Van Bergen naar Brevik Noorwegen. Route haalbaar (moeder en dochter)?

[roos roos]

Wij vertrekken in mei 2020 naar Noorwegen. We vertrekken vanuit België en onze route loopt langs de nationale parken in Nederland. Bovenaan pikken we in op de NSCR-route tot Hirtshals en vandaaruit nemen we de ferry naar Bergen. We zouden vanuit Bergen in Brevik moeten geraken. We gaan immers terug met de 'volvo'-boot. Mijn grootste bekommernis is de zwaarte van de route vanuit Bergen naar Brevik. Het lijkt me alleszins makkelijker (lees: minder pittig) om de route omgekeerd af te leggen, maar dat is nu eenmaal niet van toepassing. Nu zag ik op een ander forum iemand foto's posten van de Mabodalentunnel (de oude weg die nu fietspad is) waarbij eindelijk een nieuwe asfaltlaag is gestort en het rotspuin is geruimd. Hij is dus terug open voor fietsers. Deze route heeft met voorsprong mijn voorkeur. Maar zwaar. Alleen, hoe zwaar? Is er iemand die hem in het verleden reeds gefietst heeft in die richting? Ikzelf ben een vrouw van 44 die haar dochter van 15 gaat meezeulen. Uiteraard met volle bepakking. We zijn beiden sportief en ik heb ondertussen wel ervaring met toerfietsen, maar de dochter (nog) niet en zij is vrij blessuregevoelig. Of kan iemand mij alternatieve routes voorstellen? De NSCR in Noorwegen zien we niet zo dadelijk zitten omwille van de 'drukte' daar, alhoewel 'drukte' wat sterk uitgedrukt is.

[_Peter_]

Tegen de tijd dat je in Hirtshals bent hebben jullie beide al wel een idee wat wel of niet mogelijk is, ondanks dat je vaak wind in de rug (Wind uit zuidwest) zal hebben gehad heb je ook al zo'n 1000 km achter de kiezen, de conditie is er dan zeker en eventuele pijntjes overwonnen of niet, dat is elke keer toch weer anders. Je kan dan ook besluiten om via een andere route terug te keren, of gewoon wat minder kilometers te maken elke dag.
Je kan wel een harde planning maken om elke dag te halen, dat is alleen ook voor je vakantiegevoel niet goed, dus als het lekker gaat misschien wat meer op een dag en anders maar wat minder.
Tussen Kristiansand en Brevik valt het wat betreft het klimmen wel mee vond ik zelf al waren er wel een paar pittige heuvels (fiets en bagage wegen de helft van wat ik weeg als dat een indicatie kan zijn) Ds neem niet teveel mee, en laat je dochter vooral zelf fietsen.
Voor wat drukte betreft voor Noorse begrippen misschien maar niet te vergelijken met België of Nederland, daarnaast heeft het merendeel van de Noren geen haast ze rijden in tijd en niet in afstand. En houden ook prima rekening met anderen.

[roos roos]

We gaan inderdaad kijken wat we dag na dag aankunnen en inderdaad, ondertussen hebben we heel wat kilometers afgelegd om daar wat meer zicht op te krijgen. Alleen heb ik heel erg het gevoel dat we in Noorwegen zelf niet zomaar kunnen beslissen wat en hoe. Wat voorbereiding lijkt me hier op zijn plaats aangezien je rekening moet houden met tunnels die soms niet toegankelijk zijn voor fietsers, hoogtemeters, weer, ... Je zit ook wat beperkt qua wegen. Maar die mabodalentunnel spreekt me aan. Maar misschien zie ik het wel iets te optimistisch. Dat is 35 km aan een stuk klimmen. We hebben hem 2 jaar geleden met de camper gedaan en dat is dus echt spiraalsgewijs omhoog door de tunnel. Zeer vreemde gewaarwording trouwens. Gelukkig gaat de oude weg iets minder stijl, maar niettemin, een pittig stuk. We zitten natuurlijk met heel wat bepakking en we wegen allebei maar 50 kg. Alhoewel we het allernoodzakelijkste zullen meenemen, zal onze fiets en bagage altijd te zwaar zijn voor ons. Niemand die deze weg al eens gefietst heeft? Ik bedoel de weg omhoog van eidfjord naar geilo, langs de Voringfossen.

[123456]

...
Dat is 35 km aan een stuk klimmen.
...

Niet steil dus?

