Het Botnische Golf fietsrondje met een uitbraak in het Zweedse Lappland is helaas weer achter de rug; de vrijheid, de eenzaamheid, het ruige landschap en de vele kilometers, het was heerlijk!
Heb enorm veel energie gekregen maar voel me ook enigzins bedroefd en incompleet; het lijkt alsof ik weer een stukje van mezelf in Lappland heb verloren wat dringend terug gevonden moet worden.
Ik heb een soort ongeneeslijke hang naar eenzaamheid en ruimte, een blijvende fascinatie voor het Noorden en ben er door gevangen; zoals het noorderlicht de hemel in vuur en vlam zet zo speelt het hoge noorden met mij en ik word er een beetje raar van. Wil dus het liefst gelijk terug en het kilometervreten voortzetten; eerst langs de Noorse kust met zijn fjorden en eilanden, dan door de bergen naar de Lapse toendra en vervolgens naar de Russische taiga en daarna weer vrolijk terug.
Misschien volgend jaar..
De racer heeft zich prima gedragen, heeft alleen wat krasjes en een beschadigd stuurlint gekregen.
Het ligstuurtje was erg fijn; niet alleen dat je van houding kunt wisselen, het langer volhoudt, sneller gaat, meer uit de kou/wind ligt (en stoer staat) maar je kunt er ook prima de kaart onder klemmen en wasgoed (sokken, fietsbroek, overschoenen) schuif je over de handvaten en het wappert tijdens het fietsen vrolijk droog. Heb er een plaatje van, zal hem opzoeken.
Ik had wel duidelijk te veel kleding mee en voor koken is naast al dat fietsenfietsen gelukkig toch geen tijd dus pot&pan blijven de volgende keer zeker weten ook thuis.
Scheelt weer heel wat grammen.
Weet niet meer van wie de lange handschoenen tip kwam maar daar was ik erg blij mee. Vooral in de ochtend als het net tegen 't vriespunt was en alles is wit/nat/koud .. brr om dan met 50 km per uur naar beneden te suizen .. op een gegeven moment kun je met die koude gevoelloze vingers niet meer schakelen dus lange handschoenen gaan vanaf nu op de volgende UL racetochten altijd mee.
En ik wil bredere pedalen.
Een paar Finse wegen waren nl een verschrikking. Men noemt het een fietsroute maar dan wordt het opeens een zeer drukke autoweg met vrachtwagens die met 100km per uur voorbij razen en het fietspad is dan de witte streep van 20cm breed. Ben zodoende een paar keer de greppel ingedoken en heb zo wel wat schuiverds gemaakt. Kwam bij zo'n glijpartij ook niet op tijd uit de klikpedalen en dat was toch minder leuk want dan val je nog lelijker. Probeerde nog uitgeklikt te fietsen maar m'n pedalen zijn te klein en de schoenen hebben geen grip dus dat was ook geen succes. Misschien dus voor de volgende keer bredere pedalen zoeken (als die bestaan) want dit was echt waardeloos.
Overnachtingen:
Zo laat in het jaar waren hoog in het noorden veel campings al gesloten, er hangt wel een telnr maar ik had toch vaak geen mobiel bereik dus dat hield op. Soms heb ik daar m'n tentje gewoon neergezet maar als de wasruimte gesloten is heb je er weinig aan.
Heb wel andere tips:
. Folkshuset of Bystugan; het verenigingshuis van het dorp, vaak gesloten maar als je iemand aanklampt gaan ze gelijk het hele dorp afbellen tot de sleutel is gevonden. Voor circa 10€ heb je dan een kamer, vakantiehuisje of gewoon het hele gebouw met keuken, sportzaaltje en sauna natuurlijk.
. Bo på landet; voor circa 10€ een kamer bij de boer.
. Vandrarhem; vaak in je eentje een compleet jeugdherberg/hostel voor circa 15€
. en langs de kant van de weg staan bordjes met 'Stuga hyres'; vaak prima blokhutjes voor weinig geld, met soms een ontbijtje erbij.
Het helpt wel als je wat Zweedse woorden kunt stamelen, zijn de Zweden wel gevoelig voor.
Wat mij verder opviel was het verschil tussen de zweedse en finse vrouw.
De Finse vrouw begon vaak het gesprek met: 'waar kom je vandaan, waar ga je naar toe en ben je niet bang alleen?'
En de Zweedse vrouw: 'waar kom je vandaan, waar ga je naartoe en wat studeer je?'
Opvallend of toeval?
bergbeklimmer schreef:Wie denk je daar in het koude noorden allemaal tegen te komen? Verwacht je dat je daar een half peleton wereldfietsers gaat inhalen of zo?
Ik ben in totaal één andere fietser tegenkomen. Had die dag al vele km's gefietst, nog niemand gezien, alleen wat verlaten huizen en veel bomen, rotsen, rendieren en zwevende roofvogels. En plots, uit het niets een wielrenner!
Zongebruind en tegen de drie meter lang (ik had hoogstwaarschijnlijk onder zijn benen kunnen doorfietsen zo lang waren die). Ik werd gelijk aan de kant gezet want er moest natuurlijk gepraat worden. Hij was een echte kenner: 'åj je hebt wel weinig spaken' 'åj het zijn Zonda's' en 'åj mooi ligstuurtje'. Maar toen hij m'n km-tellertje zag viel ie bijna van zijn fiets want d'r stond 312km op de dagteller (ja ik vergeet hem soms op nul te zetten).
Maar we hebben een tijd staan lachen en kletsen om niets en toen hij vervolgens weer weg reed moest ie natuurlijk laten zien hoe snel hij was: staand op de pedalen en zoefzoef weg was ie (ja lekker makkelijk zonder bagage, zo kan ik het ook).
Maar ik kon op het vrolijke praatje iig weer een paar uurtjes na grinniken, want in dat verlaten landschap is een mens snel tevreden.
Maar het was een erg geslaagd ultralichte racefietsreis en dit smaakt zeker weten naar meer!
Het handige stuurtje met kaart en de zo snel drogende overschoenen:
Hier nog een keer, bij een van de vele zweedse rivieren waar de zalmen hun best doen om je pan in te springen. Maar dan moet je wel laarzen hebben want met spd-plaatjes spartel je snel ook in het water en dat is errug koud. Maar ja, ultralight en lieslaarzen gaan helaas niet samen.
Ik citeer even een beetje creatief om een en ander overzichtelijk op een rijtje te hebben: 
