Fototips voor de solo-fietser gevraagd

[Peter Rodenburg]

Alleengaande fietsers kennen het probleem waarschijnlijk wel: je komt terug met prachtige foto's van schitterende landschappen en ook je fiets staat er weer prachtig op. Alleen ontbreek je zelf op je eigen foto's en vol jaloezie kijk je in ons tijdschrift naar de fraaie foto's die fietsende koppels maken. Graag zou ik daarom in deze post om suggesties, commentaar of fototips willen vragen van solo-rijders.

Mijn ervaring met zelf-fotografie beslaat ruwweg 4 manieren. (Ik zal ze illustreren aan de hand van de foto's die ik recentelijk in Utah maakte).

Methode 1: Anderen vragen je te fotograferen.



Vermoedelijk de makkelijkste methode maar het nadeel is dat je geen enkele controle hebt en volledig overgeleverd bent aan fotografische kwaliteiten van de ander en niet zelden valt dat tegen. Zo heb ik bv vrij veel foto's waar mijn voeten of benen er niet op staan; iets waar ik me aan stoor. Ook is de pose vaak hetzelfde (achter de fiets) en is alleen de achtergrond anders.


Methode 2: (Mini)-statief en zelfontspanner





Vermoedelijk de beste methode (o.a. omdat het actie-foto's oplevert) maar erg omslachtig. Er is nauwelijks controle en in feite is het gewoon een kwestie van gokken en geluk hebben. Vaak sta je er te groot, of te klein op. (Bovenstaande foto's heb ik 4x moeten uitvergroten om er nog iets van te maken). Geen close ups ook. Door het mini-statief (ca. 10 cm) is ook het perspectief steeds hetzelfde.


Methode 3: De gestrekte-arm-methode



Voordeel is dat het erg simpel is om een foto te maken (gewoon je arm uitsteken en klikken) en dat je ook eindelijk eens een close up hebt. Nadeel is dat het eigelijk maar 1 foto leuk is; een heel album met dit soort foto's gaat wel heel erg vervelen. Kortom, eigenlijk alleen leuk voor de afwisseling.


Methode 4: Foto's via spiegels



Via spiegels en glanzende oppervlakten, zoals winkelruiten, kun je soms foto's van jezelf maken. Nadeel is toch (wederom) weer een gehannis en het resultaat is doorgaans matig.


Als ik bovenstaande foto's zo op een rijtje zet lijkt het best nog wel wat, maar dit zijn zo ongeveer de enige foto's die ik van mezelf heb van de ca. 200 die ik in Colorado en Utah heb gemaakt.
Ik weet dat hier veel foto-ervaring aanwezig is op het forum en graag zou ik van anderen ervaringen en tips horen hoe ze toch leuke foto's hebben weten te maken (voorbeelden zijn uiteraard welkom).

Thx,

Peter

[Leon]

Methode 5: met statief (o.i.d.) en de infrarood afstandsbediening.
Dit werkt beter dan met de timer omdat je betere controle hebt over het moment waarop de foto genomen wordt. Grappig is dat zo'n ding bij een simpel cameraatje soms gratis is en bij semiprofcamera's soms niet eens kan.
Soms kun je de camera zo instellen dat hij bv 2 sec nadat je op de knop van de afstandsbediening hebt gedrukt afgaat, zadat je het dingetje nog even in de palm van je hand kunt verbergen.
Methode 1 is [ervaring]hopeloos[/ervaring].
Methode 2 kan dus handiger.
Methode 3 vind ik ook wel leuk - vooral met de groothoek. Met enige strekoefeningen kun je meerdere composities maken.
Methode 4 is erg beperkend. Er zijn nu eenmaal niet zoveel speigels waar je ze net wilt hebben.
Groet,
Leon

[Wit]

Hoi Peter,

Ik ben er een van een 'koppel' maar ondanks dat zie je mij ook amper op mijn foto's en (de laatste tijd) films. Simpelweg omdat ik degene ben die altijd fotografeert/filmt. Meestal vind ik dat niet heel erg maar soms is het ook wel leuk om samen in beeld te zijn. Ik heb onlangs een statief gekocht van minder dan een kilo. Bij mijn videocamera zat al een afstandsbediening. De volgende vakantie ga ik die eens uitproberen. Hoe dan ook je moet er wel even tijd en energie insteken.

