di 26 jun, 2018 21:32
Wij hebben het altijd ondingen gevonden, stuurtassen. Reuze handig om de belangrijke zaken als portemonnee, camera en persoonlijke bezittingen mee te nemen maar een ramp als je veel onverhard fietst. Het blokkeert het zicht en door het gewicht ver voor het centrum van je stuur te plaatsen lijkt het alsof je stuur alle kanten op gaat.
En om het nog een tikkie erger te maken is de trend de afgelopen jaren geweest om twee tasjes lekker laag aan de voorvork te hangen. Bij elk blokkerend rotsblok kom je daarmee pijlsnel van 30 km/h naar stilstand. Niet mee gerekend de snelheid die je zelf maakt als je over je stuur de afgrond in stort.
Nee, het is niks, helemaal niks.
Oef, even een statement. Natuurlijk is het niet zo erg. Jarenlang hebben we hiermee gefietst en de hele setup heeft ook zo zijn voordelen. Tassen die laag aan de lowrider hangen geven een goed stabiel weggedrag op geasfalteerde wegen. En ja, stuurtassen blijven ondingen maar het gemak waarmee je tas even onder je schouder het terrasje mee op neemt is natuurlijk reuze handig.
Maar toch is het niet altijd zo geweest. De eerste jaren reden we met de bagage lekker hoog. Op onze omgebouwde tweedehands racefietsjes. Bij elkaar gespaard met krantenwijken en vakantiebaantjes.
Maar al snel gingen ook wij over op lage tassen en een stevig blok voor op het stuur. En daarmee hebben we toch heel wat landen doorkruist.
Twee tassen achter, een baal op de achterdrager, twee tassen voor en een stuurtas vol met zaken die we niet uit het zicht wilden hebben. Maar helaas bleek in landen als Pakistan en Nepal dat niet alle wegen glad geasfalteerd zijn en eindigende we met veel gebonk, gevloek en getier in een landschap vol met kloven, slechte wegen en single tracks. Maar goed, als je niet beter weet dan vind je alles leuk, zo ook wij.
Maar na vele gebroken voordragers en onvermijdelijke valpartijen moest het roer om. Weg stuurtas en de voortassen omhoog.
Wat een verademing. Dat begon er een beetje op te lijken. Fietsen werden steviger, banden breder, voorvering en tassen die hoog torende boven elke stevige rotsblok. Afdalen kon weer op maximale snelheid.
De truck bij de voortassen was dat we gebruik konden maken van de onvolprezen Tubus Swing drager. De drager voor verende voorvorken. Als je goed zoekt kom je er misschien nog wel eentje tegen maar helaas heeft Tubus ze van de markt gehaald. Ding had ook wel wat problemen. Met teveel bagage in je voortassen boog de drager door en knapten de boutjes. Ach, onderweg even lassen en we konden weer verder maar natuurlijk niet een product wat je lang op de markt kan houden.
Dus werden we gedwongen om weer LOW te gaan. De lowrider en dito tassen weer op de fiets. En in eerste instantie ging dat redelijk. Onze uitrusting is terug gegaan naar een schamele 14 kilo en dat trek je nog wel even snel over een rotsblok heen.
Maar toch wilden we we weer de vrijheid terug van ongedwongen over trails kunnen rijden zonder dat je bang hoeft te zijn achter een rotsblok te haken.
De oplossing voor ons is simpel. Lowrider weg, voortassen weg, minder bagage mee en alleen een handlebar bag.
Vrij vertaald, een stuurtas. terug van weg geweest.
Maar dan wel een stuurtas op de juiste plek. Niet vooruitstekend aan het stuur. Maar hangend direct onder het stuur tegen de stuurpen aan. Een daarmee bijna tegen het centrum van de draaiing van het stuur.
En dat gaat verrassend goed. Wij testen de Apidura Expedition Handlebar Bag. En ja, dat klinkt toch anders dan 'stuurtas'. Eigenlijk niets anders dan een rolzak die je met bandjes aan je stuur en je voorbouw kunt klemmen. Ding is superlicht, 275 gram, en biedt plaats aan je tent (tas van Marco) of je slaapzak, matje, kleding (tas van Lisette).
Bij het bevestigen moet je even goed opletten waar alle bandjes lopen. Rem- en versnellingskabels mogen uiteraard niet afgeklemd worden. Geen tas die je er continue op en afhaalt. gewoon laten zitten als je fiets bij je tentje staat.
En het fietsen?
Dat gaat erg goed. Wij zijn verbaasd. 3 kilo aan het stuur voel je nauwelijks.
