Driemaal boemelen naar Normandië en Bretagne - en weer terug

[Joris Flemming]

Ik moest even opzoeken wat Signal is…

[keesswart]

15 september 2022, etappe 1: Leiden - Lille per trein (320 km)

In september wil ik opnieuw veldwerk gaan verrichten; ditmaal in Bretagne, vanaf Morlaix. Dat ga ik niet in een dag halen. Wel wil ik proberen om een flink eind in Normandië te komen, zoals in april. Net als toen ga ik eerst met de intercity naar Antwerpen. Nu de zomer voorbij is, is ook de reserveringsplicht voor fietsplekken in deze trein weer voorbij; zelfs vrijwillig reserveren is dan niet mogelijk.



Eerst reis ik weer naar Schiphol, waar de kans op een fietsplek en een zitplaats groter is dan in Rotterdam. In Breda, waar de trein toch al 10 minuten lang stilstaat om kop te maken, loopt de trein extra vertraging op omdat de machinist voor het Belgische traject er nog niet is. Wanneer de trein weer rijdt, is het zo druk, dat veel reizigers in het gangpad moeten staan.

In Antwerpen ben ik gelukkig nog op tijd voor de trein richting Kortrijk. Van de conducteur die het fietsenkot voor me opent, mag ik in de eersteklas coupé gaan zitten, die zich in deze trein dichter bij mijn fiets bevindt dan de tweede klas. Anders dan in april fiets ik vandaag niet van Menen naar Lille, maar stap ik in Kortrijk over op de boemel naar Lille Flandres; met als nadeel de beruchte Kortrijkse trappen zonder fietsgoot, maar als voordeel dat ik een kleine kans heb om in Lille de aansluitende trein naar Amiens te halen. Volgens de dienstregeling vertrekt deze slechts 2 minuten na aankomst van de trein uit Kortrijk; en ook nog aan de andere kant van dit overigens gelijkvloerse station.



Helaas lukt het niet om die trein nog te halen, omdat de Belgische trein wat vertraging oploopt en de trein naar Amiens op tijd is vertrokken. De volgende vertrekt pas 2 uur later. Een voordeel van dít nadeel is wel weer dat ik nu een paar uur kan sightseeën in Lille.



Ik lust nog wel een kop koffie; in Antwerpen was daar amper tijd voor. Wel is het inmiddels lunchtijd - en dan hoor je in Frankrijk eigenlijk geen koffie meer te drinken. Ditmaal vind ik geen patisserie die 's middags open blijft, maar wel een bar-tabac met lege tafeltjes zonder wijnglazen. Daar zijn koffieklanten altijd welkom!



Tussen het oude kopstation Lille-Flandres en het nieuwe Lille-Europe voor hogesnelheidstreinen ligt aan de ene kant van de weg een glazen stad met winkels en hotels...



...en aan de andere kant een park met hier en daar trekkerstentjes, waar gestrande reizigers zonder papieren vermoedelijk wachten op een kans om mee te kunnen met de Eurostar naar Londen.



En dan wordt het tijd om weer terug te keren naar de stationshal om daar nog even te wachten tot het vertrekspoor van de trein naar Amiens bekend wordt. Ondanks de zwaar bewapende beveiligers die hier sinds 2015 patrouilleren, heerst er op het eerste gezicht een ontspannen sfeer.



(wordt vervolgd)

[keesswart]

15 september 2022, etappe 2: Lille - Rouen per trein (246 km)



Ik hang wat rond in de buurt van de perrons met de laagste nummers, waar meestal de treinen naar Amiens vertrekken. Zodra het vertrekspoor bekend wordt gemaakt, bereik ik als een van de eerste reizigers de coupé met fietshaken. Daarna krijgt mijn fiets gezelschap van een oud stalen racefietsje en wat nieuwere alu-fietsjes van Decathlon: een hybride en een vouwfiets met drijfriem.



