Op dieet

[Bert van Sprang]

Dat zou andersom moeten zijn: miljardensubsidies voor het weghalen en vernietigen van beton en asfalt.

Dat is makkelijker gezegd als gedaan. Mijn bedrijf had in Molenhoek een bosperceel gekocht en wilde 4 van de 5 gebouwen slopen om het terrein terug te geven aan de natuur. De gemeente wilde hier eerst niet aan meewerken omdat de gewone dwergvleermuis er gesignaleerd was en daarna lag Welstand dwars omdat het toch zo'n mooi voorbeeld van katholieke bouw uit de jaren 50 was.

[bdr]

Dag 43: Montoito — Santiago do Escoural

De eigenaar van mijn slaapplek op privé grond was blijkbaar een bosuil. Die heeft me ‘s nachts wel 4 keer wakker gemaakt door pal boven mijn tent te zitten roepen. Prachtige roep maar van zo dichtbij echt wel luid.

‘s Morgens passeert er wel wat autoverkeer maar niemand merkt me op, gelukkig maar.

Op naar Évora. Het landschap is niet zo heel indrukwekkend maar de weg wel, prachtige MTB-route die eindigt met zicht pal op Évora.

[bdr]

Dag 43: Montoito — Santiago do Escoural - vervolg

In Évora kan ik dubbel scoren: in de Decathlon rits ik het laatste blikje gas mee en in de plaatselijke Intermarché vind ik zowaar terug Pastis, in Spanje niet tegengekomen.

zondag 2 januari, open van 10 tot 21u

Évora zelf is blijkbaar ook Unesco werelderfgoed. In de plaatselijke toeristische dienst vraag ik hoe het nu zit met die zogenaamde afkoelingsweek waar de Belgisch website van Buitenlandse Zaken naar refereert; in principe zou tussen 2 en 9 januari alle bars gesloten zijn maar daar heb ik nog niets van gemerkt.

De man van de toeristische dienst begint met de melding dat hij de toeristische dienst is en niet de regering, dat hij de regels niet uitvaardigt en dat hij trouwens toch niet in COVID gelooft. Volgt een lange uitleg over ziektes en virussen en de weldaden van vers appelsiensap, het enige concrete wat ik verneem is dat het blijkbaar verboden is om met meer dan 10 tezamen buiten te staan, voor de rest niets. Ik kan me toch niet voorstellen dat er in een stad als Leuven een anti-vaxer de mensen zou kunnen te woord staan op de toeristische dienst.

Na Évora ben ik om één of andere reden dolgelukkig om in Portugal rond te fietsen. Ik kan het niet uitleggen, objectief gezien is het landschap veel minder spectaculair dan Spanje maar er is iets in het licht en de lucht dat mij gewoon goed doet voelen. Dat, en die laissez-faire aanpak van de Portugezen spreekt mij meer aan dan het strikte van de Spanjaarden die zelfs met mondmasker autorijden en fietsen.

Brouter heeft er ook wel zin maar een gesloten poort zorgt voor een abrupte stop aan het gravelplezier. Ik maak van de gelegenheid gebruik om te eten.

[bdr]

Dag 43: Montoito — Santiago do Escoural - vervolg

Tijdens het eten begeeft het tweede slechtste onderdeel van mijn fiets het. De standaard die steeds schever komt te staan is finaal doorgebroken. Wat een rotzooi zijn die standaarden van Hebie toch. Een Pletscher past echter niet met de flatmount remklauw, ik heb het geprobeerd. Met veel plezier drop ik het ding verderop in de vuilbak na het verwijderen van inox bouten die ik zelf heb vervangen. Zij zijn waarschijnlijk nog het meeste waard.

Ik ben hier echt lastig om, als je rekent hoeveel moeite het kost om dat ding te maken, in te pakken, te vervoeren en te verkopen is het toch het kleine moeite om het zo te ontwerpen dat het niet inzakt?

Een korte omleiding via verharde weg brengt me terug op weg. Ik wil voort want verderop lonkt een groen gebied op de kaart, Cabrela, waar ik graag de nacht wil doorbrengen.

[bdr]

Dag 43: Montoito — Santiago do Escoural - vervolg

Dat is echter buiten de vermaledijde poorten op deze gravelwegen gerekend. Een aantal zijn open maar één poort die ik echt moet hebben is afgesloten met een cijferslot en geen één van de poorten in de buurt in ongeveer dezelfde richting is open.

