PietV schreef:Met een lengte van 1,87 m kom je gemiddeld uit op een effectieve zitbuislengte van 0,60 m.
De zitbuislengte is helemaal niet zo relevant meer met die mega-lange zadelpennen. Hoogte zadel en onderlinge horizontale/verticale afstand van je zadel en stuur is dat wel. Vandaar dat het veel belangrijker is om naar de lengte van je bovenlichaam (=balhoofdbuis, stuurpen en bovenbuis, type stuur) te kijken als je de geometrie van fietsen met elkaar vergelijkt. En houd flink wat overmaat bij de vorkbuis, voordat je hem op lengte zaagt. Yvette zit al aardig op de hoogste stand van haar stuur, misschien dat ze haar stuur met deze
aheadpen nog iets hoger kan krijgen. Aan de foto’s te zien zou het me ook niet verbazen als je te kort zit, misschien is gezien je lengte een herenframe wel beter. Een Kona Sutra is een randonneur met racestuur. Dan zit je onderin de beugels nog gestrekter en dieper. Let dus op de totaallengte van bovenbuis+stuurpen, die kan bij een racefiets korter zijn dan bij een trekkingbike (zonder racestuur).
PietV schreef:
Als de fiets goed is afgesteld met een vlak zadel en zadelhoogte zul je gaan fietsen met een open zithoek op de heupgewricht. Een hoek van meer dan 90 graden. Dat zorgt voor een goed doorbloeding naar de benen. Het bekken kantelen, is fietsen met een bolle rug en gebogen lendewervels. Dat zal noodzakelijk zijn, omdat je anders met het schaambeen op de punt van het zadel gaat zitten. De slechte fietshouding die je jezelf kunt aan doen.
Heb je Tom Boonen gisteren ook zien fietsen en de RVV zien winnen, niet bepaald een voorbeeld van een achterover gekanteld bekken. Bob de Jong is wel een schaatser met sterk achterover gekanteld bekken, Enrico Fabris of Ireen Wust weer niet (rechtere onderrug). Het is ook weer niet zo dat ze met een holle rug fietsen/schaatsen. Misschien dat vrouwelijke playboymodellen zo op een motor zitten, maar ik heb een schaatser/wielrenner nog nooit met een holle rug zien sporten. Hoe dan ook, bij een sterk achterover gekanteld bekken of een minder sterk gekanteld bekken, in beide gevallen heb je baat bij goede buikspieren (zie sportschool metafoor).
PietV schreef:
Ook met een schouderhoek, borstkas/armen, van rond de 90 graden zal het prettig fietsen zijn. Als het zadel voldoende naar achteren staat, ontstaat er voldoende ruimt om met een gestrekte romp ontspannen te fietsen. Lekker voor de schouders en goed voor de lende- en nekwervels. Tevens prettig voor een optimale buikademhaling.
Tenzij je een dikke pens hebt natuurlijk…
De verwijzing van Wim naar het artikel van Peter White laat ook een leuke vergelijking met schaatsers zien. Bij het schaatsen is het zo dat hoe dieper je zit, je zitvlak meer naar achteren drukt, anders val je naar voren en schaats je op de punten. De prijs van een diepe zit wordt betaald door de onderrug, want je kunt niet op je armen ergens afsteunen, zoals bij het fietsen. Een hernia komt nog wel eens voor bij (marathon)schaatsers. Vertaal je dit naar een fietshouding dan is de (al dan niet diepe) schaatshouding de natuurlijke balanspositie waarbij je geen druk op de armen/polsen uitoefent. Dus hoe horizontaler de romp, hoe verder naar achter het zadel als je tegelijkertijd de druk op de armen wilt minimaliseren. Voor de meeste vakantiefietsers zal dit balansprincipe een goed uitgangspunt zijn (i.c.m. een hoger stuur en minder horizontale romp). Wil je wat meer kracht op de pedalen kunnen ontwikkelen dan zal het zadel met de richting van het bracket meedraaien. Iets hoger en iets naar voren. De natuurlijke balans zal dan iets verstoord worden en je neigt ietsje naar voren te vallen. Maar een fietser heeft gelukkig een stuur in tegenstelling tot een
schaatser. Dus waarom die niet gebruiken om op te steunen? Een hoek van 90graden tussen armen en bovenlichaam is een goed uitgangspunt. Als je benen het uren kunnen volhouden, moet dat bij armen ook te trainen zijn? Een ligstuur kan het comfortabel opvangen. En bij staand klimmen of een versnelling/sprintje uit het zadel steun je ook op je stuur. Redenen waarom ik een lager stuur prettiger vindt, maar goed, dat moet je wel aan kunnen. Een koude overstap van een rechtop-houding naar diepere racehouding lijkt me vragen om tijdelijke moeilijkheden ook al is je racefiets door sportartsen goedgekeurd….