Helaas maken deze rustig aan hun haak bungelende fietsen in Douai plaats voor een kinderwagen met een gewapende killerkoter. Deze wordt recht tegenover mij neergezet en is klaar voor de aanval.

klik hier voor minivideo

Terwijl ik me probeer te verschansen achter mijn iPad, duurt het wel erg lang voordat de trein weer in beweging komt. In een slakkengang boemelen we naar Arras, waar iedereen wordt verzocht om uit te stappen. Op het perron wacht ik met andere gestrande reizigers op de dingen die komen gaan.

Arras ken ik goed van de Frontlijnroute. Meer dan eens was dit station het begin- of eindpunt van een weekje veldwerk. Vandaag zou ik liever nog een stuk verder willen komen.



Na drie kwartier arriveert de volgende trein uit Lille. Deze rijdt wel door naar Amiens, al is het wederom in een slakkengang. De trein is niet berekend op zoveel reizigers als er nu instappen, maar ik ben allang blij met een rustige staplek in een gang met drie lege fietshaken; zonder gilkikkers of telefoontetteraars in de buurt. Inmiddels krijgt de trein ook weer vaart.



De trein arriveert niet zonder vertraging in Amiens. De aansluitende trein naar Rouen is dan al vertrokken en de volgende komt met een half uur vertraging. Ik haal wat eten en neem plaats op een bankje, terwijl een van de reizigers probeert om een acceptabel geluid uit de piano te toveren op wat niet bepaald het meest sfeervolle station van Frankrijk is.



Het is inmiddels al 19:00 uur. En er is een camping in Amiens, een kwartier fietsen van het station. Ik ga uitzoeken hoe ik morgenochtend hiervandaan het beste verder zou kunnen reizen. Dat blijkt alleen via Parijs te kunnen, maar alle doorgaande treinen van Parijs naar Bretagne - die soms ook fietsplekken hebben - moeten gereserveerd worden en zijn voor morgen allemaal volgeboekt. En met TER-treinen van Parijs naar Bretagne is helemaal een wereldreis...

Dus reis ik toch maar door naar Rouen, waar ik om 21:20 aankom. In de trein had ik een betaalbare hotelkamer in Rouen gevonden, niet te ver van het station. Mijn boeking werd echter niet bevestigd; ik had op dat moment ook heel weinig mobiel bereik. Bij de receptie van het hotel blijkt mijn boeking niet te zijn ontvangen, maar het soort kamer dat ik wil is nog beschikbaar voor een acceptabele prijs. Mijn fiets kan vannacht in een leeg zaaltje staan.

Ik buig me nog eens over de treinopties voor morgen. Als ik in de Franse reisplanner simpelweg een ticket van Rouen naar Morlaix probeer te kopen, worden alleen routes getoond waarvoor zitplaatsen gereserveerd moeten worden. Die zijn allemaal uitverkocht. En dan heb ik nog geen fiets aangevinkt...



De Duitse treinplanner werkt veel beter, omdat je daarin aan kunt vinken dat je niet met snelle treinen wilt reizen. Het online aanschaffen van een Frans treinkaartje kan echter alleen met de Franse planner. Deze heeft wel een 'via'-optie, waarmee je maximaal één via-station kunt kiezen. Dat probeer ik eerst met Caen en daarna met Rennes, maar ook dan komen er alleen volle treinen via Parijs in beeld. Het toverwoord blijkt 'Lison' te zijn: een plaatsje tussen Caen en Rennes, zonder directe treinen naar Parijs. Morlaix is haalbaar met TER-treinen, als ik om 8:07 uit Rouen vertrek.



(wordt vervolgd)

[DriesO]

Tussen het oude kopstation Lille-Flandres en het nieuwe Lille-Europe voor hogesnelheidstreinen ligt aan de ene kant van de weg een glazen stad met winkels en hotels...

Zien jullie het schip in het gebouw?

[Poppink]

Mogelijk een verwijzing naar de Normandië die in respectievelijk 1935 en 1937 beslag wist te leggen op de Blauwe Wimpel.

