Leon schreef:Ik kan er meteen bij vermelden dat mensen ook hier weer verschillen. Ik heb eens samen met een vriendin een tandem gehuurd er een dag een pittige tocht gemaakt incl. niet al te trage haarspeldbochten 15% omlaag en afdalingen van 60 km/u. Het ging in ons geval prima. Dus: proefrit!
Fijn dat je me
"meteen" meent te moeten vertellen dat
"mensen ook hier weer verschillen". Dat wist ik inderdaad niet.
Maar waar beweer ik het tegendeel?
Het gaat mij niet om de vraag of een snelle afdeling met een tandem wel of niet prima te doen is. Ik weet na 13 jaar en 50.000 km. dat dit uitstekend gaat. Ook met volle bepakking en een Bob. Ook tijdens een – gecontroleerde – noodstop bij wijze van oefening.
Het gaat mij al helemaal niet om de vraag of het mogelijk is dat sommige mensen het blijkbaar verantwoord vinden om met 0 km. ervaring een
''pittige tocht incl. niet al te trage haarspeldbochten 15% omlaag en afdalingen van 60 km/u.'' te maken. Blijkbaar is dat mogelijk en gelukkig verschillen mensen ook hier weer. Want ik hoop echt dat andere mensen dat niet als eerste proefrit gaan rijden met die snelheid.
Evenmin trek ik het nut van een proefrit in twijfel.
Dus waarom je meent te moeten reageren met
''Dus: proefrit!'' is mij niet duidelijk.
Waar het mij wel om gaat is de/mijn/onze constatering dat tandem rijden juist voor een stoker (degene die achterop zit) meestal een 'bijzondere ervaring' is.
En dit alles in reactie op @March:
''maar ik ben misschien een 'gevaarlijke' fietser of mijn vriendin is gewoon paniekerig als ze niet weet welke kant het opgaat''.
Juist de stoker moet zich zowel psychisch als fysiek het meeste aanpassen (in vergelijking met het rijden op een solofiets).
Psychisch omdat een blindelings vertrouwen in de voorrijder noodzakelijk is en omdat hij/zij zich moet kunnen overgeven aan die ander en volgen. Hetgeen iets anders is dan volgzaam zijn.
Een stuur waarmee je niet kunt sturen is 'bijzonder'...
Fysiek is de rol van de stoker groter dan die van de voorrijder. Een stoker die als een zoutzak achterop zit is een ramp. Voor sportief tandem rijden is een actieve stoker die meebeweegt ('meestuurt') in de bochten noodzaak.
Als ik linksaf stuur en Anke stuurt rechtsaf dan denkt de tandem: vechten jullie het lekker samen uit, maar ik rij nu gewoon rechtdoor.
In het geval van de uitzonderingen (keren op een smalle weg, snelle bochtige afdaling, slippartij, stuurfout, plotseling noodzakelijke uitwijkmanoeuvre, afdaling op een onverhard of slecht wegdek) wordt de rol van de stoker nog groter. Ik schat de rol van Anke (stoker) tijdens het uit de slip halen van een slippende tandem op 60%. Anke gaat – twijfelend – zelfs nog iets verder.
Als ik zit te slapen en bijna de berm in rij kan ik daar niets (...) meer aan veranderen. Anke zet de tandem dan weer even goed op de weg. 100% stoker. Ze heeft dit vanavond nog even gedemonstreerd door de volbepakte tandem met Bob in één keer een halve meter naar links te zetten.
Als ik @March nog een keer mag citeren:
"... als ze niet weet welke kant het opgaat''.
Anke noemt dat 'communiceren'.
Als ik niet communiceer over welke kant we opgaan dan hebben Anke en ik (ook na 50.000 km.) nog steeds een conflict. Dit is gewoon slecht gedrag van de voorrijder.
Overigens bepaalt Anke (GPS) in ons geval welke kant we opgaan, dus ik kom er makkelijk van af.
Een voorrijder zal dit alles pas echt goed kunnen begrijpen als hij/zij weet wat het betekent om stoker te zijn. Eigen ervaring als stoker is voor mij als voorrijder (ik heb een hekel aan het woord kapitein) buitengewoon waardevol. Wederzijds begrip voor elkaars rol, (on)mogelijkheden, sterktes en zwakheden is van doorslaggevend belang voor het slagen als tandemstel... en het is een illusie om te denken dat je dat binnen 500 km. kunt opbouwen. Maar dat laatste is dan wel weer onze persoonlijke ervaring.
Ach ja, ze weten niet beter zullen we maar denken. En trouwens: bij jullie werd het nog gevraagd, dat scheelt alweer!
, niet voor herhaling vatbaar.