PietV schreef:
En van veel fietsen krijg je geen zitvlees. Ik fiets al 60 jaar afstanden tot over de 200 km daags en heb nog geen zitvlees. Wel een goed afgestelde fiets. Zo niet, dan krijg ik kont als een baviaan. Of wel een rooie reet aap.
Piet.
Denk je ook niet dat met zitvlees iets anders wordt bedoeld? Ben van den Burg reed deze winter in zijn uppie de elfstedentocht. Je mag aannemen dat zijn basis-schaatstechniek nog goed is (zie parallel met een goed afgestelde fiets), maar Ben heeft nog nooit zo afgezien in zijn leven als tijdens deze tocht. Ben had nog geen “zitvlees” voor het schaatsen gekweekt. Van veel fietsen krijg je wel degelijk zitvlees. Niet letterlijk, maar wel figuurlijk. Eigenlijk wordt er de optelsom van al je spiergroepen en drukpunten bedoeld die je bij het fietsen gebruikt. Ga jij na 60 jaar fietsen maar eens een paar jaar sabbatical houden en daarna opeens een lange tocht doen. Of ga maar eens 9uur door de bergen fietsen als je slechts 3uur gewend bent. Of zet Bob de Jong tussen marathonschaatsers…..
Die reactie van math is maar vreemd. Formuleren het compleet oneens te zijn terwijl er waarschijnlijk een overlap is van 95%. Er is toch niemand die suggereert om op een verkeerd afgestelde fiets door te blijven fietsen, terwijl ie wel naar de sportschool gaat om mogelijk onderontwikkelde spiergroepen van het bovenlichaam bij te timmeren. Het is en/en en niet en/of. Aan de fiets van Yvette is ook niet af te leiden dat het stuur te ver staat en dat natuurlijke flexibiliteit van de wervelkolom de beperkende factor is. Bij de transitie van omafiets naar racefiets is het toch logisch dat je pijn in je nek krijgt, ook al heb je de “juiste” positie op een racefiets. Het tegenovergestelde wordt bijna gesuggereerd, alsof je met een “goed” afgestelde racefiets opeens pijnloos 150km kunt fietsen. Die spiergroepen hebben opeens een hoofd te dragen van 4-6kg die ook nog de hele rit op en neer geschud wordt….. nek- en schouderspieren vangen de klappen op en gelukkig maar want anders viel je hoofd eraf. Wim’s suggestie van soepele bredere banden lijkt me een goede. Een horizontaal zadel geeft je ruimte om heen en weer in de lengterichting van je fiets te bewegen, zonder weg te glijden. Liever het zadel een klein beetje lager in plaats van schuin omhoog. Misschien dat ik iets over het hoofd zie, maar een zadel schuin omhoog lijkt me eerder hernia-bevorderend, tenzij het bedoeld is om je geforceerd te laten voelen wat het is om je bekken te kantelen. Triathleten kiezen zelfs liever voor zadel ietsje naar beneden gekanteld, of speciale zadels met een punt naar beneden om de druk op het perineum te ontlasten.