[bert sitters]

Tussen het oude kopstation Lille-Flandres en het nieuwe Lille-Europe voor hogesnelheidstreinen ligt aan de ene kant van de weg een glazen stad met winkels en hotels...

Zien jullie het schip in het gebouw?

Rem Koolhaas

[derdekeer]

De Duitse treinplanner werkt veel beter, omdat je daarin aan kunt vinken dat je niet met snelle treinen wilt reizen.

Dat kan toch ook op de planner van de SNCF? Rechtsboven kun je klikken op Mode de transport en aanvinken dat je alleen TER treinen wilt zien.

Zie bijvoorbeeld https://www.sncf.com/fr/itineraire-rese ... 6000,76100.

[keesswart]

Dat zijn de dienstregelingen op de website van SNCF. In de app SNCF Connect (waarmee ik tickets kan kopen en mijn kortingkaart kan laten zien) heb ik deze optie helaas nog niet aangetroffen. Alleen de keuze tussen 'trein' en 'bus of carpooling'.

[derdekeer]

Dat zijn de dienstregelingen op de website van SNCF. In de app SNCF Connect (waarmee ik tickets kan kopen en mijn kortingkaart kan laten zien) heb ik deze optie helaas nog niet aangetroffen. Alleen de keuze tussen 'trein' en 'bus of carpooling'.

De SNCF heeft die website nogal smartphone-vriendelijk proberen te maken, voor zover ik dat zie.
En daarna naar de app om tickets te kopen etc.

[keesswart]

16 september 2022: Rouen - Morlaix per trein (607 km)



Het hotel staat vlak naast een ziekenhuis. Het is nog donker als ik wakker schrik van een traumahelikopter. Dan is het al 7:00 uur. "Shit, ik moet een trein halen!", besef ik. Snel sta ik op, pak mijn spullen in en fiets weg van het hotel. Ontbijten doe ik wel in de trein. In de ochtendschemering bereik ik station Rouen Rive Droite, waar na 10 minuten wachten mijn vertrekspoor wordt aangekondigd.



Er volgt een probleemloos treinreisje van anderhalf uur naar Caen, waar ik nog eens anderhalf uur tijd heb om koffie te drinken. Van de volgende trein is al vroeg het vertrekspoor bekend; vervolgens duurt het echter nog wel 20 minuten voordat de deuren van deze trein ontgrendeld worden en de reizigers in kunnen stappen. Na een ontspannen rit van meer dan drie uur en tien tussenstops - waarbij af en toe een glimp van de abdij van Mont Saint-Michel is te zien - is Rennes het eindpunt. Daar zou een dik uur later mijn volgende trein moeten vertrekken.

Pas 6 minuten voor de geplande vertrektijd wordt bekend gemaakt op welk perron de TER-trein richting Brest is te vinden. Ik spoed me naar een lift, die defect blijkt te zijn. Inmiddels is in het station een heuse volksverhuizing op gang gekomen; de trappen stromen nu helemaal vol met reizigers. Blijkbaar probeert iedereen die geen ticket meer kon krijgen voor de TGV, nu met deze TER-trein weg te komen. Net op tijd vind ik een andere lift, waar ik met nog drie reizigers in pas. Op het perron drijf ik mee in de stroom van mensen en rolkoffers tot ik een treiningang met een fietssymbool zie. Ik duw mijn fiets de trein in en zet hem tegen een andere fiets, gooi de tassen op de grond en blijf dan staan tussen mijn fiets en het toilet. Andere fietsen die later nog binnenkomen, worden pal tegen de treindeuren aan de overzijde gemanoeuvreerd.



Verder wordt er zacht gebabbeld, zijn er geen krijsertjes en is de conducteur uitermate relaxed. Blijkbaar ben ik in de vrijdagmiddagspits beland. Ik krijg niet de indruk dat iemand zich druk maakt over de schots en scheef staande fietsen. In Saint Brieuc zijn veel in- en uitstappers, waardoor ik een klapstoeltje kan bemachtigen.



