door
gwb » di 19 okt, 2010 16:59
Dat was een fraai rondje Rotterdam # 15, rondom Voorne-Putten. Het weer was zoals bekend prachtig. In vredig overleg besloten we op voorstel van Jaap – de ene wat later arriverende fietser was net de inspraak misgelopen, maar hij morde níet – om vanaf Spijkenisse linksom te gaan, dat wil zeggen eerst naar het zuiden en dan westwaarts en zo verder, dit voor een andere blik op het eiland dan die tijdens een rondje V.-P. van vorig jaar, naar ik begrijp.
Mij beviel die richting prima: het eerste stuk steeds wat verder wég van huis, zowat dromend over ‘vrije natuur’ met vaag opborrelend vakantiegevoel en de terugweg tegen het decor van scheepvaart en industrie, óp naar huis en maandagse arbeid. Het eerste stuk ging van een leien dakje vóór de wind, steeds bijna langs de waterkant, soms over de dijk met royaal zicht op zeilbootjes, gevogelte en aan de landzijde grazend vee, waaronder een flinke stier die weliswaar een vervaarlijke pose had aangenomen maar voor het overige kalmpjes het schrikdraad van zijn weiland stond te verorberen. Vervolgens door een hoekje van Hellevoetsluis (waar we nog geen koffie mochten, dit na een peiling over de vraag of het onderwerp überhaupt al aangesneden moest worden), via bos & duin langs Rockanje en Oostvoorne. (Daar mochten we wél koffie, na zachte aandrang en lichte dreiging tot muiterij vanuit twee kelen, maar een en ander misschien geheel volgens een geheim plan – en toen ook gelijk goed: wel helemaal 2, met de onvermijdelijke appeltaart, die een redelijke ranking verdient in de WF-appeltaartcontest.)
Verder door de Oostvoornse Duinen met als verrassing na het laatste duintje de aanblik van de industriecomplexen op de Maasvlakte en de weg die daar met een elegante boog naartoe leidt. Er zijn nogal wat mensen die een vreselijke hekel hebben aan dergelijke panorama’s. Zo niet ik. Langs het Oostvoornse en Brielse Meer verder, de wind was zoals dat behoort in de tweede helft van de middag wat gaan liggen. Door een hoekje van Brielle waar we (ik) in een onduidelijk verkeershoekje door een dame vanuit een luidruchtige automobiel in klinkende, doch weinig fijnbesnaarde bewoordingen werden uitgescholden.
Verderop toonde het kerkje van Zwartewaal een fraai staaltje zestiende-eeuws bouwkundig knip- en plakwerk: zo te zien is het achterste deel van de kerk er later aangebouwd, dat is iets hoger met als effect dat het lijkt alsof het voorste deel rechtstandig een stukje de grond is ingezakt. Naar blijkt een Rijksmonument met grote cultuurhistorische waarde. O.
In het dorp Heenvliet (neen, er bestaat geen dorp Terugvliet, ik heb het opgezocht) koos de in de omgeving wonende fietser de weg naar huis: avondafspraak. De rest koerste over oude dijken terug naar Spijkenisse met als hoogtepunt de Konijnendijk die vredig, geflankeerd door bomen maar zonder konijnen, door het landschap slingert. Voor de liefhebbers: aan dit soort dijken is te zien hoe de oorspronkelijke polders als kransen land aan elkaar zijn geschakeld. In het veld ervaarbaar maar op de kaart, dus van boven af, pas echt goed te zien.
In Spijkenisse besteeg een fietser de metro richting huis, de overblijvende 3 deden het laatste stukje naar Rotterdam er nog even bij, ook van een leien dakje.
Met de democratische inslag van alle betrokkenen (in een groep van 5 doenlijk), het fraaie landschap, schitterende zonneschijn, goed gezelschap plus de draadkauwende stier en de luidkeelse dame, was het een gedenkwaardig rondje R. # 15. De jubileumfestiviteiten waren bescheiden, het blok appeltaart mocht er wezen, de slagroomtoef was van een feestelijke omvang.
Kortom: een welbestede middag. Jaap, dank voor je initiatief en de anderen voor het gezelschap.
Gepke.
