Naar de Filippijnen

[Hetty Willemsen]

We zijn al een paar dagen op Siquijor. Een klein maar fijn eiland. best wel rustig, goede wegen en vrienelijke mensen. We hebben een kamer, bij jonge Filippijnen die erg hun best doen. Dat is leuk om te zien. We maken hier veel mee dat er een restaurant is, maar geen voedsel beschikbaar. Of een internetcafe, maar zonder computers. Of de eerst 5 dingen die je besteld van de kaart hebben ze niet. Je zou maar geinvesteerd hebben in zo n mooi resort, en er zulke mensen in hebben staan!

We hebben hier twee dagen rondgefietst, omdat het zo n klein eiland is, en we een leuk plekje hebben, dit keer zonder bagage. Een keer het eiland rond, en keer een zigzagweg erdoorheen. Kom je toch nog op ruim 500 M, met een uitzicht rondom, je ziet vele eilanden liggen.

[Hetty Willemsen]

We zijn weer weg van Siquijor. Via het drukke eiland Negros zijn we overgevaren naar het eiland Cebu. Dit is een groot eiland, maar tot dusver treffen we er zalig weinig verkeer. Vandaag hadden we een bergetappe. De goede weg was snel gevonden want de wegaanduiding klopte, inclusief de bestemming en de afstand dus kimmen maar tot 300 meter hoogte. Daar ging het asfalt over in een ruwe weg. Daarvan ging bij ons nog geen belletje rinkelen. Verder naar 400 meter, daar liep de national road over een basketbalveld.

o.k. verder naar 500 meter. De paaltjes langs de weg geven een steeds kortere afstand tot onze bestemming en er is een volleybalnet over de weg gespannen.
o.k. we kwamen al geen bussen en vrachtverkeer tegen dus klimmen maar.
Enkele kilometers verder en nog 100 meter hoger de volgende verrassing. De weg is hier klaar. Hoezo klaar. Nou gewoon klaar voor zover. Volgend jaar leggen we het verdere stuk aan.

Uitgeput van de warmte, de inspanning en vooral de teleurstelling gaan we weer terug naar beneden. Het is nu al veel te laat om nog een bergetappe te beginnen op een andere plaats om toch aan de oostkant van het eiland Cebu te komen. Morgen weer een kans. Vandaag zat het dus tegen. Morgen beter.

Op de markt vinden we altijd troost als het een keer tegen zit. Vers fruit in overvloed.

[lauke]

Na Siquijor zijn we via de eilanden Negros en Cebu op Bohol aangeland. We hadden als 2e slaapplaats op dit eiland een plekje gevonden dat min of meer in de jungle aan de rivier de Loboc lag: Nuts Huts. Omdat het een prachtig plekje was en omdat het een paar dagen het regende hebben we hier even rust genomen. Er was daar geen internet en nauwelijks telefoonbereik. Er was wel een geweldig balkon, goed eten en een prachtig uitzicht op de berghelling aan de andere kant van de rivier.

[lauke]

Het weer zit ons soms mee en tegen. Als het tegen zit regent het, soms zelfs de hele dag. Als het mooi weer is doet iedereen de was.


In berichten die hiervoor staan, ook op de vorige pagina, hebben we nog wat foto's bijgeplakt.

[marijkeduijvekam]

Hoi Hetty en Lauran

Eindelijk het is me weer gelukt om op jullie site iets te schrijven we konden jullie verhalen wel volgen maar er niet op reageren, ik heb maar een nieuwe registratie gedaan via mijn eigen E-mail adres die ik sinds kort heb en gebruik via mijn IPhone, nou we moeten zeggen dat we iedere keer weer genieten van de verhalen en vooral van de bijbehorende foto's, echt lachen geblazen als jullie wegen langzaam veranderen van 'n sportveldje in iets wat gewoon ophoud, gelukkig voor jullie dat er toch nog zoiets als een markt bestond en vers fruit konden kopen ( altijd goed voor de nodige vitamientjes) Hier in Oudenbosch gaat alles weer gewoon z'n gangetje de sneeuw is gesmolten en is weer overgevloeid in ondooid ijs, de gewone regen dus. Ook voor jullie zit het er weer bijna op en kunnen jullie weer genieten van ons Hollands weertje, wij wensen jullie nog een hele fijne laatste week en alvast een goede reis terug naar ons kikkerlandje.

