Laat je dan ook je gsm thuis?Wim schreef:Ik wil met Leon op de no gadgets tocht. Scheelt vast ook weer een kilo of twee.
Wim
Het echte werk is met veel kleine muntjes (brp-brp <clink> brp-brp <clink>, brp-brp <clink> muntje laten vallen brp-brp enz ) in een telefooncel en het gesprek aanvragen via een -zeer- buitenlandse - telefonisteLeon schreef:Het wordt tijd voor twee nieuwe verenigingsactiviteiten:
We overnachten op campings waar de beheerder beschikt over een telefoon.
Nog klassieker, naar het plaatselijke postkantoor. Daar een uur in de rij staan, het nummer dat je wil bellen afgeven en vervolgens een kabine toegewezen krijgen waar je dan je telefoongesprek in ontvangt.m-gineering schreef:Het echte werk is met veel kleine muntjes (brp-brp <clink> brp-brp <clink>, brp-brp <clink> muntje laten vallen brp-brp enz ) in een telefooncel en het gesprek aanvragen via een -zeer- buitenlandse - telefonisteLeon schreef:Het wordt tijd voor twee nieuwe verenigingsactiviteiten:
We overnachten op campings waar de beheerder beschikt over een telefoon.
Dat herrinnert mij aan mijn heus gemakkelijkste telefoongesprek naar huis ooit. In 1990 in Singapore was er een collect-call phone. Ik pakte de hoorn van de haak, drukte één keer op het knopje met het Nederlandse vlaggetje en vertelde de Nederlands sprekende meneer het telefoonnummer van mijn ouders. De verbinding kwam vrijwel onmiddellijk en voor mij kostenloos (Ivo Miesen schreef:Nog klassieker, naar het plaatselijke postkantoor. Daar een uur in de rij staan, het nummer dat je wil bellen afgeven en vervolgens een kabine toegewezen krijgen waar je dan je telefoongesprek in ontvangt.
) tot stand. Een gsm vind ik juist nog erger dan een computer meenemen. Zo'n rotding kan elk moment af gaan en je het gevoel van vrijheid ontnemen. En als je hem uit hebt stelt het weer niks voor. Reden waarom ik dus geen gsm meeneem ook al is de druk nog zo hoog.Wim schreef:Liefst laat ik inderdaad ook mijn gsm thuis. Door familieomstandigheden kan dat niet goed, maar ik heb hem eigenljk alleen om gebeld te kunnen worden. Slechts enkelen hebben mijn nummer.
Wim
1x per dag checken of ik een sms heb maakt mij voldoende bereikbaar voor dingen die er echt toe doen. Mijn moeder is 85 en dan wil je geen twee weken spoorloos zijn, maar dat is wel de enige grote reden.Leo van Lierop schreef:Een gsm vind ik juist nog erger dan een computer meenemen. Zo'n rotding kan elk moment af gaan en je het gevoel van vrijheid ontnemen. En als je hem uit hebt stelt het weer niks voor.
Het gewicht is altijd exclusief adapter.alime schreef:Wel heel licht, maar is het gewicht inclusief: adaptor, snoeren en accu ?
Rob W
Ik kies voor no 2Leon schreef:Het wordt tijd voor twee nieuwe verenigingsactiviteiten:
1. High-electronics trektocht: iedereen met laptop, GPS, PDA, GSM, LCD en zo is welkom.
2. No-gadgets-trektocht. Alles wat op stroom werkt is verboden, behalve een dymano met draadjesverlichting en een digitaal quartzhorloge. We overnachten op campings waar de beheerder beschikt over een telefoon. We proberen erachter te komen hoe fietsers in vroeger tijden (1980) overleefden.
Leon
Michael W schreef:Ik kies voor no 2Leon schreef:Het wordt tijd voor twee nieuwe verenigingsactiviteiten:
1. High-electronics trektocht: iedereen met laptop, GPS, PDA, GSM, LCD en zo is welkom.
2. No-gadgets-trektocht. Alles wat op stroom werkt is verboden, behalve een dymano met draadjesverlichting en een digitaal quartzhorloge. We overnachten op campings waar de beheerder beschikt over een telefoon. We proberen erachter te komen hoe fietsers in vroeger tijden (1980) overleefden.
Leon
Zelfs een mobile telefoon gaat niet mee!!
iPod touch...?Roald schreef:Eingelijk wil ik gewoon een klein digitaal dingetje zoals mijn huidige psion organizer. (die niet zo robuust/schokbestendig is, helaas :S ) Toetsenbordje dat net groot genoeg is om nog met je duimen te kunnen typen, basis voor word, datasheet en NAWdata, klein genoeg voor in de stuurtas.
Iemand een idee?
Ik heb ook al gezocht bij vertaalcomputertjes maar daar zit helaas geen tekst functie op.
