frank en diane schreef:of wat als je gps gestolen wordt onderweg of stuk gaat?
Dan kun je m.b.v. een kaart alsnog een zo leuk mogelijke route uitstippelen. De stand van de zon, waterwegen, spoorlijnen, heuvels, wegwijzers, landschapdoorsnijdende wegen en hoogspanningskabels geven je indicaties waar je je ongeveer bevindt. Als de GPS-ontvanger écht stuk is, dan is kan het als een dure steen ook nog eens bescherming bieden tegen agressieve honden. Een multifunctioneel onderdeel van je uitrusting dus.
Ik stam qua GPS-ontvangergebruik nog uit de tijd van de gele Etrex, toen er amper meerdere modellen waren. Een route bestond uit waypoints, niet uit wegen of fietspaden. Dat waren de jaren '90. Pas later kwamen de Vista, Legend, etc. De modellen met een "x" in de naam waren helemaal een revolutie. Het was de periode dat je met de GPS je dwars door een dichtbebost terrein kon verplaatsen en er bij een clif achter kwam dat op de vouw van de papieren kaart hoogtelijnen sterk geconcentreerd stonden. Dan kon je weer omdraaien en een nieuwe route zoeken.
Oftewel, in het begin van de GPS-ontvangersperiode was er een coëxistentie tussen kaart en GPS: het vulde elkaar aan. Ik proef uit de vraagstelling van Bert echter een óf-óf-stelling. Eerlijk gezegd kan ik met beiden overweg en kies datgene wat me op dat moment het beste uitkomt.
Tijdens m'n eerste fietsvakantie heb ik een half jaar lang door 3 landen heen gefietst, zonder GPS-ontvanger. Een zeer ruwe kaart van iPeru bracht me op de mooiste plekjes, omdat ik ook aan de lokale bevolking vaak de weg vroeg. In de zijlijn schreef ik dorpsnamen op die ik verderop langs de route tegen zou komen. Op de vraag of het tussen dorpjes veelal omhoog ging, vlak was, of omlaag ging, kwamen vaak goede antwoorden. Tussen de dorpsnamen kwam dan een vlak pijltje te staan, of een pijltje omhoog of omlaag. Simpeler kan het niet en meer info heb je daar niet nodig (mits je voor een week aan voedsel bij je hebt). Het ultieme gevoel van simpelheid kwam naar boven toen ik werd verwelkomd door de burgemeester van een gehuchtje genaamd Cajamarquilla: "Welkom, u bent onze allereerste toerist ooit." De volgende ochtend ging de burgemeester bellen met het provinciehuis, met de vaste lijn-telefoon van de kruidenier: de enige telefoon in het hele gehucht.
Van de andere kant... Bij 3 weken door Schotland vond ik het wel prettig om de fietsvriendelijkere routes te kunnen volgen. Soms half mountainbikend door de mooiste gebieden van Schotland, alleen maar omdat de Pennines Cycleway op de kaart in de GPS-ontvanger stond. In dichter bebouwde gebieden zijn er zoveel wegen en fietspaden, dat ik het toch wel erg prettig vind om net dat ene rustige fietspad te kunnen vinden. Met een grove kaart lukt dat simpelweg niet. Met de GPS-ontvanger kon ik zowel een overzicht tevoorschijn toveren van verschillende Sustrans-fietsroutes door het VK heen, alsmede precies dat ene, rustige fietspad terugvinden op 10 meter nauwkeurig.
GPS-ontvangers zijn geëvolueerd tot zeer bruikbare apparaten, maar met beperkingen. Net als kaarten.
