dat het een sportieve tocht is (bijv een offroad tocht of in de heuvels), denk dan serieus na over welke groep je kiest resp. of je wel meedoet.

[Yvon J-R]

ha, ik heb mij net aangemeld voor de huttentrektocht en ben in staat om het maar te laten .....
Wat hierboven in de diverse reacties wordt genoemd is natuurlijk niet nieuw, sterker nog het is w.s. de grootste instinker in het gezamenlijk op tour gaan.
Nu is het 'toevallig' dat ik beroepsmatig een paar weken per jaar trektochtleider ben, dus voor mij is het leuk om hierop te mogen reageren
Wil de zaak voor iedereen leuk of in ieder geval leuk genoeg blijven, dan is van te voren af te spreken wat de plannen zijn voor de dag. In concreto: tijdstip van vertrek, wat mee te nemen, wat gaan we eigenlijk doen, heb je een kaart mee of niet, (als niet, ook goed, maar dan heeft de tourleider hier weet van en handelt er ook naar, niet iedereen kan iets met een kaart) Spreek af waar er gepauzeerd gaat worden en hoe laat, of spreek dat met diverse subgroepjes af en maak iemand verantwoordelijk voor het aantal poppetjes. Iedereen verantwoordelijk is niemand verantwoordelijk dus dat werkt niet. Binnen de groep kan de verantwoording van neuzen tellen per dagdeel aan een ander toegewezen worden. Ik weet het lijkt verdacht veel op de lagere school, maar echt het werkt!
Spreek een tijdstip af dat je verwacht dat iedereen binnen is, en wees daar alert op. Ook al is het nog zo aantrekkelijk om aan de borrel te gaan zitten, weet eerst zeker dat iedereen er is. Zorg dat de nul zes nummers bekend zijn en dat de toestellen ook aan staan.
Wees bewust dat je nooit iedereen tevreden kan stellen. En dat weet de deelnemer best, echt. De commitment wordt groter als ieder iets kan betekenen in de groep, en dan kan het een heel goed gevoel zijn om eens in de remmen te knijpen om een ander te helpen. Dan zal je ook zeker terugkrijgen dat ' de groep' het helemaal niet erg vindt als je een tijdje op kop wil sleuren om je ei kwijt te raken!
Niets is ellendiger als met een lekke band in de regen te staan en er geen hond iets in de gaten heeft; toch?
Groets, en misschien tot in het najaarsweekend!! Yvon

[mario]

Ik heb ook een paar tochten mee gemaakt. IK ging altijd met de langzame groep en had nooit ergens last van. Ik vond het wel gezellig en hoop er snel weer bij te kunnen zijn.

Ik denk dat het belangrijk is, dat dit probleem iets van heel menselijk aard is. Een kennis van mij ging met een georganiseerde reis mee en daar vertelde hij mij, is zelfs ruzie onder de fietsers uitgebroken.

Ik zelf vind hard rijden niet leuk. Ik kom tijdens een wf tocht niet iedere keer op die mooie plek en wil dus ook even wat van de omgeving zien.

Ik ging vaak mee met de groep waar Nel ook in zat, maar ik zag nu op een van jullie foto's dat zij een 28 inch idworx heeft, dus weet niet hoe snel zij nu gaat

Ik hoop nu het weer wat beter gaat met mijn knieen, snel weer mee te kunnen.

Mario

[HansvanderVeeke]

ha, ik heb mij net aangemeld voor de huttentrektocht en ben in staat om het maar te laten .....

Ik zit in hetzelfde schuitje. Ben niet zo'n groepsfietser maar ik vind dat ik als lid het minstens één keer mee moet maken.
Ik wil graag een foto'tje maken onderweg, mijn vrouw moet vaak plassen, dus ik vermoed dat we achteraan zitten. Op zich maakt het me niet uit. Ik heb altijd een kaart, gps en de route mee, dus ik kom er wel.
In een grote groep fietsen vind ik niet fijn (heb veel ervaring met Cycletours tochten) maar het is ook niet de bedoeling alleen te fietsen. Ik hoop dat de groepjes zich vanzelf vormen en dan houd vast je wel rekening met elkaar.

[Wim]

Tja, bij die weekendtochten ga je denk ik toch vooral voor de gezelligheid. Het zijn geen heel lange trajecten, en bergen hebben we hier ook niet. Zelf heb ik me een tijdje geleden knap geergerd toen er op zo´n tocht in het schemerdonker op bospaadjes echt hard werd doorgereden. Ik vond dat gevaarlijk in zo´n grote groep, en evenmin leuk. Zo´n donker bos is hardstikke mooi, maar niet als je alleen maar geconcentreerd moet opletten.
Op de buitenlandtrektocht dit jaar viel me op dat er veel meer dan eerder in heel kleine groepjes werd gereden, of ook solo. Nu was dit best een zware tocht en klimmen doet groepen altijd uiteen spatten. Ik vind het niet zo erg en zelfs wel prettig om zo´n berg solo omhoog te gaan, al was het dan ook wel weer leuk ergens halverwege toch weer iemand tegen te komen. Wel moet je dan als groep toch wel opletten dat als het heel zwaar wordt er geen mensen zomaar achterop komen. Maar goed, dat soort problemen speelt niet bij de tochtjes in Nederland. Daar is het eerlijk gezegd vooral het probleem van het geweldige succes van de vereniging, waardoor de aantallen misschien onhanteerbaar groot worden.
Wim

[mario]

Ben jij even blij Wim, met je 80 lux lamp, als je in het donkere bos
fietst.

Voor een weekend vind ik het groeps gebeuren niet zo erg. Als het langer wordt fietst ik liever alleen en zie jullie dan wel op de camping, wat ik nog het leukst vind.

Mario

[Ronald van der Perk]

Het geschetste probleem is herkenbaar en ook al vaker besproken in het forum. Ik denk dat hier een schone taak is weggelegd voor de organisator(en) van een activiteit. Er wordt steeds vaker gebruik gemaakt van een route die is te downloaden in een GPS. Maar niet iedereen heeft zo'n apparaat. Zorg dus dat er op de site een goede routebeschrijving beschikbaar is die ook is uit te printen. De deelnemers aan een activiteit kunnnen dan zelf beslissen of ze daar gebruik van willen maken. Er zijn ook fietsers die helemaal geen printer hebben. Zorg dan als organisator dat je een paar uitgeprinte versies bij je hebt.
Verder denk ik dat je als organisator even moet nagaan wie er nieuw is. De weekends worden regelmatig bezocht door potentiele leden die misschien wel voor het eerst een fietstocht maken. Houd die nieuwelingen een beetje in de gaten, geef ze info en zorg dat ze niet achter raken tijdens het fietsen en daardoor voor eens en voor altijd genoeg hebben van een fietsweekend. Per slot van rekening zijn we niet allemaal als Wereldfietser geboren.

Ronald van der Perk