Annetje schreef:
Ronald & Ingeborg,
Jammer dat jullie al zo snel moesten afhaken, ik hoop dat alles voorspoedig herstelt!
Groetjes,
An
An, bedankt voor de lieve woorden.
Afgelopen zaterdag ben ik na mijn vertrek richting Nederland gefietst. In mijn eigen tempo voorzichtig langs alle putten en bobbels laverend. De pijn werd echter zo erg en het met één hand fietsen zo zwaar dat ik bij Wesel naar huis heb gebeld of ik opgepikt kon worden. We zouden elkaar ontmoeten in Gennep en vandaar ben ik verder met de auto gegaan. Onderweg gelijk de huisartsenpost gebeld. Bij aankomst daar kreeg toevallig een wielrennende huisarts die een half jaar daarvoor ook in de kreukels had gelegen bij een aanrijding in een peleton, die leefde erg mee met zijn leedvermaak. Na het aanhoren van mijn klachten had hij meteen het probleem gelocaliseerd. Het niet kunnen torderen van mijn onderarm wees op een "zondagsarmpje" oftewel het van zijn plaats schieten van de radius kop die aan het uiteinde van de het spaakbeen zit. Een fractuur die bij volwassenen zeldzaam is. Ik heb ook altijd wat bijzonders. Vervolgens duwde hij met zijn vinger ergens in mijn elleboog en draaide ondertussen mijn pols, een hard knappend geluid veel pijn en een schaterlach van de dokter was het gevolg, zo dat is weer in orde was zijn commentaar. Daarna nog een foto ter controle. Godzijdank was er verder niets gebroken, maar herstel zal wel langzaam gaan en enige weken duren.
Inmiddels kan ik mijn onderarm al beter bewegen, kan ik er weer iets mee beetpakken en tot genoegen van Ineke kan ik weer met de deodorant stick in beide oksels komen.
De komende dagen zullen dus in het teken staan van mijn herstel en dat ziet er voorspoedig uit.
Ronald
)