Ook in Guingamp is het een gaan en komen van reizigers. Allemaal jongeren met veel bagage. Het is nog een half uurtje naar Morlaix...



Om 17:35 is het leed geleden. De deuren van de trein gaan open en ik ben in het beloofde land!



Een uurtje later heb ik me geïnstalleerd op een fraaie camping met een eigenaar die randonneurs en cyclotouristes al op zijn website verwelkomt. Er is zelfs een hoekje met speciale usb-stekkerdozen om powerbanks te laden. Morgen kan het veldwerk beginnen!



(wordt vervolgd)

[Flix]

In de ochtendschemering bereik ik station Rouen Rive Droite, waar na 10 minuten wachten mijn vertrekspoor wordt aangekondigd.

Is er een generieke stations bouwstijl in Frankrijk?
Dit is het station van Limoges (eigen foto):

Overigens: weer interessant en vermakelijk verhaal, Kees.

[keesswart]

Zo te zien allebei Art Niveau van eind jaren '20. Generiek is deze stijl niet geworden, maar er zijn zeker meer van deze bouwkundige juweeltjes (zie bijvoorbeeld hier).

[keesswart]

26 september 2022: Avranches - Granville per trein (33 km)

Tien dagen later fiets ik in Normandië. Het mooie nazomerweer heeft nog een week stand gehouden, maar wordt nu verdreven door een eerste aanval van de herfst.



Ook mijn achtervelg heeft er geen zin meer in. Na 32 000 km geeft een scheur op het remvlak van mijn velg aan dat het tijd wordt om huiswaarts te keren.



Aan de binnenkant wordt deze velg nog wel bij elkaar gehouden, zoals op het plaatje hieronder is te zien. Wel zet de velg boven het scheurtje iets uit door de druk die de band erop uitoefent. Met de achterrem is hier sinds een paar dagen duidelijk een oneffenheid te voelen. Om de druk op de velgrand te verminderen, heb ik wat lucht uit de achterband laten lopen.



Vandaag had ik langs de kust richting Granville willen fietsen. Wanneer ik vlakbij het station van Avranches ben, doet een blik op de buienradar me besluiten om hier gelijk maar de trein te pakken.



In Granville wordt het in de loop van de middag droog genoeg om nog zo'n 30 km aan veldwerk te doen.



Ten zuiden van Granville wordt de doorgaande kustroute, die 's zomers erg druk kan zijn, wat veiliger gemaakt voor fietsers. Dat kan een verbetering zijn voor fietsers die hier op willen schieten en niet toevallig aan de aan de verkeerde kant van de weg wonen. Voor vakantiefietsers blijf ik de landelijke kronkelweggetjes, die wat meer landinwaarts lopen en waar je meer vogelgeluiden dan autogeraas hoort, aantrekkelijker vinden.



Nog eenmaal slaap ik in mijn tent op een goed tegen de wind beschutte camping. Een paar honderd meter verderop is de strandpromenade al aan een winterslaap begonnen.



(wordt vervolgd)

[keesswart]

27 september 2022, etappe 1: Granville - Parijs per trein (328 km)



Granville heeft een kopstation dat wordt bediend door dieselmaterieel. Het is ook een beginstation in een dunbevolkte regio. De vakantietijd is al een maand voorbij en in de trein is nu volop ruimte. Het enige minpuntje is dat hier 's ochtends om 8:30 niet aan koffie is te komen.

Op het perron hangt er een bord waarop duidelijk is te zien hoe de treinen zijn ingedeeld. Ook waar de fietsplaatsen zijn: helemaal voor en helemaal achter in elk treinstel. En een fietsplek kan met de SNCF-app gratis gereserveerd worden.



Dit deel van de reis gaat helemaal volgens plan. Lekker dagdromend zie ik vanuit het treinraampje Normandische landschappen voorbijkabbelen. Rond het middaguur arriveer ik in Parijs op Gare Montparnasse.

