Fietsen in Israel

[Rutger]

Ik weet niet of dit onder de rubriek 'kletspraat' past, want het is een serieuze zaak. Als iemand een suggestie heeft voor een discussie in een andere rubriek, wees welkom.

Het gaat eigenlijk om de volgende vraag. Kan je wel of niet fietsen in een land dat met andere landen in oorlog is of kan je het land beter boycotten?
In dit geval gaat het om Israel. Afgelopen september heb ik ruim twee weken gefietst in Israel. Ik vond het een schitterend land en heb vele mooie tocht gemaakt zowel op asfalt met een trekkingfiets als op een mountainbike. Vaak had ik begeleiding van een gids die me naar de mooiste plaatsen bracht. Ik heb de Dode Zee gezien, de Klaagmuur, de doopplechtigheden in de Jordaan, het meer van Galilea en de woestijnen in het zuiden. Tijdens mijn bezoek heb ik me niet onveilig gevoeld, maar de bevolking is er als de dood voor aanslagen. Daarom bouwden ze een muur rond Jeruzalem, zijn er vele checkpoints, moet je door een detector als je een winkelcentrum binnen wil of als je de Klaagmuur wilt bezoeken. Tijdens deze tocht hebben we de Palestijnse gebieden niet bezocht, maar bijvoorbeeld wel (met de auto) via de Westbank naar Jeruzalem gereden.
De acties van Israel op de Gazastrook keur ik absoluut niet goed. Ik zou zeggen tegen allemaal: ga toch fietsen en geniet samen van dat prachtige land dat jullie hebben. Graag zou ik er nog terug gaan, maar kan dat wel? Kan je zonder gewetensbezwaren fietsen in een land dat in oorlog is? Voor mij als schrijver geldt ook nog de vraag: "moet ik wel schrijven over dit land?"

Rutger

[Toon]

Ik zie het probleem niet zo.
Als je volgens jouw stelregel landen moet boycotten omdat ze zich in oorlogssituaties bevinden, kan je een hoop landen van je fietsverlanglijstje schrappen. Dan kan je het zover drijven dat je niet eens meer in Nederland mag fietsen omdat Nederland bijvoorbeeld in Afganistan vecht. En mag je dan wel in een land fietsen dat zich niet aan de mensenrechten houdt, bijvoorbeeld China? Het antwoord moet denk ik zijn: ik neem mijn geweten mee als ik ga fietsen, maar laat mij er niet van weerhouden.

Toon

[Martin E. van Doornik]

Shalom Rutger,
Je bent geheel vrij om te schrijven over dit land. Ik heb zelf 3 weken in Israël en een deel van het aangrenzende Jordanië gefietst. Het was nog het Israël van Menachem Begin. Het gebeurde in juni 1979, de zon stond op z'n hoogst. Uit jouw verhaal blijkt hoezeer de veiligheidssituaties behoorlijk zijn veranderd. Ik ben vrijwel overal geweest: Tel Aviv, Jaffa, Jeruzalem (Yad Vashem, de "Madurodam" van Jeruzalem, de Klaagmuur, de gouden Omar Moskee, Jaffapoort, Damascuspoort en in de Knesseth heb ik een zitting van de Israëlische regering bijgewoond), Geboortekerk Bethlehem, Jericho, Dode Zee, Masada, Arad, Be'er Sheba, Petah Tiqva, Caesarea, Haifa, Akko, langs de Libanese grens, Safed, Kapernaüm, Tiberias, Nazareth, Afula en de vlakte van Sharon. Hier en daar vroeg enkele soldaten om mijn paspoort. Holland? Doorfietsen maar! Overnachtingen in Israëlische jeugdherbergen: prima-prima! Alleen de Arabieren waren wel lastige mensen: zij maakten driftige gebaren, zij rukten aan mijn kleren of aan m'n fiets en mij lastig vallen met allerlei aanbiedingen. Liep ik tijdens een avond, romantische gearmd met een leuk Engels meisje, over de oude stadswallen van Akko, werden wij hinderlijk gevolgd door Arabische jongens.... Een boeiend Bijbels land waar ik veel van heb opgestoken, maar het was ook de allerzwaarste fietstocht ooit gedaan! Hoogteverschillen van 1200 meter op één dag bij 41 graden heb ik meegemaakt. Twee keer 's nachts gefietst. Ik had een watertank van 5 liter op mijn fiets gemonteerd. Zonder dat ding was ik allang prooi voor de gieren in de woestijn....
Door de hitte was m'n fietsframe zo uitgezet dat de zadelbuis erdoorheen zakte. Een stukje blik van de Simson-plakdoos uitgeknipt en tussen de buis vastgeklemd. Ook de rem- en derailleurkabels moesten strakker bijgesteld worden. Terug op Schiphol liep het zaakje weer muurvast! Losser afstellen dus. Mijn gehele fietsvakantie van 3 weken kostte totaal, inclusief vliegen, 1326 guldens!