En onverhard? Geen probleem. Als je fiets erdoor kan kan jij dat ook.
PS: tas is gewoon aangeschaft....niets gekregen.
https://www.marcolisettesport.com/singl ... dlebar-bag
En om het nog een tikkie erger te maken is de trend de afgelopen jaren geweest om twee tasjes lekker laag aan de voorvork te hangen. Bij elk blokkerend rotsblok kom je daarmee pijlsnel van 30 km/h naar stilstand. Niet mee gerekend de snelheid die je zelf maakt als je over je stuur de afgrond in stort.
Nee, het is niks, helemaal niks.
Oef, even een statement. Natuurlijk is het niet zo erg. Jarenlang hebben we hiermee gefietst en de hele setup heeft ook zo zijn voordelen. Tassen die laag aan de lowrider hangen geven een goed stabiel weggedrag op geasfalteerde wegen. En ja, stuurtassen blijven ondingen maar het gemak waarmee je tas even onder je schouder het terrasje mee op neemt is natuurlijk reuze handig.
Maar toch is het niet altijd zo geweest. De eerste jaren reden we met de bagage lekker hoog. Op onze omgebouwde tweedehands racefietsjes. Bij elkaar gespaard met krantenwijken en vakantiebaantjes.
Maar al snel gingen ook wij over op lage tassen en een stevig blok voor op het stuur. En daarmee hebben we toch heel wat landen doorkruist.
Twee tassen achter, een baal op de achterdrager, twee tassen voor en een stuurtas vol met zaken die we niet uit het zicht wilden hebben. Maar helaas bleek in landen als Pakistan en Nepal dat niet alle wegen glad geasfalteerd zijn en eindigende we met veel gebonk, gevloek en getier in een landschap vol met kloven, slechte wegen en single tracks. Maar goed, als je niet beter weet dan vind je alles leuk, zo ook wij.
Maar na vele gebroken voordragers en onvermijdelijke valpartijen moest het roer om. Weg stuurtas en de voortassen omhoog.
Wat een verademing. Dat begon er een beetje op te lijken. Fietsen werden steviger, banden breder, voorvering en tassen die hoog torende boven elke stevige rotsblok. Afdalen kon weer op maximale snelheid.
De truck bij de voortassen was dat we gebruik konden maken van de onvolprezen Tubus Swing drager. De drager voor verende voorvorken. Als je goed zoekt kom je er misschien nog wel eentje tegen maar helaas heeft Tubus ze van de markt gehaald. Ding had ook wel wat problemen. Met teveel bagage in je voortassen boog de drager door en knapten de boutjes. Ach, onderweg even lassen en we konden weer verder maar natuurlijk niet een product wat je lang op de markt kan houden.
Dus werden we gedwongen om weer LOW te gaan. De lowrider en dito tassen weer op de fiets. En in eerste instantie ging dat redelijk. Onze uitrusting is terug gegaan naar een schamele 14 kilo en dat trek je nog wel even snel over een rotsblok heen.
Maar toch wilden we we weer de vrijheid terug van ongedwongen over trails kunnen rijden zonder dat je bang hoeft te zijn achter een rotsblok te haken.
De oplossing voor ons is simpel. Lowrider weg, voortassen weg, minder bagage mee en alleen een handlebar bag.
Vrij vertaald, een stuurtas. terug van weg geweest.
Maar dan wel een stuurtas op de juiste plek. Niet vooruitstekend aan het stuur. Maar hangend direct onder het stuur tegen de stuurpen aan. Een daarmee bijna tegen het centrum van de draaiing van het stuur.
En dat gaat verrassend goed. Wij testen de Apidura Expedition Handlebar Bag. En ja, dat klinkt toch anders dan 'stuurtas'. Eigenlijk niets anders dan een rolzak die je met bandjes aan je stuur en je voorbouw kunt klemmen. Ding is superlicht, 275 gram, en biedt plaats aan je tent (tas van Marco) of je slaapzak, matje, kleding (tas van Lisette).
Bij het bevestigen moet je even goed opletten waar alle bandjes lopen. Rem- en versnellingskabels mogen uiteraard niet afgeklemd worden. Geen tas die je er continue op en afhaalt. gewoon laten zitten als je fiets bij je tentje staat.
En het fietsen?
Dat gaat erg goed. Wij zijn verbaasd. 3 kilo aan het stuur voel je nauwelijks.
En onverhard? Geen probleem. Als je fiets erdoor kan kan jij dat ook.
PS: tas is gewoon aangeschaft....niets gekregen.
https://www.marcolisettesport.com/singl ... dlebar-bag
