Sterke verhalen

[123456]

Ik ben wel benieuwd naar de allersterkste verhalen die wereld-/vakantiefietsers zelf op reis hebben meegemaakt.

Je weet wel: van die verhalen op het randje, waarvan je denkt 'broodje aap', maar die toch echt waar zijn.

Ik weet niet zeker of dit onderwerp in deze vorm al eerder langs is gekomen. Zo ja, verwijder het topic maar.

[Deimor]

dit zal wel niet in jouw categorie sterke verhalen thuishoren, maar:

hele vieze te sterke koffie 's ochtends.... blech (en dan te bedenken dat ik koffie uberhaupt al niet lekker vind, maar puur drink om de hele dag vervolgens geen dorst te hebben )

[DriesBa]

Was een tijdje lid van een toerfietsclub en hadden een tochtje in het schone Drentse land nabij Hooghalen-Rolde. één van de deelnemers van een tocht(80km) had problemen met z'n fiets. Ëén van de remmen had hiuj tijdelijk verwijderd en tijdens de rit brak de kabel van z'n andere rem. Waarschijnlijk te gestresst geknepen. Vervolgens remde hij af door een medefietser een hand op de schouder te leggen. Na een kilometer of tig was hij kennelijk vergeten wat er aan de hand was en vergat hij in een haakse bocht te anticiperen. Laat in het verlende van die bocht in een fietspad nu net een 4 meter brede sloot liggen. Je raadt het al: hij schoot rechtdoor pardoes de sloot in. Ik heb daarna - en ik was niet de enige - heb daarna geen fatsoenlijke kilometer meer kunnen rijden. Bulderend van het lachen en iedere keer als hij weer naast je kwam fietsen hoorde je het soppen van z'n kleding. Gelukkig voor hem hoefden we maar zo'n 35 kilometer.

[Bob1955]

En daar stond hij, Milton César Flores Cordova, uit Perico een dorpje in de Andes en meervoudig kampioen Moutainbike in Perú.

Na een nacht bij hem onder een afdak doorgebracht te hebben, gingen we op weg om in Jaén te eindigen. Milton reed wel even mee op de Mountainbike. Hij had ons inmiddels verteld, dat hij er 1 uur en 40 minuten over deed. De de af te leggen afstand zou ongeveer 65 kilometer zijn bij zo'n 30 tot 33 graden. Ik vertelde hem dat wij, volledig bepakt, er mogelijk 6 uur over zouden doen maar dat gaf niet, hij ging mee. Onderweg gaf hij uitleg over het land, flora en fauna. Het ging hem soms te langzaam en op een gegeven moment plakte hij achter een vrachtautootje aan de helling op. Weg was hij maar kwam op een gegeven moment weer terug. Overal waar we stopten kende men hem en hij gaf iedere keer uitleg, wie wij waren en waar wij vandaan kwamen.Milton had ons verteld dat de weg vlak was, nou dat viel toch hier en daar wel tegen. Het was erg warm en we kwamen total loss in Jaén aan. Hadden we ons toch een beetje op laten jutten.

Tijdens de avondmaaltijd, vroeg Bob aan Milton als jij zo' n afstand, een weg met hellingen binnen 1 uur en 40 minuten aflegt, moet je toch een aardig gemiddelde rijden zeker boven de 30 km/u. Hij begon te lachen en zei dat ie met 60 km/u naar boven ging. Nu zal de waarheid iets minder zijn maar we hadden het hem toch maar effe zien doen. Hij ging overigens terug met de bus.

[Haike]

Nou wil ik ook weten op welk merk fiets Milton reed. Maar het is een goed verhaal, daar kan je mee thuis komen.

[Bob1955]

Nou wil ik ook weten op welk merk fiets Milton reed.

Helaas het was een bij elkaar geraapt geheel. Op het frame stond GT en was uitgevoerd met Shimano LX achter- en voorderailleur. Hij was er in ieder gelukkig mee.

De onderdelen van één van onze Koga WT's zitten nu ook ergens op zo'n fiets. Er was namelijk een levendige handel in Shimano XT, een schijntje van wat je er hier voor neer moet leggen, maar daar een kostbaar bezit.

Het eerste wat die Peruanen deden als ze met je in gesprek kwamen, was de fiets determineren (eigenlijk geen goed woord voor fietsen, maar je begrijpt wat ik bedoel) en dan de vraag wat is die fiets waard?

[Haike]

Ze hebben blijkbaar verstand van fietsen, die Peruanen

[VoorheenRJ]

In Peru kunnen alleen diegenen zonder auto, verstand van fietsen hebben. Chauffeurs van zwaarder materieel hebben o.h.a. al helemáál geen verstand van fietsen...

[Martin E. van Doornik]

Op 25 juli 1980 botsten even ten zuiden van Winsum (Gr.) twee boemeltreinen van het type 'Blauwe Engel' op een enkelspoorbaan in dichte mist tegen elkaar. De ravage was groot en er vielen negen doden en veel gewonden te betreuren. Ik was op dat moment op fietsvakantie in het Duitse Sauerland. Daar kocht ik bij toeval de krant Telegraaf en las het onheilsbericht. Gezien het tijdstip van het ongeluk was dit de forensentrein naar mijn werk! Voor hetzelfde geld had ik daar net zo goed in gezeten hebben en dan was ik er misschien nu niet meer of zo. Toen ik weer thuis kwam en naar mijn werk ging, zag ik een paar bekende gezichten minder. Alles ging door me heen.
Op 25 juli 2005 – 25 jaar na de treinramp – was ik aanwezig bij de herdenkingsplechtigheid op de plaats van het ongeluk, waarbij een monument werd onthuld. De vlag hing halfstok en de treinen reden uit piëteit heel langzaam langs de plek. Er waren wel tweehonderd mensen aanwezig. Toespraken van de burgemeester, van de NS en andere mensen. Als ik geen wereldfietser was.... Zoiets laat me nooit los.

[DriesBa]

Op 25 juli 1980 botsten even ten zuiden van Winsum (Gr.) twee boemeltreinen van het type 'Blauwe Engel' op een enkelspoorbaan in dichte mist tegen elkaar. De ravage was groot en er vielen negen doden en veel gewonden te betreuren. Ik was op dat moment op fietsvakantie in het Duitse Sauerland. Daar kocht ik bij toeval de krant Telegraaf en las het onheilsbericht. .

Dat kan iik me nog goed herinneren, was het niet op het station van Sauwerd(coïncidence Sauerland). Ernstig treinongeval. Dat de Telegraaf zoiets tot je moet brengen.