Groeten van Martin.

[Leon]

Ik zou zeggen tegen allemaal: ga toch fietsen en geniet samen van dat prachtige land dat jullie hebben. Graag zou ik er nog terug gaan, maar kan dat wel? Kan je zonder gewetensbezwaren fietsen in een land dat in oorlog is? Voor mij als schrijver geldt ook nog de vraag: "moet ik wel schrijven over dit land?"

Rutger,
De (journalistieke) vrijheid om ergens over te schrijven is een groot goed.
Het is de manier waarop je schrijft die bepaalt of er een zweem van wat dan ook om het geschrevene hangt.
Voor reizen geldt denk ik iets dergelijks. De vrijheid om te gaan en staan is ook een recht waar iedereen die het heeft gelukkig mee kan zijn.
Veel wereldfietsers, en jou, kennende vind ik het juist goed dat er veel gereisd en geschreven wordt, omdat werelfietsers de wereld naar mijn bescheidien mening vaak genuanceerder waarnemen dan je hier in Nederland via de media te horen krijgt.
Daarom: fietst heen en vermenigvuldig uw verhaal! (en maak er foto's bij)
Leon

[Wim]

Ik woon er op dit moment zelfs, en dat gaat natuurlijk nog wel verder. En ik denk natuurlijk af en toe over hetzelfde na. Laat ik maar met de praktische dingen beginnen, dat is het makkelijkste. Ik woon zelf in onbetwist west Jeruzalem, en daar is het leven heel rustig en veilig. Bij de supermarkt moet mijn tas open, en hetzelfde geldt als ik de campus op wil. Maar als ik zoals elke ochtend op 100 meter langs de Knesset loop, is er niets bijzonders te zien. Geen pantserwagens, geen wegafzettingen, niets. Er zijn wel wegafzettingen als je naar Palestijnse gebieden wilt, maar dat is ook de essentie van het vredesproces van de afgelopen jaren, dat er gewerkt wordt aan een tweestaten model. Dat betekent immers dat er een soort van grens is (inclucief die muur om dat te markeren). Meestal zijn die checkpoints heel efficient en ontspannen (ben er vandaag weer door enkele gekomen). Sommige delen van de Westbank kun je nog steeds zonder gevaar of stress bezoeken, op andere plaatsen is het wel gevaarlijker (o.a. Hebron, Jenin, Nablus). Maar he, Israel houdt niet meer zoals in de jaren na 1967 de pretentie op dat Judea en Samaria zoals het in die ideologie heette eigenlijk gewoon Israel zijn - het is een soort van buitenland geworden. Maar zelfs nu moet je het gevaar niet overdrijven, en kun je bijvoorbeeld gewoon bijna overal zonder stress oost Jeruzalem in (maar liever niet op vrijdag). Zoals mijn collega's hier zeiden: Palestijnen zijn geen monsters, maar heel gewone mensen.
En een fietsvakantie dan? Dat heeft nu eigenlijk geen zin. Wat mij betreft zijn de mooiste plekken om te fietsen het noorden, en de Negev in het zuiden. Ik was nog onlangs bij de kruising bij Beersheva op de foto van Martin, maar daar kun je nu een raket op je hoofd krijgen. Vandaag was ik in Megiddo in het noorden (een geweldige opgraving, en een heel mooi landschap), maar er zijn vandaag wel raketten in het noorden neergekomen, en we hebben wel wat gehoord. Bijna de hele westelijke kuststrook is zo dicht bevolkt dat ik er niet heel veel aan zou vinden daar te fietsen. Zelf kan ik lekker rustig in de mooie maar wel heel steile heuvels ten westen van Jeruzalem fietsen, maar dat is te klein voor een vakantietocht (tenzij je een klimstage zoekt).
