Vanmorgen was het nog donker; het regende een beetje. Mijn trouwe zwart-gele Giant FCR klaar gemaakt voor mijn dagelijkse woon-werk verkeer. Ik hees me in mijn regenkleding, een lieve smok van mijn vrouw en de acht katten geaaid. Buiten waaide het hard. Ik woon landelijk aan een B-weggetje, deel uitmakend van de fietsroute LF-10. De straathoek om gefietst en ik merkte dat mijn Agu-stuurtas wat scheef aan het stuur hing. Misleid door de duisternis was hij niet goed vastgeklikt. Tijdens het corrigeren viel de tas los vóór mijn voorwiel, terwijl ik al op toeren ben gekomen. Daar heb je het al: ik sloeg over de kop; mijn bovenlijf klapte hard plat op het asfalt, mijn fiets deed hetzelfde, maar dan op mijn rug.... Het deed me denken aan de humoritische tekenfilm 'Road Runner'. Als echte fietsliefhebber keek ik eerst naar de eventuele schade van mijn Giant en dan pas naar mezelf. Ik heb alleen pijnlijke blauwe plekken aan over gehouden, maar mijn fietsstuur is verbogen . De bidonfles met de letters ACQUA erop was de berm in gerold (acqua = water, een herinnering aan mijn Italiaanse fietstocht in 2006, zelfs de vlieglabel van de Fietsvakantiewinkel hangt nog aan mijn Giant). Terug naar huis gestrompeld en mijn vrouw bracht me per auto naar station Baflo, vanwaar ik per trein naar mijn werk ging.
Het liep gelukkig goed af. Ik moet er anders niet aan denken, want wij gaan over een paar dagen naar Zweden op reis!
Het liep gelukkig goed af. Ik moet er anders niet aan denken, want wij gaan over een paar dagen naar Zweden op reis!