Of je nu old school bent of van de nieuwste gadgets houd, feit is wel dat je de laatste jaren bij de bekende grote fabrikanten vooral tegen allerlei marketing-onzin aanloopt en het bouwen van goede, bruikbare fietsen naar de achtergrond dreigt te verdwijnen. De hybride is daar het duidelijkste voorbeeld van. In den beginne hadden hybrides stalen frames en een vaste voorvork met bevestigingsnokjes en inbusboutjes om een low-rider te kunnen plaatsen. Op die manier kon je van een fiets van rond de 800 euro al een soort low-budget randonneur maken. Nu heb je een aluminium frame ("licht en sterk") waar dan vervolgens een verende voorvork van ruim een kilo aan wordt gehangen. Voorbeeld: mijn vrouw heeft zo'n fiets: een Gazelle Bahia. Op zich een prima fiets, waar zij met plezier op rondrijdt, maar hij is duidelijk zwaarder dan de Gazelle Orange van mijn zoon. Deze fiets heeft een dichte kettingkast, Nexus 7 V-naaf en een vaste voorvork. Ik heb een Giant Expedition gehad (in 2003 gekocht). Dit was een nog betaalbare confectierandonneur, completer uitgerust dan de Bahia, mooiere onderdelen (Deore, LX en XT) en zeker een kilo of 3 lichter. Bij een moderne hybride moet je genoegen nemen met trendy spaakpatronen. Hebben alleen optisch nut en zijn technisch waarschijnlijk inferieur aan goede conventionele wielen en hooguit net zo goed, maar dan zwaarder. Verder zijn veel V-brakes verdacht door de zg. Power Modulator van Shimano: remmen die net niet maximaal remmen om blokkeren te voorkomen. Kortom: de betere fietsen van de grote fabrikanten zijn vooral een luxe modeartikel geworden. Dit doet mij wel verlangen naar de tijd van weleer toen Gazelle nog de Sprinter en opvolgers en nog voordeliger: de Tour de France maakte. Die waren niet perfect, maar je kon er serieus op fietsen. Een fiets is nu eenmaal lichter en daardoor kwetsbaarder dan een auto of een motor. Dat maakt mij huiverig voor allerlei hi-tech onderdelen, zoals voor en achtervering, die kapot kunnen gaan. De Rohloff naaf is een van de weinige uitzonderingen: die schijnt i.h.a. niet kapot te krijgen te zijn. Aluminium frames in combinatie met dichte kettingkast en conventionele versnellingsnaven zijn helemaal suspect: hoe moet je nu een nieuwe achterband op je fiets zetten: de framebuigtang wordt door de fietsenmaker ten zeerste afgeraden, de achtervorken kunnen breken. Door de buigzaamheid en levensduur blijft staal naar mijn mening principieel een beter materiaal dan aluminium. Aluminium is slapper, de buizen moeten dus dikker worden en daarmee verdwijnt het gewichtsvoordeel praktisch helemaal. Als je 15 kilo of meer aan je fiets hangt, maakt het volgens mij niets uit hoe licht die fiets is. Hij moet vooral lekker zitten, soepel rijden, strak sturen en goed schakelen en remmen en bijvoorkeur niet kapot gaan.