Onlangs heeft Marianne uit Enschede ook wat gepost over dit onderwerp. Ook zij is aan het experimenteren met statief en zelfontspanner. Geloof dat het in het topic van Marco Meijerink over fotograferen stond.

Deze dus http://www.wereldfietser.nl/phpbb/viewt ... 848#p88848

Succes!

Blanche

[Anneke]

Marianne:
Ik gebruik wel eens een rots als statief samen met de zelfontspanner en heb dan 10 sec de tijd om weer op m'n fiets te springen, lukt aardig maar ik zoek meer ideeën.

Ik ben eens gaan zoeken naar de mogelijkheden in mijn camera en kwam er achter dat je de tijd van de zelfontspanner helemaal vrij kan instellen, dus niet beperkt bent tot 10 sec., en dat je ook het aantal foto's dat vervolgens gemaakt wordt kan instellen. Heel handig. Ga het de komende weken eens uitproberen

Anneke

[m-gineering]

De software aanpassen van je Canon schijnt ook te kunnen, en daar zitten wel leuke opties tussen (oa bewegingsdetectie)

http://chdk.wikia.com/wiki/CHDK_in_Brief

[gyorpb]

Gewoon minder foto's van jezelf maken. Geloven je vrienden en familie soms niet dat je werkelijk ergens geweest bent?

.tsooJ

[Leon]

Gewoon minder foto's van jezelf maken. Geloven je vrienden en familie soms niet dat je werkelijk ergens geweest bent?
.tsooJ

Voor familie en vrienden zijn foto's volgens mij ook overbodig.
Leon

[fietsjunks]

Hoi Peter,

Ik ben er een van een 'koppel' maar ondanks dat zie je mij ook amper op mijn foto's en (de laatste tijd) films. Simpelweg omdat ik degene ben die altijd fotografeert/filmt.
...
Blanche

Hoi Peter, voor mij geldt hetzelfde, alleen heb ik daar geen problemen mee!

We hebben een klein statief bij ons en een afstandsbediening, zo kun je beter 'raak' schieten.

Succes!
Ellen

[Peter Rodenburg]

Bedankt voor de reacties! Ik ga in ieder geval de mogelijkheden van mijn camera eens grondig uitzoeken in de handleiding en informeren naar zo'n afstandsbediening.

[ottovelo]

Ik ga nu een radio-gestuurd afstandsbediening kopen voor mijn canon eos 30D. ZOu to op een afstand van 100meter moeten werken...

[Marco Meijerink]

bedoel je deze:


Zo ja, dan klopt dat. Werkt prima op 100 meter. Vreet wel batterijen. 2 * 4 AA
http://www.digicamshop.nl/product/19767 ... oller.html

[ottovelo]

Nee, ik heb de deze gekocht. klik Maar ga hem pas echt goed uittesten op mijn reis van 6 weken die volgende week begint.

[Martin E. van Doornik]

In mijn vroegere fietsjaren had ik altijd mijn vaders fotostatief mee. Die zat in een foedraal die aan het stuur is vastgebonden. Daarbij was ook een rolletje luchtslang van zeven meter met aan de ene kant een cilinder met pen die je op de sluiter van het fototoestel kunt vastschroeven, en aan de andere kant een knijpballonnetje. Die legde ik van te voren op de weg en als ik precies erover heen fietste, is de foto van mij gemaakt! Op mijn computer is het luchtslangetje op de foto weggecorrigeerd. In latere jaren vraag ik op straat aan iemand om een foto van mij op de fiets te maken. Geen probleem!