Daarnaast een beetje afgeven op profs en dan wel verwijzen naar een medisch centrum die een profploeg en wedstrijdfietsers helpt goed op de fiets te zetten. Niets wijst er op dat dat centrum de natuurlijke flexibiliteit van je wervelkolom meet. De huidige fiets van Yvette heeft ook niets met een prof-afstelling te maken. Datzelfde instituut geeft bij pijn in de onderrug als advies mee om het punt van het zadel omhoog te kantelen. Zoiets verbaast me echt, als er iets waardeloos fietst is het wel een achterover gekanteld zadel. Kan me er qua ontlasting van de onderrug ook weinig bij
voorstellen, zet dan je zadel gewoon ietsje lager als je stuur niet hoger kan. Bij mij werkt gestrekt hiel in de onderste crankstand prima om zadelhoogte te bepalen. Lengte onderarm van punt zadel naar hart balhoofdbuis om de zadel in horizontale richting te bepalen. Ik heb daar als (cyclo)recreant geen dure dokter voor nodig. Ik geloof ook niet zo zeer dat het op de millimeter aan komt….. misschien bij wedstrijdrijders wel omdat die vaak op het randje balanceren en 20-30.000km per jaar fietsen. Maar iemand die in zijn leven nog geen 1500km heeft gefietst heeft nog een lange gewenningsperiode te gaan, ook al is zijn/haar fiets wel goed afgesteld. Doe je een overgang van rechtop naar sportief, doe het dan in stapjes en houd elk stapje 4 weken vol. Goede algemene fysieke ontwikkeling is (imho) daarbij van belang: een oom van me heeft jarenlang eens per jaar twee dagen achter elkaar de 11-steden gedaan. De eerste dag voor het goede doel op een step, de tweede dag op klompen en een bakfiets. Vraag me niet waarom, maar ja, die vent was zo sterk als een beer, een judo-verleden en de hele dag op de steigers in de bouw. Elfstedenwinnaars op de schaats hebben vaak een beroep als boer (abe de vries, angenent, van benthum)….. dat zijn geen kantoorbaantjes.
Corestability-oefeningen is gemeengoed geworden in de trainingsmethodes van schaatsers en wielrenners. Eric Heiden begon er ooit mee om ook je bovenlichaam te trainen en Lance Armstrong heeft als oud-triathleet nog nooit zijn bovenlichaam verwaarloost. Corestability is een veel subtielere manier van krachttraining, waarbij het gevaar van overbelasting niet direct om de hoek ligt. Combineer het anders met lenigheidsoefeningen als je denkt dat je wervelkolom een van nature zwakke schakel is…. gewoon thuis in de woonkamer of op de sportschool bij lessen poweryoga oid.
Daarnaast is een ligstuur gewoon een hele comfortabele manier om je onderrug en polsen iets te ontlasten, niet bedoeld om als
Bjorn Anderson rond te fietsen. Het brengt je stuursteunpunt een stuk hoger dus dat vangt de drop al een beetje op…. Je bovenlichaam blijft stabieler en je kunt door aan het stuur te trekken veel beter kracht zetten. Veel forensen en schoolfietsers gebruiken een simpel ligstuur…. Yvette schreef dat ze wel eens met haar onderarmen op het stuur steunde en dat snelheid belangrijk was. Geloof me, met een ligstuur is dat een stuk comfortabeler. En net zo snel, zoniet sneller dan een racestuur. Kortom je zou je huidige fiets met een ander stuur en ligstuur nog best kunnen ombouwen tot een snel fietsje, daar heb je niet perse een kona sutra of racefiets voor nodig. Een ligstuur is samen met de rohloffnaaf toch wel de mooiste fietsuitvinding van de laatste decennia
.
Ik zou je fiets zowieso niet verkopen totdat je proefondervindelijk wijzer bent geworden wat voor jou de ideale zithouding is. Een flexibele
stuurpen als deze kan ook handig zijn om mee te experimenteren, hiermee kun je je stuur in practisch alle standen zetten. Heb je eenmaal de juiste stand gevonden dan vervang je die pen met een vaste stuurpen. Gezien je nekklachten bij computerwerk en autorijden zou ik ook maar eens wat advies inwinnen bij een fysiotherapeut. Kan best zo zijn dat die je met wat specifieke oefeningen naar de sportschool of het zwembad stuurt. Fietsen is voor je spiergroepen nogal een eenzijdige sport en een statische belasting van je bovenlichaam is zwaarder dan een dynamische belasting van je onderlichaam. Gelukkig kun je als recreant pauzes inlassen.
Wil niet hebben dat woorden je het hulpcircuit insturen.
