Voor wie is een elektrische fiets wél handig?

[peter de rijk]

...Als je tegenwoordig op een fiets met bepakking bij een café of camping stopt, word je aangekeken als een volstrekte rariteit wanneer je geen motor op je fiets blijkt te hebben...

Is dat jouw persoonlijke ervaring of blijkt dat uit de statistieken? En over welk gebied heb je het? Ik heb deze ervaring niet, maar ik heb geen ogen in mijn rug.

Ach, dat is natuurlijk allemaal een beetje anekdotisch en wellicht wat gechargeerd, maar zo uit mijn hoofd heb ik dat vorig jaar minstens driemaal meegemaakt, in Twente, Frankrijk en Oostenrijk ("Ihr seit verrückt, ohne Hilfe"). Dat laatste was in Bad Gastein trouwens, en daar had die mevrouw wel een beetje gelijk want de helling was voor semi-senioren zoals wij inderdaad wat steil.

[Fedor]

Als je tegenwoordig op een fiets met bepakking bij een café of camping stopt, word je aangekeken als een volstrekte rariteit wanneer je geen motor op je fiets blijkt te hebben. Tegelijk wek je dan trouwens vooral als je richting seniorenleeftijd gaat wel weer een soort ongelovige bewondering.

Zo sterk heb ik het nog niet meegemaakt. Wel opmerkingen over waarom ik nog op een "normale" fiets zit... een e-bike is toch veel makkelijker/handiger?.

[Flix]

Haha, jullie stralen waarschijnlijk, naast je afkeer, toch stiekem een 'wil ik eigenlijk ook wel' uit.

Maar serieus, en voor vlakkelanders soms moeilijk in te leven, maar de e-bike is voor heuvel-/bergbewoners de enige manier de fiets te gebruiken zoals wij dat in platland NL zo gewend zijn te doen. Ik heb afgelopen jaren heel wat locals zien rondfietsen, op die vermaledijde e-bike, zowel op recreatietoer als op een van-A-naar-B rit, waar ze dat zonder die fiets zeker niet gedaan zouden hebben. Volgens mij is dat voor iedereen al winst.

En voor de rest: geniet van de bewondering die je -terecht- ten deel valt.

[123456]

Daar heb je gelijk Flix. Op mijn korte fietsvakanties door Duitsland viel me op dat de meeste mensen daar tegenwoordig met trapondersteuning rijden. Voor woon-werk/schoolverkeer in heuvelachtig gebied is zo'n rijwiel natuurlijk superhandig. Dat veel mannen van middelbare leeftijd daar door de bossen rijden met een accu op hun mtb begreep ik minder goed - zo kom je nooit van je bierbuik af...

[Blackbelt]

eMTB is in Duitsland gewoon een statussymbool.
Daar wordt makkelijk 5-10.000€ aan uitgegeven, want je wil een fully met 160mm invering, dikste motor, draadloos schakelen en een carbon frame.

Ach... dikwijls is ... hoe duurder de fiets, hoe meer tijd die in een garage door brengt, en het doet de economie draaien.

[groverr]

Als je tegenwoordig op een fiets met bepakking bij een café of camping stopt, word je aangekeken als een volstrekte rariteit wanneer je geen motor op je fiets blijkt te hebben. Tegelijk wek je dan trouwens vooral als je richting seniorenleeftijd gaat wel weer een soort ongelovige bewondering.

Zo sterk heb ik het nog niet meegemaakt. Wel opmerkingen over waarom ik nog op een "normale" fiets zit... een e-bike is toch veel makkelijker/handiger?.

Ik wel. Als je vertelt waar je vandaan komt fietsen zien ze mijn zwarte Rohloff aan voor een motor.

Ik stond op de Ventoux met mijn bagage en toen werd ik aangesproken door wielrenners dat het niet eerlijk was, omdat ik de accu in mijn tas had zitten. En ook zij zagen een motor zitten in het achterwiel.

[Fedor]

Ik wel. Als je vertelt waar je vandaan komt fietsen zien ze mijn zwarte Rohloff aan voor een motor.

Ik stond op de Ventoux met mijn bagage en toen werd ik aangesproken door wielrenners dat het niet eerlijk was, omdat ik de accu in mijn tas had zitten. En ook zij zagen een motor zitten in het achterwiel.

Dat probleem hebben Pinion-gebruikers helemaal. Niemand gelooft dat dat geen motor is en wil weten waar de accu zit.

