door
Abacus » zo 11 apr, 2010 16:06
Ik heb inmiddels de ISM Typhoon op mijn fiets gemonteerd.
De eerste indruk is niet overdreven positief of negatief. Wat de afstelling betreft begon ik met de stalen beugels in de horizontale stand. Na wat experimenteren kwam ik uit op een stand waarbij de punt misschien twee millimeter hoger kwam te staan, een kanteling van twee a drie graden schat ik.
Veel fabrikanten lijken bij het ontwerpen van zadels er vanuit te gaan dat mensen altijd in dezelfde houding op de fiets zitten en maken hun zadels dus voor die houding geschikt. De meeste (lange-afstand) fietsers wisselen m.i. juist vaak van houding en willen dus liefst een zadel dat bij al die houdingen comfort biedt. Voor mij geldt dat ik het merendeel van de tijd schuin rechtop zit (ca. 45 graden), de basishouding voor lange afstanden over relatief vlak terrein. Met sterke wind tegen of in de klim zit ik vaak wat dieper . Maar geregeld, zeker bij lange rechte stukken over vlak terrein, zit ik diep voorover (25 graden), met de ellebogen steunend op het triatlonopzetstuur (twee tientjes, bij de halfords, werkt al jaren perfect) en soms zit ik kaarsrechtop om de rug wat te ontlasten, kortom het wisselt nogal.
Op mijn tien jaar oude Brooks Conquest zadel zit de basishouding prima, maar diep zitten is hierop al snel geen pretje voor mijn edele delen en als ik teveel rechtop ga zitten glij ik van het zadel af.
Het ISM zadel scoort op die laatste twee punten gelijk al beter. Diep zitten gaat prima en zit comfortabel (al wordt het dikke zeemleer van mijn winterbroek wel erg in mijn lies geduwd - met de dunnere zeem heb ik dat probleem niet). Ook rechtop zitten is geen probleem, maar dat is van marginaal belang want zo rij ik toch geen kilometers achtereen.
De basishouding bevalt echter minder op dit zadel. Mijn bekken lijkt uiteen gedrukt te worden en mijn bilspieren voelen snel vermoeid aan. Afijn, dat zou dus een kwestie van wennen moeten zijn. Maar ik herken dat gevoel deels wel van het zadel op mijn mountainbike en daar ben ik er na twee jaar ook nog steeds niet echt aan gewend... . En betekent dit dan dat ik er elk voorjaar (mijn randonneur doet aan winterslaap) weer opnieuw aan moet wennen? Ik moet er niet aan denken.
Kortom, ik ben nog niet overtuigd. Zoals terecht opgemerkt kan je niet na een ritje van 60 km al een oordeel uitspreken, dus ik laat de Typhoon er nog wel even op om mezelf de gelegenheid te geven aan het zadel te wennen en vice versa natuurlijk want zulke dingen moet niet van één kant komen.
Wordt vervolgd.
