19 maart 1987, een donderdag.
Ik heb de repetitie van 1 van mijn vokale ensembles gebrost omdat ik ben gaan solliciteren bij een concurrerend ensemble
.
Met enig schuldbesef spoed ik mij naar de after-rehearsal in café xxx in Leuven.
Mijn schuldbesef doet mij rapper rijden dan mijn fiets eigenlijk aankan.
Ik ga bij een oranje licht nog eens extra stevig op de trappers staan om door te glippen...maar de 3-speed Sturmey Archer trapt door, ik schiet door de pedalen en rem hard, reflexmatig en vlieg over mijn stuur de grond op....
Een kwartier later zit ik mijn mijn in de steek gelaten collega's op café.
Maar de pijn is niet te harden.
Na 1 pint al (jaja) moet ik iemand vragen om mij naar de kliniek te voeren.
Na 1u pijnlijk wachten is de diagnose : middenvingerbotje gebroken.
21 jaar later zie je nog altijd het verschil tussen beide handen.