Er zijn mensen die daarom bewust geen Pinion fiets kopen omdat je dan steeds moet uitleggen dat het geen motor is (en dan geloven ze je nog niet).

[Blackbelt]

Ik wel. Als je vertelt waar je vandaan komt fietsen zien ze mijn zwarte Rohloff aan voor een motor.

Ik stond op de Ventoux met mijn bagage en toen werd ik aangesproken door wielrenners dat het niet eerlijk was, omdat ik de accu in mijn tas had zitten. En ook zij zagen een motor zitten in het achterwiel.

Dat probleem hebben Pinion-gebruikers helemaal. Niemand gelooft dat dat geen motor is en wil weten waar de accu zit.

Er zijn mensen die daarom bewust geen Pinion fiets kopen omdat je dan steeds moet uitleggen dat het geen motor is (en dan geloven ze je nog niet).

En waarom zou je dat willen uitleggen?

Net zoals mensen het nodig vinden om uit te leggen waarom ze een nieuwe auto gekocht hebben.
Nooit hoor je dan: omdat ik er zin in heb, maar altijd: ja hij was al X jaar oud, en nu krijg ik nog wat terug, en als ik het nu niet doe, dan komen er binnenkort kosten aan... bla bla bla.

Waarom rij ik met een ebike: omdat ik het leuk vind. Ik kan kiezen of ik heel ontspannen rijd, of zin heb om eens goed te zweten.
En ja, dat laatste gaat perfect, rij maar eens 27-28 km/h met een 30kg zware fiets. Het zweet komt wel.

(shit, nu probeer ik het ook uit te leggen...)

[Peter Molog]

Tegelijk wek je dan trouwens vooral als je richting seniorenleeftijd gaat wel weer een soort ongelovige bewondering.

Een verhaal van mij wat vorig jaar werd gepubliceerd op de website van Pelgrimswegen naar Rome

Al anderhalve week ben ik onderweg in het spoor van Emo. Voor de overnachting in Maubeuge hoef ik nauwelijks van de route af te wijken. Om een uur of zeven rijd ik weg van de Camping Municipal, op weg naar Hautmont, waar Emo op 24 november 1211 overnachtte. Het is half acht als ik Hautmont in fiets. Het voormalige Benedictijner klooster is leeg en vervallen. Er is een bakker en ik koop mijn ontbijt. Toch vind ik het nog te vroeg om te eten.

De afgelopen dagen liep de route hoofdzakelijk in westelijke richting, maar na Hautmont draai ik dan eindelijk naar het zuiden. Via kleine en soms zeer modderige weggetjes rijd ik naar Avesnes-sur-Helpes. Ik vind dit wel een mooie plek om te ontbijten. Het wordt ook wel tijd, het is bijna haf tien. Ik zie geen bankje, dan maar tegen de muur van de kerk op de grond. Ik zet mijn fiets weg, pak mijn ontbijt en laat me op de grond zakken. In de schaduw, want het is hier in de zon al redelijk warm.

Er komt een klein, geheel in het zwart gekleed vrouwtje aansloffen. Ze stopt bij de fiets en begint te studeren. Dan draait ze zich naar mij toe en vraagt in een moeilijk te verstaan dialect: “Oú est le moto?” In mijn beste Frans probeer ik uit te leggen dat er geen motor op zit, maar dat het een fiets is. Dat kost moeite, zij met haar nauwelijks te begrijpen dialect, ik met mijn roestige schoolfrans.

Dan vraagt ze hoe oud ik ben. Als ik zeg dat ik 63 ben, kijkt ze me ongelovig aan.

Waar ik heen ga. Als ik zeg dat ik op weg ben naar Rome, begrijpt ze dat niet. Ik probeer het te herhalen met een wat andere formulering. Dan nog is het niet duidelijk.

Maar als ik dan zeg: “Je vais au Pape”, kijkt ze me verbijsterd aan en zegt: “Vous allez au Pape?” Ze schudt haar hoofd, kijkt me nog een keer aan en loopt weg.

Dan draait ze zich om, zegent me en zegt: “Dieu avec vous, Dieu avec vous.”

En ze sloft weg, nog steeds hoofdschuddend van onbegrip.

