Hallo maarten en anderen,
Ik was eigenlijk op zoek naar wat informatie over Thailand, maar nu ik de naam Torugart pas zie roept dat heel wat goede (en ook minder goede)herinneringen op.
Ik was in 97 op weg van Kygryzstan naar Kashgar. Mijn eerste plan was om dat via de Torugart pas te doen. Ik werd echter ziek in Karakol en daardoor moest ik mijn visum al verlengen.
Toen was het ook al noodzakelijk om vervoer vanaf de Chinese grens tot Kashgar te regelen. Ten eerste was dit erg duur en ten tweede moet je maar hopen dat ze inderdaad ook komen opdagen. Ik had ook gehoord van mensen die er wel met de fiets over waren gekomen, maar je hoort dat nooit van de mensen zelf, dus ik betwijfel of dat wel waar is. Ik kon het risico om het te proberen in ieder geval niet lopen, omdat ik als ik teruggestuurd werd niet op tijd het land uit kon. Voor mij zat er dus niks anders op dan naar Almaty te fietsen (je mag, ik geloof nog steeds, met een Kyrgyz visum 3 dagen in Kazachstan verblijven. Aangezien mijn paspoort aan de grens helemaal niet werd gestempeld konden ze nooit controleren hoe lang ik er al was) en vandaar de trein te pakken naar Urumchi (36 uur) en vervolgens 35 uur in de bus naar Kashgar (ik moest op tijd in Kashgar zijn om voor de winter de Kunjerab over te komen). Een omweg van een slordige 3000 km. De pas ten zuiden van de Torugart was toen bij mijn weten helemaal niet open.
Aangezien ik nog steeds het plan (droom?) heb om een keer een lange tocht in dat gebied te maken (Pamir higway in Tadzjikistan, Kyrgyzstan, China, Tibet, Noord India (Kashmir), Nepal) ben ik benieuwd naar de ervaringen van anderen op de Torugart en die andere pas ten zuiden daarvan. En trouwens ook van de KKH. In 97 kon ik de hele Kunjerab pas fietsen, maar dat schijnt nu ook niet meer te mogen. Hoe zit dat in de praktijk?
Groeten,
Richard