. Wel een mooie sfeer 's nachts 
De meest aantrekkelijke route die onder de 90 km blijft, blijkt dwars door de Flevopolder te lopen. Grotendeels over fietspaden door bossen en groenstroken. Het begin is een herhaling van de mooie route door het Beekhuizerzand, die we gistermiddag in de tegenovergestelde richting fietsten.
In Ermelo moeten we wachten voor een spoorwegovergang, terwijl we amper genoeg tijd hebben om de pont van 11 uur naar Zeewolde te halen. Als we die missen, moeten we 40 minuten wachten. Dat is geen ramp, maar toch wel een sprintje naar de veerhaven bij Strand Horst waard. Het lukt, we kunnen nog mee!
Vanaf Zeewolde fietsen we 9 km over fietspaden door de uitgestrekte loofbossen van het Horsterwold en daarna nog 5 km fietspad op de noordoever van de Hoge Vaart. Ook daar rijden we in de luwte van bomen en struiken.
Het fietspad wordt anderhalve kilometer onderbroken door een rustige weg met bomen erlangs. Dan volgt 19 km fietspad langs de Hoge Vaart en door de bossen en parken van Almere. Van tegenwind en autoverkeer hebben we hier geen last. Alleen een omgewaaide boom dwingt ons even tot afstappen.
Het enige minpuntje van deze route is het planmatige, aangeharkte karakter ervan. Geen enkele boom is ouder dan een halve eeuw. Woudreuzen, stuwwallen, pingoruïnes, magische plekken waar de gekste dingen zijn gebeurd, kerken en kastelen: je zult ze hier niet vinden. Hoewel? In Almere heeft men geprobeerd de ondraaglijke saaiheid van de moderniteit te doorbreken door een kasteel te bouwen. De buitenkant had een replica van het Belgische Château Jemeppe moeten worden (zie hier), met een karkas van gewapend beton. Zoals gebruikelijk bij grote projecten, waren de bouwkosten veel hoger dan geraamd. Pogingen om er een trouwlocatie of een pretpark (Witch World) van te maken, zijn gestrand. De gemeente zag er geen heil meer in en steekt nu liever veel geld in een ander megalomaan project: de Floriade van 2022 (zie hier).
Wat rest is een eigentijdse ruïne, of een folly (zie hier). In ieder geval een leuke aanwinst op de lijst van Grote Nutteloze Werken (zie hier).
In Muiderberg zijn we terug op het oude land. Het dorp is gebouwd op het topje van een stuwwal, die enkele meters boven het omringende veen uitsteekt. De oude Zuiderzeedijk die van Naarden naar Amsterdam liep, werd hier even onderbroken door een klif met een zandstrand. Dat klif is nu een mooie plek om even languit in het gras te liggen en naar de bootjes op het IJmeer te staren.
We volgen de oude zeedijk naar het westen en zien in de verte een echt kasteel: het Muiderslot. In folders ook wel 'Amsterdam Castle' genoemd. Toch zijn we hier nog niet op Amsterdams territorium, maar in de Gooi en Vechtstreek. 'Muiden' is voor toeristen niet uit te spreken, maar een Engelse of Chinese vertaling van 'Gooi en Vechtstreek' zou best passen bij zo'n middeleeuws kasteel.
Vanaf Muiden loopt een erg mooi fietspad langs de oude zeedijk naar Amsterdam. In 2004, toen het fietspad nog niet klaar was, heb ik hier al eens foto's gemaakt voor een tijdschrift. Sindsdien ben ik er niet meer geweest, dus ik ben benieuwd hoe het fietspad er nu bijligt. Dat valt tegen. Zodra we Muiden uitfietsen, wordt het pad met een hek versperd. Aan dit hek laat een onvriendelijk bord ons weten dat het fietspad nu verboden terrein is 'in verband met verspreiding coronavirus'.
"Het moet niet gekker worden", denk ik. Ik had me erop verheugd om hierlangs te fietsen. Het alternatief, een saai fietspad langs de Muidertrekvaart in de herrie van de A1, heb ik als twintiger al vaker gefietst dan me lief was. Ik geloof er niks van dat het coronavirus de werkelijke reden van deze afsluiting is. Net als veel andere fietsers kiezen we voor burgelijke ongehoorzaamheid en negeren we het verbod.
Ik vermoed dat de werkelijke reden de overlast van racefietsers - en misschien ook wel speed pedelecs - is, die hier keihard langs kunnen scheuren en zich niks aantrekken van langzamere fietsers, wandelaars en schapen. Om asofietsers te weren, zou je hier wat aan het wegdek moeten doen. Iets met drempels; of op strategische plekken van het betonpad een grind- of schelpenpad maken; of een kudde Wieringse schapen op het pad laten scharrelen (zie deel 3 van het verslag van 5 mei).
Het fietspad komt uit op de Diemerzeedijk. Ooit woonde ik hier vlakbij in een studentenflat, met uitzicht op het IJmeer. De Diemerzeedijk was toen nog een verlaten vuilstort, waar ook afval uit de olieindustrie, zware metalen en dioxine werden gedumpt (zie hier). Nu is het een van de drukste autoloze uitvalswegen van Amsterdam naar het oosten.
Een rondje van twee weken hebben we nu voltooid. Het overtrof onze verwachtingen. En we zijn nog lang niet uitgefietst. Na een onderbreking van drie dagen begint het hemelvaartweekend en gaan we weer op pad.
(wordt vervolgd)