[keesswart]

Twee jaar terug merkten we in de Franse Alpen (zie hier) dat zowel racefietsers als e-bikers ons niet zo goed leken te begrijpen: 'Eenzaam is het niet op deze top, maar we vinden nog wel ruimte om een colselfie te nemen met de zelfontspanner. De tijd dat je als bepakte fietser bovenop een col nog complimenten kreeg, is overigens voorbij. Racefietsers willen weten waarom we zoveel bagage hebben, anderen vragen zich af waarom we geen motor hebben. We wijken duidelijk af van wat hier de norm is.'
Zelf verlangde ik ook wel eens stiekem naar een motortje. Niet zozeer op de aangenaam koele cols, maar vooral in de bloedhete dalen. Met name bij vals plat verdampte het fietsplezier dan snel. Soms maakten we dan dankbaar gebruik van 'treinondersteuning'. Of 'skiliftondersteuning' als we liever een dag gingen wandelen. Dan begrepen we niks van bergwandelaars met zware rugzakken, die alles op eigen kracht wilden doen .

[Shorttrack]

zowel racefietsers als e-bikers ons niet zo goed leken te begrijpen. De tijd dat je als bepakte fietser bovenop een col nog complimenten kreeg, is overigens voorbij. Racefietsers willen weten waarom we zoveel bagage hebben, anderen vragen zich af waarom we geen motor hebben. We wijken duidelijk af van wat hier de norm is[/i].'

Ik kan hier totaal niet over meespreken maar vind het wel zeer spijtig. Ik heb juist altijd veel bewondering voor de mensen die op deze manier reizen. Te voet te fiets of iets anders op eigen kracht. Ondanks ik in mijn tienerjaren ontzettend veel gewandeld heb, doe ik dat echt niet graag. Het ging altijd veel te traag voor mij. Heb in die jaren 1 keer mogen proeven van een fietsvakantie. Toen nog met mijn schoolse fietsje en een brakke zelfgebouwde geleende fietskar. De aansluiting was gewoon een bout met een ring eromheen en vastdraaien. Heb toen eigenlijk al het virus wat opgelopen. Maar tja, de vriendin van toen vond het toch maar niets. Het was ook wel erg slecht weer in de twee weken dat we weg waren. Maar het is bij mij toch altijd blijven borrelen. Ik ben daarom ook erg blij dat ik het nu wel weer kan doen. Niet meer op de gewone fiets maar op de e-bike (niet dat dat nodig is maar ik heb er nu eenmaal een). En geen brak karretje maar een stevige met een goede aansluiting Ondanks de luxe maakt dit het voor mij niet minder leuk.

Maar ik zal er aan denken om de volgende keer de fietsreiziger (zonder ondersteuning) een compliment te geven wanneer hij boven aan de berg toekomt.

[derdekeer]

De tijd dat je als bepakte fietser bovenop een col nog complimenten kreeg, is overigens voorbij. .

Dat is niet onze ervaring. De enkele keren dat we in de bergen op de reisfiets een gesprek hadden met een racefietser, vond die onze trip best wel cool. Er was wellicht enig onbegrip - waarom doen die mensen dat zichzelf aan? - maar achter dat onbegrip zat toch respect. Als je net Galibier gedaan hebt op de racefiets, kun je je wel vaagweg voorstellen wat het moet zijn voor een reisfietser.
En wat niet-fietsers of e-fietsers ervan denken, dat boeit me hoe dan ook niet. Hoewel het altijd leuk is wanneer de dame die je de koffie brengt in Vézelay stomverbaasd uitroept: "Wat? Moet je vandaag nog naar Prémery? Naar Prémery?!" (Maar liefst 60 kilometer verder, stel je voor!)

[Flix]

En ze sloft weg, nog steeds hoofdschuddend van onbegrip.

Wat juist deze hele discussie van de titel weer in perspectief zet, want in de tijd van Emo gingen ook niet-piepjonge mannetjes op reis naar Rome, en ander bedevaart oorden. Zonder tig-versnellings fietsen met Almotions glijbanden, superlichte tentjes, ademende Gore-Tex regenjassen, campings en B&B overal, etc, etc. Vergeleken met toen is een fietsreis naar Rome tegenwoordig a walk in the park.

De ontwikkelingen gaan door, en door...

[Wim]

En na die puntjes begint de geïmpliceerde non sequitur

[peter de rijk]

Ik kan hier totaal niet over meespreken maar vind het wel zeer spijtig. Ik heb juist altijd veel bewondering voor de mensen die op deze manier reizen. Te voet te fiets of iets anders op eigen kracht.