Gezonde en getrainde fietsers kunnen in een licht verzet stijgingspercentages tot 5% best wel lang volhouden.

[daulagari]

De oude weg door de Måbødalen vallei; op CyclingCols is het hoogteprofiel te zien, het is 1248 meter stijgen over 28 km met een klein stuk 10.8%, in het begin z'n 6 km 8% omhoog en de rest zo 4..5%

Je kan eens met Hoe snel klimt u? spelen. Als ik totaal gewicht 90 kg, gewone fiets en gewone band selecteer met een gemiddelde snelheid op 20 min van 25 km/h (142 Watt) dan zie je dat het zo tussen de Alpe d'Huez en Mont Ventoux zit en iets van drie uur. Als je 21 km/h (100 Watt) kiest dan is het meer iets als vier uur.

100 Watt is een vermogen waarvan de fietsersbond zegt "Het is een inspanning waarbij je niet moe wordt en niet gaat zweten." dus dat zou zeker moeten kunnen. Voor die 8% heb je wel een laag verzet nodig en wat meer vermogen anders wordt je trapcadans te laag. Het stukje 10.8% kan je gewoon lopen.

Wat voor verzet hebben jullie? Als je een gewone fiets met derailleur hebt tel dan de tanden van het kleinste blad voor en het grootste blad achter.

[rockhopper]

Ik weet niet hoe die data van jou werkt, maar ik denk dat als je klimmend aan de 25km/u of 21km/u zit, je niet zomaar kan spreken over "je wordt er niet moe van".
Ik vermoed dat je met 100 Watt inspanning op een veel lagere snelheid uitkomt (en daarmee dus ook op een langere duur) tijdens het klimmen, zeker bij een gemiddelde helling van 5%.

Ik heb verder geen kennis van hoe al die mooie berekeningen werken, maar ik weet wel hoe het voelt om een helling op te fietsen, ik weet ook hoeveel moeite het -mij- kost om op 20km/u uit te komen, en dat ik dat persoonlijk klimmend niet haal, tenzij ik tot bijna het gaatje ga.

[berg fietser]

Niemand die deze weg al eens gefietst heeft? Ik bedoel de weg omhoog van eidfjord naar geilo, langs de Voringfossen.

Het is lang geleden dat ik daar gefietst heb. ik was daar in 1997.

Uit mijn verslag:
s Ochtends wat inkopen gedaan in de plaatselijke supermarkt. Daarna start de zware klim het fjord uit door de Måbødalen. De fietsroute volgt de oude weg terwijl de autoweg weer in een aantal tunnels verdwijnt. Alleen wandelaars, fietsers en toeristen in een treintje kunnen genieten van het uitzicht op de smalle kloof. Bij de 181 meter hoge Vøringfossen stort een waterval met enorm geraas vanaf hotel Fossli de diepte in. De klim is na de waterval niet echt steil meer. Af en toe is er een glimp te zien van de Hardanger Jokulen. In het zuiden sterkt het enorme plateau van de Hardangervidda zich uit, het domein voor de wandelaars. Er zijn geen wegen die dit natuurgebied doorkruisen.
De Noren zijn hard bezig om de weg winterklaar te maken. Grote stukken van het asfalt zijn weg gefreesd waardoor de weg er niet zo comfortabel bij ligt. Een gedeelte van het asfalt is nog zacht, zodat een dikke laag teer aan mijn banden blijft kleven. Op het hoogste punt 1250 meter pauzeer ik en geniet van het mooie landschap om mij heen. Nadat ik bij de berghut mijn bidons heb bijgevuld, stuiter ik weer verder over het hobbelige wegdek.

De eerste 10 km zijn dus zwaar. Daarna is het zeker wel te doen.
Daarna de Rallerveien gedaan en halverwege gekampeerd.

[daulagari]

Ik weet niet hoe die data van jou werkt, maar ik denk dat als je klimmend aan de 25km/u of 21km/u zit, je niet zomaar kan spreken over "je wordt er niet moe van".

Nee, die 25 of 21 km/h is zeker niet de klimsnelheid maar zoals op de site te lezen is je gemiddelde snelheid op vlakke weg op 20 minuten. Deze snelheid wordt gebruikt om te berekenen hoeveel vermogen je kan leveren.

28 km in 3 a 4 uur komt ook niet echt overeen met 25 of 21 km/h.