Maar wat vind je er moreel dan van, is de belangrijker vraag. Als mijn aanwezigheid een functioneel onderdeel van iets verwerpelijks zou zijn, dan zou ik er een probleem mee hebben. Ik zou er ook een probleem mee hebben als de bevolking hier onderdrukt zou worden en er geen open debat mogelijk zou zijn. Maar dat is zeker niet het geval. Er is hier heel open discussie, en genoeg kritiek. Ook de tv beelden uit Gaza zijn hier gewoon te zien (nog veel meer zelfs), en worden net als overal besproken. Ook Arabische zenders worden hier weergegeven. Wie de varieteit aan opvattingen wil zien, kan kijken op de websites van de twee Engelstalige kranten Haaretz (socialistisch) en Jerusalem Post (liberaler). Zelf had ik grote moeite met de Israelische beschieting van de school (mijn maag draaaide om); ik heb dat dus ook geschreven aan het ministerie van buitenlandse zaken, en heb gewoon antwoord gekregen, met zelfs een zekere vervolgcorrespondentie. In Gaza worden degenen die het niet met Hamas eens zijn doodgeschoten (enkele tientallen gisteren en vandaag).
Door zo bovenop de complexiteit van de situatie te zitten, en er met mensen over te praten, leer je veel meer dan de eendimensionale beelden van de internationale pers. Zoals gezegd, mijn maag draait zich af en toe om. Het blijkt dat ik daarin hier zeker niet de enige ben. Waar ik nog geen antwoord op heb is de vraag die mijn heel progressieve vrienden (die vaak ook actief zijn of waren in de vredesbeweging) me vervolgens stellen: wat is het alternatief? Juist nu ik hier ben kan ik niet van die lastige vraag weglopen.
Wim

[123456]

Gelukkig maar dat je als wf toerist veilig bent

Ik weet niet wat de oplossing is (wie wel), maar ik zou er persoonlijk niet echt van dat land kunnen genieten als je weet dat je gastheren een heel volk zo in haar vrijheden beperkt en minderwaardig behandelt.

[Martin E. van Doornik]

Zelf kan ik lekker rustig in de mooie maar wel heel steile heuvels ten westen van Jeruzalem fietsen, maar dat is te klein voor een vakantietocht (tenzij je een klimstage zoekt).
Wim

Zoals hier, bij Latrun?



Ik had per fiets de plaats Ramla (die met de kruisvaarderstoren) achter me liggen en in de verte de hoge heuvels waar Jeruzalem ligt (823 m). Het was zeer steil omhoog naar Jeruzalem fietsen. Een Israëlische vrachtwagenchauffeur gebaarde vriendelijk naar mij dat ik aan zijn laadbak kon vasthouden en zo werd ik naar boven voortgetrokken. Afstand Tel Aviv–Jeruzalem 72 km, niet veel maar ik had er de hele dag voor nodig, wil ik mijn ogen ook de kost geven.
Is de Middelandse zeekust nu al zo dicht bevolkt? Ik heb tussen Tel Aviv en Carmel (berg bij Haifa) nog heel wat open landbouwgebieden gezien. Zonnebloemen, sinaasappels, enzovoorts. De Yizreël-vallei (ten zuiden van Nazareth) is ook redelijk mooi.
Mijn spannende fietstocht in Israël, ik denk er nog bijna dagelijks aan.

