Ha Monique,
Ik heb jouw reisverslag geprobeerd te lezen maar ik heb wat moeite om met mijn ipad en iphone bij de eerste dag te komen. Ik bewaar het dus nog even voor thuis!
Ik vraag me wel af waarom wij mensen toch altijd zo ontzettend de neiging hebben om uniek te zijn. Peter stelde ook al dat "iedereen al naar Rome fietst". Ik vind persoonlijk grote drommes toeristen met hun camera's ontzettend hinderlijk. Kuddegedrag is het. Maar elke keer als die gedachte door mijn hoofd heen zindert komt ook direct het besef dat ik ook één van die toeristen ben en dat ook ik met mijn telefoon plaatjes sta te schieten van hetgeen miljoenen andere mensen ook al hebben vastgelegd op de gevoelige plaat. Elke reis die je onderneemt is in dat opzicht weinig uniek. De wereld is nou eenmaal al ontdekt, hoe jammer dat ook is.
Het feit dat ik nu met de fiets naar Rome ben afgereisd is al meer uitzonderlijk dan met het vliegtuig, de trein, de auto, de motor of per boot, maar nog steeds alles behalve uniek. Terecht werd eerder in dit topic al door iemand afgevraagd hoeveel mensen er zouden zijn die dat in een jaar per fiets doen en het antwoord resteert, maar voor mij is zoveel duidelijk dat de campingbazen er al lang niet meer van onder de indruk zijn en denken dat álle Hollanders met de fiets naar Rome komen
Maakt het feit dat "iedereen" al naar Rome fietst, of naar Compostela, of naar de Noordkaap, of naar Australië, of naar waar dan ook, de reis minder bijzonder? Ik vind van niet. Ik voeg deze reis toe aan mijn eigen persoonlijk en unieke lijstje met personal achievements en zal er een leven lang met veel tevredenheid naar terugkijken en er lange tijd kracht en zelfvertrouwen uit putten; want was ik niet degene die fietsend Rome wist te bereiken terwijl heel veel andere mensen daar enkel van dromen maar het nooit doen?
Mijn reis was op zijn eigen manier uniek, net als dat een eventuele toekomstige reis naar waar dan ook dat zal zijn. Ook als die reis al door iedereen is ondernomen
Uiteindelijk is elke reis op die manier uniek.