Deze foto is vanaf de statief genomen bij Maienfeld (Zwitserland) in 1974.


Een voorbijganger maakte deze foto in Ontario (Canada), 1982. Die weg is 119 kilometer lang kaarsrecht, ik noem hem dan ook Psalm 119-weg, omdat hij zo lang is!
Deze foto staat ook op de muismat van mijn PC.

[GerdC]

In latere jaren vraag ik op straat aan iemand om een foto van mij op de fiets te maken. Geen probleem!

Totdat een behulpzame fotograaf er met je dure camera vandoor gaat! Ik vind het toch wel eng om m'n camera uit handen te geven aan een wildvreemde en dan een honderdtal meters bij hem vandaan te gaan, zodat hij een fietsende foto van mij kan maken.

Gerd

[Marco Meijerink]

dat gaat verrassend vaak goed. al heel wat reportages gemaakt in sloppenwijken waar een pistool geen onbekend gegevens is en dat is tot nu toe altijd goed gegaan. maar het is waar: het blijft heel erg aftasten.

[Martin E. van Doornik]

In latere jaren vraag ik op straat aan iemand om een foto van mij op de fiets te maken. Geen probleem!

Totdat een behulpzame fotograaf er met je dure camera vandoor gaat! Ik vind het toch wel eng om m'n camera uit handen te geven aan een wildvreemde en dan een honderdtal meters bij hem vandaan te gaan, zodat hij een fietsende foto van mij kan maken.

Gerd

Daar heb ik ook ten zeerste rekening mee gehouden! Ik vraag ook niet aan zomaar iemand. Ik observeer en beoordeel eerst de te vragen persoon. Een leuke blonde meid, een politieagent, een marktkoopman (die kan zijn stalletje toch niet in de steek laten), iemand uit een groepje padvinders, een schooljuffrouw die met haar klas over straat loopt, een eenzame Arabier midden in de woestijn of een andere vakantiefietser die toevallig met je meerijdt, om maar voorbeelden te noemen.
Ik heb jazelfs een paar mensen meegemaakt, die met hun eigen camera een foto van mezelf-op-de-fiets hebben gemaakt en daarna de foto naar mijn huisadres hebben opgestuurd, zoals deze mooie foto in vol ornaat hieronder:

[Auk]

Ik gebruik vaak een mini statief. Deze zet ik meestal op een paaltje, muurtje of hek. Het was soms wel een probleem om de camera goed neer te kunnen zetten; paaltje te smal voor statief, muurtje te schuin, en er moet ook maar net een paaltje of muurtje zijn op de plek waar ik een foto wil maken.
Sinds kort heb ik de Gorilla Pod. Dit kleine, lichte statief kan je overal neerzetten, aanhaken of omheenbuigen. Op zo'n manier kan je dus ook gebruik maken van een boomtak, paal van een verkeersbord, fietsstuur of hek.

[Martin E. van Doornik]

Ik had een keer een spiegelreflexcamera met zelfontspanner met de draagriem aan een boomtakje opgehangen. Wel een beetje te laag gericht, dat kon niet anders door het gewicht van het objectief. Ondanks de harde wind (zie mijn haar) toch wel een scherpe dia!


Bij het bord met het logo van de DDR-Jugendherbergen in de buurt van Mirow (Oost-Duitsland), 5 juni 1991.

[benie]

Tijdens mijn zesdaags Zuiderzeetripje met vouwfiets wou ik ook wel eens een fotootje van mezelf.

Mijn toestel heeft een zelfontspanner, maar nog nooit gebruikt voor dit soort foto's;

Toeval of niet maar er was een fotograaf bezig langs de Afsluitdijk.
Ik ben gestopt, mijn fototoestelletje in zijn pollen geduwd, eindje teruggekeerd en dit is het resultaat:

[benie]

Oeps zal in de toekomst ietwat grotere foto's posten.