Ik volg al geruime tijd de interessante discussies op het forum, vandaar dat ik ook mijn steentje wil bijdragen met mijn ervaringen over de fiets in de TGV.
In september ben ik met mijn vriendin van Lyon naar Saintes-Maries-de-la-Mer gefietst via de Groene weg naar de Middellandse zee route en vervolgens naar Marseille. We hebben hierbij de TGV genomen van Lille naar Lyon, en op het einde van de reis van Marseille naar Lille.
In het station van Brussel-Zuid informeerde ik mij hoe het meenemen van de fiets op de TGV precies in zijn werk gaat. Volgens de loketbediende is dat een makkie: het voorwiel eraf, stuur draaien, zadel naar beneden zetten, pedalen eraf en het geheel in een niet doorzichtige fietszak verpakken. Helaas vallen onze fietsen zelfs gedemonteerd buiten de toleranties (1,50m en 1,30m i.p.v. 1,20m). Volgens de loketbediende maakt het boordpersoneel daar geen probleem van, aangezien men in de praktijk de zakken nooit nameet. Ik was niet volledig overtuigd met deze uitleg maar reserveerde uiteindelijk toch de tickets.
De heenweg. In het station van Lille stonden we ruim anderhalf uur op voorhand te wachten op de aankondiging op welk spoor de trein zou toekomen. Onze bedoeling was de fietsen te demonteren op het perron zelf, om het gesleur met gedemonteerde fietsen en bagage tot een minimum te beperken. Spijtig genoeg wordt het vertrekspoor in Frankrijk slechts een tiental minuten aangekondigd voor vertrek van de trein. Dit maakt dat je in sneltempo met bagage en gedemonteerde fietsen op het juiste platform moet gesukkeld geraken.
Na een paar keer over en weer lopen is dit gelukt. De treinbegeleider vertelde ons dat we de fietsen konden zetten waar we maar wilden. Er was geen voorziene plaats, maar in de dubbeldekker leek het gangpad in de bovenverdieping ons het meest geschikt. Dit zorgde voor weinig problemen, buiten dat de fietsen twee keer omvielen tijdens het remmen van de trein.
Het traject van Marseille naar Lille was een ander paar mouwen. Na opnieuw met fietsen en bagage te hebben gesleurd constateerden we dat bij dit type TGV rijtuigen geen enkele stalruimte voor fietsen voorzien is.
De treinbegeleider gaf ons meteen een bolwassing wegens niet reglementair verpakte fietsen (afmetingen vielen buiten de toleranties). Dit vond ik een vreemd, want de bagageruimtes in de middengang waren al volgeladen. Zelfs indien de zakken binnen de toleranties vielen was er geen ruimte in de bagageruimte. We hebben de fietsen bij gebrek aan alternatieven voor de bagageruimtes gezet. Gelukkig stond hij dit oogluikend toe, hoewel hij ons verweet voor miserie te zorgen bij de medereizigers tot Lille.
Om eventuele ongemakken bij medereizigers te beperken ben ik voor elke halte in de middengang gaan staan om indien nodig de fietsen te verplaatsen en te helpen met de bagage. Dit werd geapprecieerd en we hebben geen enkele negatieve opmerking gekregen van medereizigers.
Hoewel we dus beide malen mochten meerijden en we menen dat de fietsen voor weinig tot geen ongemak zorgden bij de medereizigers, vinden we de combinatie fiets en TGV verre van ideaal. Dan liever minder stress en een extra dag met lokale treinen onderweg. Hopelijk denkt de SNCF bij een volgende bestelling van TGV’s aan een (beperkte) stalruimte voor fietsen. Dit niet alleen voor de fietsers, maar ook voor de medereizigers en het treinpersoneel.