27 september 2022, etappe 2: Gare Montparnasse - Gare du Nord fietsend (6 km)



Ik heb een uur om van Montparnasse naar Gare du Nord te fietsen. Dat lijkt meer dan genoeg voor een afstand van 6 km. Hoewel het er fietsvriendelijker lijkt dan 20 jaar terug, zijn de brede boulevards van Parijs nog lang geen volwaardige fietssnelwegen. Drukke kruispunten, stoplichten, zebrapaden, voetgangerzones, busjes die een fietspad blokkeren, rondslingerende elektrische stepjes, hyperassertieve fietskoeriers en pijlsnelle eenwielers die uit het niets tevoorschijn komen, drukken mijn tempo zodanig dat ik toch wel drie kwartier nodig heb om deze rit zonder kleerscheuren af te leggen.

klik hier voor minivideo

27 september 2022, etappe 3: Parijs - Maubeuge per trein (227 km)



Op het Gare du Nord zijn de rijen voor de betere koffieverkopers te lang voor het kwartier dat me nog rest voordat mijn volgende trein vertrekt. Op weg naar het juiste vertrekspoor lukt het me nog wel om uit een eenzame automaat een kartonnen bekertje met slootwater te halen, dat ik transportabel maak door het over te gieten in mijn stevige waterdichte coffee-to-go-beker.

De trein naar Maubeuge is zoals gebruikelijk een museumstuk uit de vorige eeuw. Wat je ook van het afgeragde Corailmaterieel mag vinden, er zijn nu meer dan genoeg vrije zitplaatsen in deze lange trein. Het is bijna 5 minuten lopen naar de lege fietscoupé vlakbij de locomotief.



In de coupé's ernaast is de originele inrichting met wegzakstoelen en stoffige gordijntjes uit een doorrookt tijdperk nog intact. Nadat ik me op het zachte pluche heb genesteld en een antihistaminepilletje tegen huisstofmijtallergie heb geslikt, pak ik mijn koffiebeker en slaag ik er zowaar nog in om eventjes de illusie te koesteren van een barista-ervaring in de Orient Express.



Een paar uur later bereikt de trein zijn eindpunt in Maubeuge. Vroeger sloegen deze treinen 3 km voor Maubeuge linksaf en reden ze verder door België naar Bergen en Brussel; sommige treinen zelfs tot Amsterdam. In 1996 werd deze grensoverschrijdende verbinding opgeheven na de komst van de Thalys, die via een ander traject rijdt. Tot 2015 was er nog wel een Thalys-verbinding Bergen-Parijs, maar ook die maakte een omweg via Lille.

Op het Belgische deel van deze lijn bleven nog wel treinen rijden tussen het grensstation Quévy en Bergen. Voor Franse treinen werd Maubeuge het eindstation. Van 2018 tot en met 2022 reed hier weer een grensoverschrijdende personentrein: 's ochtends vroeg en 's avonds een retourrit tussen Aulnoye-Aimeries en Bergen. Door de lage frequentie en een gebrek aan publiciteit werd dit geen succes. Eind 2022 werd de stekker uit deze verbinding getrokken. Sindsdien gaat er wel om de 2 uur een trein van Maubeuge naar Charleroi.

Maubeuge ligt in een regio waar stations met liften zeldzaam zijn, maar tot mijn vreugde is er wel een mooie fietsgoot naast de trap. Zonder veel inspanning duw ik mijn fiets met bepakking over de roestvrije glijbaan naar boven. Vandaag ben ik best wel te spreken over de SNCF.



(wordt vervolgd)

[keesswart]

27 september 2022, etappe 4: Maubeuge - Quévy op de fiets (11 km)



Na mijn aankomst in Maubeuge zal het nog lang duren voordat hier een trein naar België vertrekt. Daarom besluit ik om naar Quévy te fietsen, 11 km verderop, waar elk uur een trein naar Bergen vertrekt. Bij de Belgische grens is het een beetje aanmodderen op een grindpad, maar per saldo verloopt dit tochtje sneller en relaxter dan het ritje dat ik eerder op deze middag in Parijs maakte.