[Wim]

De kuststrook is inderdaad knap volgebouwd. Een van de gevolgen is dat die verrukkelijke Jaffa sinaasapels verdwenen zijn. Eerst vanuit Jaffa naar het noorden, maar nu helemaal weg (het merk is verkocht, en de Jaffa sinaasappels komen nu niet meer uit Israel.....). Er zijn veel immigranten geweest, en de economie is erg gegroeid. Het verkeer is ook niet steeds een feest: er wordt grof en slordig gereden, zodat ik bij voorkeur op zaterdag fiets, als het veel rustiger is.
Ik kan niet precies zien waar deze foto gemaakt is, maar misschien wel waar nu de snelweg ligt. In elk geval haal ik Latrun niet vanuit Jeruzalem. Ik moet namelijk steeds weer terug, en dat is omhoog. Ik wil wel zeker weten dat ik dat haal. In het begin was het ook nog waanzinnig heet, maar dat is nu gelukkig voorbij. Het heeft nu ook wat geregend (nog veel te weinig, en het tweede droge jaar op rij) zodat het nu ook wat groener wordt. Ik rij wel vrijwel zonder bagage, maar ik heb net zo'n soort fiets als jij destijds: 10 versnellingen, met 36 voor en 28 achter als lichtste verzet. Dat gold toen als een bergverzet, maar is niet echt genoeg voor bergen zoals hier. Ik moet dus deels staand klimmen om boven te komen. Maar niet gezeurd: het is heel mooi, met eeuwenoude terrassen op de hellingen. Die zijn altijd moeilijk te dateren, maar een deel schijnt zelfs terug te gaan op de Romeinse tijd.
Wim

[wwwillem]

Gelukkig maar dat je als wf toerist veilig bent

Ik weet niet wat de oplossing is (wie wel), maar ik zou er persoonlijk niet echt van dat land kunnen genieten als je weet dat je gastheren een heel volk zo in haar vrijheden beperkt en minderwaardig behandelt.

Het is natuurlijk wel zo dat -ik vermoed- een 'minderheid' van de joden/Israelieten de kolonisatie afkeurt, en in feite tegen de eigen kolonisten is.

Ik heb het ook moeilijk met het feit dat er blijkbaar geen vrede kan zijn. Gelukkig zijn er nog heel wat landen zijn waar het op allerlei vlakken makkelijker is om rond te fietsen.

Groeten,

Willem

[Wim]

Het is nog veel erger/ingewikkelder. Er zijn genoeg opiniepeilingen om te weten wat de inwoners van Israel willen en vinden, en ook heel wat iets minder betrouwbare peilingen om te weten wat de Palestijnen op de Westbank willen (peilingen in Gaza kunnen natuurlijk al een tijd niet meer gehouden worden - wie vrede wil werd daar van het dak van een hoog gebouw gegooid). Een ruime meerderheid van de Israeliers wil gelukkig dat Israel zich terugtrekt uit de bezette gebieden. Die malle (vooral amerikaanse in dit geval) extremisten uit Hebron die jullie laatst hebben gezien zijn bepaald niet representatief, en zorgden ook in Israel voor veel grote boosheid.
De meerderheid van de Palestijnen op de Westbank is voor erkenning van de staat Israel, en voor vreedzame samenwerking.
Dat wil niet zeggen dat daarmee alle strijdpunten opgehouden hebben te bestaan (denk vooral aan de status van de oude stad, en aan de grote stad Ma'ale Adunim die Israel helaas ten Oosten van Jeruzalem in de woestijn gebouwd heeft). Maar echt onoplosbaar is het niet.
En er zijn helaas lastige politieke problemen. De Israelische coalitie regeringen worden steeds weer gegijzeld door kleine one issue partijen, en missen vaak de verbeelding en het gezag om door te pakken. Het Palestijnse regime van Fatah op de Westbank is zo hopeloos corrupt dat je je er nauwelijks een voorstelling van kunt maken, en mede daardoor hebben veel mensen het eens een keer met Hamas willen proberen. Hamas is inderdaad niet corrupt, maar wel misdadig.
Het goede nieuws is echter juist die opiniepeilingen.

