Há, ik zat ook aan dit schilderij te denken bij mijn post! Ik ben beeldend kunstenaar en gebruik soms dit beeld om mensen iets uit te leggen over mijn eigen werk en schilderijen in het algemeen. Je zult staan te kijken hoeveel mensen min of meer kwaad/beledigd zijn als ik hen vertel dat ze geen pijp bekijken, maar een schilderij!Vincent Schol schreef:
Het waren toevallige pasanten, dus niets geposeerd, eigenlijk veel leuker (en vaak moeilijker) dan met modellen.Leon schreef:Anderzijds is de realiteit ook onzin. Die twee fietsers zijn daar maar heel even geweest. Daarvoor waren ze daar waarschijnlijk nog nooit, en ze zullen ook nooit weer op die manier precies daar zijn.
En interessanter, hoe zijn ze daar gekomen? Waren ze echt recreatief aan het fietsen? Of zijn het modellen (vrouw en dochter van de fotograaf) die gevraagd zijn even te gaan poseren? En wat is dan ethisch? Is het voor de lens creeëren van een nepwerkelijkheid anders dan het met photoshop maken van een nepfoto?
Dat de klant bepaalt wat wel of niet gewenst is wat betreft het shoppen kan ik in meegaan maar dat de klant bepaalt wat mooi is vind ik te ver gaan.Marco Meijerink schreef:...regel 2: de klant bepaalt wat wel en niet kan of wat wel of niet mooi is.......
Manipulatie van het nieuws met wat voor doel dan ook is helaas aan de orde van de dag. Het acht uur journaal op de televisie is er helaas ook een voorbeeld van tegenwoordig.Maarten W schreef:Bij schrijvende journalisten of televisie journalisten weten we makkelijker te duiden of de verslaglegging gekleurd is door de visie van de brenger van de boodschap. Waarom vinden we het moeilijker te accepteren dat de fotograaf evengoed kleurt?
Ik was een paar jaar geleden eens in Siena (I) en stond op de plek, ergens bovenin een gebouw, van waaraf Henri Cartier-Bresson ooit een pracht van een foto van een verstild marktplein maakte. De foto had ik kort daarvoor op een expositie gezien en ik herkende de locatie.ottovds schreef:Ik vind dat het de kunst van de fotograaf is om net dat landschap te vinden zonder die storende elementen.
Jammer! Bresson is de man van het 'gouden moment' eventueel een handje geholpen, maar nooit helemaal.Leon schreef:Mijn respect voor de beroemde fotograaf nam echter acuut een beetje af.
Ach, waarom niet? Dat doet jouw perceptie in feite met jou ook. Wanneer je naar iemand/iets kijkt, dan selecteer je ook en laat veel weg terwijl je de essentie absorbeert.bert sitters schreef:Wat wereldfietsers niet moeten doen is een foto maken van een drukke weg en alle auto's verwijderen en er vervolgens bij zetten: " Zie je wel, geen verkeer te bekennen op deze weg."
Probleem is een beetje dat alle soorten fotografie hier door elkaar gehusseld worden. In de kunstzinnige fotografie en reclame mag alles, in reportages weinig tot niets.bert sitters schreef:Volgens mij is veel geoorloofd. Ik vind wel dat je mensen niet op het verkeerde been mag zetten,
De meeste klanten reageren er toch tevreden door.Michael W schreef:in reportages weinig tot niets.
Een klein beetje (van veel) wel ja. Ik was altijd gebiologeerd door mooie lege pleinen en straten en heb menig uur doorgebracht met zoeken naar authentieke locaties en uitvogelen hoe ik alle paatjes en auto's uit beeld kom krijgen en nog een enigszins acceptabele compositie overhield. Toen ik me realiseerde dat die authentieke locaties een eeuw geleden net zo normaal waren als parkeerplaatsen nu, wist ik dat Cartier-Bresson zich kon focussen op zijn specialiteit (het moment) zonder al te veel tijd te verliezen aan hetgeen mij vrijwel alle tijd kostte.Rachel schreef:Waarom zou je minder respect hebben voor een mooi werk wanneer je eventjes in de keuken kunt kijken en kunt zien hoe het wordt gemaakt? Verdwijnt de magie dan?Leon schreef:Mijn respect voor de beroemde fotograaf nam echter acuut een beetje af.
Dat is toch geen tijd verliezen. Zoeken is toch de mooiste bezigheid!Leon schreef:Toen ik me realiseerde dat die authentieke locaties een eeuw geleden net zo normaal waren als parkeerplaatsen nu, wist ik dat Cartier-Bresson zich kon focussen op zijn specialiteit (het moment) zonder al te veel tijd te verliezen aan hetgeen mij vrijwel alle tijd kostte.
En dit is toch ook maar weer een mooie illustratie van hoe verschillend mensen waarnemen, en je dus ook éénzelfde foto kan bekijken!Ik was altijd gebiologeerd door mooie lege pleinen en straten en heb menig uur doorgebracht met zoeken naar authentieke locaties en uitvogelen hoe ik alle paatjes en auto's uit beeld kom krijgen en nog een enigszins acceptabele compositie overhield. Toen ik me realiseerde dat die authentieke locaties een eeuw geleden net zo normaal waren als parkeerplaatsen nu, wist ik dat Cartier-Bresson zich kon focussen op zijn specialiteit (het moment) zonder al te veel tijd te verliezen aan hetgeen mij vrijwel alle tijd kostte.
. Let op het heel bijzondere 'Escher' crankstel, dank zij een overijverige retoucheerspuit Dat het leven nu een ander tempo heeft en dat de wereld er tegenwoordig anders uitziet is een feit. Maar dat het daardoor moeilijker is om het beslissende moment te fotograferen ben ik niet met je eens. Misschien doen zich door de snelheid van het bestaan van vandaag de dag wel veel meer beslissende momenten voor...Leon schreef: ...Toen ik me realiseerde dat die authentieke locaties een eeuw geleden net zo normaal waren als parkeerplaatsen nu, wist ik dat Cartier-Bresson zich kon focussen op zijn specialiteit (het moment) zonder al te veel tijd te verliezen aan hetgeen mij vrijwel alle tijd kostte.
Leon