Uiteindelijk word ik bijna tien kilometer in de verkeerde richting gestuurd. Ik bereik mijn groen gebied niet en beland uiteindelijk na heel wat zoekwerk op een braakliggende strook in een eucalyptusbos. Maar het is er wel rustig, de kwaliteit van een wildkampeerplek is dikwijls evenredig met de hoeveelheid moeite die het kost om ze te bereiken.

78,3km - 19,9km onverhard - 865hm

[bdr]

Dag 44: Santiago do Escoural — Lissabon

Na een verkwikkende nachtrust is de tent redelijk droog. Vannacht was niet zo heel koud, werkelijk een ander klimaat dan in Spanje. Daarna de weg op terug op zoek naar de route. Na ettelijke kilometers N-weg ben ik terug bij op een epische gravelbaan door het groene gebied. Onderweg pomp ik mijn banden op want volgens de kaart moet ik niet veel gravel meer doen, de rest is verharde weg met een nummer dus dan mag er wel een bar druk meer bij.

Tijdens het pompen vervloek ik weer die stomme standaard, of liever het ontbreken ervan. Wat is dit toch barbaars, je fiets overal tegen moeten zetten. Origineel had mijn fiets geen standaard maar tijdens één van de eerste trips met de gravelvrienden schuift hij om met een lelijke diepe kras in de bovenhuis tot gevolg. Nadien heb ik er dus die Hebie op gezet en een hele tijd later heb ik de bovenhuis bijgespoten.

Nu staat mijn fiets tegen een verkeersbord en rarara tijdens het pompen schuift hij om met een kras in de bovenhuis tot gevolg. Deze keer is de blauwe verf eraf, een stuk lastiger om bij te werken dan de zwarte vlakken.

Mijn pompen was een beetje prematuur want een genummerde weg is geen garantie op verharding. Doorheen het groene gebied loopt een machtige gravelbaan. Zo stel ik me Afrika voor een steppengebied met brede zandwegen. Maar dan zonder die afsluitingen langs beide kanten van de weg. Ergens een geluk dat ik hier gisterenavond niet geraakt ben want werkelijk alles is afgezet en er zijn geen zijwegen.

[bdr]

Dag 44: Santiago do Escoural — Lissabon - vervolg

Na deze machtige weg volgt wat meer gerommel met autostrades en N-wegen. Maar nog steeds vrijwel geen bebouwing en geen dorpen. Of toch geen dorpen met winkel of bakker. Voor het eerst vind ik geen brood voor de middag, niet gedacht zo dicht bij Lissabon.

Het landschap wordt steeds vlakker en begint hoe langer hoe meer op de Kempen of Limburg te lijken. Misschien voel ik me daarom zo thuis, slecht asfalt, overal overbodige afsluitingen en een licht anarchistische houding tov de politiek.

Verderop komen Komoot en brouter terug samen en volgen dan kilometers lang één lange rechte lijn. Ik stel me een oude spoorlijn voor maar in werkelijkheid is het een gravelweg van meer dan 10km langs één langgerekt open gebied dat nu met kranen en bulldozers omgevormd wordt tot één reusachtige sinaasappelplantage. Ik neem vele foto’s van deze ecologische ravage maar ik denk niet dat één de schaal van het gebied kan weergeven. Het is dus kilometerslang en honderden meters breed, aan de andere kant loopt een spoorlijn.

[bdr]

Dag 44: Santiago do Escoural — Lissabon - vervolg

Ik weet niet welk verhaal hierachter steekt, was het een oud legerdomein?, maar wat een gemiste kans. Als je zo kan smossen met open ruimte moet je grond teveel hebben.

Nadien wordt het landschap alsmaar oninteressanter en versnipperder. Veel verspreide koterij ook. Aan de horizon hangt een soort vieze bruingrijze wolk die ik weldra inrij. Het is mist en nog natte mist ook. Na een half uur krijg ik kou, de temperatuur is vijf graden gezakt, het zou mij niet verwonderen moest het binnenkort regenen.

Ik word er droevig van, de mooiste weg ligt achter me en de reis loopt stilaan ten einde.