[_Peter_]

Ik wilde al zeggen, als ik 7km/u omhoog haal ben ik al blij. Nu moet wel gezegd worden dat mijn longcapaciteit nogal achter ligt bij dat van veel anderen, en hoeveel Watt ik wegtrap is ook echt niet van belang. De truuk is om de hele dag door te kunnen fietsen, en de volgende dag ook. Dus gewoon de fiets in de kleinste versnelling die je rond kan draaien en fietsen maar, als het te licht is terugschakelen en anders nog kleiner schakelen, er komt zeker een moment dat je niet meer kan schakelen en dan heb je de keuze lopen, pauzeren of in een heel laag tempo verder, als de snelheid onder de 5 km/u komt kun je beter gaan lopen of even pauzeren, en dat is helemaal niet erg, zo heb je ook tijd om van het uitzicht te genieten, die vliegt in elke afdaling toch weer heel snel aan je voorbij.
O en zweten ga je echt wel, dus zorg ook voor voldoende water.

[rockhopper]

Tja, ik vraag me af of een blessure gevoelige dochter ook zin heeft om zo lang en zo ver te fietsen. Misschien maak ik me wel druk om niks en vind ze het geweldig, maar ik kon op 15 jarige leeftijd een dagje fietsen wel waarderen, een week niet. Zeker niet als het twijfelachtig zwaar wordt.

@daulagari Ik begrijp dat ik actief onderzoek moet gaan doen naar de data op de website, daar had ik geen behoefte aan. Ik snap dat ik je woorden verkeerd begreep en dat je dus gelukkig niet zo snel klimt
Die theoretische vermogens enzo vind ik persoonlijk een hoop geblaat, iets dat ik al veel te veel tegenkom in de racefiets fora. Ieder zijn ding natuurlijk. Maar ook al bereken je het een en ander van te voren, er zijn zoveel factoren die een rol spelen in de zwaarte dat in mijn ogen de focus op één onderdeel (vermogen) leggen je tot vervelende verassingen kan komen.

Om een voorbeeld te noemen voor mezelf. Ik kan wat betreft vermogen en conditie makkelijk de hele dag 15km/u fietsen. Maar na 6 uur in het zadel wil het lijf meestal niet meer (zadelpijn/stijfheid). Dit kan natuurlijk langzaam opgebouwd worden, maar het kan ook dat je de eerste dagen te ver gaat en de dagen / weken erna er veel last aan overhoud.

[_Peter_]

En daarom is het goed om hier in NL (of België) al te beginnen met fietsen en die conditie en gewenning langzaam op te bouwen. Meteen de eerste dag de bergen gaan bedwingen lukt een getrainde wielrenner misschien wel, voor vakantiefietsers is het hoe goed je voorbereiding ook is toch even wat anders.
En fietsen in de regen, met wind tegen en wat lagere temperaturen is heel wat anders dan in Spanje in zomerse temperaturen en wind in de rug.

[daulagari]

Ik snap iedereen die formules maar niets vindt maar ik vraag me altijd af waar dan wel een min of meer betrouwbaar antwoord vandaan moet komen.

Natuurlijk zijn dingen afhankelijk van weersomstandigheden, je motivatie en je conditie, hoewel die laatste redelijk in de formule is verwerkt. Maar die dingen gelden niet alle voor een klim maar voor de hele tocht.

Ik ben nog steeds benieuwd naar van de @roos roos.

[groverr]

Klimmen is altijd zwaar en gaat langzaam. Met bagage is het nog zwaarder en gaat het nog langzamer. Het is een mentale en fysieke uitdaging en voor een onvolgroeid kind al snel te zwaar (fysiek of mentaal). Als je boven op een berg staat ben je trots en de tweede of de derde misschien ook nog, maar als er steeds weer geklommen moet worden doet dat een beroep op je mentale hardheid.

Daarnaast is klimmen heel wat anders als vlak fietsen. Na 1000 km vlak gaat het heus wel beter, maar je bent daarmee nog geen klimmer. Een klimmer heeft weer niet het vermogen om langdurig te fietsen.

Mijn advies is om het aantal klims beperkt te houden, maar er wel enthousiast over te zijn. Ga ze dus niet als een probleem zien!

[derdekeer]

Een klimmer heeft weer niet het vermogen om langdurig te fietsen.

Dat valt best mee, denk ik.
Ik klim zelf graag (maar niet snel) en langdurig over vlak land rijden vind ik een beetje vervelend.
Maar het lukt wel.

