Tussen twee werelden..

[fietsjunks]

Hebben jullie dat gevoel ook wel eens? Dat je eigenlijk twee levens zou willen leven?
Eén leven lekker huisje-boompje-beestje, goede baan, centjes verdienen, mooi huis, lekker veel geld voor hobby's en andere uitspattingen, soort van zekerheid (maar wat is tegenwoordig nog zeker?), hond in huis, kids van je zus komen logeren... etc etc...

En in een ander leven de boel de boel laten, zien waar het schip gaat stranden, het avontuur tegemoet, onzekerheid, overleven, een nieuw leven ergens beginnen, de wijde wereld in, op reis!

Dat laatste klinkt eigenlijk veel leuker...

Zo maar een gedachte, zo net voordat ik in m'n 8 jaar oude twingo'tje stap naar m'n werk...

Daarom mag het ook in kletspraat!

Ben wel benieuwd of er meer mensen rondlopen met dezelfde gedachten!

[graafmans]

Zoiets zou ik ook geschreven kunnen hebben!
Ik heb al jaren "last" van dat soort ideeen, dat vakanties van 3-4 weken eiegnlijk niet genoeg zijn, en dat je verder wilt. eigenlijk al sinds ik een jaar of 7 geleden met mijn rugzakje naar Azie ben gegaan.
Sindsdien heb ik soms periodes dat ik liever comfortabel ben, met mijn beste vrienden om me heen, mijn vrouw op schoot , en een biertje in de hand, en soms dat ik weg wil, vooral als ik reisverhalen lees van anderen, of mooie fotos zie bijv (jou trip naar ijsland heeft me ook dat gevoel bezorgd, nog bedankt daarvoor!
Ik kan ermee leven hoor, het is nooit zo erg dat ik depressief raak! Maar het is wel inderdaad altijd tussen wal en schip. Maar gelukkig heb ik mezelf aangeleerd altijd en overal proberen te genieten! Dat is het meest belangrijke!

[Spironski]

Nou nee, ik wil eigenlijk alleen maar dat ene avontuurlijke leven leiden!

Ik ben kunstenaar, en daarin kan ik diezelfde frisse blik, datzelfde avontuur van elke dag nieuwe dingen ontdekken en uitgedaagd worden, terugvinden.

Maar we leven in Nederland, en hier kan nu eenmaal bijna niemand van de kunst leven. Dus ik heb een bijbaan. En er gaat geen dag voorbij zonder dat ik voel dat ik het anders wil.
Als ik terug kom van vakantie weet ik weer hoe het leven bedoeld is en wat ik eigenlijk wil.
Nu heb ik allesbehalve een comfortabel inkomen. maar zelfs al had ik dat: nee, niet die twee levens, maar juist één, waarin alles wordt verenigd!

[Fedor]

Tja m'n huidige "arbeids"-leven biedt genoeg (financiële) mogelijkheden om m'n hobbies met mate uit te kunnen voeren. Opgeven van die luxe zou me te zwaar vallen. Ik hou het dus maar op hooguit enkele weken weg.

Overigens wel in de planning om op een later tijdstip elders een ander leven op te bouwen, met dan veel meer ruimte om m'n hobbies uit te kunnen voeren.

[Spinnetje]

Sinds 1998 om de 2 jaar voor minimaal vijf maanden op reis geweest. Steeds huis opgezegd of onderverhuurd en ook werk steeds opgezegd. Gevolg is dat ik dus sinds mijn afstuderen in 1998 nooit een vast contract heb gehad. Bijna altijd via uitzendbureaus gewerkt voor een laag loon. Soms ben ik er van de 1 op de andere dag uitgegooid en bij ziekte is er geen of weinig geld. Een koophuis zit er ook niet in. Maar dat heb ik er ruimschoots voor over, hoor! Niets weegt op tegen het avontuur.

Alleen... het weer naar huis komen kost meer en meer moeite. Uitpakken, vrienden, familie, wijn dat is allemaal best leuk. Maar weeer langs die nare uitzendbureaus op zoek naar een baantje... bah. Weer proberen in het ziekenfonds te komen etc. Nou is het altijd wel gelukt om binnen vier weken nieuw werk te vinden, maar vraag niet wat. Eigenlijk is het niet zo erg maar voor de vierde keer wordt het wel erg.

Overigens zou ik niet jaren achtereen willen reizen. Dan gaat bij mij het speciale eraf. Na zes maanden in het midden oosten dacht ik ook al 'Nee, niet weer een souk, niet weer thee drinken'. En dat vind ik zonde. Reizen moet voor mij wel avontuurlijk blijven en niet alledaags worden. Mezelf dagenlang vervelen of nare dingen doen, doe ik liever betaald door een uitzendbureau, hi, hi.

Mijn vriend doet nu een werk/leer traject van drie jaar, mede daarom zit ik nu dus ook langere tijd vast in Nederland. Maar ook omdat ik zelf een klein beetje carriere kan maken. Zodat ik wat gemakkelijker nieuwe werk vind na een reis. Word immers ook steeds ouder en dat maakt het ook niet eenvoudiger, 32 jaar.

Groet Marieke

[Spinnetje]

ps voel mij trouwens wel heel bevoordeeld dat ik uberhaupt voor reizen kan kiezen. Veel mensen op deze wereld kunnen dat immers niet!

[Wilco]

Overigens zou ik niet jaren achtereen willen reizen. Dan gaat bij mij het speciale eraf. Na zes maanden in het midden oosten dacht ik...

Ja, dat gevoel ken ik wel, dat had ik na een jaar Australie/Thailand ook. Al moet ik erkennen dat dit gevoel deels ook werd opgeroepen door het gegeven dat het vooraf zo gepland was. Alleen maar reizen zonder concreet doel is ook niet ideaal. Die paar (ok 6) weken per jaar vakantie die ik van m'n baas krijg schiet echter ook niet op. Ik wil nog wel een keer langer op reis, maar het weer helemaal vanaf nul opnieuw beginnen als je thuiskomt vind ik een minder prettig idee. Dat heb ik 1 keer gedaan en dat vind ik wel genoeg. Anderzijds als ik morgen ontslagen zou worden is de keuze om weer een lange reis te maken snel gemaakt.

Voor mij is het vooral een een balans zoeken tussen zekerheid en vrijheid, tussen doen en laten waar ik zin in heb en iets 'nuttigs' met m'n leven doen waar ik trots op kan zijn. Wat mij betreft is het vooral een balans zoeken, als ik bedenk dat ik daar als klein kind al moeite had om een 'zin' in het leven te vinden zit het er dik in dat het bij zoeken blijft en nooit vinden zal zijn.

mvg
Wilco

[fietsjunks]

ps voel mij trouwens wel heel bevoordeeld dat ik uberhaupt voor reizen kan kiezen. Veel mensen op deze wereld kunnen dat immers niet!

Dat is een ding wat zeker is!

Dat helemaal vanaf nul beginnen, is denk ik, wat veel mensen tegenhoudt om een langere reis te gaan maken.