Het is nu drie weken verder. Ik heb uitslag van het ziekenhuis gekregen: ik ben officieel kanker-vrij, brandschoon!
Een hele last ging van m'n schouders af.
De operatie-littekens zijn dicht gegroeid en heb het verband niet meer nodig. Alleen is de huid rond mijn linker onderarm nog wat strak en dat voelt niet prettig aan.
Ik voel me nog niet helemaal aangesterkt. Anderhalve week geleden effe naar de zeedijk gefietst, het was zonnig weer maar ik werd al gauw moe. Afgelopen 18 november heb ik op mijn molen gedraaid, maar wel met hulp van twee collega molenaars. In de wieken klimmen om zeilen uit te spannen op 25 meter hoogte is niet zomaar wat. 't Deed me wel goed.
Vandaag heb ik kriskras door stad Groningen gefietst om wat boodschappen te doen. Per trein erheen, fiets mee. Grauwe lucht, maar droog. Koude oostenwind. Helemaal geen zin om met de auto van parkeergarage tot parkeergarage te rijden. Beuh.... Zeker niet onder dat lelijke gedrocht op het Damsterdiep. Fietsen geeft meer vrijheid. Bij Belga Fietsen een nieuwe AGU regenjas gekocht, omdat de oude lek en sleets was. Gelukkig amper moe thuis gekomen.
Alleen thuis zijn vind ik niks aan, m’n vrouw is voor twee weken op familiebezoek naar Californië....
Op de terugweg (28 november) maakt zij een tussenlanding in Dublin en in plaats van Schiphol ga ik haar daar verrassen en dan samen naar Amsterdam vliegen!
Ik hou de boel hier wel ordelijk, kook zelf eigen maaltijden en heb ook gezelschap van drie lieve katten.
Dat betekent dat ik de komende maanden, indien het weer goed meewerkt, zal moeten trainen om mezelf weer fietswaardig te maken!