[johntelleman]

Naar mijn idee liggen er veel problemen bij de extreem denkenden.
Aan Israëlische zijde door orthodoxe joden. Helaas worden deze figuren van uit de wersterse wereld gevoed met geld en waanzinnige ideologiën.
Jammergenoeg hebben deze lieden veel invloed / beslissingsrecht in de Israëlische regering.
Hun Palastijnse extremistisch denkende "broeders" zijn uit het zelfde weerbarstige hout gesneden. Ze krijgen hun denkbeelden en wapens uit dubieuze landen. Ook zij kunnen sinds 1948 niet aan andere dingen denken als vernietigen van de Israëlische staat.

"Normale" Israëliers en Palastijnen zouden kunnen komen tot een Jeruzalem als Internationale zone. Helaas worden de fanatici het nooit eens met Jan Modaal.

Net als Martin koester ik veel goede herinneringen aan het heilige land.
Jammer dat het nu bevlekt is met muren, checkpoints, eindeloos leed en eindeloos geweld.

"Gelukkig" is de geschiedenis van het heilige land honderden zoniet duizend jaar een bloedige. Als je hier wil wonen moet je er iets voor over hebben. De geschiedenis blijft zich herhalen.

John.

[Martin E. van Doornik]

Ik kan niet precies zien waar deze foto gemaakt is, maar misschien wel waar nu de snelweg ligt. In elk geval haal ik Latrun niet vanuit Jeruzalem. Ik moet namelijk steeds weer terug, en dat is omhoog. Ik wil wel zeker weten dat ik dat haal.
Maar ik heb net zo'n soort fiets als jij destijds: 10 versnellingen, met 36 voor en 28 achter als lichtste verzet. Dat gold toen als een bergverzet, maar is niet echt genoeg voor bergen zoals hier.
Wim

Mijn fiets had ik helemaal zelf gebouwd speciaal voor deze fietstocht in Israël, tot en met het zelf spaken van de wielen aan toe. Versnellingen voor: 52 en 42 tanden en achter: vijf bladen van 14 t/m 32 tanden. Inderdaad moest ik soms steil omhoog, staand trappen of afstappen en verder lopen, zoals in de bergachtige Galilea (tot 1208 meter). Na aankomst in Safed (de hoogstgelegen plaats van Israël) zaten m'n voeten vol blaren! Gewoon doorgeprikt en de volgende dag verder gefietst.
De snelweg Tel Aviv–Jeruzalem staat op de foto bij Latrun. Links zie je een soort oorlogsmonument, daarachter ligt niet zichtbaar de snelweg, die meer naar rechts tevoorschijn komt. Ik fietste op een lokale weg ernaast. Er zou een klooster liggen in de bossen, links buiten beeld van de foto.
Hier nog wat foto's: http://www.mijnalbum.nl/Album=ZGUTXDR4 . Let op de fototitels aan de linkerkant.
De fiets waarmee ik door Israël en Jordanië reed, is nu allang bij het oud ijzer beland, maar wel bewaard gebleven is de afgezaagde horizontale framebuis, waarop veel vlaggetjes van diverse landen zijn geschilderd.
Ik zal eens op Google Earth kijken hoe de westkust van Israël erbij ligt!

[Leon]

Kunnen we weer terug naar het onderwerp gaan?

[Marianne]

Rutger,

Vooral schrijven!! Fietsverhalen uit landen als Iran, Afganistan en Pakistan (om maar een paar dubieze landen te noemen) hebben m'n kijk op de wereld aardig genuanceerd. Ik vind het heel verfrissend om eens een ander geluid uit zo'n regio te horen, dan het geijkte wat je hier tegenkomt in de media.

[johntelleman]

Vandaag had ik het op mijn werk over dat het de Geert Wildersen, Ronnie Naftaniels en andere engerts middels TV en krant het aardig is gelukt om mij bang te maken voor moslims.
In Oman realiseerde ik me dat de mensen die deze religie aanhangen net zo zijn als een ieder ander.
We hebben een in een maand niemand kunnen betrappen op iets dat in de buurt van extreme of fanatieke denkbeelden komt.
En dat in een land wat vol staat met moskeen en waar veel mensen een religieus leven lijden.

Blijkbaar spinnen politici en de bovengenoemde engerts garen bij angst en haat.
Nu wordt het voor een ieder des te belangrijker de dialoog te starten of gaande te houden.


John.