Groetjes Marijke en Jan

[Hetty Willemsen]

e zitten op Pallawan. Dat was een wens, maar hadden we niet gedacht omdat het erg ver weg is. De stroom valt hier om de haverklap weg, en een computer uit het jaar 1970, dus misschien maar een kort berichtje, ik load hem tussentijds op, als hij weer uitvalt stop ik.

Na een paar dagen op het prachtige Bohol gefietst te hebben moesten we toch echt aan onze terugreis gaan denken. We kregen geen leuk passend schema, en daarom zitten we nu op Pallawan
We zijn via Cebu City naar Manilla gevaren, een vaartocht van 20 uur.
Vandaar zijn we naar ons hotel gegaan waar de fietsdozen stonden, en hebben we alvast onze fietsen ingepakt. Vanmiddag zijn we naar Pallawan gevlogen. Er zijn hier toch nauwlijks wegen, het meeste vervoer gaat over water.

Pallawan heeft 2000KM kustlijn. Dus de fietsen zijn hier alleen maar lastig. Hier in Puerto Princessa is heel de dag, nou ja, stroom. Op de rest van het eiland maar een paar uur per dag, dus misschien weing berichten. Maar het moet hier erg mooi zijn, dus wij gaan nog even genieten van onze laatste week

[fiets-ster]

Veel plezier nog de laatste dagen. Ben benieuwd naar (nog meer) verhalen en foto's.

Soms denk ik dat het voorjaar hier al is begonnen, geen sneeuw, ijs en veel smeltwater in rivieren meer. Ik hoop voor jullie dat de ergste winter voorbij is, dat maakt de overgang wat gemakkelijker straks.

[Hetty Willemsen]

We hebben een paar heerlijke dagen gehad op Palawan. Zo'n binnenlandse vlucht met alleen handbagage is echt relaxed. Puorto Princesa heeft een klein vliegveldje, wat uitloopt op een toeristenstraatje met hotels, restaurands en bars. Daar hebben we een nachtje geslapen. De volgende morgen vroeg een tricycle genomen naar Sabang. De plaats waarvoor veel toeristen, al is het maar voor een dag, naar Palawan komen. En het is het waard. Deze ondergrondse rivier, welke 8 km bevaarbaar is, is echt iets heel bijzonders. Het is een verzameling kalksteenformaties in alle denkbare vormen waar je doorheen vaart.

Ook leven er veel vleermuizen en zwaluwen in de grotten. Dat is wat je ziet. Volgens de gids is er ook nog heel veel verborgen leven, in, en boven water. Het is allemaal pas eind vorige eeuw ontdekt, dus het hele gebeuren bestaat uit twee erg moderne resorts van buitenlanders in een verder nog echt Filippijns gebeuren. Erg leuk om te zien. Maar je merkt wel aan alles dat ze het toerisme aan het ontdekken zijn als bron van het grote geld. En geef ze eens ongelijk!

Verder hebben we genoten van de rust, de mangroves, de vele vuurvliegjes en natuurlijk de prachtige koraalriffen waar het weer prachtig snorkelen was.
We hadden een kleine hot spring gevonden waar we hebben geslapen. Konden we 's avonds het zoute water eraf weken in ons prive hotspring-bad.


Vandaag de laatste dingetjes regelen en nog even aan het zwembad liggen.
Morgen de grote reis terug naar huis.