In Quévy staat de trein naar Bergen al in de startblokken. Het grote stationsgebouw met de dichtgetimmerde ramen was ooit een belangrijk grensstation, waar de treinen tussen Brussel en Parijs stopten voor de grenscontroles en een locomotiefwissel. Rechts op de foto zijn de sporen te zien die doorlopen naar Frankrijk. Daar rijden nu alleen nog goederentreinen langs.



27 september 2022, etappe 5: Quévy - Leiden per trein (263 km)



Na een kwartier komen de rafelranden van Bergen in zicht. Uitgerangeerde schroottreinen doen vermoeden dat hier een levendige graffiti scene bestaat.

klik hier voor minivideo

Dan gaat de trein stapvoets rijden en komt even later helemaal tot stilstand. Na 5 minuten ontpopt de conductrice zich als gastvrouw voor het handjevol reizigers in deze trein. Ze vraagt me waar ik heen wil en antwoordt vervolgens dat ik mijn aansluiting naar Brussel waarschijnlijk ga missen. Dat had ik zelf ook al bedacht. Even later laat ze me weten van welk perron de volgende trein naar Brussel vertrekt, met excuses voor de opgelopen vertraging.

Na 20 minuten komt er weer beweging in de trein. Op het station van Bergen zie ik dat de trein naar Brussel er nog wel staat, maar inmiddels zo vol is dat ik liever de volgende neem. Waar en wanneer die zal vertrekken, wordt voorlopig niet duidelijk. Displays op het station laten voortdurend uitgevallen treinen en gewijzigde sporen zien. Eigenlijk past deze situatie wel bij dit station, dat in 2015 feestelijk geopend had moeten worden toen Bergen een jaar lang de Culturele Hoofdstad van Europa mocht zijn.

"Even Calatrava bellen", moeten de bestuurders van Bergen gedacht hebben toen hun stad deze titel had binnengehaald. Het oude stationsgebouw werd in 2013 gesloopt om plaats te maken voor een creatie van de Spaanse bouwmeester Santiago Calatrava. Sindsdien heeft Bergen zijn eigen variant op de Sagrada Familia: een bouwput met allure, onverenigbaar met krappe deadlines en beperkte budgetten. De oorspronkelijke kostprijs voor dit station was berekend op 37 miljoen euro, maar was begin 2023 bijna vertienvoudigd. Een van de aannemers ging failliet en met onderaannemers braken conflicten uit, waardoor de bouw lange tijd heeft stilgelegen. Door de 60/40 verdeelsleutel tussen Vlaanderen en Wallonië gingen de kostenoverschrijdingen aan het station van Bergen ten koste van Waalse spoorinfrastructuur; zelfs de vernieuwing van bovenleidingen moest uitgesteld worden.

Ik weet niet of deze verdeelsleutel ook van toepassing is op het rollend materieel, maar krijg wel de indruk dat hier meer stokoude treinen rondrijden dan op stations in Vlaanderen. Verder valt me op dat hier veel rokende en rijk getatoeëerde reizigers rondlopen.



Sinds de afbraak van het voormalige station kunnen twee eilandperrons bereikt worden via lange looproutes en tijdelijke voetbruggen. Met mijn fiets maak ik hier dankbaar gebruik van. Elke keer wanneer het vertrekspoor van de trein naar Brussel wordt gewijzigd, begin ik opnieuw aan de lange mars over de hellingbanen. In de verte lonkt dan steeds weer het nieuwe wereldwonder van Calatrava, waarvan het dak inmiddels voltooid is, maar de liftschachten nog leeg zijn. Qua kleurstelling passen de hellingbanen overigens prima in het geheel.



