Leon schreef:Ik denk dat Xyuny met de vet-tip een heel goede heeft.
In alle andere gevallen heeft water er in openingen van minder dan een halve mm geen enkele moeite mee om tegen de zwaartekracht in in de allerkleinste openingen te kruipen. Als je een stekkerverbinding echt wilt beschermen is een klokvormig ding met spleten die te groot zijn voor capillaire werking wellicht een idee.
Ik heb een vraag waarop Xyuny misschien een antwoord heeft.
De vraag is: hoeveel zou je aan energie kwijtraken als de kabels van een dynamo naar je verlichting niet van koper gemaakt zouden zijn, maar van een ander metaal dat niet zo achterlijk veel corrosieproblemen geeft maar ook wel betaalbaar is?
Ik denk aan de legeringen (welke zijn dit?) die je altijd aantreft aan electronische componenten, die zijn namelijk nooit van koper, maar wel lekker buigbaar.
Leon
Er bestaan wel waterdichte connectoren hoor. Daar bij zit elke deel op een ander met een - meestal rubber - afdichting. Naar de kabel toe, zit er dan een klassieke rubber afdichting, die wordt naar het centrum van de kabel opgespannen, zoals bij een wartel.
En zelfs daar heb ik al waterinsijpeling gehad. Rubber misschien wel voldoende tegen de kabel, maar onvoldoende tegen het connectorhuis aangedrukt? Kabel door de gebruiker te kort achter de connector gekromd?
Tegenwoordig doe ik daar ook nog ordinaire siliconekit of -vet aan.
Die pootjes van componenten zijn niet zo plooibaar hoor: 10 keer (als 't zoveel is) plooien en ze kraken af. Ze zijn meestal ook maar van een koper-legering, met daarop een (tegenwoordig loodvrije) tin-plating. Soms Verguld.
Corrosievaste kabels? Bij mijn weten (maar ik ben geen kabelspecialist), wordt enkel koper en aluminium (wegens gewicht in zwevende hoogspanningsleidingen) gebruikt. Koperdraden kun je ook vertind kopen.
Maar ook de vertinning is geen garantie tegen corrosie.
Zilver en goud zijn goed tegen corrosie, maar wegens prijs maar gebruikt voor plating (zie sommige connectors). Die plating is dan soms zo dun, dat na een vijftal "mating-cycles" die er al doorzit. Bij goudplated contacten mag de contactdruk dan dus niet te groot zijn om dat te vermijden, en wordt daardoor de gevoeligheid voor vuil dan weer groter.
Plating kan dus in principe goed zijn, maar moet mee kunnen rekken als je draden soepel wilt, of er komen barsten in de plating.
Het beschermend karakter van de vertinning is ook maar relatief. Ter illustratie: volgende foto's zijn enkele van mijn vochtslachtoffers, die wat in te vochtige omgeving stonden (toch wel (pekel-)water erover gehad hebben), en die bij productie behandeld waren met een conformal coating tegen vocht. Alles is relatief...