Bij een hoop omweg wegens wegenwerken bij het binnenrijden van Pinhal Novo begin ik helemaal te balen. Eigenlijk was mijn plan om de brouter-route te volgen die in een boog onder Lissabon doorrijdt naar Cabo da Roca, en nadien in Lissabon af te sluiten. Maar aan Cabo da Roca geraak ik vandaag niet meer, en de wildkampeerplekken die ik in gedachten heb blijken een militair domein en marinebasis te zijn. De aantrekkelijk gelegen camping is alleen voor scouts.

[bdr]

Dag 44: Santiago do Escoural — Lissabon - vervolg

De route van Komoot neemt een lange overzet naar Lissabon centrum om van daar verder te gaan. De overzet blijkt open te zijn en bijna niks te kosten, 3,5€. Bij nader inzien is Lissabon zover niet meer en kan ik vanavond in een bed slapen en een douche nemen.

Van die gedachte alleen al kikker ik onmiddellijk op. Hoewel het dag op dag nog maar één week geleden is dat ik uit Córdoba vertrok voelt dit als de langste stretch van de reis tot nu toe.

De overtocht van Montijo naar Lissabon is ook redelijk episch, ik vertrek in de mist die halverwege de brede Taag langzamerhand oplost en alzo de skyline van Lissabon onthult.

Een paar uur later ben ik in een goedkoop hostel in Lissabon waar mijn in Spanje gekochte zelftest nog heel handig blijkt te zijn aangezien iedere nieuwe gast een negatieve test moet laten zien, gevaccineerd of niet.

97,2km - 30,4km onverhard - 555hm

[Leon]

Is het klaar? Komt er nog een epiloog? En een conclusie en meetresultaat?

[Poppink]

Is het klaar? Komt er nog een epiloog? En een concusie en meetresultaat?

Nipt boven de 100 denk ik, 111 zeg maar.

[vast goed]

Ik heb de hele reeks met plezier gelezen. Zowel inspirerend ('dat wil ik ook!') als leerzaam ('nee, dat gaat mij te ver').

@bdr: dank voor je verhaal! Ik ben ook wel benieuwd naar hoe je op je reis terugkijkt. Ik hoop dat je er net zo van hebt genoten als alle lezers hier.

[dik5]

Het blijft wel erg lang stil bij bdr!
Ik genoot zo van zijn schrijfsels

Dirk

[Aniphys]

Het blijft wel erg lang stil bij bdr!
Ik genoot zo van zijn schrijfsels

Dirk

Idem hier...
Ik had eerder beloofd om mijn fietsverhaal te beginnen na bdr's verslag, maar voorlopig lijkt het nog steeds een open einde zonder finaal dieetresultaat.
Misschien moeten we wat meer geduld oefenen en wachten tot al zijn omgewaaide sparren verzaagd en verhakseld zijn?

[kristiano]

Het blijft wel erg lang stil bij bdr!
Ik genoot zo van zijn schrijfsels

Dirk

Ik denk dat bdr ons op een dieet gezet heeft, cold turkey...

[Jan_dB]

Wat een heerlijk verslag!

[WillyW]

het blijft inderdaad angstvallig stil vanuit BDR. Jammer dat we zijn epiloog niet te zien krijgen, was zo'n mooi verhaal.
gelukkig begint Kees Swart weer met een vervolg op zijn tochten vorig jaar.

[Aniphys]

Klopt. Ik zal er nog een schepje bovenop doen. Ik zal mijn eerdere belofte waarmaken en ook van wal steken met mijn fietsverhaal(tje) - dit alles in een nieuw topic waarvan de titel een eerbetoon is aan bdr's memorabele tocht.

[Revanho]

Ik ben niet de enige die van bdr's reisverhaal heeft genoten. Het blijft wel bijzonder (en toch ook wat verontrustend) dat het plots totaal stil is geworden en bdr geen enkel teken van leven meer heeft gegeven. Hopelijk is er niets ernstig aan de hand.

Renaat

[Leon]

Ik heb hem een tijd terug nog wel gemaild. Er is n.a.v. de fietstocht niks ernstigs aan de hand; hij is gewoon thuis geraakt. Wat de reden is waarom hij het verhaal niet afmaakt en/of er iets aan de hand is/was weet ik niet. Ik laat het nu ook aan hem.