Uiteindelijk vind ik een trein die me naar Brussel brengt, na een ongewild maar toch interessant oponthoud op het station van Bergen.

In Brussel Zuid mis ik de aansluitende intercity naar Nederland. Ik ga op zoek naar een portie verse friet, wat resulteert in een lange zoektocht door het sfeerloze winkelcentrum onder de perrons van dit grote station. Op elke andere drukke plek in België had zo'n zoektocht waarschijnlijk een half dozijn frietkotten opgeleverd. Uiteindelijk kan ik toch met een gevulde maag in de trein stappen. Op de laatste dinsdag van september om 19:45 valt het met de drukte in deze trein wel mee. Met nog een overstap in Rotterdam ben ik voor 23:00 thuis.

[LHTJoost]

Leuk om te lezen Kees.
Ik was in 2019 nog in Bergen in een poging met mijn fiets vanuit Antwerpen in Parijs te belanden. Wat lukte overigens. Het station was toen nog volledig "under construction" maar zag er al veelbelovend uit. Nogal contrasterend met de troosteloosheid van de rest van Bergen. Los daarvan alleen mag goede herinneringen aan dit spontane avontuur met als doel vanuit Parijs terug naar Nederland te fietsen.

[peter de rijk]

Na mijn aankomst in Maubeuge zal het nog lang duren voordat hier een trein naar België vertrekt.
(...)
Na een kwartier komen de rafelranden van Bergen in zicht. Uitgerangeerde schroottreinen doen vermoeden dat hier een levendige graffiti scene bestaat.
(...)
Dan gaat de trein stapvoets rijden en komt even later helemaal tot stilstand. Na 5 minuten ontpopt de conductrice zich als gastvrouw voor het handjevol reizigers in deze trein. Ze vraagt me waar ik heen wil en antwoordt vervolgens dat ik mijn aansluiting naar Brussel waarschijnlijk ga missen. Dat had ik zelf ook al bedacht.
(...)
Verder valt me op dat hier veel rokende en rijk getatoeëerde reizigers rondlopen.
(...)
In Brussel Zuid mis ik de aansluitende intercity naar Nederland. Ik ga op zoek naar een portie verse friet, wat resulteert in een lange zoektocht door het sfeerloze winkelcentrum onder de perrons van dit grote station. Op elke andere drukke plek in België had zo'n zoektocht waarschijnlijk een half dozijn frietkotten opgeleverd.

Fel realistische observaties waar de betreurde Bob den Uyl (Het reizen vereist sterke zenuwen) nog een puntje aan zou kunnen zuigen. Goed om te weten dat de fiets-treinroute naar Parijs via Maubeuge nog steeds een niet te onderschatten uitdaging is. Dank voor je precieze rapportage.

[LHTJoost]

Ik ben in 2019 vanuit Bergen rechtstreeks naar Gare du Nord gereden per trein. Zonder voorbereiding. Was dat een lucky shot dan misschien?

[keesswart]

Heel veel geluk gehad. Misschien was het een proefritje voor de verbinding die in dit topic werd aangekondigd.

(Zo heb ik ooit koffie gedronken in een Frans dorpscafé, dat één dag in de 5 of 10 jaar open moest zijn om een horecavergunning niet te laten verlopen. Toevallig fietste ik er net die ene dag voorbij. Andere horeca had er al jaren eerder het loodje gelegd.)

[DriesO]

Ik ben in 2019 vanuit Bergen rechtstreeks naar Gare du Nord gereden per trein. Zonder voorbereiding. Was dat een lucky shot dan misschien?

Heel vreemd.
De klassieke treinen België-Parijs stopten al in de vorige eeuw. Er is alleen nog een rechtstreekse trein van Maubeuge naar Parijs.
Er reed een Thalys via Bergen naar Parijs maar die stopte al op 30 maart 2015.
En bij werken wijkt de Thalys niet zomaar uit naar die klassieke lijn.
Heb je daar meer gegevens over?