moest ik stoppen of niet?

[lamaes]

Gisteren reed ik langs het kanaal tussen oostende en brugge met een fikse zijwind. Ik kruiste een zeer grote groep jongeren met fluovestjes, verdeeld over kleine groepjes. Sommigen (de meesten) zagen al een beetje paars. In totaal rekte de groep zich zeker uit over een tweetal kms. Af en toe moest ik in de remmen om een botsing te vermijden. Soms zelfs moest ik de berm in. De eerste keren zie je die gasten verschieten en maak je je niet druk, omdat er in feite ook niets misgelopen is en dergelijke initiatieven toch sympathie uitlokken. Maar zo rond de vijfde keer begin je toch binnensmonds te vloeken en op de duur zelfs lichtjes buitensmonds. Bij het kruisen van de volgwagen stond een coureur met enkele begeleiders van de groep zijn fiets te controleren. Deze man had duidelijk minder geluk gehad.
Nu had ik toch even zin om te stoppen en mijn zegje te doen, maar heb dit niet gedaan. Ik wou me niet gedragen als een overgevoelige wielertoerist. Sommigen zijn echt erg en worden al hysterisch als er een hond tot op 10m van hun fiets nadert. Aan de andere kant was het hier toch wel echt flagrant gevaarlijk. Aan de nog andere kant wou ik het de begeleiders niet nog moeilijker maken...
Ik ben dus maar doorgefietst. In de veronderstelling dat ze er wel uit zouden geraken en dat ze het nu ook wel zullen begrepen hebben.
Was dit een goede beslissing? Of was dit te makkelijk? Ik had toch enkel een openstaande deur kunnen intrappen? Of moeten we altijd de veiligheid boven alles stellen en ons gedacht zeggen, op een deftige manier?
Dank voor uw mening
lars

[VoorheenRJ]

[lamaes]

Goed idee!
heb je niets groter?
Neen roepen, bellen, fluiten, ..., ze schijnen het pas te merken nadat je bent gepasseerd

[Leon]

Ik wou me niet gedragen als een overgevoelige wielertoerist.

Volgens mij waren zíj de wielertoerist en jij de argeloze fietser. Als je met de auto was geweest waren ze netjes aan de kant gegaan, wedden?
Natuurlijk is het uit lijfsbehoud en voor de gemoedsrust beter om niets te zeggen en je te drukken, zoals de meesten zullen doen.
Zelf heb ik niet zo'n toeter Als Robertjan, maar zouden mijn vocale meldingen een aardige golfslag in dat peloton veroorzaakt hebben, op voorhand!
Leon

[m-gineering]

Don't get mad, get even....

[slangetje]

Robertjan, is niet de eerste keer dat ik dat ding op 't forum zie verschijnen. Mijn beste kammeraad is gisteren, ondanks zo'n ding, in het ziekenhuis terecht gekomen. Een voetganger heeft hem gewoon omver gelopen met enkele gekneusde ribben en zo tot gevolg...

[VoorheenRJ]

Mocht je het bedoelen: ik verkondig nergens dat het in alle situaties dé oplossing biedt...

Hopelijk komt hij er weer snel bovenop. Alleen weet ik van mijn beste "kameradin" (vrouwelijke kameraad?) dat gekneusde ribben wel een maand of 2 kunnen duren. Of dat het nu komt door een voetganger of een onhandige jongen op de dansvloer...

[m-gineering]

Een voetganger heeft hem gewoon omver gelopen met enkele gekneusde ribben en zo tot gevolg...

Zo ken ik ook wielrenners die door een trimmer met een Ipod in z'n oren onderuit werden geschoffeld, want zeg nou zelf:

Waarom zou je achteromkijken bij het oversteken van een weg nadat je net gepasseerd bent door:

-geluidswagen wielerkoers
-stapels motorrijders met fluo hesjes "verkeersregelaar"
-commando wagen politie met zwaailicht
-gastenwagens met allemaal bordjes
-motorfiets met juryleden
-politiemotorfietsen met zwaailicht
-neutrale materiaalwagen

[VoorheenRJ]

Dank je Marten, ik wist niet of het nu gepast was hier over ongelukken of bijna-ongelukken van mij uit te wijden .

[eenzame]

Mijn oplossing die écht werkt:

(dit is een fluitje)

[lamaes]

Een auto,bulderstem of een fluitje, het ging allemaal niks uitmaken denk ik, ze moesten al heel erg hun best doen om rechtop te blijven. Je zag ze precies kijken waardoor je ervan uitging dat ze je gezien hadden, en dan ging het kopje weer naar beneden. Maw ze waren zo ongeveer halfdood.
Dus dan was marten zijn oplossing de beste, hehe dankjewel! Wsl hoefde ik zelfs niet met scherp te schieten om de baan vrij te krijgen.
En ik heb het nu eindelijk begrepen: het lag aan mijn attitude. Het zal niet meer gebeuren! Ligt hier de oorsprong van het wielerbegrip 'een cartouchke verschieten'?