[roos roos]

Ik lees heel interessante dingen. Wat ik onthou: het is niet onmogelijk, maar het zal zwaar zijn. Wat mijn blessuregevoelige dochter betreft: ze is een oud-competitieturnster en momenteel een competitieklimster. Niet dadelijk iets dat haar fysiek zal helpen bij het fietsen, maar haar mentale weerbaarheid ligt hoog, waarschijnlijk wel hoger dan die van mij. Eenmaal we die beklimming achter de rug hebben, komen we ook geen vergelijkbare beklimmingen meer tegen. Vanaf dan zijn de afdalingen (zeer geleidelijk) in de meerderheid. Ik ben dus best wel blij met de input van hierboven. Maar sowieso, plan A staat dan vast, voor alle zekerheid bouw ik alvast een plan B in. Als het daar dagen achter elkaar regent, dan is een beklimming misschien niet het beste idee.

[ErikB81]

Ik lees heel interessante dingen. Wat ik onthou: het is niet onmogelijk, maar het zal zwaar zijn. Wat mijn blessuregevoelige dochter betreft: ze is een oud-competitieturnster en momenteel een competitieklimster. Niet dadelijk iets dat haar fysiek zal helpen bij het fietsen, maar haar mentale weerbaarheid ligt hoog, waarschijnlijk wel hoger dan die van mij. Eenmaal we die beklimming achter de rug hebben, komen we ook geen vergelijkbare beklimmingen meer tegen. Vanaf dan zijn de afdalingen (zeer geleidelijk) in de meerderheid. Ik ben dus best wel blij met de input van hierboven. Maar sowieso, plan A staat dan vast, voor alle zekerheid bouw ik alvast een plan B in. Als het daar dagen achter elkaar regent, dan is een beklimming misschien niet het beste idee.

Ik heb de route nooit gefietst, maar wil vooral adviseren om niet met ongemak door te fietsen als je blessuregevoelig bent. Tieners herstellen enorm snel van spierpijn, maar kunnen ook overbelaste pezen krijgen. En als turnster is ze waarschijnlijk wel gewend om de grens op te zoeken, dat kan juist een nadeel zijn. Dus gewoon rustig aan fietsen en naar het lichaam luisteren. In het allerergste geval zal je moeten stoppen met klimmen, dat is niet erg, het is alleen een deuk in je zelfvertrouwen. Dat is beter dan een blessure waar je een paar maanden aan vast zit en waar je de rest van je vakantie voor moet opgeven.

[berg fietser]

De natuur is daar wel erg spectaculair. Lees verder op mijn website:
http://luddo.freehostia.com/Norway97/norway97.htm
http://luddo.freehostia.com/Nwegen/Nwegen.htm
http://luddo.freehostia.com/Norway2007/Norway2007.htm

Veel plezier.

[Reinder]

Afgelopen jaar(20/6, zie mijn site) heb ik de klim gedaan vanuit Eidfjord. Een prachtige klim veelal over fietspaden, toen nog wel de enorme steenslag onderweg. Deze klim is af en toe enorm pittig maar wel te doen. Ik vind klimmen mooi en uitdagend. Mij lukt het om op de fiets te blijven maar velen zullen op de steile stukken afstappen en gaan lopen/duwen. Af en toe een rustpauze met een hapje en/of foto helpt. Je kon ook de bus nemen maar mogelijk was dat omdat het fietspad formeel afgesloten was ivm de steenslag. Over de hoogvlakte is een heerlijke beloning.
En dan bij Haugostol links over de Rallervegen met een nachtje wildkamperen is mijn advies.
Noorwegen is pittig maar o zo mooi fietsen. Het staat voor 2020 weer op het programma.
Succes met je voorbereidingen

[mdroog]

3 jaar geleden hebben ik en mijn vrouw (50+-ers) vanaf Langesund langs de kust naar Bergen gefietst, en vandaar (vanwege de regen) de trein naar Myrdal genomen, afgedaald naar Flam (spectaculair) en met de trein weer naar boven en vanaf Finse weer gaan fietsen tot aan Langesund, via een uitstapje met de trein (Kongsberg-Oslo) weer terug naar Langesund.
Als t mooi weer is zou ik blijven fietsen, en zonodig de trein pakken. Het Hardangervida Nationaalpark is prachtig, op die manier, geleidelijk afdalend naar Geilo.
Maar daarmee kom je niet bij Eidfjord en verder natuurlijk.
Niet te veel bagage meenemen