Maar wat is er dan voor bewonderenswaardigs aan een fietsvakantie? Het kost wat inspanning om een berg op te fietsen, ja, maar hardlopen of squashen of een boek schrijven is ook vermoeiend. Een fietsvakantie is feitelijk een vrij relaxte bezigheid (enkele gebieden uitgezonderd) en komt neer op "de bladzijden van een routeboekje omslaan en de kaart volgen totdat je op de laatste pagina bent en de drie weken om zijn," zoals een landgenoot die ik in Cuba tegenkwam het treffend verwoordde

[Shorttrack]

Maar wat is er dan voor bewonderenswaardigs aan een fietsvakantie? Het kost wat inspanning om een berg op te fietsen, ja, maar hardlopen of squashen of een boek schrijven is ook vermoeiend. Een fietsvakantie is feitelijk een vrij relaxte bezigheid (enkele gebieden uitgezonderd) en komt neer op "de bladzijden van een routeboekje omslaan en de kaart volgen totdat je op de laatste pagina bent en de drie weken om zijn," zoals een landgenoot die ik in Cuba tegenkwam het treffend verwoordde

Nu wil ik de magie niet bederven, maar ik had het bij bewonderingswaardig minder over de inspanning. Alhoewel we daar ook niet ligt over moeten spreken. Het is meer het feit dat mensen ervoor gekozen hebben om op die manier te reizen. Er in investeren en ervoor gaan. Ik heb diezelfde bewondering gekregen toen we in 3 weken tijd 4500km reden van België naar Ierland en weer terug in onze 2cv. We kunnen nu eenmaal niet alles doen dus moeten selectief zijn. Wellicht ga ik het in de toekomst nog enkele keren doen, zo'n fietsvakantie met een gewone fiets. Maar voorlopig staan mijn zinnen en mogelijkheden op andere zaken gericht.

Maar de bewondering voor de inspanning is er ook zeker. Want door de alpen fietsen is uiteraard niet gemakkelijk. En ook zeker niet voor iedereen haalbaar.

[derdekeer]

Maar wat is er dan voor bewonderenswaardigs aan een fietsvakantie? (...) Een fietsvakantie is feitelijk een vrij relaxte bezigheid (enkele gebieden uitgezonderd) en komt neer op "de bladzijden van een routeboekje omslaan en de kaart volgen totdat je op de laatste pagina bent en de drie weken om zijn,"

Ha, hiermee is definitief aangetoond dat een e-fiets voor niks nodig is. Wat bladzijden omslaan en op de kaart kijken, en je bent er!

[Wim]

Het valt inderdaad allemaal wel mee qua inspanning. Ik ben 68 en zit vooral veel achter mijn bureau. En toch fiets ik lekker met bagage, ook in de heuvels en over bergen. Ja je wordt er moe van, maar dat is een fijn gevoel, zeker als je zittend werk hebt. Je wordt er flink fit van, en dat is een super gevoel. Het is ook een prachtige manier om te reizen. Het is sneller dan lopen, dus je komt ook nog ergens, en niet zo snel als de auto, dus je ziet ook nog wat. Voor mij is het prachtig onthaasten in de natuur. De eerste dag denk ik nog aan werk maar daarna niet meer.

[Polling]

kan weg want dubbel

Dat geldt voor meer reacties in dit soort draadjes...

[Blackbelt]

Nu wil ik de magie niet bederven, maar ik had het bij bewonderingswaardig minder over de inspanning. Alhoewel we daar ook niet ligt over moeten spreken. Het is meer het feit dat mensen ervoor gekozen hebben om op die manier te reizen. Er in investeren en ervoor gaan. Ik heb diezelfde bewondering gekregen toen we in 3 weken tijd 4500km reden van België naar Ierland en weer terug in onze 2cv. We kunnen nu eenmaal niet alles doen dus moeten selectief zijn. Wellicht ga ik het in de toekomst nog enkele keren doen, zo'n fietsvakantie met een gewone fiets. Maar voorlopig staan mijn zinnen en mogelijkheden op andere zaken gericht.

Maar de bewondering voor de inspanning is er ook zeker. Want door de alpen fietsen is uiteraard niet gemakkelijk. En ook zeker niet voor iedereen haalbaar.

Moet een fietsvakantie dan "bewonderenswaardig" zijn?

Gaat het om zelf genieten, of de likes op Strava, Instagram of een blog?