Ook weer leuk

[lauke]

We rijden al enkele jaren op de Marathon Supreme banden van Schwalbe. De, min of meer, nieuwe Marathon Dureme banden zouden wat meer grip geven in slechtere omstandigheden. Ze liggen nu een paar weken op mijn fiets en bevallen tot dusver goed. Ik heb wel de indruk dat je ze iets harder op moet pompen om ze net zo gemakkelijk over het asfalt te laten rollen. In ieder geval de moeite waard om uit te proberen op de Pilippijnen. Hetty gaat gewoon op de oude vertrouwde Supreme.

Hetty en ik zijn inmiddels weer thuis. Toch ook weer mooi om na zo'n lange reis weer thuis te komen.
De banden hebben zich prima gehouden.

De Marathon Supreme kennen we al jaren. Die zijn al vaak mee op reis geweest. Een uitstekende band voor de verharde weg. Lage rolweerstand, uitstekende lekbestendigheid, lange levensduur (10 - 15.000 km). Deze band hebben we overigens ook gebruikt in Chili en Argentinie waar we onder andere de Aqua Negra pas overgestoken zijn. Daar was geen meter verharde weg te bekennen. Met een verlaagde bandenspanning (tot ca 1,2 bar) is er dus ook goed meer te rijden op onverharde wegen.

De Marathon Dureme was nieuw voor ons en gezien de specificaties een heel goed alternatief. De banden lagen al op mijn fiets voordat we vertrokken naar de Filippijnen en hebben nu 5000 km gelopen. De profieldiepte is nu nog maar 0.2mm afgenomen. Dat voorspelt wat goeds voor de levensduur, en een zuinig iemand als ik is daar natuurlijk blij mee. Als zodanig verwacht ik dat hij zijn naar Dureme waar gaat maken.
De rolweerstand kan ik als fietsenmaker niet te vergelijken met de Supreme. De verschillen, als die er al zijn, zijn zo klein dat ik ze niet waar kan nemen.
De grip is beter. Daar merkt je normaal op de verharde weg niets van, maar als de weg modderig wordt, is de Dureme beter. Dit houdt trouwens ook in dat er dan meer modder aan je band blijft hangen zodat de ruimte tussen je band en het spadbord eerder vol modder en meegesleepte takjes komt te zitten. Op onverharde wegen vond ik het verschil erg klein maar iets in het voordeel van de Dureme.
Ook de Dureme is uitstekend geschikt om op onverharde wegen met verlaagde bandenspanning te rijden. Het is wel zo dat ik de Dureme gemiddeld met een wat hogere druk gereden heb dan ik altijd met de Supreme gedaan heb. Met een volledig bepakte fiets reed ik met de Supreme voor / achter: 2,6 / 2,8 en met de Dureme 2,8 / 3,0 bar. Van zijdelingse onstabiliteit waar ik anderen wel eens over gehoord heb, heb ik niets kunnen merken.
Zowel Hetty als ik zijn in deze vakantie niet lek gereden, net als tijdens onze eerdere vakanties in Thailand, Costa Rica en Chili/Argentinie trouwens. Met de lekbestendigheid zit het dus wel snor.

Samenvattend: allebei uitstekende banden voor de vakantiefiets, met een voordeel voor de Dureme in duurzaamheid en grip op modderige wegen en een vooralsnog theoretisch voordeel voor de Suprme in rolweerstand.

[lauke]

Voor mensen die overwegen op de Filippijnen te gaan fietsen geef ik een aantal redenen om er weg te blijven en een aantal om er vooral wel naar toe te gaan. Wat je ermee doet moet je zelf maar zien.

Het verkeer in Manila is zo druk dat ik iedereen afraad om er te fietsen. Bedenk iets anders, of vermijd (net als wij) Manila door er een busje of een Jeepney te nemen.
Er zijn meer drukke steden, soms zo druk dat je het asfalt niet raak kunt kijken. Voordeel is daar dat ook de rest van het verkeer er stapvoets rijdt zodat je op de stroom mee kunt drijven.
Er is veel lawaai. Bussen, jeepney's en tricycles maken herrie. 's Avonds maken karaokemachines en geluidsinstallaties veel lawaai en 's morgens vroeg hoor je de vele hanen die gefokt worden voor de hanengevechten. Ze kondigen luidkeels de nieuwe dag aan.
In de grote steden komen behoorlijk wat bedelaars voor. In dorpen vragen kinderen al snel: "give me money".
Goed eten moet je zoeken.
Het is er zeker niet altijd schoon. Het sanitair is dikwijls gebrekkig.
Blijf thuis als je niet tegen mieren, slangen en kakkerlakken kunt.
Overal worden vuurtjes gestookt om rommel op te ruimen, veegvuil, bladeren nat of droog, het gaat er allemaal op.
Vaak een gelaten houding van Filippijnse mannen: "We zijn arm en kunnen niets"
Delen van Mindanou schijnen onveilig te zijn.
Er is politieke onrust omdat de NPA (New Peoples Army) zich afzet tegen vooral de corruptie in de regering.
Je ziet er weinig vogels en zoogdieren.
Filippijnen kunnen wreed omgaan met dieren
Je kunt je erg storen aan volwassen, vaak blanke mannen met veel te jonge Filippijnse meisjes.


De bevolking is uitermate vriendelijk.
Veel Filippijnen praten goed Engels wat de communicatie gemakkelijk maakt.
Het klimaat is erg goed in de maanden december en januari. Warm, meestal niet echt heet, af en toe een fikse regenbui, soms een regendag.
Traditionele landbouw, veel kleinschalige rijstteelt, handwerk met karbouwen.
De rijstterassen van Banaue en Bontoc zijn fantastich om te zien.
De wegen zijn er over het algemeen redelijk van kwaliteit.
Er zijn veel "klimmetjes" die de moeite waard zijn, vanwege het natuurschoon en de vergezichten.
Het is er niet duur.
De ondergrondse rivier in Sabang, Palawan is iets unieks.
De topatractie van de Filippijnen ligt onder water. De vele koraalriffen en 1001 soorten vis zijn op vele plaatsen de bezichtigen met een snorkel en een duikbril.
Boottochten, van eiland naar eiland, wisselen het fietsen leuk af.
Er zijn ook rustige gebieden zoals Gemeras, Siquijor, Cebu-west en Palawan.
Vrijwel overal is slaapplaats te vinden. Je kunt licht bepakt reizen dus een tent en kookspullen zijn niet echt nodig.


Je kunt wel zien dat ik nog nooit verder dan tot 10 heb kunnen tellen.

[peter de rijk]

Jullie ervaringen stemmen aardig overeen met de mijne. Na onze fietsreis twee jaar geleden, waarop we Cebu, Bohol en Negros bezochten, was de conclusie in ons reisverslag:
"Als we terugkijken op de reis, zijn we het met elkaar eens: deze eilanden bieden weinig eigen cultuur en veel te vaak beroerd eten, maar de vriendelijkheid van de bevolking en het relaxte fietsen in een groene omgeving langs mooie kusten vergoeden veel."

[GerdC]

Het verkeer in Manila is zo druk dat ik iedereen afraad om er te fietsen. Bedenk iets anders, of vermijd (net als wij) Manila door er een busje of een Jeepney te nemen.

Ik vond dat het best meeviel na alle verhalen die ik vantevoren gelezen had. Het is inderdaad behoorlijk druk, maar als je zelf uitkijkt en rustig aan doet is het best te doen.

veel te vaak beroerd eten

Het is geen gastronomie, maar de kwalificatie beroerd vind ik ook overdreven. Ik heb vrijwel altijd gegeten bij kleine eettentjes langs de weg. Je moet je natuurlijk wel een beetje aanpassen aan het lokale menu dus: ontbijt: rijst met groente en vlees; lunch: rijst met groente en vlees; diner rijst met groente en vlees.

Gerd